Hello po!! Ang init na ng panahon, no? HAHAHA
Chapter 25Napatitig si Kierra kay Aiden na siyang nagbukas ng pinto ng kotse. Kinausap siya ni Manang Lourdes kanina at kailangan nilang mag-grocery ulit, walanbg gustong sumama kaya siya na lang ang sasama ulit, pero nakapalit na siya at palabas na, pero imbes na makita si Manang Lourdes ay si Aiden ang nakita niyang naghihintay sa kotse.Napahawak siya sa batok at tinaasan ng kilay si Aiden. Naka-itim na polo, naka-sunglasses, at ang suot na relo ay dumagdag pa sa napakalakas na dating nito. Para itong lumabas mula sa isang luxury magazine—pormal pero rugged, simple pero nakakaangat, tipong kahit hindi mag-effort ay talagang mapapatingin ka.Napalunok si Kierra. Hindi niya alam kung anong mas nakakairita—ang confidence nito o ang epekto nito sa kanya. Kasi kahit pa inaasar siya nito araw-araw, hindi niya maikakaila sa sarili na nakakagulo ito sa sistema niya.Pakiramdam niya ay lalo lang nitong pinapakomplika ang nararamdaman niya. Lalo na ngayon, habang nakatayo ito sa harap niya
Chapter 25Woke up like this is really making Kierra insane. Hindi siya makapaniwala.Ang mga labi nito… bahagyang humaplos sa leeg niya, paikot sa tenga. Bawat hininga ni Aiden ay parang bulong ng tukso, habang hinahaplos nito ang buhok niya gamit ang marahang mga daliri, sinasabayan ng bulong na hindi niya agad naintindihan dahil sa nakakabaliw na mga haplos ni aiden sa kanya.She doesn’t know what happened—bigla na lang nawala. Bigla na lang nawala ang damit niya, at she saw herself getting lost again by his touch, his lips and everything he is doing.Mainit ang bawat dampi ng balat ni Aiden sa kanya. Parang apoy na unti-unting sumusunog sa kontrol niya. Ang mga labi nito, ang hininga, ang mga kamay na tila alam ang bawat pulso ng katawan niya—lahat ay hinila siya sa isang lugar kung saan tanging damdamin at pagnanasa ang namamayani.Napavungol si Kierra nang maramdaman na ang pagpasok nito sa kanya. Walang kahirap-hirap, parang natural lang, parang siya talaga ang tahanan nito. Pe
Kierra:Nasa maids' room ako.Seconds. Ilang segundo lang. May sagot agad.Aiden:What? You want me to enter that room? I said go to my room. Pero sige, kung ayaw mo, pupuntahan na lang kita mamaya diyan.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Napaupo.“Seryoso ba siya?” Mahinang sabi niya.Another text came.Aiden:I'm not joking. So go to my room right now. Malapit na akong umuwi kaya dapat nandoon ka na.Nagising ang diwa niya sa mensaheng iyon. Tumakbo siya sa banyo. Tiningnan ang sarili.Naka-simpleng pajama at t-shirt lang siya. Kinagat ang labi.Naligo na siya kanina, peroilang sandali ay nakikita niya na lang ang sarili na naliligo nanaman.Hiyang-hiya siya sa sarili habang ginagawa iyon, pero hindi na niya napigilan. Parang may bahid ng pag-asang muli niyang mararamdaman ‘yung gabing hindi niya malimutan. Parang inaasahan na niya na may mangyayare ulit.Nang matapos mag-ayos, dahan-dahan siyang lumabas. Tahimik na umakyat ng hagdan. Mabigat ang bawat hakbang pero mas mabigat
Chapter 23Bumaba si Kierra at nakita niya ang isang matanda na nakaupo sa sofa sa sala. Ang lola ni Aiden. Ngayon lang niya ito nakita ng personal, pero kilala niya ito dahil may letrato naman siya na naka-display sa sala.Hindi niya pa ito nakakausap o ano, pero may naririnig na siya mula sa mga kasamahan niyang kasambahay tungkol dito. Alam niya na strikto ito at mabilis magalit, kaya naman sobra ang kaba niya habang tinatahak ang direksyon ng kusina. Ramdam niya ang lamig ng kamay niya habang mahigpit na hawak ang laylayan ng kanyang suot.Umangat ang kilay niya nang hindi niya makita si Lance doon. Pero pagkasulyap niya sa loob ng kusina—napahinto siya.It was Lance.Naka-apron. May hawak na kutsilyo. May inaayos na sandwich sa harap niya.Wala ring ibang tao roon. Sila lang."A-Anong ginagawa mo? Kung gutom ka, pwede ka namang magsabi sa mga kasambahay," mahianahon at naguguluhan namang ani ni Kierra dito.“Oh, you're done? Here,” ani ni Lance habang nakangiti. “Ginawan kita ng
Napapikit si Kierra, napaungol ng mahina, at napakapit sa balikat nito—gigil, nanginginig, parang tinutunaw ng bawat dampi ng labi ni Aiden sa balat niya. Pakiramdam niya'y wala na siyang ibang mundo kundi ang mainit na katawan ng binata.Hindi niya makapaniwala s a mga narinig, pakiramdam niya agwa awa lang ng tenga niya ang mga narinig niya ngayon.“After your work,” dagdag pa ni Aiden, habang dahan-dahang hinihimas ang baywang niya—ang haplos ay banayad pero ramdam ni Kierra ang init at bigat ng bawat galaw ng palad nito sa balat niya, “stay here in my room. I want to go home with you here in my room. Sleep here tonight.”Napakagat siya sa labi. Pilit niyang inaawat ang sarili, pilit pinipigil ang emosyon, pero tila bawat salitang lumalabas sa labi ni Aiden ay may sariling kapangyarihang nagpapahina sa depensa niya."Pero—" mahina at halos pabulong niyang tugon. Hindi niya alam kung anong itutuloy niya roon—pero tila naramdaman na iyon agad ni Aiden.Hindi pa siya natatapos, agad n
Chapter 21Mainit ang mga labi ni Aiden sa leeg ni Kierra, bawat halik ay tila nagliliyab na marka sa balat niya. Parang sinusunog ang katinuan niya—ang bawat haplos ay parang hinugot mula sa matagal na pananabik. Hindi na niya alam kung saan hahawak—ang isang kamay niya ay napakapit sa buhok nito habang ang isa'y desperadong humahagod sa likod ng binata, pilit inaabot ang init ng katawan ni Aiden.“Aiden...” bulong niya, halos hindi marinig.Pero tila naging apoy pa iyon sa pandinig ni Aiden. His breath grew hotter, heavier. Mas dumulas ang galaw ng labi niya pababa, paakyat, pabalik—puno ng paghahangad. Ang kamay niya ay muling gumapang sa hita ni Kierra, paakyat, papalapit sa lugar na nagpapabaliw sa kanya. Every touch was a plea, a command, a claim.Hindi makapaniwala si Kierra sa sarili—parang may sariling isip ang katawan niya. Kilalang-kilala na nito ang bawat kilos, bawat galaw ni Aiden, at kusang nagpapasakop dito. Ang damdamin niyang nilabanan ay ngayon ay tuluyang umaapaw.