Kabanata 3

Flora’s POV

Napamulat ako nang maramdaman kong may mainit na braso sa baywang ko. Napahinga ako nang malalim at nang mapagtanto kong hindi ako nag-iisa sa kama, napamura ako nang mahina.

“Shit…” bulong ko, habang dahan-dahang nilingon ang lalaking nakahiga sa tabi ko.

Si Damien ay walang saplot sa katawan, mahimbing ang tulog, at bahagyang nakangiti. Parang walang kamalay-malay na kagabi lang ay halos hindi kami maghiwalay sa halikan at yakapan. Agad akong dahan-dahang umupo, pilit na huwag gumawa ng ingay.

“Get a grip, Flora,” bulong ko sa sarili ko. “One night lang ‘to.”

Pinulot ko ang polo ni Damien na nasa gilid ng kama at isinuot iyon. Sira na kasi ang suot kong damit kagabi, at ayokong umalis ng hotel na parang wala akong tinira sa dangal ko. Hinanap ko ang bag ko, sinigurong kumpleto ang gamit ko—cellphone, wallet, ID—bago tuluyang tumayo.

Bago ako lumabas, tumingin ako saglit sa kaniya. Ang tahimik ng mukha niya. Kung hindi ko alam na may pinagdadaanan din siguro siyang sariling sakit, iisipin kong isa lang siyang rich playboy na sanay sa ganitong eksena.

“Thank you,” bulong ko kahit hindi niya marinig. “Pero hanggang dito lang ‘to. Salamat sa best sex experience!”

Lumabas ako ng suite, hindi lumingon kahit sandali.

Habang nasa taxi pauwi, napatingin ako sa salamin. Magulo pa rin ang buhok ko, at kahit may ngiti sa labi ko, halata sa mata ko ang pagod. Pero ibang klaseng pagod ‘to—hindi dahil sa luha o stress, kundi dahil sa release.

“Hindi ko alam kung anong nakuha ko roon, pero…” napatawa ako nang mahina. “He was good.”

Nagulat pa ako sa sarili ko. Hindi ko akalain na kaya kong magsalita ng gano'n. Pero pagkatapos ng nangyari kahapon—ang mismong araw ng kasal namin ni Maxwell na nauwi sa kahihiyan, siguro tama lang na bigyan ko ang sarili ko ng kahit isang gabi na wala akong iniisip kundi ako.

At oo, satisfied ako.

Hindi ko iyon ikakaila. Magaling si Damien sa kama.

Pag-uwi ko sa apartment, agad akong naligo. Kukunin ko pa sa labas ng bar ang naiwang kotse ko kagabi. Habang dumadaloy ang tubig, iniisip ko pa rin si Damien. ‘Yung paraan ng pagkakausap namin kagabi, ‘yung mga titig niya, at kung paano niya sinabi na deserve kong maging masaya. Hindi ko siya kilala, pero parang may parte sa kaniya na naiintindihan ako kahit wala siyang tanong.

Pagkatapos maligo, humiga ako sa kama, at napangiti ako nang mag-isa.

“Hindi ko siya dapat ulit makita,” sabi ko sa sarili ko. “Tama na ‘yung isang gabi.”

***

Makalipas ang ilang araw, nakatanggap ako ng tawag galing kay Mama.

“Flora, darling,” sabi niya sa telepono. “I want you to come to my engagement party this weekend. It’s important.”

“Engagement?” halos hindi ako makapaniwala. “You’re getting married again?”

“Yes,” masaya niyang sagot. “Finally. I think you’ll like him. He’s very kind. His name is Darius.”

Napabuntong-hininga ako. “Sige, Ma. I’ll be there. Para makita at makilala ko na rin ang lalaking nagpapasaya sa 'yo lately.”

***

Dumating ang araw ng party. Naka-white dress ako, simple lang, hindi masyadong pansinin. Ayokong pag-usapan ako ng mga tao roon lalo na’t kakahiwalay ko lang kay Maxwell.

Pagpasok ko sa venue, puro mga bisita at kaibigan ni Mama ang nandoon. May kasama siyang lalaki. Siguro 'yon na si Darius, ang fiancé niya. Matangkad, may edad na, pero mukhang disente at mabait. Lumapit siya sa amin ni Mama at ngumiti.

“So you must be Flora,” bati niya. “Your mother talks about you all the time.”

Ngumiti ako nang magalang. “Nice to meet you, Sir Darius.”

“She’ll be my daughter soon,” biro niya sabay tingin kay Mama. “You’re both very lucky to have each other.”

Napangiti ako, kahit medyo awkward. “Thank you po.”

Habang naglalakad-lakad ako papunta sa table ko, napansin kong may bagong grupo ng mga bisitang kakarating lang. Napahinto ako nang may pumasok na pamilyar na mukha.

Namilog ang mga mata ko nang nakita si Damien.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Nagkatinginan kami sandali, at halata sa mukha niya ang gulat. Parang hindi rin siya makapaniwala.

“Oh my God,” mahina kong bulong.

Lumapit siya. Halatang hindi rin makapaniwala. “Flora?”

Napalingon ako. “Damien… what are you doing here?”

Nakangiti siya, pero halata ang pagtataka. “That’s what I should be asking you. What are you doing here?”

“Party ng Mama ko,” sagot ko. “Engagement party nila ng fiancé niya.”

Napakunot ang noo niya. “Wait, your mom… your mom is Maria Santillan?”

“Yes,” sagot ko, kabado. “Why?”

Sandaling natahimik siya, tapos napangiti nang may halong pagkabigla. “Then that makes you… my soon-to-be stepsister.”

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. “What?”

“Yeah,” sabi niya, napakamot sa ulo. “My dad—Darius Garcia—is marrying your mom.”

Napatakip ako sa bibig ko. “You’re kidding.”

“I wish I was,” sagot niya, bahagyang natawa. “I didn’t expect this either.”

Napalayo ako sa kaniya. “Oh my God. No, this can’t be happening.”

“Flora, calm down,” sabi niya, pilit akong nilalapitan pero umilag ako. “We didn’t know. We couldn’t have known.”

“Yeah, but that doesn’t change the fact that we—” huminga ako nang malalim, halos hindi ko masabi. “We slept together, Damien!”

Tumingin siya sa paligid, tapos hinila ako sa gilid para hindi kami marinig ng iba. “Keep your voice down,” pakiusap niya. “Look, I know how bad this looks, but let’s be rational here. We didn’t do anything wrong. We weren’t related. We didn’t even know our parents were dating.”

“Hindi mo naiintindihan!” sagot ko. “Paano ko haharapin si Mama kung malalaman kong anak ka ng lalaking pakakasalan niya?”

“Then don’t tell her,” sabi niya agad. “We keep this between us.”

Napatitig ako sa kaniya. “You really think that’s possible?”

“Yes,” sagot niya, diretso ang tingin sa akin. “We act normal. I’ll be your stepbrother soon, sure, but what happened… stays between us.”

Napalunok ako. “Damien, this is crazy. Hindi ko alam kung kaya kong itago ‘to.”

“Then let me help you,” sabi niya, malumanay na ang tono. “Wala namang kailangang magbago. We just move on, okay?”

Natahimik ako saglit bago ako napayuko. “You’re too calm about this. Don’t you feel awkward at all?”

Ngumiti siya nang mahina. “Of course I do. But feeling awkward won’t change what happened. We just have to handle it like adults.”

“Adults?” napailing ako. “We had sex after meeting for the first time, Damien. That wasn’t very adult of us.”

Napatawa siya nang mahina. “Fair point. But we can fix this. You’ll see.”

“Huwag mong sabihin na gusto mong maging magkaibigan tayono maging kapatid ako,” sabi ko nang may halong inis. "Hinding-hindi mangyayari ang gusto mo," pagtataray ko.

“Why not?” sagot niya, sabay kindat. “We’re family now. Might as well try to get along with your big...brother.”

“Damien!” iritadong sabi ko. “Stop making jokes. This is serious.”

“Okay, fine,” sagot niya, huminga nang malalim. “No jokes. But promise me, you won’t disappear again.”

Napatingin ako sa kanya nang matagal bago ako umalis. Hindi ko alam kung galit ako, natatakot, o nalilito. Ang alam ko lang, habang naglalakad ako palayo, naririnig ko pa rin ang huling sinabi niya.

“I’m your stepbrother now, Flora,” sabi niya, halos pabulong. “But that doesn’t change what I feel that night.”