Home / โรแมนติก / My destiny ร่างนี้ของใคร / ตอนที่12 เรียกทุกอย่างว่าผี

Share

ตอนที่12 เรียกทุกอย่างว่าผี

last update Last Updated: 2025-06-14 11:21:24

“ข้าเป็นเจ้าที่” ชายผู้มีหนวดเคราและเรือนผมสีดอกเลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม

“ท่านศร เป็นเจ้าที่ที่นี่ก่อนที่ข้ามาอยู่ในต้นไม้นี้เสียอีก” สาลิกาเอ่ยชื่อของท่านเจ้าที่ที่แสนใจดีที่อนุญาตให้วิญญาณที่ไม่มีที่ไปอย่างเธอมาอาศัยอยู่ในต้นไม้ใหญ่เมื่อแปดสิบกว่าปีก่อน

“อย่าไปบอกคนอื่นว่าเห็นข้าล่ะ เดี๋ยวพวกเขาจักพาลกลัว” ท่านศรเอ่ยย้ำกับเงือกสาวเพราะเขาพอจะรับรู้ได้ว่าสองพี่น้องกลัวแค่ไหนเมื่อได้ยินมนตรามัจฉาบอกว่าคุยกับนางไม้ได้

“ทำไมฤาท่าน” มนตรามัจฉายังคงมีสีหน้าฉงน สิ่งที่เธอเห็นและพูดออกไปเป็นความจริงทั้งนั้น ทำไมคนอื่นถึงต้องกลัว

“สิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ผู้คนเหล่านั้นเรียกทุกอย่างว่าผี”

“พวกท่านก็ถูกผู้คนเรียกเช่นนั้นฤา”

“จะเรียกว่าเจ้าที่ นางไม้ หรือวิญญาณก็มิต่างจากความหมายนั้น”

“มิน่า วีถึงได้มีอาการกลัว พี่ชบาก็เรียกสิ่งที่ข้าเห็นว่าผี พวกเขาทำเหมือนเข้าใจข้า แต่สุดท้ายก็มิใช่” พูดมาถึงตรงหน้าสีหน้าของหญิงสาวก็ห่อเหี่ยวลง

“เจ้าอย่าถือโทษโกรธใครที่ไม่เชื่อเจ้าเลย โลกมนุษย์นี้ ผู้คนจักเชื่อทุกอย่างที่ตาของพวกเขามองเห็น ส่วนเจ้าที่มองเห็นพวกข้าก็เพราะพวกข้าอยากให้เห็นเท่านั้น เจ้าจงใช้ชีวิตให้เป็นปกติเหมือนที่มนุษย์ใช้กัน หมั่นสร้างบุญ แลอย่าทำให้ใครต้องหนักใจเรื่องของเจ้า หากเจ้ามีเรื่องทุกข์ใจอันใดที่คิดว่าคนอื่นๆ รับฟังเจ้ามิได้ เจ้าก็จงมาพูดกับข้า เข้าใจฤาไม่”

มนตรามัจฉาพยักหน้ารับคำท่านศร ทว่าหัวในใจนั้นก็ยังมีทุกข์หนัก เพราะยังอยากให้คนที่เป็นพี่น้องเข้าใจทุกอย่างในตัวของเธอ ทั้งยังอยากรู้แจ้งในความรู้สึกด้วยว่าก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาอยู่ในร่างของชมชีวัน เธอมีความเป็นอยู่เช่นไร

ร่างบางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือเรียวดึงหมอนข้างเข้ามากอด แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหนักใจเพราะคนที่เธออยากให้เขาใจในตัวของเธอมากที่สุดกลับไม่ได้คิดที่จะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดตั้งแต่แรก บนโลกที่เธอไม่คุ้นเคยใบนี้มีหลายอย่างให้เธอต้องเรียนรู้และยอมรับสินะ หากมีใครสักคนที่พร้อมเข้าใจในตัวของเธอได้อย่างเต็มอกคงดี

“คุณได้ยินผมไหมมนตรามัจฉา”

“คุณอัคคีเหรอคะ” หญิงสาวที่เพิ่งทิ้งตัวลงนอนผุดลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงอีกครั้ง

“ใช่ ผมเรียกคุณตั้งหลายรอบ คิดว่าคุณจะไม่ได้ยินผมซะแล้ว”

“พรุ่งนี้ฉันจะชวนพี่ชบาไปทำบุญให้คุณนะคะ วันนี้ฉันไม่ว่างเลย”

“ผมได้ยินไอ้คนที่จับผมมามันบอกว่าจะสลับวิญญาณของผมกับลูกชายของมัน”

“พวกนั้นทำไปเพื่ออะไรคะ”

“ผมได้ยินแค่นั้นจริงๆ แล้วผมก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าตอนนี้ผมเป็นแค่วิญญาณ” น้ำเสียงสุดท้ายของชายหนุ่มอ่อนลง

“วิญญาณ หมายถึงผีใช่ไหม”

“ใช่ ผมก็ไม่ต่างอะไรจากคำนั้น แต่ถ้าหากคนชั่วพวกนั้นจะสลับวิญญาณของผม เท่ากับว่าตัวของผมก็ต้องอยู่ที่ไหนสักที่ คุณช่วยผมได้ไหม ช่วยหาผมให้เจอ”

“แล้วคุณพอจะรู้ไหมว่าตัวของคุณอยู่ที่ไหน”

“ผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมชื่ออัคคี”

“แล้วคนที่จับตัวคุณล่ะ คุณรู้ชื่อไหม”

“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าอีกไม่นานมันจะทำพิธีสลับวิญญาณของผมกับลูกชายของมัน”

“ฉันจะหาวิธีช่วยคุณให้เร็วที่สุด คุณไม่ต้องกลัวนะคุณอัคคี”

“ผมจะรอคุณนะมนตรามัจฉา”

ประโยคท้ายๆ ของชายหนุ่มค่อยๆ เลือนหายไปเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงถอนหายใจของหญิงสาว เพราะเธอรู้ว่านั่นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเธอและเขาจะสื่อสารกันต่อไม่ได้แล้ว

สาวเจ้าค่อยๆ เลื่อนตัวลงนอนอีกครั้ง “ในเมื่อฉันให้สัญญาว่าจะช่วยคุณ ฉันก็จะต้องช่วยให้ได้ค่ะคุณอัคคี”

หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวกระโปรงยาวถึงข้อเท้าเดินตามคนเป็นพี่ที่กำลังเดินซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันในร้านสะดวกซื้อหน้าวัดด้วยแววตาฉงน เพราะที่บ้านของเธอก็มีของพวกนี้เยอะแล้ว ไม่รู้ว่าชื่นชีวาจะซื้อของพวกนี้อีกทำไม

“เราซื้อของพวกนี้ไปทำอะไรเหรอคะ ที่บ้านก็มีตั้งเยอะ”

“ของใช้พวกสบู่ยาสีฟัน ยารักษาโรคพวกนี้เราจะเอาไปทำสังฆทานให้พระสงค์”

“อ๋อ...ค่ะ”

“ยังไม่หมดแค่นี้นะ เราต้องไปซื้อพวกดอกไม้ธูปเทียนด้วย”

“ค่ะ แล้ว...ทำบุญ ต้องทำที่วัดอย่างเดียวใช่ไหมพี่ชบา”

“บุญคือการทำความดี เราไม่จำเป็นต้องทำที่วัดอย่างเดียวก็ได้ แต่ชาวพุทธอย่างเราก็จะเข้าวัดเป็นส่วนใหญ่”

“แล้วบุญที่ไม่ได้ทำกับวัดอย่างเดียวมีอะไรบ้างเหรอคะ”

“ก็ช่วยเหลือคนอื่นด้วยใจบริสุทธิ์ไม่ได้หวังผลตอบแทนก็เป็นบุญเหมือนกัน หรือไม่ก็บริจาคเงินให้โรงพยาบาล โรงเรียน อะไรพวกเนี้ย แล้วบุญที่เราทำไม่ได้อยู่ที่ตัวเราเท่านั้นนะ เราจะแผ่ให้ใครก็ได้ ทั้งคนทั้งสัตว์หรือแม้กระทั่งวิญญาณบรรพบุรุษของเรา แล้วก็พวกวิญญาณเร่ร่อน”

“ค่ะ เข้าใจแล้ว” รู้ดังนั้นสาวเจ้าก็พอจะฉีกยิ้มได้ ในเมื่อบุญที่เธอทำสามารถแผ่ให้ใครก็ได้วันนี้เธอก็จะยกบุญทั้งหมดที่เธอทำให้กับอัคคี เผื่อว่าเขาจะหลุดพ้นจากเรื่องที่กำลังทุกข์ใจเสียที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่77 เรื่องเมียสองเมียสาม

    ชมชีวันเร่งมายังเรือนไหมเพื่อแจ้งกับบุหงาราตรีถึงเรื่องที่เธออยากให้ผีเสื้อสาวเดินทางไปยังต่างบ้านต่างเมืองกับเธอด้วย การเจรจาเป็นไปอย่างเรียบง่ายและไม่มีปัญหาอะไรเพราะบุหงาราตรีพร้อมไปกับเธอตามที่ขอ“ขอบใจท่านมากนะเจ้าคะที่ยอมไปกับข้า ไม่เช่นนั้นข้าต้องเหงาแย่”“เรื่องนี้ท่านต้องแจ้งองค์ราชาแลราชินีก่อนฤาไม่เจ้าคะ” บุหงาราตรีเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่จะได้รับคำอนุญาตจากปักษิณสิงขรผู้เดียวไม่ได้ มนตรามัจฉาถูกชาวเมืองครหาเรื่องทำอะไรตามอำเภอใจมามากแล้ว เรื่องที่มนตรามัจฉาขอให้ตัวเองตามไปด้วยก็อยากให้องค์ราชาและราชินีรับรู้เอาไว้ก่อน“นั่นสินะ อย่างนั้นเราไปหาองค์ราชาแลราชินีกันก่อนเถิด”“เจ้าค่ะ”สองสาวตรงมายังที่ประทับขององค์ราชาและราชินี เมื่อมาถึงท้องพระโรงก็เห็นว่าสุมารีเทวีกำลังเข้าเฝ้าองค์ราชาและราชินีอยู่ก่อนแล้ว“เจ้ามาก็ดีแล้ว ข้าจักบอกเจ้าว่าสุมารีเทวีจักเดินทางไปกับพวกเจ้าด้วย” อชินีพาราเอ่ยกับสตรีทั้งสองที่เพิ่งเข้ามาถึงท้องพระโรง“เจ้าค่ะ ข้ามาที่นี่เพื่อจักบอกท่านแม่กับท่านพ่อเช่นกันว่าข้าจักให้ท่านบุหงาราตรีติดตามข้าไปด้วย”“ไปกันหลายผู้เช่นนี้มิทำให้การเดินทางช้าฤา”

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่76 เหตุอาเพศ

    เมื่อแสงตะวันของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้า ชาวเมืองปักษิณพาราค่อนข้างวุ่นวาย แทนที่ชาวเมืองจะได้เห็นแสงสว่างสีเหลืองทองของพระอาทิตย์ ทว่ากลับกลายเป็นว่ามีเงาดำทะมึนลอยคล้ายเมฆก้อนใหญ่บดบังแสงของพระอาทิตย์ ทุกผู้ต่างรู้ว่าเรื่องเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องปกติ แต่เป็นลางบอกเหตุอาเพศ“เกิดอันใดขึ้นฤาท่านพี่” อชินีพาราเอ่ยถามสวามีที่กำลังยืนกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่างโถงนั่งเล่นของตำหนัก“เมฆคล้ายรูปศิลา มีเงาดำทะมึนขึ้นทิศตะวันออก มิใช่เกิดเหตุร้ายอันใดต่อศิลาชีวิตของเผ่าสิงห์สุระฤา” นครินทร์คีรีหวั่นใจแปลกๆ ไม่แพ้ชาวเมือง ด้วยกลัวว่าจะเกิดเหตุร้ายต่อเมืองของพันพิภพ สหายรักผู้เคยร่วมเป็นร่วมตายมากับเขา อีกอย่าง หากเกิดเหตุอันใดต่อศิลาชีวิตของเผ่าสิงห์สุระจริง ศิลาของเผ่าพันธุ์อื่นก็จะมีปัญหาไปด้วย ไม่เว้นแม้แต่ศิลาชีวิตในเผ่าของเขานครินทร์คีรีละสายตามองจ้องไปยังอนันทเสน องครักษ์ประจำตนที่กำลังเดินดุ่มด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเข้ามาคำนับ“มีอันใดฤา”“ท่านพันพิภพมาขอเข้าเฝ้าขอรับ”“อยู่ท้องพระโรงใช่ฤาไม่”“ขอรับ”นครินทร์คีรีเดินลิ่วตามด้วยอชินีพาราไปยังท้องพระโรง เพราะรับรู้ได้โยที่ไม่ต้องเอ่ยคำใดว่าเผ่าสิงห์สุ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่75 พฤติกรรมไม่เหมาะสม

    ผ่านงานมงคลของเมืองปักษิณพารามาร่วมขวบเดือนกว่าแล้ว ทั้งที่ชื่อเสียงเรียงนามของมนตรามัจฉาเลื่องลือว่าเป็นผู้ที่ทำให้ปักษิณสิงขรมองเห็นและเรียนรู้หลายอย่างจากการมองเห็นได้อย่างรวดเร็ว ทว่าความดีของนางก็ไม่เป็นที่พูดถึง มีแต่เสียงอื้ออึงของเหล่าสรรพสัตว์ในเมืองยังคงโจษจันกันว่า นางผู้นี้เป็นเงือกที่ไม่มีความเรียบร้อยสมเป็นว่าที่ราชินี เพราะหลังจากผ่านงานอภิเษกได้ เงือกสาวก็เอาแต่เที่ยวเตร่กับญาติผู้น้องและเจ้านากทะเล ทว่าก็ไม่มีผู้ใดคิดกังขาดังไป เพราะทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นข้ออนุญาตของปักษิณสิงขร“ท่านพี่ ท่านเอาแต่เที่ยวเล่นกับข้าเช่นนี้เพลาใดท่านจักมีทายาทเสียทีเล่า” มีนามัจฉาเอ่ยถามญาติผู้พี่ขณะที่กำลังว่ายน้ำเล่นด้วยกันอยู่หลังตำหนักของชลามัจฉา“ทายาท! อ่อ...ข้ายังมิพร้อม เจ้าอยากเลี้ยงหลานฤา”“มิได้เจ้าค่ะ ข้ามิถูกกับเด็ก ข้ามิชอบเสียงร้อง มิชอบมองผู้น้อยงอแงเจ้าค่ะ น่ารำคาญ”“เจ้ากับข้าก็มิต่างกัน”“เท่าที่ข้ารู้ ท่านพี่ชอบเด็กมิใช่ฤา คราสามนยังเยาว์ ท่านพี่ยังไปขโมยสามนมาเลี้

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่74 รอฟังข่าวดี

    อิ่มเดินออกมาหลังบ้านด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะเมื่อครู่ได้รับสายจากคนที่ไม่อยากคุยด้วยสักเท่าไร “คุณโรสโทรมาชวนคุณนันท์ไปงานวันเกิดค่ะ บอกว่าส่งการ์ดเชิญไปบ้านที่กรุงเทพแล้ว”คนที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามพระอาทิตย์ใกล้ตกหน้าตึงไม่สบอารมณ์กะทันหันเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนรักหักเหลี่ยม “หึ่...จะส่งมาทำไม ไหนว่าตัดขาดกับฉันแล้ว คนแบบนี้เชื่อถืออะไรไม่ได้จริงๆ”“แล้วคุณนันท์จะไปไหมคะ” อิ่มอ้อมแอ้มถามคนเป็นนาย ทั้งหวังว่าจะได้คำคตอบที่ตรงใจ“อิ่มว่าฉันควรไปไหมล่ะ”“เป็นฉันก็คงไม่ไปค่ะ”“นั่นแหละ ฉันจะไม่ยอมโง่ไปคบกับคนแบบนั้นอีกเด็ดขาด”“ดีแล้วค่ะ คุณอัคได้โทรมาหาบ้างรึเปล่าคะ ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”“เงียบไปทั้งคู่เลย คงจะเที่ยวกันเพลินแล้วล่ะมั้ง” นินันท์ไม่คิดจะไปรีบกวนลูกๆ ในเวลานี้ ในเมื่อทั้งสองยอมไปเที่ยวตามที่เธอขอแล้ว ตอนนี้เธอก็จะปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระไปก่อน ส่วนเธอก็ทำหน้าที่บริหารงานตรงนี้ให้อัคคีหมดห่วงเรื่องงานเป็นพอ ทั้งยังภาวนาอยู่ทุกวันว่าขอให้ยินข่าวดีหลังจากที่ทั้งสองกลับมา หลังจากอัคคีพามนตรามัจฉาไปหาซื้อชุดนอนเมื่อวานตอนเย็น จวบจนเข้าเวลาเย็นอีกวันเขาก็ยังไ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่73 ชุดนอนไม่ได้นอน

    “พูดมาเดี๋ยวนี้”“ฉันรับงานถ่ายแบบชุดชั้นในค่ะ แค่ยี่สิบกว่าเซทเท่านั้นค่ะ ฉันเห็นว่ามันได้เงินเยอะดีก็เลยยอมตกลงเซ็นสัญญา”“กับโมไหน”“ก็คนที่เคยมาทาบทามให้ฉันไปถ่ายชุดว่ายน้ำแล้วคุณโรมไม่ยอมให้ถ่ายนั่นแหละค่ะ”“แล้วทำอะไรทำไมไม่บอกผมก่อน” โรมหัวเสียขึ้นมากะทันหัน เพราะเขาไม่เคยเชื่อใจโมเดลลิ่งนั้นแม้แต่น้อย คนในวงการถ่ายแบบรู้กันดี ว่าคนอย่างแองจี้ไว้ใจไม่ได้ บรีฟอีกงานแต่ให้ไปทำอีกงานอยู่บ่อยครั้ง ทว่าก็ไม่มีใครเอาผิดได้เพราะเซ็นสัญญารับเงินโดยที่ไม่อ่านให้ถี่ถ้วน“ฉันกลัวว่าคุณจะห้ามอีก ฉันอยากได้เงินเยอะๆ จะได้หมดหนี้จากคุณเร็วๆ”“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบ อีกอย่างผมก็บอกแล้วว่าไม่ต้องคืนก็ได้ ทำไมคุณถึงได้รั้นผมนัก รู้ไหมว่าโมเดลลิ่งพวกนั้นมันเล่ห์เหลี่ยมเยอะแค่ไหน”“เขาเป็นโมใหญ่ ไม่มาหลอกอะไรมั้งคะ สัญญาก็มี”“ไม่รู้แหละ ถ้าคุณไม่ยกเลิกงานนั้นผมจะบอกทุกอย่างกับแม่คุณ”“ไม่นะคะคุณโรม บอกแม่ไม่ได้นะคะ หรือคุณก็อยากให้แม่ฉันป่วยเหมือนเดิม อีกอย่างฉันเซ็นสัญญาไปแล้ว ถ้ายกเลิกก็ต้องเสียเงินเป็นสิบล้านเลย ฉันจะเอาที่ไหนมาจ่ายคะ แต่ฉันสัญญานะคะว่าฉันจะทำงานแบบนี้ครั้งสุดท้าย ครั้งหน

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่72 ไม่มีน้ำยา

    อัคคีและมนตรามัจฉามาถึงบ้านลออในช่วงเย็นของวัน เมื่อเข้าบ้านได้ก็รีบเอาของขวัญกล่องใหญ่ให้กับหญิงวัยกลางคน “สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะคะน้าลออ ขอโทษที่ไม่ได้อยู่วันงานนะคะ”“แค่นึกถึงน้าก็ดีใจแล้วล่ะหนูชมพู ไปฮันนีมูนเป็นเดือนแบบนี้กลับมาคงมีเจ้าตัวเล็กติดท้องมาด้วยใช่ไหม”“เอ่อ...” มนตรามัจฉาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อผู้ใหญ่ตรงหน้าเอ่ยในเรื่องที่เธอกำลังลำบากใจพอๆ กับอัคคี“แม่ถามอะไรพี่ชมพูแบบนั้น สองคนนี้เขาอายหมดค่ะ” กรรณิการีบโพล่งเมื่อเห็นสองสามีภรรยาเอาแต่เงียบ อีกทั้งแม่ของเธอก็กำลังหน้าเสียเพราะไม่รู้ว่าพูดอะไรไม่เข้าหูแขกที่มาหรือเปล่า“อ่อ...ขอโทษทีจ้ะ ถ้าไม่รังเกียจอยู่กินข้าวเย็นที่นี่กันนะคะ เย็นนี้เห็นคุณโรมว่าจะมากินข้าวด้วยเหมือนกัน”“คุณอัคไม่มีธุระที่ไหนใช่ไหมคะ” มนตรามัจฉาอยากถามความเห็นของชายหนุ่มก่อน“ไม่ครับ อยู่กินข้าวที่นี่ได้ครับ”“ดีเลยๆ เดี๋ยววันนี้น้าเข้าครัวเองเลยค่ะ” ลออตั้งใจว่าจะทำให้วันนี้เหมือนเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ตอบแทนอัคคีและชมชีวันที่อุตส่าห์นึกถึงและเอาของขวัญมาให้ก่อนจะไปเที่ยวฮันนีมูน อีกอย่างคนมีอายุอย่างเธอก็ชอบบรรยากาศที่แสนครึกครื้นบนโต๊ะอาหาร มัน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status