Papunta na ba tayo sa exciting part?
“Malamang kasi alam ko naman na hindi mo gusto ang halik ko, that you will fvckihng run away just to get rid with my kisses! Lumayo ka na bago pa kita halikan,” banta niya rito, mas madiin na ngayon.Hinawakan pa niya ang laylayan ng t-shirt nito, hinila papalapit, dahilan para halos magdikit na ang kanilang katawan. Ramdam ni Dia ang init ng palad niya, at sa bawat segundo ay parang mas bumibigat ang hangin sa pagitan nilang dalawa.“Then kiss me,” he suddenly said, firm and low, na ikinalaglag ng panga ni Dia.Ang tono nito ay parang pagsabog, isang hamon na hindi niya inaasahan. Napasinghap siya, ang dibdib niya’y mabilis na kumalabog, at hindi niya alam kung matatakot ba siya o matutukso.“W-What?” Hindi makapaniwalang tanong ni Dia, halos pabulong, habang napaatras ng kaunti ang ulo niya pero hindi kayang igalaw ang buong katawan. Ang kanyang mga mata’y naglalaban sa kaba at pagtataka, at ramdam niyang nanginginig ang kanyang mga kamay na pilit niyang pinipigilang ipakita.“I cha
“Mukhang hindi naman, kaya ano’ng pinagpuputak mo diyan?!” dagdag niya, halos desperadong banggain ang pananahimik ni Paul, kahit na alam niyang mas lalong lumulubog ang loob niya sa bawat segundo ng pagtitig nito.“Because how will you jealous? Hindi ka nga nagagandahan sa akin,” mariin na ani ni Dia dito, halos pasigaw, at nandoon na naman ang sama ng loob niya sa paulit-ulit na pagpapaalala nito na hindi niya ito nakikita bilang maganda.The last thing she wanted was to assume again. Ayaw na ayaw niyang bigyan ng dahilan ang puso niyang umasa, ayaw niyang muling mahulog sa parehong bitag ng maling interpretasyon kahit na sa totoo lang, alam niya sa sarili niya na kaunting pag asa, aasa talaga siya.“Sa akin ka ipinagkatiwala ng ate mo, Dia. Malaki ang tiwala sa akin ng ate mo, so don’t fvcking put me on my limit, will you?!” galit na wika ni Paul, may diin sa bawat salita.Ang tinig nito ay mabigat, puno ng pananakot at sabay na pagpapaalala ng responsibilidad, na para bang pinapaa
Chapter 74 and 75Humakbang si Paul papalapit sa kanya kaya naman halos mapaatras si Dia, humigpit ang hawak niya sa phone at pilit pinatatag ang sarili, kahit ang totoo’y nanginginig na ang tuhod niya.Hindi niya maipaliwanag kung kaba ba iyon o galit, o baka pareho. Ang dibdib niya ay parang sasabog sa lakas ng tibok, lalo na’t malinaw sa isip niyang wala silang ibang kasama sa kwarto at kung bakit nandito ito ay hindi niya alam. Ang bawat yapak ni Paul ay parang kumakalabog sa tahimik na silid, at ang katahimikan ay lalo pang nagbigay ng bigat sa presensya nito.“If you think na lalambot ulit ako sayo, nagkakamali ka. I’m not into a guy like you na walang pakiramdam! Hindi na kita gusto, okay? I had enough! Matanda na nga, sinungaling pa,” ani Dia, pilit tinutuwid ang tindig, pero ang isip ay unti-unti nang nagwawala dahil alam niyang nasa iisang espasyo siya kasama si Paul.Pilit niyang itinatago ang panginginig ng boses, at sa kabila ng matapang na mga salita, ramdam niya ang pag
All she did was to fight Paul’s gaze with her own, matapang, walang kurap, kahit alam niyang unti-unting nanlalamig ang paligid dahil sa tensyon. Her chest rose and fell, her lips pressed into a thin line, and beneath the table her fingers dug into her palm, holding on to every ounce of courage she had. The silence stretched long, broken only by the faint hum of the air-conditioning, each second sharpening the edges of their standoff.Ken shifted uncomfortably, sensing the storm building right in front of him. Harold let out a soft sigh, barely audible, pero sapat na para makita na pareho silang iniisip kung paano matatapos ang tensyon na ito. “Oo, talking stage. And I like Dane na—” she said firmly, eyes not leaving Paul’s, as if daring him, pero halos mamutla na si Dane dahil sa puntong ito, may napapansin na siya kay Paul. The fire in her eyes was unrelenting, para bang bawat salita niya ay tinutulak lalo si Paul sa gilid ng kanyang pasensya.“What the f*ck?” Si Paul, halos pasiga
“The blueprint will be done kaya sisimulan na ang pagtatayo ng bagong planta sa kabilang barangay,” ani Paul habang nakatingin sa blueprint na ipinasa ng engineer na galing pa ng Manila.It was another day, and it was their meeting again. He was about to say something more, pero napatingin siya kay Dia nang mabilis itong lumapit at naupo sa tabi ni Dane, kakababa lang nito galing sa kwarto at agad na nilapitan ay si Dane.Bagong ligo ito, at sobrang namutawi sa buong paligid ang mabangong amoy nito — enough to make Paul clench his jaw and sigh, trying his best not to look at her. Ang buhok ni Dia ay basa pa, bahagyang nakalugay at nakatabing sa pisngi, giving her a fresher glow na hindi niya kailanman gustong pansinin, pero napipilitan siyang maramdaman.Her laughter was soft when she greeted Dane, and it cut Paul deeper than he expected.“Good morning,” Paul even heard her say those words to Dane — na dati ay sa kanya niya unang sinasabi, pero nitong mga nakaraang araw, hindi na niya
Chapter 71 “He deserve that, nakakainis siya!” Hindi na napigilan ni Dia ang ibulalas iyon nang tuluyang umalis si Paul sa hapagkaininan.Ang kaninang nakakalokong ngiti niya ay napalitan ng inis na tingin, at saka agad siyang kumain, halos naglagablab ang pisngi niya sa galit. Sa sobrang buhos ng emosyon, nakalimutan na niya na may iba pa siyang kasama sa mesa. Naalala lang niya iyon nang biglang tumikhim si Harold, na parang pinapaalala sa kanya na hindi siya nag-iisa.At dahil nga napalakas ang pagsabi ni Dia noon ay narinig nila Harold ang sinabi nito.Napakurap-kurap si Dia, saka alanganing tumingin sa kanila. Isa-isa niya silang tinignan bago siya huminga nang malalim. They were all staring at her, curious and waiting for her to say something, at para bang inaabangan kung may aaminin siya o sasabihin man lang ulit.“Well, let’s make it clear.” Pauna niyang sambit. “Yes, I’m single, but I don't like any of you here,” diretsong sambit niya sa tatlo, walang kahit anong pag-aalinlan