Chapter 7Malaki ang bahay ng mga Buenavista at ang disenyo na iyon ay may pagkakatulad sa mansyon ng mga Francisco. It was a old fashion, pero talaga nga namang subrang eleganteng tignan lalo na sa loob.naglalakihang mga chandelier at mga antique na unang tingin ay talaga nga namaang makikita mo na agad at malalaman na isa iyong mamahalin. Ang hagdan naman ay parang sa mga napapanood sa mga telebisyon na subrang haba at pa kurba.The whole mansion ay parang naitayo pa noong kauna-unahang panahon na pinaganda at inayos pa sa lumipas na taon.Tahimik si Daviah habang naglalakad at nililibot ang tingin sa paligid, hanggang sa matigil ang tingin niya sa tatlong portrait na nasa gilid. Isang babae at dalawabg lalake. Ang isang lalake ay si Azi, habang ang isa naman ay mas bata kaysa kay Azi. Ang babae naman ay kamukha rin ng dalawang lalake, pero ito ay nagmistulang girl version ng dalawa. Ang tatlong iyon ay talaga nga namang eleganteng tignan.“Are you kidding me?!” Hindi makapaniwala
Napatitig si Daviah sa inilabas ni Azi kanina na isda at manok mula sa ref. Kinagat niya ang labi at parang iiyak naa dahil hindi niya alam ang gaagawan. Hindi niya alam kung ano ang unang gagawin dahil talagang hindi siya marunong magluto.Dahil lumaki si Daviah na mayaman, hindi siya kailanman lumapit sa kusina para magluto. Lahat ng gusto niyang kainin ay iniuutos na lang agad o hindi kaya ay kumakain siya sa labas. Hindi siya kailanman natutong magluto, at pati ang ideya ng pagluluto ay hindi niya naisip na gagawin niya.“Adobo at prinitong bangus?” Pag-uulit ni Daviah sa sinabi ni Azi na gusto niyang iluto niya. Hinawakan niya ang ulo at nilibot ang tingin sa buong kusina, na para bang sa paglibot ng tingin niya ay malalamaab niya kung ano ang gagawin.Ni ang mga sangkap ng adobo ay hindi niya alam, iluluto pa kaya? Ayaw niya itong gawin, pero dahil sinabi ni Azi ang kapalit nito kung hindi siya makapag luto pagbalik nito, wala siyang nagawa kundi kumilos at magluto nga.Kung hin
“You should have told me na hindi ka marunong magluto para hindi na umabot sa ganito. Muntik ka ng magkasunog, mabuti na lang at nandoon sila Manong Ben, kung wala ay baka natuluyan na ang bahay."Hinarap ni Daviah si Azi at tinignan ng masama, nang marinig iyon.“Bakit? Nagtanong ka ba? At saka I was about to say that kaso masyado kang paladesisyon! Hinayaan mo ba akong magsalita kanina? Hindi ba, hindi?!” Agad na tanong at sambit ni Daviah.Hindi agad nakapagsalita si Azi dahil tama naman ito. He didn't ask, at saka hindi niya ito hinintay kanina na makapagsalita.Hindi pa nakaka-24 oras si Daviah sa bahay ni Azi, pero napakarami na ang nangyari. She already wanted to go home. She already want to leave this place. Gusto niya ng bumalik sa dati niyang buhay, hindi iyong nandito siya at nakikipagtalo ng walang katapusan.“I'm tired. Magpapahinga na ako,” mariing ani na lang ni Daviah para matapos na ang usapan at lumapit sa maleta niya. Azi sighed and just looked at her.Nakasimangot
Chapter 10 “I'm sleepy, so can we just sleep? Hindi ka pa ba pagod makipag away? Ako kasi pagod na. I already want to rest,” pagod na sabi ni Azi kay Daviah. Tapos na silang kumain, at ngayon ay matutulog na, pero sinakop na ni Daviah ang buong kama at walang planong patulugin si Azi sa kama. “Ayaw mo akong bigyan ng sarili kong kwarto, edi ikaw ang umalis at matulog sa ibang kwarto! Saka come on, hindi ako sanay na may katabi habang natutulog kaya ikaw na mag adjust kung talagang gusto mo ng magpahinga,” sabi ni Daviah habang naglagay pa ng mga unan sa paligid niya. Napahilot si Azi sa sintido, pagkatapos ay hinila niya ang unan sa gilid at umupo doon. Pero agad siyang tinulak ni Daviah gamit ang paa, kaya napaupo si Azi sa sahig at halos madaing nang bumagsak ang pwet niya. “Oh, sorry,” sabi ni Daviah, pero malakas naman siyang tumawa, na siyang ikinapikit ng mariin ni Azi. Bumuntong hininga si Azi at sinubukang habaan ang pasensya. “Can you stop acting like a child? Gu
Chapter 11Pareho silang natahimik nang kinailangan nilang maghiwalay para makahinga. Parehas silang hinihingal at parehas na nanghihina dahil sa halikàn na nangyarr.Napayuko si Daviah habang hinihingal, hindj nito matignan si Azi ng diretso, samantalang si Azi naman ay nakatitig lang kay Daviah na ngayon ay tuluyan nang natahimik. Hindi mapigilan ni Azi ang titigan ito dahil hindi niya inakala na hahalikan siya nito pabalik. What he expect is that—itutulak siya nito.Azi bit his lip and held Daviah's chin. Inangat nk Azi ang ulo ni Daviah pata mas tignan ang mukha nito at pag-aralan.Tinignan ni Azi ang nakapikit na mata ni Daviah at kung gaano kaperpekto ang labi at mata nito. Gusto tuloy sabihin ni Azi kung gaano siya kaganda, pero pinigilan niya ang sarili.Napapikit na lang si Daviah dahil sa pagkapahiya. Hindi niya matanggap na hinalikan niya ito pabalik, at higit pa roon, hinila pa niya ang batok ni Azi para mas mapalalim ang halik.Hindi niya matanggap at talaga atang kahit
Chapter 12Nilaro ni Azi ang labi habang nagda-drive. He looked at Daviah, who was really silent. Papunta na sila sa nag-iisang paaralan ng kolehiyo sa lugar nila. Azi waited na tignan siya ni Daviah at tignan nanaman siya ng masama, pero talagang pati tingin ay hinfi nito ginagawa. Ilang buntong hininga ang pinakawalan ni Azi hanggang sa tuluyan silang makarating sa mismong paaralan.Daviah really remained silent. Talagang naiinis pa rin siya sa sarili sa nangyare kagabi at kung paano niya hinayaan si Azi na halikan siya. Hindi dapat ganoon. Dapat ay tinulak niya ito at sinampal.Tinignan niya ang labas ng kotse. Nakagat na lang ni Daviah ang labi. Halos manlumo siya nang makitang malayong-malayo ang eksklusibong paaralan niya sa skwelahang nasa harap niya.Sa paglalakad, hindi mapigilan ni Daviah ang tumingin sa lahat ng nadaraanan niya, and she felt some people looking at her, sigurado ay dahil naiiba ang suot niya sa lahat. She was wearing a white dress habang halos lahat ay nak
Hindi alam ni Daviah kung paano ipoproseso sa isip niya ang narinig mula sa kanyang nobyo. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Hindi niya alam kung ano ang iisipin at mararamdaman.Kinuha niya ulit ang cellphone at sinubukang tawagan si Kevin, pero hindi na siya sinasagot. Nanginginig pa nga ang kamay niya habang tinatawagan si Kevin.Mula sa bibig ni Kevin, sinubukan niyang i-drug siya, so it means—napapikit siya habang iniisip ang mga bagay na iyon. May luha na umagos sa kanyang mga mata habang iniisip na talagang ginawa iyon ni Kevin. Ramdam naman niya noong gabing iyon na may mali sa katawan niya, pero dahil sobrang nagtitiwala siya kay Kevin, ayaw niyang maniwala.Si Kevin ang kanyang unang boyfriend. Nakilala niya ito 2 years ago. Hindi mabilis mahulog si Daviah at noong panahon na iyon, she don't want to get involved to any romantic relationship, pero dahil sa pagtitiyaga ni Kevin sa panliligaw, hindi niya ito mapigilang sagutin. Para kay Daviah, mabait si Kevin at isang
Chapter 14 “Is it because of the kiss?” mahina at masyadong mahinahong tanong ni Azi na nagpatigil kay Daviah. Napakurap si Daviah at hindi niya alam kung bakit biglang namula ang mukha niya nang maalala kung paano sila naghalikan kagabi. Hindi dapat ito ang iniisip ni Daviah dahil may problema siya, pero ngayong malapit si Azi at pinaalala pa nito, hindi niya talaga mapigilan ang maalala iyon. “Huh?” iyon ang kumawala sa labi ni Daviah habang napasulyap kay Azi. Hindi inaasahan ni Daviah ang tanong na iyon mula kay Azi. Masyado ring seryoso ang mukha nito para mang-asar, kaya hindi niya maisip na nang-aasar ito tungkol sa halikan na iyon. “If that's why you are acting like that, I'm sorry. Sorry, hindi ko na uulitin ang halikan ka ng hindi mo gusto. Akala ko kasi gusto mo rin ito dahil mukhang nagustuhan mo ang halik ko—” “Ang kapal mo, ah.” Sa kabila ng nararamdaman na pagkamuhi kay Kevin, hindi na mapigilan ni Daviah na tumawa at sabihin iyon. Hindi talaga niya maiwasa
Chapter 96Tumigil sa pag-akyat si Azrael. Nanigas siya sa kinatatayuan, at unti-unting bumigat ang hangin sa paligid nila. Dahan-dahan siyang lumingon, sapat lang para marinig ng lola niya ang bawat salitang bibitiwan niya.“Ano bang sinasabi ninyo?” madiin niyang sabi, boses niya'y punô ng galit na pilit niyang nilulunok. “Ginamit mo talaga ngayon ang kapatid niya bilang panakot sa akin? Para sundin kita? Lola, are you even serious?"Hindi sumagot ang lola niya. Tahimik itong nakatayo sa kinatatayuan at seryosong tumitig lang kay Azrael, Hindi man lang umiwas ng tingin na animoy hindi nag-sisisi sa sinasabi.“He needed a surgery, may sakit iyong bata tapos gagamitin mo lang panakot sa sakin?” mapait na natawa si Azrael, puno ng hindi makapaniwala. “Akala ko you cared about me. Pero ganito? You want to control me so badly, you’re willing to ruin someone else’s life just to get what you want?”“Hindi mo ako naiintindihan—” panimula ng matanda.“Talagang hindi kita maiintindihan kung g
Chapter 95"I'm sorry, pupuntahan na lang kita sa hospital. Let me just talk to her." Agad na hinalikan ni Azrael si Cheska sa noo at saka sinulyapan ang driver na nasa tabi na ng kotse niya. Napapikit si Cheska at dinama iyon, sinubukang irelaxang sarili sa pamamagitan ng mainit na halik si Azrael sa noo niya."Pakihatid siya, and don't drive recklessly," mariing bilin ni Azrael sa driver, at halatang seryoso siya sa sinabi niya—kaya naman halatang ninerbiyos ang driver sa bigat ng tono nito.Napansin agad iyon ni Cheska kaya agad niyang hinawakan ang kamay ni Azrael para pakalmahin ito. “Sige na. Balik ka na sa taas--condo mo,” aniya sabay ngiti para ipakitang ayos lang siya. “At hindi mo naman kailangang humingi ng sorry. Okay lang naman kung umuwi na muna ako para makapag-usap kayo ng lola mo. Paniguradong nagulat lang siya kasi nasa kwarto mo ako—gayong unang beses niya pa lang akong nakita.” Dagdag pa niya, pilit ipinapakita ang pagiging mahinahon kahit may kirot sa loob dahil h
Tahimik ang buong paligid. Nilibot ni Cheska ang tingin sa buong kwarto ni Azrael—nasa kwarto na siya nito. Nakaupo siya sa kama habang si Azrael ay naliligo sa bathroom.Dumeretso si Azrael sa hospital pagkatapos ng pag-uusap nila ng lola niya, kaya ngayon pa lang ito nakauwi sa condo niya.Napabuntong-hininga si Cheska nang lumabas si Azrael sa bathroom at agad nagtama ang tingin nila. Napaiwas si Cheska, pero naramdaman niya ang paglubog ng kama sa tabi niya. Dahil doon ay napasulyap na lang ulit si Cheska dito.“Are you really okay?” tanong ni Azrael habang pinupunasan ang buhok gamit ang tuwalya. Mababa ang boses—malamig, pero may halong pag-aalala.Tumango si Cheska. “Oo naman. Okay nga lang—”“Tsk! Tell that to someone who easily believes lies, because baby, I’m not going to buy that.” Hinawakan ni Azrael ang likuran ni Cheska para haplusin. “Looks like you are not really going to tell me why you cried a while ago there, huh?” Malumanay at punong-puno ng lambing na tanong pa ni
Chapter 93Ilang sandali pa ay napapikit na si Cheska ng mariin.Parang hindi na siya nag-isip nang kusa na lang gumalaw ang daliri niya sa search bar — Azrael Ford Villariva-Buenavista. Hindi siya sigurado kung may lalabas, pero dahil alam niyang kilala ito at galing sa prominenteng pamilya, sinubukan na rin niya.Ilang segundo lang, nagpakita agad ang resulta.Napasinghap siya nang lumabas ang larawan ni Azrael — nakaayos, maayos ang postura, eleganteng suot, nakatayo sa harap ng isang malaking gusali na malamang siya mismo ang nagdisenyo.Nag-scroll si Cheska, at sa bawat paggalaw ng daliri niya, mas lalo siyang napapabuntong-hininga. Isang article ang tumama agad sa paningin niya, at hindi na siya nagdalawang-isip na basahin ito:"Azrael Ford Villariva-Buenavista, at just 28 years old, has already achieved so much in life. Even though he was born rich and came from a powerful family, he didn’t rely on that to succeed. Instead, he started from the bottom and worked his way up throug
Chapter 92“Ate, okay ka lang?”Napasulyap si Cheska sa kapatid niyang si Nero na nakaupo sa tapat niya sa hapag-kainan.Kumakain sila ng hapunan, pero malayo ang tingin ni Cheska. Parang wala siya sa sarili habang hawak ang kutsara't tinidor, paulit-ulit lang na sinusundot ang kanin sa pinggan niya pero halos wala siyang naisasubo. Mabigat ang dibdib niya, at hindi niya maalis sa isip ang sagutan nila ni Cris kanina.Sinubukan niyang isa-walang bahala iyon. Palagi naman siyang ganun — matatag, hindi nagpapadala sa emosyon. Pero ngayon, ibang-iba ang tama ng mga salitang binitiwan ni Cris. Diretsahan, walang paligoy, at ang mas masakit, totoo.Mahirap siya. Nabibiling siya sa mahihirap na tao sa mundo, ni halos wala siyang matawag na talagang tahanan dahil nas iskwater area lang naman sila nakatira at malaki ang posibilidad na darating ang panahon na mapaalis sila doon. Samantalang si Azrael… hindi lang mayaman, kundi sobrang yaman. Hindi lang iisa ang bahay nila, kung hindi napakara
Aalis na sana si Cheska, pero agad siyang hinawakan ni Cris para pigilan.“Sorry. Hindi ko lang mapigilang mag-isip kasi ang sabi mo boss mo lang siya tapos biglang makikita ko kayong maghahalikan. Nagulat lang ako—”Inis na tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at sarkastiko itong tinignan. “Nagulat ka? Ganyan ka magulat? Paparatangan mo ako ng kung ano-ano? Nandito ako kasi magpapaliwanag ako sa’yo, oo nagulat ka, pero wala kang karapatan na sabihan ako ng kung ano-ano na parang… parang wala akong pinagkaiba sa mga babae sa bar.”Nanigas si Cris. Hindi siya makatingin ng direkta ngayon kay Cheska. Nakasubsob ang tingin nito sa lupa, parang batang nahuli sa kasalanan. Namumutawi talaga sa kanya ang pagsisisi sa mga sinabi nito.“Cheska—”“Nagtrabaho ako doon, pero hindi ako nagbenta ng katawan doon. Nagtrabaho ako doon at nakilala si Azrael, pero hindi ibig sabihin non, sa kanya ko binebenta ang katawan ko. Boss ko siya, pero hindi para ibenta ang katawan ko.” Mariing a
Chapter 90Huminga nang malalim si Cheska bago dahan-dahang binuksan ang pinto ng hospital room. Kaibigan niya si Cris, oo—isa sa mga taong pinakamalapit sa kanya mula pagkabata. Pero sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang umasa na sana, kahit minsan lang, wala ito roon.Kahit alam niyang mali. Kahit alam niyang unfair.Pero hindi niya kayang harapin si Cris ngayon, hindi pa—lalo na pagkatapos ng nangyari kanina Pagbukas ng pinto, saglit siyang napatigil sa paghinga, para bang nais niyang ihanda ang sarili kung sakaling nandoon si Cris. Ngingiti na sana siya dahil hindi niya nakita si Cris at si Nero lang ang nandoon—mahimbing ang tulog at tila tahimik ang buong silid—pero…“Mag-usap tayo.”Kahit hindi tumingin, alam na ni Cheska kung sino iyon.“Cris…” Mahina ang pagkakabanggit niya sa pangalan nito. Bahagya siyang lumingon, at doon niya nakita si Cris na nakatayo sa sulok ng silid, nakasandal sa dingding, halos natatabunan ng anino. Parang kanina pa ito nandoon, naghihintay. Tahim
Chapter 89“Lola?” ani Azrael, and his voice turned unusually soft when he answered the call. May kakaibang lambing sa boses niya, isang tonong bihirang-bihira marinig mula sa isang tulad niyang laging kontrolado at malamig ang dating. But even as he spoke, he put the call on loudspeaker para lang muling hawakan ang kamay ni Cheska.Nakagat ni Cheska ang labi. Gusto sana niyang hilahin palayo ang kamay niya. Hindi dahil ayaw niyang mahawakan ito—kundi dahil para makapag drive ito ng maayos habang kausap ang lola nito. Gusto niya rin sabihin na huwag muna siyang hawakan nito, pero hindi naman magawa lalo na at baka maka istorbo siya sa usapan nilang mag lola ngayon.“Where are you? I went to your office tapos wala ka. Kailan ka pa umaabsent sa trabaho mo? Ilang buwan lang akong nagbakasyon, tapos nagkakaganito ka na? What behaviour is that, Azrael Ford Buenavista?” Malinaw at galit na galit ang boses sa kabilang linya.Napakagat lalo si Cheska sa labi. Napanguso siya, pilit pinipigilan
Chapter 88Kinagat ni Cheka ang labi. Gulat siya sa sinabi ni Cris, pero hindi naman pwedeng hayaan niya na lang si Azrael. Tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at saka tinignan si Nero.“Aalis lang si Ate, okay lang ba?” Tanong ni Cheska.Pagkalabas niya sa kwarto, mabilis ang lakad niya, halos hindi humihinga habang binabaybay ang hallway. Naglalaban sa loob niya ang kaba, guilt, at pag-aalala. Pero nang makita niya si Azrael, bigla siyang natigilan.Nakatayo ito sa tabi ng kotse, nakasandal, habang nakatingin sa kawalan. Ang mga kamay nito ay nakalagay sa bulsa, at bahagyang nakakunot ang noo—mukhang malalim ang nasa isip nito. Dahil doon, ang mabilis na paglalakad ay bilang naging mabagal habang nakatitig kay Azrael.Hindi rin nakaligtas sa mga mata niya ang mga matang nakagtingin kay Azrael. Kahit na nakatayo lang ay pansin na pansin talaga ang pustura niya. Siya iyong tipo na kaht walang gawin, marami na agad ang papapit dito at magpapakilala sa sarili nila, ganoon