Home / โรแมนติก / My destiny ร่างนี้ของใคร / ตอนที่12 เรียกทุกอย่างว่าผี

Share

ตอนที่12 เรียกทุกอย่างว่าผี

last update Last Updated: 2025-06-14 11:21:24

“ข้าเป็นเจ้าที่” ชายผู้มีหนวดเคราและเรือนผมสีดอกเลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม

“ท่านศร เป็นเจ้าที่ที่นี่ก่อนที่ข้ามาอยู่ในต้นไม้นี้เสียอีก” สาลิกาเอ่ยชื่อของท่านเจ้าที่ที่แสนใจดีที่อนุญาตให้วิญญาณที่ไม่มีที่ไปอย่างเธอมาอาศัยอยู่ในต้นไม้ใหญ่เมื่อแปดสิบกว่าปีก่อน

“อย่าไปบอกคนอื่นว่าเห็นข้าล่ะ เดี๋ยวพวกเขาจักพาลกลัว” ท่านศรเอ่ยย้ำกับเงือกสาวเพราะเขาพอจะรับรู้ได้ว่าสองพี่น้องกลัวแค่ไหนเมื่อได้ยินมนตรามัจฉาบอกว่าคุยกับนางไม้ได้

“ทำไมฤาท่าน” มนตรามัจฉายังคงมีสีหน้าฉงน สิ่งที่เธอเห็นและพูดออกไปเป็นความจริงทั้งนั้น ทำไมคนอื่นถึงต้องกลัว

“สิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ผู้คนเหล่านั้นเรียกทุกอย่างว่าผี”

“พวกท่านก็ถูกผู้คนเรียกเช่นนั้นฤา”

“จะเรียกว่าเจ้าที่ นางไม้ หรือวิญญาณก็มิต่างจากความหมายนั้น”

“มิน่า วีถึงได้มีอาการกลัว พี่ชบาก็เรียกสิ่งที่ข้าเห็นว่าผี พวกเขาทำเหมือนเข้าใจข้า แต่สุดท้ายก็มิใช่” พูดมาถึงตรงหน้าสีหน้าของหญิงสาวก็ห่อเหี่ยวลง

“เจ้าอย่าถือโทษโกรธใครที่ไม่เชื่อเจ้าเลย โลกมนุษย์นี้ ผู้คนจักเชื่อทุกอย่างที่ตาของพวกเขามองเห็น ส่วนเจ้าที่มองเห็นพวกข้าก็เพราะพวกข้าอยากให้เห็นเท่านั้น เจ้าจงใช้ชีวิตให้เป็นปกติเหมือนที่มนุษย์ใช้กัน หมั่นสร้างบุญ แลอย่าทำให้ใครต้องหนักใจเรื่องของเจ้า หากเจ้ามีเรื่องทุกข์ใจอันใดที่คิดว่าคนอื่นๆ รับฟังเจ้ามิได้ เจ้าก็จงมาพูดกับข้า เข้าใจฤาไม่”

มนตรามัจฉาพยักหน้ารับคำท่านศร ทว่าหัวในใจนั้นก็ยังมีทุกข์หนัก เพราะยังอยากให้คนที่เป็นพี่น้องเข้าใจทุกอย่างในตัวของเธอ ทั้งยังอยากรู้แจ้งในความรู้สึกด้วยว่าก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาอยู่ในร่างของชมชีวัน เธอมีความเป็นอยู่เช่นไร

ร่างบางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือเรียวดึงหมอนข้างเข้ามากอด แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหนักใจเพราะคนที่เธออยากให้เขาใจในตัวของเธอมากที่สุดกลับไม่ได้คิดที่จะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดตั้งแต่แรก บนโลกที่เธอไม่คุ้นเคยใบนี้มีหลายอย่างให้เธอต้องเรียนรู้และยอมรับสินะ หากมีใครสักคนที่พร้อมเข้าใจในตัวของเธอได้อย่างเต็มอกคงดี

“คุณได้ยินผมไหมมนตรามัจฉา”

“คุณอัคคีเหรอคะ” หญิงสาวที่เพิ่งทิ้งตัวลงนอนผุดลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงอีกครั้ง

“ใช่ ผมเรียกคุณตั้งหลายรอบ คิดว่าคุณจะไม่ได้ยินผมซะแล้ว”

“พรุ่งนี้ฉันจะชวนพี่ชบาไปทำบุญให้คุณนะคะ วันนี้ฉันไม่ว่างเลย”

“ผมได้ยินไอ้คนที่จับผมมามันบอกว่าจะสลับวิญญาณของผมกับลูกชายของมัน”

“พวกนั้นทำไปเพื่ออะไรคะ”

“ผมได้ยินแค่นั้นจริงๆ แล้วผมก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าตอนนี้ผมเป็นแค่วิญญาณ” น้ำเสียงสุดท้ายของชายหนุ่มอ่อนลง

“วิญญาณ หมายถึงผีใช่ไหม”

“ใช่ ผมก็ไม่ต่างอะไรจากคำนั้น แต่ถ้าหากคนชั่วพวกนั้นจะสลับวิญญาณของผม เท่ากับว่าตัวของผมก็ต้องอยู่ที่ไหนสักที่ คุณช่วยผมได้ไหม ช่วยหาผมให้เจอ”

“แล้วคุณพอจะรู้ไหมว่าตัวของคุณอยู่ที่ไหน”

“ผมไม่รู้ รู้แค่ว่าผมชื่ออัคคี”

“แล้วคนที่จับตัวคุณล่ะ คุณรู้ชื่อไหม”

“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าอีกไม่นานมันจะทำพิธีสลับวิญญาณของผมกับลูกชายของมัน”

“ฉันจะหาวิธีช่วยคุณให้เร็วที่สุด คุณไม่ต้องกลัวนะคุณอัคคี”

“ผมจะรอคุณนะมนตรามัจฉา”

ประโยคท้ายๆ ของชายหนุ่มค่อยๆ เลือนหายไปเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงถอนหายใจของหญิงสาว เพราะเธอรู้ว่านั่นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าเธอและเขาจะสื่อสารกันต่อไม่ได้แล้ว

สาวเจ้าค่อยๆ เลื่อนตัวลงนอนอีกครั้ง “ในเมื่อฉันให้สัญญาว่าจะช่วยคุณ ฉันก็จะต้องช่วยให้ได้ค่ะคุณอัคคี”

หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวกระโปรงยาวถึงข้อเท้าเดินตามคนเป็นพี่ที่กำลังเดินซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันในร้านสะดวกซื้อหน้าวัดด้วยแววตาฉงน เพราะที่บ้านของเธอก็มีของพวกนี้เยอะแล้ว ไม่รู้ว่าชื่นชีวาจะซื้อของพวกนี้อีกทำไม

“เราซื้อของพวกนี้ไปทำอะไรเหรอคะ ที่บ้านก็มีตั้งเยอะ”

“ของใช้พวกสบู่ยาสีฟัน ยารักษาโรคพวกนี้เราจะเอาไปทำสังฆทานให้พระสงค์”

“อ๋อ...ค่ะ”

“ยังไม่หมดแค่นี้นะ เราต้องไปซื้อพวกดอกไม้ธูปเทียนด้วย”

“ค่ะ แล้ว...ทำบุญ ต้องทำที่วัดอย่างเดียวใช่ไหมพี่ชบา”

“บุญคือการทำความดี เราไม่จำเป็นต้องทำที่วัดอย่างเดียวก็ได้ แต่ชาวพุทธอย่างเราก็จะเข้าวัดเป็นส่วนใหญ่”

“แล้วบุญที่ไม่ได้ทำกับวัดอย่างเดียวมีอะไรบ้างเหรอคะ”

“ก็ช่วยเหลือคนอื่นด้วยใจบริสุทธิ์ไม่ได้หวังผลตอบแทนก็เป็นบุญเหมือนกัน หรือไม่ก็บริจาคเงินให้โรงพยาบาล โรงเรียน อะไรพวกเนี้ย แล้วบุญที่เราทำไม่ได้อยู่ที่ตัวเราเท่านั้นนะ เราจะแผ่ให้ใครก็ได้ ทั้งคนทั้งสัตว์หรือแม้กระทั่งวิญญาณบรรพบุรุษของเรา แล้วก็พวกวิญญาณเร่ร่อน”

“ค่ะ เข้าใจแล้ว” รู้ดังนั้นสาวเจ้าก็พอจะฉีกยิ้มได้ ในเมื่อบุญที่เธอทำสามารถแผ่ให้ใครก็ได้วันนี้เธอก็จะยกบุญทั้งหมดที่เธอทำให้กับอัคคี เผื่อว่าเขาจะหลุดพ้นจากเรื่องที่กำลังทุกข์ใจเสียที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่179 ตอนจบ

    “พวกท่านจักรักข้าเหมือนลูกแท้ๆ จริงฤา”“เหตุใดจักมิจริงกันเล่า” เพลิงพันจักรรวบตัวพสุนทราขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมอก“ใช่แล้ว ข้านั้นก็เติบโตมากับท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม แลพวกท่านนั้นรักแลหวังดีกับข้ามิได้ต่างจากพ่อแม่แท้ๆ แลเหตุใดพวกข้าจักรักเจ้าจริงๆ มิได้เล่า”“เจ้าอยู่ที่นี่เถิดหนาอย่าหนีไปไหน ย่าเจ้า ตัวข้า แลแม่เจ้านั้นจักดูแลเจ้าเป็นอย่างดี”“ข้า ข้าจักอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่...ข้ามีท่านแม่เพียงตนเดียว” พสุนทราเอ่ยจบก็ก้มหน้างุดซุกไปที่อกกว้างของผู้เป็นพ่ออัญญาภานารีหน้าเจื่อนเช่นเดียวกับเพลิงพันจักรเมื่อได้ยินพญานาคตัวน้อยเอ่ยออกมาแบบนั้น“ข้าเข้าใจเจ้าหนาพสุนทรา เจ้ายังมิต้องยอมรับข้าตอนนี้ก็ได้ แต่ข้าก็จักดูแลเจ้าให้ดีที่สุด ข้าสัญญา”เพลิงพันจักรอมยิ้มให้กับอัญญาภานารี คราแรกคิดว่าชายาตนนั้นจะเสียใจกับคำพูดของพสุนทราเสียอีก โล่งใจที่ชายาตนนั้นมีเมตตาต่อพสุนทราที่กำลังไร้เดียงสา“จักมิหนีไปอีกใช่ฤาไม่เจ้าคะ” อัญญาภานารีเอ่ยถามเพลิงพันจักรหลังจากส่งพสุนทราให้สิงหลพาไปนอนแล้ว“ข้าคิดว่ามิหนีไปแล้วล่ะ แลเจ้าจักทำอย่างไรให้พสุนทรายอมรับเจ้าให้เป็นแม่”“ข้ามิคิดจักแทนที่แม่ของพสุนทราดอกเ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่178 เรื่องใหญ่

    “หากข้ามิหนีมาเรื่องเช่นนี้คงมิเกิด หากข้ารอฟังตอนที่ท่านฟื้น ท่านพี่แลอิรวดีคงมิต้องจากไป” อัญญาภานารียังคงร้องห่มร้องให้อยู่ในอ้อมอกของเพลิงพันจักร แม้นจะออกจากท้องพระโรงมาพักที่ตำหนักของตน ทว่าความรู้สึกตกใจและภาพความสูญเสียที่เกิดขึ้นก็ยังติดตาของเธอไม่หายที่เสียใจไปกว่านั้นก็เพราะรับรู้ว่าอย่างไรบูรพกันต์ก็ต้องถูกประหาร เพราะคิดจะฆ่าเธอและเขาก็เป็นสาเหตุการเสียชีวิตของอิรวดี“เจ้าอย่าโทษตนเองเลยหนา เป็นข้าเองที่มิบอกเรื่องของอิรวดีแลพสุนทรากับเจ้า แลหากมิใช่แผนร้ายของบูรพกันต์ฤา เจ้าจึงได้เสียใจจนหนีไป”“ข้าเสียใจเหลือเกิน ข้าเสียใจเหลือเกินเจ้าค่ะ” เสียใจไปกับการสูญเสียแค่นั้นไม่พอ ตอนนี้สิ่งที่ห่วงที่สุดคือพสุนทรา พญานาคตัวน้อยจะรู้สึกเช่นไรหากได้รู้ว่าเสียผู้เป็นแม่แล้ว ไม่ว่าเพลิงพันจักรจะเอ่ยถึงสาเหตุของเรื่องว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่อย่างไรเธอก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เหตุการณ์เลวร้ายขึ้น“ข้ามิคิดว่าเรื่องการกลั่นแกล้งใส่ความกันจักเป็นบ่อเกิดของเรื่องร้ายแรงเพียงนี้เลยขอรับ” รณจักรปักษาคิดว่าจะไม่พูดเรื่องราวเลวร้ายขึ้นมาอีกแล้ว ทว่าความหดหู่หัวใจก็มีมากเกินเสีนจนอดระบายออก

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่177 คุ้มคลั่ง

    “ท่านเพลิงพันจักร” ปักษิณสิงขรรีบดึงให้เพลิงพันจักรนั่งลง หากปล่อยให้มีเรื่องมีราวกันการไต่สวนอาจจะไม่จบ และเขาก็เชื่อไม่มีผู้ใดเชื่อคำของบูรพกันต์อยู่แล้ว ดีเสียอีกที่ครุฑหนุ่มนั่นเผยสันดานที่แท้จริงออกมา ผู้อื่นจะได้เลิกเคารพเสียที“มิจริงหนาท่านแม่ ข้ามิเคยถูกท่านพี่ล่วงเกิน” อัญญาภานารีคิดว่าจะนั่งฟังอยู่เงียบๆ ทว่าเธอก็อดส่งเสียงท้วงไม่ได้ ถึงจะถูกบูรพกันต์จับไปขังอยู่หลายเพลา ทว่าเขาก็ไม่ได้ทำล่วงเกินอันใดกับเธออย่างที่กล่าวออกมา“หากอยากจักเอาชนะข้าด้วยวิธีอื่นข้ามิว่า แต่อย่าหยามเกียรติชายาของข้าโดยการพูดพล่อยๆ” เพลิงพันจักรรู้ทันบูรพกันต์ หรือแม้แต่เรื่องที่ครุฑหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว“ทำไม เจ้ายอมรับความจริงมิได้ฤา” บูรพกันต์ยังคงตีสีหน้ายียวนขณะหันไปพูดกับเพลิงพันจักรเพียะ ศีตกาลที่ทนเห็นพฤติกรรมไม่สะทกสะท้านของหลานชายไม่ได้ เธอจึงต้องเดินเข้าไปสั่งสอนบูรพกันต์ให้ได้สติโดยการยกมือฟาดไปที่แก้มสากจนบูรพกันต์หน้าหัน“ทำไมเป็นเช่นนี้หนาหลานข้า หากเจ้าพูดสิ่งใดข้าย่อมเอนเอียงไปทางเจ้าเสียหมดหนาบูรพกันต์ แต่เรื่องที่เจ้าเอ่ยว่าหยามเกียรติของอัญญาภานารีข้าว่ามั

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่176 หนีไป

    “หากเป็นเช่นนั้น ถ้าเราไปถามก็คงจักมิบอก ทางเดียวที่ข้าคิดได้ตอนนี้ก็คือการติดตามบูรพกันต์อยู่ห่างๆ” ปักษิณสิงขรเห็นว่ามันน่าจะเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ได้เจอกับอัญญาภานารีได้เร็วที่สุด“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แลทำอย่างไรพวกเราจึงจักอยู่ที่นี่ได้ต่อ หากเป็นเรื่องตามหาอัญญาภานารีก็มิเจอนางแล้ว”“หากบูรพกันต์รู้ว่าอัญญาภานารีอยู่ที่ใดคงมิปล่อยให้ห่างแน่ ป่านนี้ต้องกระวนกระวายเพราะถูกขังอยู่ในตำหนัก มิแน่คืนนี้เขาอาจจักกำลังหาทางออกไปจากตำหนักอีกก็เป็นได้”“เช่นนั้นเราต้องทำให้บูรพกันต์ได้ถูกปล่อยตัวในคืนนี้ ข้าเห็นว่าเป็นหน้าที่ของท่าน”“อย่างไรฤา” ปักษิณสิงขรยังไม่ค่อยเข้าใจที่เพลิงพันจักรพูดเท่าไรนักวิเวก องครักษ์ผู้ที่สนิทกับบูรพกันต์รีบเดินเข้ามาขวางหน้าเมื่อเห็นปักษิณสิงขรและรณจักรปักษากำลังตรงเข้ามายังตำหนักของบูรพกันต์“ท่านปักษิณสิงขรมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดขอรับ”“ข้าอยากคุยกับท่านบูรพกันต์”“ตอนนี้ท่านทศยันต์สั่งห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปหาท่านบูรพกันต์ขอรับ”“ข้าเป็นผู้ใดเจ้าลืมไปแล้วฤา หากข้ามิขออนุญาตท่านพ่อของข้าแลข้าจักมาที่นี่ได้ฤา ถอยออกไปหากมิอยากถูกขังลืม”“ข้าให้เข้าไปมิได้ขอรับ”“

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่175 ไม่ยอมรับผิด

    “ท่านพี่ที่แสนสุขุมแลให้เกียรติผู้อื่นบัดนี้อยู่ที่ใดเจ้าคะ”“ข้าก็ให้เกียรติเฉพาะผู้ที่ข้าอยากให้เกียรติ เจ้าอยู่ที่นี่ให้สบายเถิด” บูรพกันต์วางถาดอาหารแลน้ำไว้ได้เขาก็หมุนแหวนครุฑของตนเพื่อเปิดประตูมิติ หลังจากที่ครุฑหนุ่มหายไป ประตูและหน้าต่างที่เคยเปิดก็ปิดสนิทก็มีกำแพงแก้วเข้ามาปิดกั้นไม่ให้นกยักษ์สาวนั้นหนีไปไหนได้“เหตุใดเป็นเยี่ยงนี้ไปได้” อัญญาภานารีน้ำเสียงสั่นเครือ พลางคิดย้อนเวลา เธอไม่น่าใช้แขวนครุฑกลับไปยังตำหนักของบูรพกันต์ตั้งแต่คราแรกเลย แล้วตอนนี้แหวนนั้นเขาก็เอาคืนไปแล้ว แล้วเมื่อไรเขาจะมาปลดปล่อยเธอออกไปจากที่นี่กันทางด้านเพลิงพันจักร เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงสวรรค์ชั้นกลางก็รีบลากอิรวดีไปเข้าเฝ้าองค์ราชาพญาทศยันต์และองค์ราชินีศีตกาลโดยมีปักษิณสิงขรและรณจักรปักษาตามหลังติดๆ ทั้งสี่ได้พยายามเล่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับองค์ราชาและราชินีพญาครุฑทั้งสองอย่างละเอียดครู่ใหญ่เรื่องราวอันน่าปวดหัวนั้นสร้างความหนักใจให้กับพญาทศยันต์และศีตกาลไม่น้อย เพราะบูรพกันต์นั้นถูกแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท อีกทั้งพวกเขาทั้งสองก็ไม่ทราบได้จริงๆ ว่าอัญญาภานีหนีมาที่นี่หรือไม่“เรื่องทั้งห

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่174 มิมีเหตุผลแล้วหนา

    “ข้าจักเป็นลมเสียให้ได้ ใยเจ้ามิคิดบอกเรื่องนี้กับแม่บ้าง” อังกาบแทบจะล้มพับในขณะที่กำลังนั่ง ดีที่โสภิณนั้นช่วยประคองเอาไว้“ข้ากลัวว่าท่านแม่จักมิอยากให้ข้ารับบุตรผู้อื่นเป็นบุตรของตนขอรับ แลตอนนี้ข้านั้นรักพสุนทราเหมือนลูกจริงๆ ข้าเองก็หาเพลาจักบอกท่านแม่กับอัญญาภานารีเช่นกัน แต่ก็มีเรื่องของเมืองศิคาลเข้ามาก่อนขอรับ”“แล้วพวกเจ้าจักทำอย่างไร ตอนนี้อัญญาภานารีหนีไปไหนมิรู้ได้ อีกทั้งพสุนทราจักต้องรับรู้เรื่องท่านพ่อกับท่านแม่ของตนเช่นไรหากเจ้าจักพรากแม่พรากลูกเช่นนี้”“เรื่องอัญญาภานารีข้าจักตามหาน้องข้าเอง ท่านก็สะสางเรื่องตรงนี้ให้จบเถิดท่านเพลิงพันจักร” ปักษิณสิงขรเอ่ยจบก็ยืนส่ายหัวน้อยๆ กับเรื่องอันน่าปวดหัวที่เกิดจากความรักแบบผิดๆ ของอิรวดีและบูรพกันต์ แม้นจะไม่มีใครบอกเขาว่าบูรพกันต์รู้สึกอย่างไรกับอัญญาภานารี แต่เขานั้นมองออกตั้งแต่งานอภิเษกของอัญญาภานารีและเพลิงพันจักรแล้ว“ข้าจักตามหาอัญญาภานารีด้วย แลหลังจากนั้นข้าจักไปสะสางกับบูรพกันต์ด้วยตัวเอง” เอ่ยกับปักษิณสิงขรจบก็หันมาจ้องหน้าอิรวดี “แลเจ้าก็ต้องไปเป็นพยานให้ข้าว่าบูรพกันต์นั้นคิดชั่วแค่ไหนกับท่านพญาทศยันต์”อิรวดีไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status