Chapter 22

Ang pag uwi ko sana sa bahay ng maaga ay naudlot nang aksidenteng nagkita kami ni Alfred dito sa village. Dinala niya ako sa Lomi House kung saan madalas naming puntahan dati. Nag order siya ng dalawang special Lomi para sa aming dalawa. Hindi ko maiwasang mairita sa mukha niya na ang laki ng ngiti habang nakatitig sa akin.

“Nag do-droga ka ba?”

Agad niyang tinakpan ang bunganga ko at lumingon sa paligid kung may nakarinig ba ng sinabi ko. Nang masiguro na wala tinanggal niya ang kamay niyang nasa bibig ko.

“Bunganga mo,” asik niya. ”Baka sabihin ng makarinig totoo.”

“Bakit ka ba kasi ngiti ng ngiti d’yan? Daig mo pa ang baliw doon sa plasa kung maka ngiti labas pati gilagid,” mataray na tugon ko.

“Ang sakit mo naman magsalita,” aniya sa malungkot na tono. ”Ngayon nga lang ulit tayo nagkita tapos ganyan ka pa. May iba ka na bang mahal? Hindi na ba ako ang laman ng puso mo?”

Pag da-drama niya. Lalo akong nainis dahil para siyang bata, nakanguso pa.

“Kahit kailan hindi ikaw naging laman