My Tiring Life (Tagalog)

“Sir, may pinabibigay po si Mr. Valdez na documents. Ilalapag ko nalang po ba dito sa table?"“Yes, please, may kausap pa ako. Later ko nalang iyan titingnan." “Okay po, ilagay ko nalang po dito at iiwan ko na po sa table niyo." sagot ko. Hindi ko alam at hindi ko napansin na may kausap pala siya sa phone. Tahimik lang kasi siya at tila ba malalim lang ang kanyang iniisip. Hindi ko din napansin ang isang bagay na nakakabit sa kanyang tenga.“Lalabas na po ako," tuluyan na akong lumabas sa office niya. Siya si Sir Raffy, boss sa company na pinapasukan ko. Isang dekada na din ako dito nagtatrabaho mula pa nung si Sir Ronald ang namamahala sa kumpanya.Si Sir Ronald, ang ama ni Sir Raffy. Hindi sila magkasundo at never sila nagkaayos o nagkaroon ng pagsang-ayon sa isa't-isa sa tuwing mayroon silang dapat pagdesisyunan.Nung nabubuhay pa si Sir Ronald. Napakatahimik ng kumpanya. Maayos pa ang pamamalakad at walang kahit anong anumalya ang pumapalibot sa pamamahala nito sa buong termino

“I am sorry, but hindi ko maitutuloy ang deal natin. Until pakakawalan mo si Vernice at ibibigay mo sa amin. It is a deal, alam mo naman ang ibig kong sabihin. Ang nais iparating sayo ng kumpanya namin."“Bakit ba ganun nalang kahalaga sa inyo si Vernice? Isa lang siyang ordinaryong babae. Walang alam kundi ang pagiging sekretarya ko. Sa trabaho niya lang din umiikot ang buhay niya. Sa sampung taon na nagtatrabaho siya sa kumpanya ko. Iyun lang ang alam niya. Wala na! Sure ko, masasabi at mapapatunayan ko iyan sa inyo."Binabasa ni Raffy ang bawat guhit ng itsura at nagiging reaksyon ng mukha ng kausap niya. Nagtataka siya. Nung unang pagkikita niya ng kausap. Ganun din ang mungkahi nito sa kanya upang makuha niya ang deal sa pagitan ng kumpanya niya at kumpanya na may hawak sa lalaking kausap.Kumunot ang noo ni Raffy, magkasalubong din ang kilay. “Yun lang, aalis na ako. Kung wala ang napag-usapan. Hindi pa din magbibitiw ng pera ang kumpanya namin sa inyo." seryoso ang itsura ng la

Bumalibag si Vernice. Nasaktan siya sa pagkakabagsak niya sa sahig bago pa man tumama ang likod niya sa matulis na bahagi ng lamesa. Hinang-hina ang katawan niya at halos hindi na niya maigalaw. “Bumangon ka!" napakalakas ng boses nun na inuutusan si Vernice.Isang lalaki ang nakatayo at masama ang tingin. Nababalutan ng galit ang mga mata nito. Takot naman ang bumabalot kay Vernice habang siya ay nakaupo pa rin sa sahig at nakatingin sa lalaki. Nakikiusap ang mga mata ni Vernice. Sinubukan ni Vernice ang igalaw ang kanyang katawan. Subalit hindi pa man lubusan na nakakabangon. Nahawakan agad siya sa kanyang damit at mabilis na iniangat ang kanyang katawan. “Bitiwan mo ako..."“Ano? Bitiwan?" nagngingitngit ang mga ngipin sa galit na bigkas nito. “Vernice, ang lakas din ng loob mong pagtaguan ako. Akala mo ba ay hindi kita mahahanap? Siguro ay iniisip mong matatakasan mo ang mga responsibilidad mo sa amin?! Tama ba?" sabi pang muli ng lalaki“Nagkakamali ka! Dahil hindi ako makakap

”Congratulationsn, Vernice happy ako sayo. Wow, super ganda mo at mas gumanda ka pa sa ayos at suot mo. Sabi ko na nga ba kayo din ang magkakatuluyan. Hindi ako nagkamali sa paghula ko di ba?!" si Tony, mukhang masaya naman siya sa nangyari sa kaibigan niya. Syempre naman, nuon pa man ay madalas nito mabanggit na bagay si Vernice sa boss nila. Kahit may tinatago itong galit para sa boss.Okay naman na din kasi ang promotion niya. At maging ang mga salary na nuon naipangako sa lahat. Maayos na ngayon nakuha ng bawat empleyado. Simula ng maipatupad at mabigyan atensyon ni Raffy ang pangako ng ama na yumao sa lahat ng empleyado. Matagal man at pinag-aralan pa mabuti ni Raffy ang lahat ng yon. Naghintay man ito ng tamang oras at panahon bago niya ikasatuparan. Mahalaga ngayon ay nakikita niya ang sigla at saya sa mga nakakasalubong niyang mga tauhan. Ang ilan pa sa mga ito ay hindi matapos ang pasasalamat sa araw-araw na nakakadaupang palad niya ang mga iyon. “Salamat," sagot ni Vernice