LOGINShare
ตอนที่3 หัวใจสมุทรเป็นสิ่งนำพา
Last Updated:
2025-06-03 11:28:54“อย่าเข้ามานะ ที่นี่ที่ไหน ทำไมฉันเป็นแบบนี้ มีครีบมีหาง อยู่ในน้ำได้ด้วย โอ้ย...จะบ้าจริงๆ แล้วนะเนี่ย” สองมือยกกุมหัว ทั้งยังอยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้กับตัวเองได้อย่างไร พยายามจะให้ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน ทว่าก็ทำไม่ได้เพราะรู้แก่ใจว่ามันคือเรื่องจริง
“เหตุอันใดจึงทำให้เจ้าเอ่ยวาจาได้พิกลนัก” สินธุธาราไม่คิดถือสาบุตรี ทว่าเป็นกังวลมากกว่าว่าทำไมบุตรของตนถึงได้มีกิริยาและคำพูดคำจาแปลกประหลาด
“จะตอบได้รึยังว่าที่นี่ที่ไหน”
“ที่นี่เป็นเมือง...”
“ฮะ! เต่าพูดได้ด้วยเหรอ” ชมชีวันอ้าปากค้าง แค่เห็นตัวเองกลายเป็นนางเงือกยังไม่พอ เต่าตัวใหญ่เท่าฝาโอ่งที่อยู่นิ่งมานานนับนาทีดันโต้ตอบกับเธอแทนเงือกสองตน
“สรรพสัตว์ ณ ท้องทะเลกว้างแห่งนี้ล้วนสื่อสารกันได้ทั้งนั้น เจ้าลืมไปแล้วฤา แล้วข้าก็มิใช่แค่เต่าธรรมดา ข้านามว่าเฒ่าทรงกลด อาจารย์ของเจ้าอย่างไรเล่า แล้วเงือกสองตนนี้ก็คือท่านพ่อกับท่านแม่ของเจ้า นี่เจ้าวิกลไปแล้วฤา ถึงได้จำมิได้ว่าใครเป็นใคร”
“อิหยังวะ!!” ตาเต่าเฒ่านี่ตอบคำถามเธอฉอดๆ จากที่อ้าปากค้าง ตอนนี้รีบเรียกสติของตัวเองและพยายามมาหาคำตอบจะดีกว่าว่าจู่ๆ มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับเธอ ครั้งสุดท้ายที่จำได้ก่อนจะตื่นมาอยู่ที่นี่เธอนั่งรถออกไปเที่ยวพร้อมกับอัคคี ทว่าฝนที่ตกหนักเลยทำให้ถนนลื่น ด้วยความที่อัคคีไม่ชำนาญทางเลยทำให้รถเสียหลักตกถนนพุ่งเข้าไปชนต้นไม้ใหญ่ แล้วหลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็ดับลงไป
“ไม่ใช่ว่าในตัวลูกของข้ามีดวงจิตดวงอื่นมาสิงสู่แล้วฤาท่านผู้เฒ่า” สินธุธาราชักเริ่มตงิดใจ เพราะถึงแม้บุตรีของตนจะมีนิสัยดื้อรั้นเพียงใด แต่ก็ไม่เคยก้าวร้าวต่อผู้อาวุโสกว่าแม้สักครั้ง
ผู้เฒ่าทรงกลดคิดเช่นเดียวกันกับสินธุธาราเขาจึงหันไปถามเงือกสาว
“เจ้านามว่าอันใดฤา”
“โอ้ แม่เจ้า ใช้ภาษาจักรๆ วงศ์ๆ ซะด้วย เอาอย่างงี้นะคะท่านผู้เฒ่าเต่า ฉันชื่อชมพู ชื่อจริงชื่อชมชีวัน ฉันเป็นคนค่ะ เป็นคนที่มีสองขาเคยเห็นไหมคะ ฉันก็ไม่รู้ว่าจู่ๆ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“เรื่องนั้นข้าก็มิอาจรู้ในเพลานี้ได้ แต่ข้าบอกเจ้าได้เพียงว่า ในเพลานี้เจ้านามว่ามนตรามัจฉา เป็นบุตรีของราชาแลราชินีของเงือกสมุทร นั่นท่านพ่อของเจ้า ท่านสินธุธารา แล้วนั่นก็แม่ของเจ้า ท่านบุหลันมัจฉา”
“มีดวงจิตดวงอื่นมาอยู่ในร่างลูกของเราอย่างนั้นฤาท่านพี่ แล้วลูกของเราอยู่แห่งหนใดกัน” บุหลันมัจฉาตัวอ่อนปวกเปียก เมื่อคิดว่าบุตรีได้จากตัวเองไปแล้ว
“หากหัวใจสมุทรยังอยู่ ณ ที่แห่งนี้คงดี” สีหน้าของสินธุธาราเต็มไปด้วยความหนักใจ
คิ้วเรียวสวยเริ่มขมวดมุ่นหนักขึ้นเมื่อได้ยินราชาเงือกเอ่ยถึงหัวใจสมุทร
“คุณพูดถึงหัวใจสมุทร ไอ้ก้อนกลมๆ แดงๆ ที่มีรูปเงือกตัวน้อยๆ อยู่ด้านในใช่ไหม”
“ทำไมเจ้าจึงรู้ได้”
“มันคือของของเงือกจริงๆ เหรอเนี่ย คือว่าของชิ้นนั้นมันเป็นสมบัติตกทอดมาจากต้นตระกูลทางพ่อของฉัน ปู่เคยบอกฉันว่ามันเป็นของเงือกสมุทร ให้ฉันเก็บเอาไว้อย่างดีค่ะ”
“แล้วตอนนี้หัวใจสมุทรอยู่แห่งใด” สัตว์ทุกตนที่อยู่ ณ แห่งนี้หูผึ่งเพราะมีความหวังที่จะได้หัวใจสมุทรกลับคืนมายังมหาสมุทรอันกว้างใหญ่แห่งนี้
“น่าจะบ้านฉัน บ้านที่อยู่บนโลก บนพื้นดิน เอ่อ...ไม่รู้ว่าคุณจะเข้าใจไหม” ชมชีวันยกมือเกาหัวแกรกๆ เพราะเธอก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้ราชาเงือกและผู้เฒ่าเต่าได้เข้าใจ
“ข้าเคยได้ยินเรื่องมิติของโลกมนุษย์”
“คุณพูดว่ามิติของโลกมนุษย์ หมายความว่าฉันไม่ได้อยู่บนโลกมนุษย์อย่างงั้นเหรอ”
“คำว่าโลก มีหลายมิติ แลโลกนี้มีมากมายหลายเรื่องราวที่เจ้ายังไม่เคยได้รับรู้ แม้แต่ข้าเองที่อยู่มานับหมื่นปีก็ยังไม่สามารถเข้าใจคำว่าโลกได้อย่างถ่องแท้ทุกประการ แต่เพลานี้ข้าพอจักเข้าใจแล้วว่า เจ้าคือดวงจิตของมนุษย์ที่เข้ามาสิงสู่อยู่ในร่างของมนตรามัจฉา แล้วข้าก็เชื่อว่า ดวงจิตของมนตรามัจฉาก็อาจจักอยู่ในร่างของเจ้าโดยมีหัวใจสมุทรเป็นสิ่งนำพา”
“แล้วฉันจะกลับร่างตัวเองได้ยังไงคะ”
“ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่โชคชะตากำหนด แต่ในเมื่อเจ้าอยู่ในร่างของธิดาของราชาเงือก เจ้าก็จักต้องเรียนรู้แลทำหน้าที่ของธิดาเงือกสมุทรให้ดี”
“ฉันอยากกลับบ้าน หาวิธีกลับบ้านให้ฉันหน่อยได้ไหม”
ผู้เฒ่าทรงกลดส่ายหัวน้อยๆ “ข้ามิมีความสามารถทำเช่นนั้นได้ แต่ข้าเชื่อว่าเมื่อถึงเพลาที่เจ้าต้องกลับ เจ้าก็จักได้กลับ ในตอนนี้สิ่งที่เจ้าต้องรู้ก็คือ เจ้าเป็นเงือกตนเดียวที่มีเรือนผมสีดำขลับ แม้เจ้าจักมีเชื้อสายของราชาแลราชินีเงือกทำให้ใช้ชีวิตอยู่บนบกแลในน้ำได้ แต่สิ่งสำคัญ เจ้าต้องห้ามให้พวกปักษิณพาราเห็นเจ้าได้ มิเช่นนั้นเจ้าจักต้องถูกบังคับให้อภิเสกสมรสกับโอรสของเจ้าเมืองปักษิณพารา”
“แล้ว พวกนั้นคือใครคะ”
“เผ่าของนกยักษ์ พวกนั้นเคยมาที่นี่แล้วสั่งเอาไว้ว่าหากมีเงือกสาวเรือนผมดำขลับถือกำเนิดขึ้น จักขอไปเป็นสะใภ้”
“ฉันก็ไม่ได้อยากไปเป็นสะใภ้ใครหรอกนะ เท่าที่ฟังมาเหมือนพวกคุณจะไม่ชอบพวกนกยักษ์ถึงไม่อยากยกลูกสาวให้ ทำไมเหรอ”
สินธุธาราเงยหน้าตอบด้วยตนเอง “ข้าไม่อยากบังคับฝืนใจลูกของข้า อีกเรื่องหนึ่งคือข้ารู้มาว่าโอรสของราชาเผ่านกยักษ์ แท้จริงแล้วนั้นเป็นโอรสของครุฑที่นำมาฝากเลี้ยงเอาไว้ พวกข้าไม่ชอบพวกครุฑ เพราะครุฑขโมยหัวใจสมุทรไป ทำให้สรรพสัตว์ในท้องทะเลเดือดร้อน แต่ข้ามิรู้ว่าหัวใจสมุทรนั้นไปอยู่บนโลกของเจ้าได้อย่างไร”
Latest chapter
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่179 ตอนจบ
“พวกท่านจักรักข้าเหมือนลูกแท้ๆ จริงฤา”“เหตุใดจักมิจริงกันเล่า” เพลิงพันจักรรวบตัวพสุนทราขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมอก“ใช่แล้ว ข้านั้นก็เติบโตมากับท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม แลพวกท่านนั้นรักแลหวังดีกับข้ามิได้ต่างจากพ่อแม่แท้ๆ แลเหตุใดพวกข้าจักรักเจ้าจริงๆ มิได้เล่า”“เจ้าอยู่ที่นี่เถิดหนาอย่าหนีไปไหน ย่าเจ้า ตัวข้า แลแม่เจ้านั้นจักดูแลเจ้าเป็นอย่างดี”“ข้า ข้าจักอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่...ข้ามีท่านแม่เพียงตนเดียว” พสุนทราเอ่ยจบก็ก้มหน้างุดซุกไปที่อกกว้างของผู้เป็นพ่ออัญญาภานารีหน้าเจื่อนเช่นเดียวกับเพลิงพันจักรเมื่อได้ยินพญานาคตัวน้อยเอ่ยออกมาแบบนั้น“ข้าเข้าใจเจ้าหนาพสุนทรา เจ้ายังมิต้องยอมรับข้าตอนนี้ก็ได้ แต่ข้าก็จักดูแลเจ้าให้ดีที่สุด ข้าสัญญา”เพลิงพันจักรอมยิ้มให้กับอัญญาภานารี คราแรกคิดว่าชายาตนนั้นจะเสียใจกับคำพูดของพสุนทราเสียอีก โล่งใจที่ชายาตนนั้นมีเมตตาต่อพสุนทราที่กำลังไร้เดียงสา“จักมิหนีไปอีกใช่ฤาไม่เจ้าคะ” อัญญาภานารีเอ่ยถามเพลิงพันจักรหลังจากส่งพสุนทราให้สิงหลพาไปนอนแล้ว“ข้าคิดว่ามิหนีไปแล้วล่ะ แลเจ้าจักทำอย่างไรให้พสุนทรายอมรับเจ้าให้เป็นแม่”“ข้ามิคิดจักแทนที่แม่ของพสุนทราดอกเ
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่178 เรื่องใหญ่
“หากข้ามิหนีมาเรื่องเช่นนี้คงมิเกิด หากข้ารอฟังตอนที่ท่านฟื้น ท่านพี่แลอิรวดีคงมิต้องจากไป” อัญญาภานารียังคงร้องห่มร้องให้อยู่ในอ้อมอกของเพลิงพันจักร แม้นจะออกจากท้องพระโรงมาพักที่ตำหนักของตน ทว่าความรู้สึกตกใจและภาพความสูญเสียที่เกิดขึ้นก็ยังติดตาของเธอไม่หายที่เสียใจไปกว่านั้นก็เพราะรับรู้ว่าอย่างไรบูรพกันต์ก็ต้องถูกประหาร เพราะคิดจะฆ่าเธอและเขาก็เป็นสาเหตุการเสียชีวิตของอิรวดี“เจ้าอย่าโทษตนเองเลยหนา เป็นข้าเองที่มิบอกเรื่องของอิรวดีแลพสุนทรากับเจ้า แลหากมิใช่แผนร้ายของบูรพกันต์ฤา เจ้าจึงได้เสียใจจนหนีไป”“ข้าเสียใจเหลือเกิน ข้าเสียใจเหลือเกินเจ้าค่ะ” เสียใจไปกับการสูญเสียแค่นั้นไม่พอ ตอนนี้สิ่งที่ห่วงที่สุดคือพสุนทรา พญานาคตัวน้อยจะรู้สึกเช่นไรหากได้รู้ว่าเสียผู้เป็นแม่แล้ว ไม่ว่าเพลิงพันจักรจะเอ่ยถึงสาเหตุของเรื่องว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่อย่างไรเธอก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เหตุการณ์เลวร้ายขึ้น“ข้ามิคิดว่าเรื่องการกลั่นแกล้งใส่ความกันจักเป็นบ่อเกิดของเรื่องร้ายแรงเพียงนี้เลยขอรับ” รณจักรปักษาคิดว่าจะไม่พูดเรื่องราวเลวร้ายขึ้นมาอีกแล้ว ทว่าความหดหู่หัวใจก็มีมากเกินเสีนจนอดระบายออก
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่177 คุ้มคลั่ง
“ท่านเพลิงพันจักร” ปักษิณสิงขรรีบดึงให้เพลิงพันจักรนั่งลง หากปล่อยให้มีเรื่องมีราวกันการไต่สวนอาจจะไม่จบ และเขาก็เชื่อไม่มีผู้ใดเชื่อคำของบูรพกันต์อยู่แล้ว ดีเสียอีกที่ครุฑหนุ่มนั่นเผยสันดานที่แท้จริงออกมา ผู้อื่นจะได้เลิกเคารพเสียที“มิจริงหนาท่านแม่ ข้ามิเคยถูกท่านพี่ล่วงเกิน” อัญญาภานารีคิดว่าจะนั่งฟังอยู่เงียบๆ ทว่าเธอก็อดส่งเสียงท้วงไม่ได้ ถึงจะถูกบูรพกันต์จับไปขังอยู่หลายเพลา ทว่าเขาก็ไม่ได้ทำล่วงเกินอันใดกับเธออย่างที่กล่าวออกมา“หากอยากจักเอาชนะข้าด้วยวิธีอื่นข้ามิว่า แต่อย่าหยามเกียรติชายาของข้าโดยการพูดพล่อยๆ” เพลิงพันจักรรู้ทันบูรพกันต์ หรือแม้แต่เรื่องที่ครุฑหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว“ทำไม เจ้ายอมรับความจริงมิได้ฤา” บูรพกันต์ยังคงตีสีหน้ายียวนขณะหันไปพูดกับเพลิงพันจักรเพียะ ศีตกาลที่ทนเห็นพฤติกรรมไม่สะทกสะท้านของหลานชายไม่ได้ เธอจึงต้องเดินเข้าไปสั่งสอนบูรพกันต์ให้ได้สติโดยการยกมือฟาดไปที่แก้มสากจนบูรพกันต์หน้าหัน“ทำไมเป็นเช่นนี้หนาหลานข้า หากเจ้าพูดสิ่งใดข้าย่อมเอนเอียงไปทางเจ้าเสียหมดหนาบูรพกันต์ แต่เรื่องที่เจ้าเอ่ยว่าหยามเกียรติของอัญญาภานารีข้าว่ามั
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่176 หนีไป
“หากเป็นเช่นนั้น ถ้าเราไปถามก็คงจักมิบอก ทางเดียวที่ข้าคิดได้ตอนนี้ก็คือการติดตามบูรพกันต์อยู่ห่างๆ” ปักษิณสิงขรเห็นว่ามันน่าจะเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ได้เจอกับอัญญาภานารีได้เร็วที่สุด“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น แลทำอย่างไรพวกเราจึงจักอยู่ที่นี่ได้ต่อ หากเป็นเรื่องตามหาอัญญาภานารีก็มิเจอนางแล้ว”“หากบูรพกันต์รู้ว่าอัญญาภานารีอยู่ที่ใดคงมิปล่อยให้ห่างแน่ ป่านนี้ต้องกระวนกระวายเพราะถูกขังอยู่ในตำหนัก มิแน่คืนนี้เขาอาจจักกำลังหาทางออกไปจากตำหนักอีกก็เป็นได้”“เช่นนั้นเราต้องทำให้บูรพกันต์ได้ถูกปล่อยตัวในคืนนี้ ข้าเห็นว่าเป็นหน้าที่ของท่าน”“อย่างไรฤา” ปักษิณสิงขรยังไม่ค่อยเข้าใจที่เพลิงพันจักรพูดเท่าไรนักวิเวก องครักษ์ผู้ที่สนิทกับบูรพกันต์รีบเดินเข้ามาขวางหน้าเมื่อเห็นปักษิณสิงขรและรณจักรปักษากำลังตรงเข้ามายังตำหนักของบูรพกันต์“ท่านปักษิณสิงขรมาที่นี่ด้วยเหตุอันใดขอรับ”“ข้าอยากคุยกับท่านบูรพกันต์”“ตอนนี้ท่านทศยันต์สั่งห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปหาท่านบูรพกันต์ขอรับ”“ข้าเป็นผู้ใดเจ้าลืมไปแล้วฤา หากข้ามิขออนุญาตท่านพ่อของข้าแลข้าจักมาที่นี่ได้ฤา ถอยออกไปหากมิอยากถูกขังลืม”“ข้าให้เข้าไปมิได้ขอรับ”“
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่175 ไม่ยอมรับผิด
“ท่านพี่ที่แสนสุขุมแลให้เกียรติผู้อื่นบัดนี้อยู่ที่ใดเจ้าคะ”“ข้าก็ให้เกียรติเฉพาะผู้ที่ข้าอยากให้เกียรติ เจ้าอยู่ที่นี่ให้สบายเถิด” บูรพกันต์วางถาดอาหารแลน้ำไว้ได้เขาก็หมุนแหวนครุฑของตนเพื่อเปิดประตูมิติ หลังจากที่ครุฑหนุ่มหายไป ประตูและหน้าต่างที่เคยเปิดก็ปิดสนิทก็มีกำแพงแก้วเข้ามาปิดกั้นไม่ให้นกยักษ์สาวนั้นหนีไปไหนได้“เหตุใดเป็นเยี่ยงนี้ไปได้” อัญญาภานารีน้ำเสียงสั่นเครือ พลางคิดย้อนเวลา เธอไม่น่าใช้แขวนครุฑกลับไปยังตำหนักของบูรพกันต์ตั้งแต่คราแรกเลย แล้วตอนนี้แหวนนั้นเขาก็เอาคืนไปแล้ว แล้วเมื่อไรเขาจะมาปลดปล่อยเธอออกไปจากที่นี่กันทางด้านเพลิงพันจักร เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงสวรรค์ชั้นกลางก็รีบลากอิรวดีไปเข้าเฝ้าองค์ราชาพญาทศยันต์และองค์ราชินีศีตกาลโดยมีปักษิณสิงขรและรณจักรปักษาตามหลังติดๆ ทั้งสี่ได้พยายามเล่าเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับองค์ราชาและราชินีพญาครุฑทั้งสองอย่างละเอียดครู่ใหญ่เรื่องราวอันน่าปวดหัวนั้นสร้างความหนักใจให้กับพญาทศยันต์และศีตกาลไม่น้อย เพราะบูรพกันต์นั้นถูกแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท อีกทั้งพวกเขาทั้งสองก็ไม่ทราบได้จริงๆ ว่าอัญญาภานีหนีมาที่นี่หรือไม่“เรื่องทั้งห
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่174 มิมีเหตุผลแล้วหนา
“ข้าจักเป็นลมเสียให้ได้ ใยเจ้ามิคิดบอกเรื่องนี้กับแม่บ้าง” อังกาบแทบจะล้มพับในขณะที่กำลังนั่ง ดีที่โสภิณนั้นช่วยประคองเอาไว้“ข้ากลัวว่าท่านแม่จักมิอยากให้ข้ารับบุตรผู้อื่นเป็นบุตรของตนขอรับ แลตอนนี้ข้านั้นรักพสุนทราเหมือนลูกจริงๆ ข้าเองก็หาเพลาจักบอกท่านแม่กับอัญญาภานารีเช่นกัน แต่ก็มีเรื่องของเมืองศิคาลเข้ามาก่อนขอรับ”“แล้วพวกเจ้าจักทำอย่างไร ตอนนี้อัญญาภานารีหนีไปไหนมิรู้ได้ อีกทั้งพสุนทราจักต้องรับรู้เรื่องท่านพ่อกับท่านแม่ของตนเช่นไรหากเจ้าจักพรากแม่พรากลูกเช่นนี้”“เรื่องอัญญาภานารีข้าจักตามหาน้องข้าเอง ท่านก็สะสางเรื่องตรงนี้ให้จบเถิดท่านเพลิงพันจักร” ปักษิณสิงขรเอ่ยจบก็ยืนส่ายหัวน้อยๆ กับเรื่องอันน่าปวดหัวที่เกิดจากความรักแบบผิดๆ ของอิรวดีและบูรพกันต์ แม้นจะไม่มีใครบอกเขาว่าบูรพกันต์รู้สึกอย่างไรกับอัญญาภานารี แต่เขานั้นมองออกตั้งแต่งานอภิเษกของอัญญาภานารีและเพลิงพันจักรแล้ว“ข้าจักตามหาอัญญาภานารีด้วย แลหลังจากนั้นข้าจักไปสะสางกับบูรพกันต์ด้วยตัวเอง” เอ่ยกับปักษิณสิงขรจบก็หันมาจ้องหน้าอิรวดี “แลเจ้าก็ต้องไปเป็นพยานให้ข้าว่าบูรพกันต์นั้นคิดชั่วแค่ไหนกับท่านพญาทศยันต์”อิรวดีไ
You may also like
คลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.33.7K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก359.3K viewsรวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+)
Chocolate lily 52.6K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์45.1K viewsอัญมณีอสูร
รุ่งอรุโณทัย539 viewsนางร้ายกลายเป็นคนใหม่แล้ว
DOODJAI35 viewsสะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ
อัญญาณี1.3K viewsเมียไม่ปรารถนา
อัญญาณี839 views
