May nagbababasa pa po ba?
“Hmm… yeah, so I need a kiss, baby,” paos at mapanuksong sagot ni Lorenzo, ngayon ay may halong pag-aasam at lambing. Hindi na siya naghintay pa at biglang kinabig si Thali para halikan. Napahiga tuloy ito sa sofa, hawak na niya ngayon ang bewang nito. Mainit at desperado.Ang kamay naman ni Thali ay gumapang sa loob ng shirt ni Lorenzo, marahang dinama ang init ng balat nito, at wala nang pakundangan na bumulong dito.“I miss you inside me,” bulong niya, mapangahas, nanginginig sa pananabik at may halong pangungulila dahil sa ilang buwan nilang hindi pagkikita."I want you, Lorenzo," she whispered again habang mapungay na ang labi na nakatitig dito.Napasinghap si Lorenzo, ramdam ang pagbilis ng pintig ng puso niya sa narinig. Agad niyang hinubad ang shirt niya, halos nagmamadali, sabik na sanang sagutin ng halik ang labi ni Thali. Lumalim ang titig niya, para bang handa na siyang kalimutan ang problema sa sandaling iyon at maramdaman lang si Thali.Ngunit bago pa niya muling madamp
Chapter 137 & 138“I’m staying here tonight,” mariing deklarang ani ni Thali matapos ang seryosong usapan nila.Ramdam ang bigat ng bawat salitang iyon, para bang pinutol na niya ang lahat ng alanganin sa pagitan nila. Nanginginig pa ang tinig niya, ngunit mariin ang determinasyon sa mga mata.Malalim ang buntong-hiningang pinakawalan ni Lorenzo, tila ba pilit niyang pinapakalma ang sarili. Pinikit niya ang mga mata saglit, para bang iniipon ang lakas ng loob bago muling magsalita.“But how did you know about me here? Sinabi ko sa kanila na huwag sabihin sayo dahil ayokong madamay ka,” mahinahong ani niya, mahina pero may halong kaba. Halos pabulong iyon, parang bawat salita ay dumaraan muna sa bigat ng dibdib niya bago makalabas.Napahawak pa siya sa sentido, pilit na pinapawi ang sakit ng ulo at kaba na baka sa pagkakaalam ni Thali ng kinaroroonan niya ay mas mapahamak pa ito, pero sunod ay huminga naman din ulit ng malalim.Sinandal na niya ang buong katawan sa sofa, halos mapagod
Hinawakan ni Lorenzo si Thali na para bang siya lamang ang tanging taong nakakapagpakalma sa kanya.“But everything his plan fell apart when I survived. My uncle never imagined that at such a young age… I would be capable of running the whole company. That was his greatest mistake. Because until now, wala pa rin siyang nakukuha na kahit ano na gusto nitong makuha dahil nandito pa ako, and now, someone report taht he is planning something again, to kill me.” Nagngitngit ang panga ni Lorenzo, at malinaw na nakaukit sa kanyang mukha ang matinding galit na pilit niyang pinipigilan.“All this time, we thought he was clean… even Evelyn thought he was clean kaya nga niya mas pinili ang uncle ko kaysa sa akin. But he is not. Nakausap ko na ang sindikato, at siya mismo ang binanggit nila. Evelyn is here because we need her for the investigation, nothing else, baby,” he said, his eyes softening, mapungay na para bang nalalasing habang nakatitig kay Thali. “Hindi ko siya babae,” dagdag pa nito,
Chapter 135 & 136Lumalaim pa ang halik, halos mapapa-ungol na si Thali sa sobrang diin at lalim ng halik nito. Their tongues were already in a heated fight, bawat salubong at paglaban ay may halong pananabik at galit na kanina pa nila pinipigilan. Pakiramdam ni Thali ay nalunod siya sa init ng halik na iyon, at sa bawat segundo ay lalong bumibigat ang kanyang dibdib sa dami ng emosyon.Ngunit lumayo rin si Thali nang maramdaman na niya ang kamay ni Lorenzo na lumusot sa loob ng kanyang damit. Para siyang natauhan, napaso sa hawak nito, kaya’t mabilis siyang umatras.Sa paglayo niya ay sinubukan pang habulin ni Lorenzo ang kanyang labi, ayaw niyang maputol ang halik, ngunit mas mariin ang naging pagtanggi ni Thali. Agad niyang tiningnan ang kamay na iyon bago mariing tinapik para alisin, puno ng pagkadismaya at pagtatanggol sa sarili.Lorenzo groaned as Thali did that, isang mababang ungol ng pagkadismaya at pangungulila ang lumabas sa kanyang bibig, para bang bigla siyang pinagkaitan
Chapter 134Thali’s eyes burned as she stared at him, habang si Lorenzo naman ay napapatingala at mariing napapapikit, pilit na iniiwas ang mga mata niya.Hindi niya magawang makatingin kay Thali, dahil alam niyang isang sulyap lang ay madudurog siya sa talim ng tingin nito.“H-How… Shit… How do you know I’m here?” paos at halos desperado ang tanong ni Lorenzo. Parang ninanakawan siya ng boses, pilit niyang kinakalap ang kahit anong salita para makapagsimula ng paliwanag.Ngunit habang lumalabas sa bibig niya ang tanong na iyon, lalo niyang naramdaman ang bigat ng kasalanan niya—dahil iyon ang una niyang nasabi, hindi isang sorry o hindi isang paliwanag gayong alam niya at malinaw na alam niya na may kasalanan siya dito, sa pag iwan sa kanya nang wala man lang maayos na paalam at sa nadatnan nito ngayon.“Okay, so that was the first thing na lalabas sa bibig mo, Mr. Salvatore?” balik ni Thali, ang tinig niya’y mababa, mabigat, at may kasamang mapait na tawa.Ngunit ang tawang iyon ay
Chapter 133Hindi agad sumihestro sa isip ni Lorenzo ang pagdating ni Thali. Una’y para siyang natigilan, hindi makagalaw, hindi makapaniwala sa sariling mga mata. Nang tuluyang nagrehistro ang presensya nito, agad niyang itinulak si Evelyn nang malakas.Muntik na itong tumama sa gilid ng lamesa at napaigik sa sakit, pero hindi na siya nilingon ni Lorenzo, ni wala na siyang pakealam kay Evelyn dahil sa pagdating ni Thali. Ang atensyon niya’y buong-buo kay Thali na nakatayo ngayon sa pintuan—mahigpit ang titig, malamig ang ekspresyon, tila ba isang hukom na handang maghatolPara siyang binuhusan ng malamig na tubig, nanlamig ang buong katawan niya. Naramdaman niya ang biglang paghigpit ng dibdib, at sa sobrang lakas ng tibok ng puso niya’y para itong sasabog palabas ng kanyang dibdib. Ang bawat pintig ay parang dagundong na bumabasag sa katahimikan ng silid, pilit binubulabog ang kanyang isip na ngayon ay naguguluhan at puno ng takot.“T-Thali?” pautal-utal niyang sambit, halatang hind