Mag-log inShare
ตอนที่2 ไม่ได้ฝันจริงๆ ด้วย
Huling Na-update:
2025-06-03 11:28:36ก๊อก ก๊อก ก๊อก ทั้งสองสายตามองไปยังหน้าประตูห้องที่หมอหนุ่มกำลังเปิดเข้ามา
“ผลตรวจเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ” ชื่นชีวาโพล่งถามหมอหนุ่มอย่างไม่คิดรีรอ จากนั้นก็รีบไปดึงมือหมอหนุ่มมานั่งคุยกันที่โซฟา
“ทางด้านร่างกายทุกอย่างปกตินะครับ คุณชมพูอาจจะมีภาวะช็อคจากเรื่องที่เกิดขึ้นเลยเป็นแบบนี้”
“ฉันก็เคยได้ยินว่ามีคนไข้ช็อคแล้วจำอะไรไม่ได้เหมือนกันค่ะ แต่ก็ไม่คิดว่าชมพูจะพูดจาแปลกประหลาดขนาดนี้” พูดจบก็หันกลับไปมองน้องสาวที่ยังคงนั่งมองทุกอย่างรอบกายด้วยสายตาฉงนไม่หาย
“ก่อนหน้านี้ชมพูดูพวกหนังจีนหรือละครพื้นบ้านเยอะไหมครับ”
“ก็มีดูบ้างนะคะ”
“เธออาจจะติดภาษาจากสื่อที่เคยดูก็ได้ครับ หลังจากนี้คงจะดีขึ้น”
“ฉันว่าตอนที่น้องฉันยังไม่หายดี ฉันขอให้ชมพูไปพักที่บ้านฉันนะคะ บอกตรงๆ ฉันเองก็กลัวว่าแม่คุณหมอ...คือ”
“ผมเข้าใจครับ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินหรืออยากให้ช่วยอะไรก็บอกผมได้ตลอดเลยครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ” ชื่นชีวาพอจะโล่งใจยิ้มได้ที่หมอหนุ่มเข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อโดยที่ไม่ต้องพูดออกมาตรงๆ
“อืม...แล้วคุณหมอว่าอาการคุณอัคจะดีขึ้นเมื่อไรคะ”
“ตอนนี้ยังตอบอะไรไม่ได้จริงๆ ครับ” เมื่อต้องพูดถึงพี่ชาย วายุก็หน้าถอดสี เขาเองก็ยังไม่มั่นใจว่าพี่ชายจะพ้นจากขีดอันตรายภายในวันสองวันนี้หรือไม่ และหากพ้นจากขีดอันตรายแล้วทุกอย่างจะเป็นปกติหรือเปล่า ยังคงเป็นเรื่องที่เขาและหมอท่านอื่นๆ กังวลใจ
ชื่นชีวาก้มหน้างุดเพราะหากอัคคีเป็นอะไร น้องสาวเธอก็คงถูกแม่สามีเกลียดหน้าไปตลอดชีวิต มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับครอบครัวของเธอนักหนา บทจะดีก็ไม่ได้ดีขึ้นจริงๆ สักที
ณ ห้วงมหาสมุทรลึกในอาณาจักรของเหล่าเงือกสมุทร ใต้ผืนน้ำทะเลสีมรกตมีแสงลอดผ่านส่งมายังเหล่าปะการังจนเห็นเป็นประกายสวย เหล่าปะการังแสนงดงามและเหล่าสรรพสัตว์แห่งท้องทะเลแห่งผืนกว้างแห่งนี้มีราชาเงือกนามว่า สินธุธารา เป็นผู้ปกครองเป็นพ่อเมือง ร่วมกับราชินีนามว่า บุหลันมัจฉา
สรรพสัตว์ในท้องมหาสมุทรนั้นอยู่กันอย่างสงบสุขมาช้านาน จนกระทั่งเมื่อพันปีก่อน หัวใจของสมุทรได้ถูกครุฑชั้นปกครองนามว่า ตรีทศ ได้ขโมยไป ทำให้เหล่าสรรพสัตว์ในท้องทะเลและเหล่าเงือกได้ล้มหายตายจากกันไปมากมาย เพราะไม่มีหัวใจสมุทรช่วยรักษาตัว รวมถึงมนตรามัจฉา เงือกสาวบุตรีของสินธุธาราและบุหลันมัจฉาในเพลานี้ด้วย
“ลูกจักตื่นขึ้นมาเพลาไหนฤาท่านพี่ ใจของข้ามิสู้ดีเอาเสียเลย” ราชินีเงือกอาวุโสเรือนผมสีทองยาวสยายเธอนั่งมองบุตรีเจ้าของเรือนผมดำขลับที่กำลังหลับไหลอยู่บนแท่นบรรทมด้วยแววตาเป็นห่วง
“เราต้องเชื่อมั่นว่าลูกจักต้องตื่น หากลูกไม่ตื่น พี่จักสละหัวใจครึ่งหนึ่งของพี่ให้ลูกเอง” ราชาเงือกอาวุโสผู้มีดวงตาที่สามเข้าโอบกอดราชินีผู้เป็นที่รักด้วยความรู้สึกผิด หากเขาไม่สั่งขังบุตรของตน เรื่องน่าสลดใจคงไม่เกิดขึ้น
“ไม่นะท่านพี่ ข้าขอทำเช่นนั้นเอง หากท่านพี่อ่อนแอเพราะสละหัวใจ ท่านพี่จักปกครองเหล่าสรรพสัตว์น้อยใหญ่ได้เยี่ยงไร”
“ข้าทนเห็นเจ้าเจ็บมิได้ดอกน้องพี่”
“ข้าก็ทนเห็นพวกเจ้าเกี้ยวพาราสีในเวลาวิกฤตเช่นนี้มิได้เหมือนกัน” ผู้เฒ่าเต่าหมื่นปีหันหลังให้กับเงือกทั้งสอง เต่าที่อยู่กับผืนท้องทะเลและขาดคู่รักข้างกายอย่างเขาอดจะอิจฉาเงือกทั้งสองที่กำลังป้อนคำหวานกันไม่ได้
“อือ...อืม...”
ราชาและราชินีหันมาสนใจกับมนตรามัจฉาเมื่อเห็นฟองอากาศลอยออกมาจากริมฝีปากอิ่มสวย
“ลูกเรา...” สินธุธาราประคองหัวของบุตรีตนขึ้น
“เจ็บตรงไหนฤาเจ้า บอกแม่เถิด แม่ใจจักขาดเมื่อเจ้ามิตื่น” บุหลันมัจฉาโผเข้ากอดบุตรีก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ
“หากเจ้ามิดื้อ แล้วเชื่อฟังพ่อ พ่อจักมิขังเจ้าเยี่ยงนี้เลย” สินธุธาราเอ่ยออกมาด้วยหัวใจที่เจ็บปวดไปด้วยความรู้สึกผิด
เมื่อดวงตากลมโตของเงือกสาวเปิดกว้างขึ้น คิ้วเรียวสวยก็เริ่มขมวดมุ่น ภาพตรงหน้าทำให้สมองของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ตรงหน้าที่เธอเห็นคือเงือกจริงๆ ใช่ไหม นี่เธอกำลังฝันไปใช่ไหม
“ฝันเหรอวะเนี่ย…” เธอกระซิบ ดวงตาเต็มไปด้วยความฉงนหนักขึ้นเมื่อเห็นฟองอากาศขณะที่ตัวเองกำลังพูด อีกทั้งในตอนที่กำลังจะขยับตัวออกให้พ้นอ้อมกอดของเงือกสองตน ดวงตาก็ต้องเบิกโพลงแทบจะกลืนน้ำลายไม่ลงคอเพราะขาของเธอตอนนี้ไม่มีแล้ว มีเพียงหางของเงือกสีเงินเหลือบม่วงชมพูกระดิกไปมาเท่านั้น
“ฝัน ฉันต้องฝันแน่ๆ” มือทั้งสองลูบๆ คลำๆ ไปยังเปลือกหอยที่ปิดหน้าอกอวบอิ่ม จากนั้นก็ค่อยๆ เลื่อนสัมผัสไปยังเกล็ดสีสวย นี่มันของจริง ไม่ใช่ภาพลวงตาอะไรทั้งนั้น รู้ได้ดังนั้นใบหน้าหวานก็เผยความตื่นตระหนกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“เจ้าว่าอย่างไรฤา ฝัน เจ้าฝันเรื่องใด บอกแม่ได้ฤาไม่”
“ฮือ...” อะไรกันวะเนี่ย ชมชีวันหยิกแขนตัวเองเต็มแรง เข้าใจว่าเธอจะไม่เจ็บเพราะเชื่อว่าขณะนี้คือความฝัน ทว่าไม่ใช่อย่างที่คิดแม้แต่น้อย ความเจ็บแล่นปราบเข้ามาที่แขนจนเธอหน้าเหยเก นี่มันไม่ใช่ความฝันจริงๆ ด้วย
“ฮึก ฮึก ... ฮือ ฮือ ฮือ...” ไข่มุกเม็ดเล็กค่อยๆ ไหลลงมาอาบพวงแก้มนวล ชีวิตของเธอกำลังเผชิญกับอะไรอยู่กันแน่ แล้วเธอจะต้องใช้ชีวิตยังไงกับขาที่จู่ๆ ก็กลายเป็นหางไปแบบนี้
“ร้องให้เพราะเรื่องอันใดบอกแม่เถิด” บุหลันมัจฉาพยายามจะเข้าไปกอดปลอบบุตรี ทว่าเงือกสาวก็กลิ้งตัวหนีแล้วตกแท่นบรรทมไปเสียก่อน และวินาทีนั้นชมชีวันก็ได้เรียนรู้วิธีใช้หางพยุงตัว
“ใช้การอย่างนี้เองเหรอ” พยุงตัวตั้งหลักได้ชมชีวันก็ชี้หน้าไปยังเงือกอาวุโสทั้งสอง
Pinakabagong kabanata
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่52 ไม่ได้พิศวาส
ชมชีวันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าของวันใหม่เพราะรู้สึกถึงกลิ่นของความสดชื่นที่หอมจนเธออธิบายไม่ถูกว่ามันเหมือนกับอะไร เปลือกตาคู่สวยเบิกกว้างได้เต็มที่ก็รีบหันไปมองข้างตัว เมื่อเห็นว่าไม่มีใครนอนอยู่ข้างๆ ก็หันมาสำรวจเนื้อตัวของตัวเอง เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้ายังอยู่ดีก็ถอนหายใจโล่งอก เมื่อคืนเธอก็เหนื่อยเกินกว่าจะทำข้อตกลงกับปักษิณสิงขรเรื่องที่เธอยังไม่พร้อมที่จะเป็นชายาของเขาอย่างเต็มตัว วันนี้นี่แหละที่เธอจะต้องพูดให้ได้“แล้วไปไหนล่ะเนี่ย” ว่าแล้วก็รีบมองหาครุฑหนุ่ม ทว่ากวาดสายตามองซ้ายมองขวาหาไม่เจอก็รีบลุกไปมองนอกหน้าต่าง เมื่อสายตาของเธอมองไปเห็นสระน้ำสีครามที่โอบล้อมไปด้วยรากไม้ใหญ่ และพืชพรรณไม้ดอกสีสวยพร้อมผีเสื้อบินตอมเหล่าดอกไม้อันแสนงดงามนั้นไม่ห่าง แววตาของเธอก็เป็นประกายไปพร้อมๆ กับมีรอยยิ้มขึ้นมาเปื้อนบนใบหน้าในทันที“สวยจังเลย” เอ่ยจบก็รีบสาวเท้าวิ่งลงไปยังหลังตำหนักในทันทีเมื่อมาถึงก็เห็นครุฑหนุ่มที่เปลือยท่อนบนนุ่งเตี่ยวสีแดงตัวเดียวยืนกอดอกสยายผมยาวหยิกอยู่ก่อนแล้ว ชมชีวันหยุดฝีเท้าและแอบหลาบสายตาสวามี “แล้วทำไมไม่ใส
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่51 เข้าหอ
“มิใช่เพลาที่เจ้าจักพูดจาไร้สาระ” อชินีพาราบีบมือของมนตรามัจฉาเอาไว้แน่นเมื่อเห็นลูกสะใภ้ของเธอเริ่มจับจ้องไปยังปักษิณสิงขรและเริ่มพูดชื่อของใครที่ไม่รู้จักขึ้นมา“เงียบก่อนเถิดหนา” ชลามัจฉาจำต้องปรามหลานสาวเพราะตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ และหลายตนกำลังจับจ้องคู่บ่าวสาวกันเป็นตาเดียวชมชีวันก้มหน้างุดและขอโทษผู้อาวุโสวทั้งสองด้วยสายตา ทว่าเธอก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมปักษิณสิงขรจึงได้รูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายอัคคีนัก เธอเข้าใจได้ง่ายว่าเขาไม่ใช่อัคคี เพราะจำได้ว่ามนตรามัจฉาบอกว่าตอนนี้อัคคีฟื้นแล้วในโลกของเธอ แต่นั่นก็ยังเป็นปริศนาที่เธอหาคำตอบไม่ได้อยู่ดีว่าทำว่าที่สวามีของเธอถึงได้หน้าตาเหมือนกันกับอัคคีขนาดนี้ หรือชีวิตของเธอหนีไม่พ้นอัคคีจริงๆ“จำได้ใช่ไหมว่าพิธีต่อไปเป็นอย่างไร” ชลามัจฉาอยากถามกับหลานสาวให้แน่ใจอีกรอบ เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่ามนตรามัจฉาเริ่มไม่มีสมาธิ“จะ...เจ้าค่ะ” ชมชีวันตอบเสียงอ่อน ถึงเวลาแล้วสินะที่เธอจะต้องยืนขาแข็งเพื่อมอบน้ำว่านมงคลให้กับแขกเหรื่อแต่ละเผ่าพันธุ์ที่มาในงาน เท่าที่มองด้วยตาเปล่าตอนนี้เสมือนเธอกำลังมองผู้คนที่มาในงานคอนเสิร์ตอย่างไงอย่างงั้น กว่
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่50 งานอภิเษกสมรส
ณ ตำหนักใหญ่ในวันสำคัญของเผ่าพันธุ์นกยักษ์ เหล่าสรรพสัตว์ผู้ปกครองเผ่าจากหลายเมืองมาเยือนพื้นที่แห่งนี้เพื่อเป็นสักขีพยานในวันอภิเษกสมรสของปักษิณสิงขรและมนตรามัจฉา ณ ท้องพระโรงของตำหนักที่ประดับประดาไปด้วยพืชพรรณหลากสีสันสวยงามพาสะดุดตา ทั้งยังมีอาหารหวานคาวรองรับแขกเหรื่ออยู่หลายจุด อีกทั้งยังมีเหล่าบรรดาผีเสื้อสวยงามคอยร่ายรำบ้างก็ขึ้นบินแสดงความสวยงามเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากผู้ที่เดินทางมาและให้ความจรรโลงใจไปพร้อมกันชมชีวันสวมอาภรณ์ในงานพิธีเรียบร้อย เหล่านางรับใช้ก็ขนเครื่องทองมาประดับประดาที่คอและแขนทั้งสอง“ของพวกนี้ข้าต้องสวมใส่ด้วยฤา” ชมชีวันยกมือลูบสร้อยคอเส้นหนาที่มีลวดลายกนก ทั้งมองจ้องกำไลข้อมือวงใหญ่ที่สลักเป็นเสมือนลายขนนกรอบวง“ของพวกนี้เป็นขององค์ราชินีที่ประธานให้ท่านเจ้าค่ะ ทุกอย่างล้วนเป็นสัญลักษณ์ของเจ้าเมืององค์ต่อไป” บุหงาราตรีไขข้อกระจ่างให้กับเจ้าสาว‘เจ้าเมืององค์ต่อไป’ เมื่อคำพวกนี้เข้ามาในโสตประสาท เจ้าสาวแสนสวยในวันนี้ก็เริ่มสีหน้าเจื่อนลง เพราะนั่นเท่ากับว่าเธอต้องเคร่งครัดในกฎเกณฑ์กว่าผู้ใด ยิ่งตอกย้ำหนักเข้าไปอีกว่าอิสระที่เธอชอบนั้นจะไม่ได้มันมาง
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่49 มิอยากเป็นรอง
“นางคงจักพึงใจท่านปักษิณมากใช่ฤาไม่”“ใช่แล้ว” มีนามัจฉาพยักหน้าหงึกๆ“ท่าทางมัจฉารัมภากับนางมิน่าเป็นสหายกันได้”“ทั้งสองตนจากบ้านจากเมืองมาที่นี่พร้อมกัน แลในฐานะเดียวกันจึงเป็นสหายกัน คงเลือกคบมิได้ แต่ใครต่างก็มองออกว่าทั้งสองนิสัยใจคอมิเหมือนกัน สุมารีหยิ่งทระนง ส่วนมัจฉารัมภาเรียบร้อยอ่อนหวาน”“เจ้าคิดว่าหากท่านปักษิณมองเห็นแล้วจักพึงใจในนางทั้งสองฤาไม่”“ข้าคิดว่าหากท่านพี่ปักษิณคิดอยากให้นางทั้งสองมาปรนนิบัติ คงเรียกให้รับใช้นานแล้ว ท่านพี่มิต้องคิดอันใดมาก ยังไงเสียท่านพี่ก็ต้องเป็นชายาเอกเพียงตนเดียวเท่านั้น”“ได้ยินเช่นนี้ข้าก็สบายใจ ข้ายอมรับว่าแม้จักมิอยากเป็นชายาผู้ใด แต่ในเมื่อต้องเป็นก็มิอยากเป็นรอง”“ท่านพี่สบายใจได้ หากท่านทำให้ท่านพี่ปักษิณมองเห็น มิมีทางที่ท่านพี่ปักษิณจักให้ใครแทนที่ท่านแน่ เชื่อข้าเถิด”ชมชีวันพยักหน้าน้อยๆ ในขณะที่สีหน้ากำลังระรื่นเมื่อนึกถึงวันข้างหน้า “อ่อ... ข้าอยากรู้ว่าพวกเราไปที่ถ้ำ
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่48 น่าสนุก
ปักษิณสิงขรกำลังไล่ฝ่ามือสำรวจอาภรณ์ที่ทางเรือนไหมส่งมาให้ แม้นจะมองไม่เห็นแต่ก็พอจะรู้ว่าไหมที่ใช้ทอผ้าให้เป็นอาภรณ์สวมใส่ในงานพิธีอภิเษก ผู้ถักต้องเป็นผู้ที่มีความละเมียดละไมมาก“อาภรณ์นี้ละเอียดนัก ฝีมือถักทอเป็นของผู้ใดฤา”“บุหงาราตรี” รณจักรปักษามองอาภรณ์นั้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมเช่นกัน“นางรับใช้ที่ท่านว่างามนักใช่ฤาไม่” ปักษิณสิงขรมีรอยยิ้มมุมปาก แม้นเขาจะเป็นผู้ที่พูดน้อยและดูไม่ค่อยใส่ใจในเรื่องของผู้อื่น ทว่าเขาก็จำได้ดีว่ารณจักรปักษาเคยเอ่ยชมบุหงาราตรีด้วยน้ำเสียงที่ดูหลงไหลอย่างไม่เคยเป็นเมื่อนานมาแล้ว“ใช่”“ท่านถูกสร้างโดยองค์อิศวร หากท่านพึงใจนางใดคงมิใช่เรื่องยากที่ท่านจักขอประธาน”รณจักรปักษาเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อครุฑหนุ่มเอ่ยจบ เขาพอจะรู้ว่าที่ปักษิณสิงขรเอ่ยออกมาเช่นนี้คงรู้ว่าเขาพึงใจในตัวของบุหงาราตรี ทว่าแม้นเขาจะกำเนิดโดยเทพชั้นสูงแล้วอยากได้อะไรแล้วจะได้มาง่ายๆ“ข้ามิอยากบังคับจิตใจของใคร แลข้ามิสามารถละจากหน้าที่ได้”“เว้นเสียแต่ว่าข้าขอให้ท่านละจากหน้าที่”“ย้อนกลับไปคำเดิมที่ข้ามิชอบฝืนจิตใจใคร” รณจักรปักษารู้ว่าปักษิณสิงขรเอ่ยออกมาเช่นนั้นเพราะควา
My destiny ร่างนี้ของใคร ตอนที่47 อยากเป็นเมียเอก
ณ ตำหนักเล็กของสุมารีเทวี บุตรีของเผ่าสิงห์สุระ สิงโตที่ปกป้องอาณาเขตของศิลาชีวิต สิงโตสาวมีรูปลักษณ์สวยสง่า ดวงตาคมกลมโต นัยน์ตาสีอำพัน อกเป็นอกเอวเป็นเอว มีความมั่นใจในตนเองสูง สิงโตสาวในอาภรณ์พันอกอกสีแดงสดสีเดียวกับซิ่นผืนงามที่กำลังสวมใส่ เรือนผมยาวถูกปล่อยสยายละไปกับสายลมขณะที่กำลังเดินมาต้อนรับแขกที่ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นมัจฉารัมภา บุตรีของท่านพญาปลาแห่งเมือง ธารธารี ที่ถูกส่งตัวมาเมืองนี้เพื่อเป็นสนมให้กับปักษิณสิงขรเหมือนกัน“มาหาข้ามีธุระอันใดฤา” เห็นหน้ามัจฉารัมภาได้เธอก็รีบเอ่ยถามเจ้าหญิงปลาน้อยหน้าหวานในอาภรณ์สีฟ้าอ่อนที่ยืนรออยู่ในทันที“ท่านได้ข่าวของมนตรามัจฉาแล้วใช่ฤาไม่”“หึ่...แล้วนางก็ฟื้นจนได้ ข้าล่ะภาวนาไม่อยากให้นางตื่นขึ้นมาตลอดกาลเลย” สุมารีเทวีตอบด้วยสีหน้าและแววตาที่ไม่พอใจนัก“เป็นเช่นนั้นท่านปักษิณก็มิอาจมองเห็นน่ะสิ” มัจฉารัมภาคิดว่าสุมารีเทวีจะดีใจเสียอีกที่ไม่นานนี้ปักษิณสิงขรจะได้มองเห็นโลกภายนอกแล้ว“หึ่...แล้วทำไมจักต้องเป็นนางด้วยที่ทำให้ท่านปักษิณมองเห็น ข้ามิเข้าใจ”“หากท่านปักษิณมองเห็น ท่านปักษิณอาจพึงใจในรูปลักษณ์ของพวกเรา แล้วให้เราได้รับใช้ในฐา
Maaari mong magustuhan
คลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn27.9K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn57.4K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก19.8K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn39.3K viewsเล่ห์ร้ายพันธะลวง
Leonella103 viewsเพื่อนผัวชั่วชู้
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ10 viewsติดใจพี่เลี้ยงสาว
จันทราทิพย์134 viewsเพลิงร้ายพ่ายรัก
ดอกอ้อลู่ลม39 views
