Home / โรแมนติก / My destiny ร่างนี้ของใคร / ตอนที่18 ลิงสายลับ

Share

ตอนที่18 ลิงสายลับ

last update Last Updated: 2025-06-20 12:11:17

“มีสิท่านพี่ แต่ยังมิถึงเพลาที่พวกเขาทั้งหลายจะออกจากถิ่นมาทำงาน เพลานี้น่าจะมีเพียงท่านวากรอยู่เฝ้าโรงครัวเท่านั้น”

“เรียกหาข้าฤาท่านหญิง”

ยังไม่ทันที่สองพี่น้องกับเจ้านากทะเลตัวกลมจะเดินถึงหน้าประตูโรงครัวใหญ่ ชายสูงใหญ่ผิวสีแทนนุ่งเตี่ยวสีดำตัวเดียวก็เดินออกมาต้อนรับทั้งสาม

“ท่านวากร”

“เข้ามาข้างในก่อนเถิด” วากรผายมือเชิญเจ้าหญิงทั้งสองให้เข้าไปนั่งคุยกันข้างใน

“พวกท่านมาถึงที่นี่ด้วยตนเองมีเหตุใดด่วนฤาท่าน”

“พี่ข้าอยากกินปลาสามรสตั้งแต่มาถึงแล้ว แต่อาหารที่ส่งไปยังตำหนักมีเพียงผักเท่านั้น” มีนามัจฉาที่เพิ่งหย่อนก้นนั่งเอ่ยธุระที่เธอต้องพาพี่สาวมาถึงที่นี่

“โสภิณบอกข้าว่าตำหนักเจ้าหญิงมิพึงเนื้อสัตว์ โอ้... ข้าพอจักเข้าใจแล้ว” เขาเป็นหัวหน้าดูแลโรงครัวแห่งนี้ก็จริง ทว่าคนที่รับคำสั่งจัดการเรื่องอาหารการกินของทุกตำหนักเป็นหน้าที่ของโสภิณ แม่ครัวเผ่าหมูป่าที่ไม่ค่อยจะลงรอยกับเขาสักเท่าไร เพราะเจ้านั้นชอบอคติกับทุกเรื่องไปทั่ว ดีเพียงว่าเป็นแม่ครัวที่สามารถเจรจาขอสรรพสัตว์มาเป็นอาการได้ดี และฝีมือการอาหารมากกว่าผู้ใดเท่านั้น เห็นทีที่ตำหนักของมนตรามัจฉาไม่ได้อาหารอย่างที่ต้องการคงไม่พ้นเพราะโสภิณไม่ชอบเงือกสาวที่กำลังจะกลายมาเป็นแม่เมืองในอนาคตแน่

“พวกเขามิพึงใจข้าใช่ฤาไม่” ชมชีวันอ้อมแอ้มถาม

“เรื่องหยุมหยิมพวกนั้นท่านเป็นหญิงข้าว่าท่านต้องเข้าใจ แต่เมื่อข้ารู้เช่นนี้แล้วต่อไปข้าจักทำอาหารให้ท่านเอง”

“ขอบใจท่านมาก อาหารอร่อยทำให้ข้ามีความสุข” เงือกสาวมองวากรด้วยสายตาเป็นประกาย แม้นเธอได้อยู่ที่สบายแค่ไหนก็ไม่ดีเท่าได้รับประทานของอร่อย

“เช่นนั้นท่านรอที่ตำหนักเถิด ข้าหาวัตถุดิบมาปรุงเรียบร้อยแล้วจักไปส่งด้วยตนเอง” ฟึ่บ ว่าจบกายาใหญ่โตก็แปรสภาพกลายเป็นลิงตัวใหญ่ จากนั้นก็หายไปในผืนดินในทันตา

“โห มุดดินไปเลยเหรอ” ชมชีวันอ้าปากค้างก่อนจะหันมามองหน้ามีนามัจฉาด้วยแววตาฉงนเพราะเห็นว่ามีนามัจฉาไม่ได้มีท่าทางตกใจกับสิ่งที่เห็น

“นั่นแหละความสามารถวิเศษของท่านวากร เผ่าวานรพนาสามารถดำดินได้ทุกตน”

“โห...ลิงสายลับชัดๆ”

“ว่าอันใดฤาท่านพี่”

“กลับไปตำหนักเถิด ข้าจักไปรอกินอาหารที่นั่น” เมื่อไม่อยากอธิบายความหมายของคำพูดเมื่อครู่จึงรีบเดินนำหน้าออกไปจากห้องครัว

มีนามัจฉาขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะหันไปมองเจ้านากทะเลที่นอนพาดอยู่บนบ่า “เจ้ารู้ความหมายของเจ้านายเจ้าฤาไม่”

สามนหันหน้าหนีไม่ได้ตอบอะไรมีนามัจฉา เพราะยังช้ำใจกับคำว่าสายลับที่เจ้านายตนได้มอบหน้าที่ให้เมื่อวานไม่หาย ภาพตอนที่ถูกจับได้และความกลัวตายเมื่อวานยยังหลอนวนเวียนอยู่ในหัวของเขาไม่หาย ครั้งนี้ก็ปล่อยให้ผู้ที่ตั้งคำถามไปหาคำตอบเองก็แล้วกัน

กลับมารอที่ตำหนักได้พักใหญ่อาหารเลิศรสพร้อมผลไม้ป่าก็วางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ ชมชีวันเห็นของอร่อยก็ไม่รีรอที่จะสวาปามอย่างไม่คิดวางมาด

“หืม อร่อยที่สุด ดี มันดีทุกกอย่างเลย”

มีนามัจฉาไม่กล้าแม้จะแตะเนื้อปลาทั้งที่ตอนนี้มันก็มีหลายตัวจนเหลือกินเพราะเห็นญาติผู้พี่นั่งรับประทานเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหน ฃ

“ค่อยๆ กินก็ได้ท่านพี่ ข้ามิแย่งทานหรอก ถ้าท่านต้องร่วมโต๊ะอาหารกับท่านลุงท่านป้า ท่านต้องสำรวมกิริยากว่านี้นะท่านพี่”

“ข้ารู้น่า ตอนนี้ข้าอยู่ต่อหน้าเจ้า ข้าขอทำตัวสบายๆ โอเคไหม”

“โอเค คืออันใดท่านพี่”

“ก็ตกลงไง”

“อ๋อ...รหัสลับที่ท่านคิดเองใช่ฤาไม่” มีนามัจฉาเริ่มจะตื่นเต้นกับภาษาแปลกใหม่ที่ญาติผู้พี่พูด

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ เอาไว้วันหลังข้าจักสอนรหัสลับให้เจ้า เราจักได้พูดภาษาเดียวกันได้”

“โอเคท่านพี่ ข้าชอบ”

เจ้านากทะเลเห็นสองพี่น้องสนทนากันก็ต้องรีบยกมือกุมขมับ

“เอ่อ...ข้ายังไม่เห็นพ่อเจ้าเลย พ่อเจ้าไปไหน” ชมชีวันคิดว่าพ่อของมีนามัจฉาอาจจะหน้าตาเหมือนพ่อของเธอก็ได้ หากเป็นเช่นนั้นเธอจะได้รู้สึกว่ามีครอบครัวอยู่ครบที่นี่

“ท่านพ่อถูกขังไว้ที่ถ้ำน้ำตก”

“ทำไม”

“ก็ท่านพ่อรับผิดแทนข้ากับท่านแม่ เรื่องที่ปกปิดเรื่องท่านพี่”

“เรื่องของข้าฤา เรื่องอันใด” ปลาในมือล่วงผล็อยลงไปในถาดไม้ ทำไมเธอถึงไม่เห็นรู้เรื่องนี้มาก่อน

“ก็เรื่องที่ข้ากับท่านแม่รู้ว่าท่านพี่มีเรือนผมสีดำขลับแต่กลับมิยอมบอกองค์ราชากับราชินี”

“ทำไมต้องทำโทษกันด้วย”

“ท่านลุงมิได้อยากทำ แต่ว่าหากละเลยความผิดของน้องตนก็จักเป็นข้อกังขาของชาวเมือง”

“แสดงว่าตอนนี้ท่านพ่อเจ้าก็มิได้ลำบากอันใดใช่ฤาไม่”

“เจ้าค่ะ เพียงรอวันที่ออกมาจากที่คุมขังเท่านั้น”

“อีกนานไหม”

“สองปี”

“ฮะ!”

“ถือว่าโทษเบาแล้วท่านพี่”

ชมชีวันหน้าถอดสี แม้นเรื่องที่ท่านพ่อของมีนามัจฉาเดือดร้อนเป็นเพราะมนตรามัจฉา แต่เธอก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเรื่องนั้นเกี่ยวกับเธอ ฉะนั้นเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้วารัตน์คีรีออกมาจากคุกให้ได้ เพราะนั่นเท่ากับว่าเธอก็จะได้คืนความสุขให้ชลามัจฉาได้เร็วขึ้นด้วย

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่75 พฤติกรรมไม่เหมาะสม

    ผ่านงานมงคลของเมืองปักษิณพารามาร่วมขวบเดือนกว่าแล้ว ทั้งที่ชื่อเสียงเรียงนามของมนตรามัจฉาเลื่องลือว่าเป็นผู้ที่ทำให้ปักษิณสิงขรมองเห็นและเรียนรู้หลายอย่างจากการมองเห็นได้อย่างรวดเร็ว ทว่าความดีของนางก็ไม่เป็นที่พูดถึง มีแต่เสียงอื้ออึงของเหล่าสรรพสัตว์ในเมืองยังคงโจษจันกันว่า นางผู้นี้เป็นเงือกที่ไม่มีความเรียบร้อยสมเป็นว่าที่ราชินี เพราะหลังจากผ่านงานอภิเษกได้ เงือกสาวก็เอาแต่เที่ยวเตร่กับญาติผู้น้องและเจ้านากทะเล ทว่าก็ไม่มีผู้ใดคิดกังขาดังไป เพราะทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นข้ออนุญาตของปักษิณสิงขร“ท่านพี่ ท่านเอาแต่เที่ยวเล่นกับข้าเช่นนี้เพลาใดท่านจักมีทายาทเสียทีเล่า” มีนามัจฉาเอ่ยถามญาติผู้พี่ขณะที่กำลังว่ายน้ำเล่นด้วยกันอยู่หลังตำหนักของชลามัจฉา“ทายาท! อ่อ...ข้ายังมิพร้อม เจ้าอยากเลี้ยงหลานฤา”“มิได้เจ้าค่ะ ข้ามิถูกกับเด็ก ข้ามิชอบเสียงร้อง มิชอบมองผู้น้อยงอแงเจ้าค่ะ น่ารำคาญ”“เจ้ากับข้าก็มิต่างกัน”“เท่าที่ข้ารู้ ท่านพี่ชอบเด็กมิใช่ฤา คราสามนยังเยาว์ ท่านพี่ยังไปขโมยสามนมาเลี้

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่74 รอฟังข่าวดี

    อิ่มเดินออกมาหลังบ้านด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะเมื่อครู่ได้รับสายจากคนที่ไม่อยากคุยด้วยสักเท่าไร “คุณโรสโทรมาชวนคุณนันท์ไปงานวันเกิดค่ะ บอกว่าส่งการ์ดเชิญไปบ้านที่กรุงเทพแล้ว”คนที่กำลังนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามพระอาทิตย์ใกล้ตกหน้าตึงไม่สบอารมณ์กะทันหันเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนรักหักเหลี่ยม “หึ่...จะส่งมาทำไม ไหนว่าตัดขาดกับฉันแล้ว คนแบบนี้เชื่อถืออะไรไม่ได้จริงๆ”“แล้วคุณนันท์จะไปไหมคะ” อิ่มอ้อมแอ้มถามคนเป็นนาย ทั้งหวังว่าจะได้คำคตอบที่ตรงใจ“อิ่มว่าฉันควรไปไหมล่ะ”“เป็นฉันก็คงไม่ไปค่ะ”“นั่นแหละ ฉันจะไม่ยอมโง่ไปคบกับคนแบบนั้นอีกเด็ดขาด”“ดีแล้วค่ะ คุณอัคได้โทรมาหาบ้างรึเปล่าคะ ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”“เงียบไปทั้งคู่เลย คงจะเที่ยวกันเพลินแล้วล่ะมั้ง” นินันท์ไม่คิดจะไปรีบกวนลูกๆ ในเวลานี้ ในเมื่อทั้งสองยอมไปเที่ยวตามที่เธอขอแล้ว ตอนนี้เธอก็จะปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระไปก่อน ส่วนเธอก็ทำหน้าที่บริหารงานตรงนี้ให้อัคคีหมดห่วงเรื่องงานเป็นพอ ทั้งยังภาวนาอยู่ทุกวันว่าขอให้ยินข่าวดีหลังจากที่ทั้งสองกลับมา หลังจากอัคคีพามนตรามัจฉาไปหาซื้อชุดนอนเมื่อวานตอนเย็น จวบจนเข้าเวลาเย็นอีกวันเขาก็ยังไ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่73 ชุดนอนไม่ได้นอน

    “พูดมาเดี๋ยวนี้”“ฉันรับงานถ่ายแบบชุดชั้นในค่ะ แค่ยี่สิบกว่าเซทเท่านั้นค่ะ ฉันเห็นว่ามันได้เงินเยอะดีก็เลยยอมตกลงเซ็นสัญญา”“กับโมไหน”“ก็คนที่เคยมาทาบทามให้ฉันไปถ่ายชุดว่ายน้ำแล้วคุณโรมไม่ยอมให้ถ่ายนั่นแหละค่ะ”“แล้วทำอะไรทำไมไม่บอกผมก่อน” โรมหัวเสียขึ้นมากะทันหัน เพราะเขาไม่เคยเชื่อใจโมเดลลิ่งนั้นแม้แต่น้อย คนในวงการถ่ายแบบรู้กันดี ว่าคนอย่างแองจี้ไว้ใจไม่ได้ บรีฟอีกงานแต่ให้ไปทำอีกงานอยู่บ่อยครั้ง ทว่าก็ไม่มีใครเอาผิดได้เพราะเซ็นสัญญารับเงินโดยที่ไม่อ่านให้ถี่ถ้วน“ฉันกลัวว่าคุณจะห้ามอีก ฉันอยากได้เงินเยอะๆ จะได้หมดหนี้จากคุณเร็วๆ”“ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องรีบ อีกอย่างผมก็บอกแล้วว่าไม่ต้องคืนก็ได้ ทำไมคุณถึงได้รั้นผมนัก รู้ไหมว่าโมเดลลิ่งพวกนั้นมันเล่ห์เหลี่ยมเยอะแค่ไหน”“เขาเป็นโมใหญ่ ไม่มาหลอกอะไรมั้งคะ สัญญาก็มี”“ไม่รู้แหละ ถ้าคุณไม่ยกเลิกงานนั้นผมจะบอกทุกอย่างกับแม่คุณ”“ไม่นะคะคุณโรม บอกแม่ไม่ได้นะคะ หรือคุณก็อยากให้แม่ฉันป่วยเหมือนเดิม อีกอย่างฉันเซ็นสัญญาไปแล้ว ถ้ายกเลิกก็ต้องเสียเงินเป็นสิบล้านเลย ฉันจะเอาที่ไหนมาจ่ายคะ แต่ฉันสัญญานะคะว่าฉันจะทำงานแบบนี้ครั้งสุดท้าย ครั้งหน

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่72 ไม่มีน้ำยา

    อัคคีและมนตรามัจฉามาถึงบ้านลออในช่วงเย็นของวัน เมื่อเข้าบ้านได้ก็รีบเอาของขวัญกล่องใหญ่ให้กับหญิงวัยกลางคน “สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะคะน้าลออ ขอโทษที่ไม่ได้อยู่วันงานนะคะ”“แค่นึกถึงน้าก็ดีใจแล้วล่ะหนูชมพู ไปฮันนีมูนเป็นเดือนแบบนี้กลับมาคงมีเจ้าตัวเล็กติดท้องมาด้วยใช่ไหม”“เอ่อ...” มนตรามัจฉาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อผู้ใหญ่ตรงหน้าเอ่ยในเรื่องที่เธอกำลังลำบากใจพอๆ กับอัคคี“แม่ถามอะไรพี่ชมพูแบบนั้น สองคนนี้เขาอายหมดค่ะ” กรรณิการีบโพล่งเมื่อเห็นสองสามีภรรยาเอาแต่เงียบ อีกทั้งแม่ของเธอก็กำลังหน้าเสียเพราะไม่รู้ว่าพูดอะไรไม่เข้าหูแขกที่มาหรือเปล่า“อ่อ...ขอโทษทีจ้ะ ถ้าไม่รังเกียจอยู่กินข้าวเย็นที่นี่กันนะคะ เย็นนี้เห็นคุณโรมว่าจะมากินข้าวด้วยเหมือนกัน”“คุณอัคไม่มีธุระที่ไหนใช่ไหมคะ” มนตรามัจฉาอยากถามความเห็นของชายหนุ่มก่อน“ไม่ครับ อยู่กินข้าวที่นี่ได้ครับ”“ดีเลยๆ เดี๋ยววันนี้น้าเข้าครัวเองเลยค่ะ” ลออตั้งใจว่าจะทำให้วันนี้เหมือนเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ตอบแทนอัคคีและชมชีวันที่อุตส่าห์นึกถึงและเอาของขวัญมาให้ก่อนจะไปเที่ยวฮันนีมูน อีกอย่างคนมีอายุอย่างเธอก็ชอบบรรยากาศที่แสนครึกครื้นบนโต๊ะอาหาร มัน

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่71 เป็นคู่กัน

    หลังจากนินันท์ออกไปทำธุระข้างนอกพร้อมกับป้าอิ่ม มนตรามัจฉาก็ถือโอกาสนี้เข้าไปคุยกับอัคคีในห้องทำงานของเขา เพราะรู้ว่าชายหนุ่มไม่ค่อยพอใจนักที่ต้องไปเที่ยวกะทันหัน สาเหตุนั้นก็เป็นเพราะเธอที่ยอมนินันท์มากเกินไป“เรื่องไปเที่ยว คุณอัคโอเคไหมคะ”“ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่าคุณโอเคไหมที่จะต้องตัวติดกับผม เห็นหน้าผมตลอดเวลาเป็นเดือน”“ทำไมถึงคิดกับฉันแบบนั้นล่ะคะ ฉันบอกแล้วไงคะว่าที่อยากกลับไปอยู่บ้านเพราะไม่อยากให้คุณใช้ชีวิตอึดอัด” ทำไมมนตรามัจฉาจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มยังเคืองเรื่องที่เธอเก็บกระเป๋าจะกลับไปอยู่ที่บ้านตัวเอง“คุณรีบขึ้นไปเก็บกระเป๋าเถอะ พรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางแล้ว”“แล้วให้ฉันเก็บให้คุณไหมคะ”“เดี๋ยวผมจะจัดการทุกอย่างเอง”“ค่ะ ถ้าฉันเก็บกระเป๋าแล้วจะเอาของขวัญไปให้แม่กระถินนะคะ”“เดี๋ยวผมไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะ อีกเดี๋ยวอู่ก็จะเอารถมาส่งที่นี่แล้วค่ะ”“ก็ผมบอกว่าผมจะไปด้วยไง จะได้เอาของขวัญไปให้แม่กระถินด้วยกัน”“ก็ได้ค่ะ” มนตรามัจฉารับปากชายหนุ่มเสียงอ่อน ก่อนจะหันหลังเดินกลับมายังห้องนอนใหญ่ของตัวเองด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว“ทำไมต้องเสียงแข็งทุกคำด้วยนะ” เธอทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะพึม

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่70 เดาไม่ได้เลยจริงๆ

    “วันที่เขาหึงฉัน เขาจูบฉันตอนเมา แต่แค่แปปเดียวนะ”“หา!” ชมชีวันอุทานเสียงหลง“อย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งตัวจริงๆ”“เฮ้อ... คุณคิดว่าเราจะสลับร่างกันอีกนานเท่าไร” ชมชีวันนั่งฟุบลงไปกับพื้นเพราะกำลังครุ่นคิดเรื่องอะไรบางอย่าง“เรื่องนี้ ฉันเดาไม่ได้เลยจริงๆ”“ถ้าคุณยังห่วงว่าทุกอย่างยังเป็นของฉัน แล้วก็ยังกังวลในวันที่ต้องจากกัน คุณกับคุณอัคก็อยู่ด้วยกันอย่างไม่มีความสุข เอาแบบนี้ดีไหม คุณคิดเสียว่าร่างฉันเป็นร่างคุณเหมือนที่คุณให้อภิสิทธิ์ฉันในร่างคุณเต็มที่ ส่วนเรื่องที่คุณกลัววันที่ต้องจากกันกับคุณอัค คุณลองคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันแล้วต้องอึดอัดเก็บความในใจไม่รู้จะนานแค่ไหน กับอยู่ด้วยกันให้มีความสุข พอถึงเวลาจากอาจจะเสียใจ แต่อย่างน้อยก็มีความทรงจำในเรื่องดีๆ ที่มีต่อกัน” ชมชีวันเอ่ยจบก็อมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างภาคภูมิใจ ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดจาอะไรได้มีเหตุมีผลขนาดนี้“อยู่อย่างอึดอัดกับอยู่ด้วยกันให้มีความสุขเหรอ?”“คิดเอาก็แล้วกันนะ”“ฉันจะกลับไปคิดดูค่ะ เอ่อ... แล้วตอนนี้ทางคุณเป็นยังไงบ้าง”“ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้ทุกผู้สบายดี แล้วตอนนี้ฉันก็สนุกมากๆ ด้วย เพราะมีทั้งสามนแล้วก็มีนามัจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status