ตอนที่22 เสแสร้ง

มนตรามัจฉาเงยหน้ามองไปยังต้นไม้ใหญ่อีกครั้ง “ลองซื้อตามที่ฉันบอกนะป้าน้อย ฉันเข้าบ้านก่อนนะคะ”

“จ้ะๆ” หญิงวัยกลางคนมองตามหลังหญิงสาวที่กำลังเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยแววตาฉงน จากนั้นก็หันไปมองต้นไม้ใหญ่เช่นเดียวกับที่เห็นหญิงสาวมองเมื่อครู่ จากนั้นเธอก็เดินไปที่ร้านตัวเอง ทั้งยังชั่งใจว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อหวยตามที่ชมชีวันบอกดี เพราะทั้งชีวิตเธอไม่เคยคิดจะรวยทางลัด เชื่อเสมอว่าคนอย่างตัวเองไม่ทำงานจนเหงื่อออกก็จะไม่ได้เงิน

รถตู้คันหรูสีดำแล่นเข้ามาจอกที่หน้าบ้านหลังโตตั้งแต่เช้าตรู่ หลังรถจอดสนิทก็มีหญิงวัยกลางคนที่ยังสวยสะพรั่งประโคมแบรนด์เนมไปทั้งตัวเดินลงมาจากรถ

นินันท์ที่ยืนต้อนรับเพื่อนรักอยู่หน้าบ้านตั้งแต่คราแรก เห็นหน้าสโรชาได้ก็รีบเข้าไปโผกอดกัน ดีใจที่วันนี้จะได้มีคนให้ระบายเรื่องที่กำลังอึดอัดใจเสียที

“เราเข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”

“อิ่มจ๊ะ เดี๋ยวลากกระเป๋าตามฉันมาด้วยนะ” ก่อนจะเข้าไปในบ้าน สโรชาก็ชี้ไปยังกระเป๋าเดินทางข้างตัวให้แม่บ้านของเพื่อนถือเดินตามพวกเธอเข้าไป

“ค่ะคุณโรส”

“อะไรเหรอ” นินันท์มองไปยังกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ด้วยแววตาฉงน เพราะน้อยครั้งนักที่เพื่อนเธอจะเอาของพวกนี้ติดตัวมาด้วยเวลามาหา

“ก็เอาของเล็กๆ น้อยๆ มาให้เธอดูน่ะ”

“อ๋อ...เรารีบเข้าไปคุยกันดีกว่า ฉันมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาจากเธอเยอะเลย”

นินันท์รีบเดินนำหน้าสโรชาเข้าไปในห้องรับแขก เมื่อเห็นเพื่อนนั่งลงตรงข้ามได้เธอก็เริ่มเปิดประเด็นพูดถึงท่าทางที่แปลกไปของชมชีวันในทันที เรื่องที่ชมชีวันมาทำดีกับเธอเมื่อวานทำเอานอนไม่หลับทั้งคืน

หลังจากรับฟังสิ่งที่นินันท์เล่าได้พักใหญ่ สโรชาก็เดาได้เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเสแสร้งกับแม่สามีแน่นอน

“เท่าที่เธอเล่าให้ฟัง ฉันว่ามันไม่แปลกหรอก เด็กนั่นคงเห็นว่าตาอัคจะรอดไม่รอดน่ะสิถึงได้รีบมาทำดีกับเธอ เพราะถ้าไม่มีตาอัคให้เกาะก็ยังมีเธอไง”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันว่ายัยนั่นคิดผิด เพราะถ้าลูกฉันตาย ฉันไม่มีทางญาติดีกับมันหรอก”

“คิดอย่างงั้นก็ดีแล้ว อย่าไปสนใจเรื่องนั่นมากเลย มาสนใจเพชรที่ฉันเอามาให้เธอดูดีกว่า ฉันเพิ่งได้เพชรสีชมพูมาใหม่จากเพื่อนที่ดูไบเลยนะ พอได้มาก็เอามาให้เธอดูก่อนเลย” เธอพูดพร้อมรีบเปิดกระเปาเอากล่องเก็บเพชรเม็ดงามออกมาให้นินันท์ได้ดูในทันที เพราะธุระสำคัญที่เธอต้องการมาที่นี่ก็ด้วยเรื่องนี้เป็นหลัก

นินันท์รับกล่องจากมือของสโรชาไปดูใกล้ๆ แม้นเธอจะดูพวกเพชรหรือพลอยไม่ค่อยเป็น ทว่าก็ยังไม่ค่อยรู้สึกถูกชะตากับเพชรเม็ดสีชมพูตรงหน้ามากเท่าไร เพราะดูยังไงมันก็ค่อยมีแสงเตะตาของเธอเท่าไรนัก

“สวยนะ แต่ทำไมมันดูไม่ค่อยเล่นแสงเลยล่ะ”

“ของแท้ที่ยังไม่ได้ผ่านการเจียระไนมากก็เป็นแบบนี้แหละ หรือเธอหาว่าฉันเอาของปลอมมาให้เธอดู”

“เอ่อ... ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่ทักไปตามที่เห็น แล้วเท่าไรล่ะ”

“เม็ดนี้แพงกว่าล็อตเก่าที่ฉันเอามาให้เธอดูนะ สิบสามล้านน่ะ เธอจะเอาหรือไม่เอาก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้คุณสุคนธากำลังอยากได้เม็ดนี้พอดี แต่ฉันบอกไปว่าของยังไม่มาถึง”

“งั้นเม็ดนี้มันก็ต้องเป็นของฉันแล้วล่ะ” เมื่อคู่ศัตรูหัวใจในวัยสาวและเป็นคนเดียวกันกับศัตรูทางธุรกิจของเธออยากจะได้เพชรเม็ดนี้ มีหรือคนที่ไม่เคยยอมแพ้อย่างเธอจะยอมให้สุคนธาได้ไป

“ตัดสินใจเร็วอย่างนี้สิฉันชอบ เวลาฉันมีของดีๆ ฉันจะได้เอามาให้เธอดูคนแรก”

“ยิ่งถ้าเป็นของที่ยัยสุคนธานั่นอยากได้ เธอต้องเอามาให้ฉันก่อนเข้าใจไหม”

“มันก็ต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว ก็เธอเป็นเพื่อนรักฉันนี่นา”

“แล้วทำไมช่วงนี้ยัยเค้กไม่มาหาฉันเลยล่ะ”

“พูดตามตรงลูกฉันก็เสียหน้าเรื่องที่ไม่ได้แต่งงานกับตาอัค ก่อนหน้านี้เธอเองไม่ใช่เหรอที่ชอบให้ลูกฉันกับตาอัคควงกันออกงานจนคนอื่นคิดว่ายังไงคู่นี้ก็ได้แต่งงานกัน แต่จู่ๆ ตาอัคก็ไปแต่งงานกับคนอื่น”

“นั่นสินะ เรื่องนี้ฉันก็รู้สึกผิดกับยัยเค้กเหมือนกัน เธอว่าฉันจะง้อหลานยังไงดีล่ะ”

“ยัยเค้กน่ะเหรอ แค่จองตั๋วให้ไปทัวร์ยุโรปพร้อมกับค่าขนมตอนเที่ยวก็น่าจะหายงอนแล้วมั้ง”

“เธอจัดทัวร์มาให้ฉันได้เลย เดี๋ยวฉันออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง”

“แม่บุญทุ่มจริงๆ นะเธอเนี่ย ขอบคุณนะที่เอ็นดูลูกฉันน่ะ”

“เธอเป็นเพื่อนรักฉัน ลูกเธอก็เหมือนลูกฉันนั่นแหละน่า” ชีวิตของนินันท์กำพร้ามาตั้งแต่เด็กๆ ดิ้นรนทำงานไปเรียนไปจนได้เป็นพยาบาล แล้วโชคชะตาก็ได้พาให้เธอมาพบรักกับเจ้าของโรงพยาบาลอย่างปรเมธ หลังจากแต่งงานกับคนที่ฐานะต่างกับเธอราวฟ้ากับเหว เธอก็ไม่วายถูกคนในสังคมของสามีดูถูก ไม่มีแม้แต่ใครที่อยากคบหา พ่อแม่สามีก็ไม่ค่อยยอมรับ ทว่าก็มีสโรชานี่แหละที่เข้ามาเป็นเพื่อนกับเธอ สอนให้เธอรู้จักวางตัว และแต่งเนื้อแต่งตัวด้วยของแพงๆ หลังจากนั้นสังคมก็ค่อยๆ ยอมรับเธอมากขึ้น

ยิ่งตอนที่เธอมีลูกชายถึงสองคนและเธอก็หมั่นพาเข้าหาปู่ย่ามากขึ้นเรื่อยๆ ตามคำบอกของสโรชา เธอก็ได้รับการยอมรับจากพ่อแม่สามี เพราะฉะนั้นเธอจะไม่รักเพื่อนคนนี้ได้อย่างไร เสียดายที่ไม่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ทว่าทั้งนี้ทั้งนั้นเธอก็ยังรักและเอ็นดูลูกสาวของสโรชาไม่ได้ต่างจากลูกของตัวเองอยู่ดี

ส่วนเรื่องชมชีวัน หากเธอจับผิดได้ว่าหญิงสาวเสแสร้งแกล้งทำดีกับเธอจริงๆ เธอก็จะเอาข้ออ้างข้อนี้ผลักให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตลูกของเธอ ทั้งยังแอบภาวนาในใจให้ลูกเธอฟื้นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้ เพราะนั่นอาจจะทำให้ชมชีวันและอัคคีเลิกกันก็เป็นได้ เธอไม่ชอบชมชีวันเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่เคยส่งเสริมอะไรลูกชายของเธอ หนำซ้ำยังทำให้ลูกเธอถูกผู้คนนินทาว่าเลือกผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นคู่ชีวิต เธอไม่อยากจะให้ลูกชายของเธอต้องเจอเหตุการณ์เหมือนพ่อของตัวเองเมื่อตอนที่แต่งงานกับเธอ