ปัจจุบัน
หอพักนักศึกษาแพทย์
สาวสวยร่างบางในชุดนอนสีขาวแขนยาว ผมยาวสลวยดำขลับของเธอปล่อยตกลงมาถึงเอว นั่งพับเพียบเรียบร้อยพนมมือสวดมนต์บนที่นอน
"ลูกพิ...กรี๊ด!!!" เสียงหวานเรียกชื่อเพื่อนไม่จบแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องอย่างตกใจ ทำเอาคนที่กำลังตั้งใจสวดมนต์ขอพรข้อที่ 8 รีบลืมตาแล้วหันไปมองที่หน้าประตูช้า ๆ อย่างสงสัย ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวลงจากเตียงอย่างสำรวมแล้วเดินออกไปดูข้างนอกที่ตอนนี้ไฟทางเดินทุกดวงเปิดสว่างไสว เพราะอานุภาพเสียงกรี๊ดเมื่อครู่
"เสียงยายวิเวียนเป็นอะไรอีกล่ะ" เสียง 1 ในเพื่อนร่วมชั้นว่าพร้อมกับเปิดประตูออกมาจากห้องแล้วต้องสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวผมยาวถึงเอวอยู่ในชุดสีขาวยาวถึงพื้นยืนอยู่หน้าห้องเพื่อนรักของเธอ ก่อนที่ร่างนั้นจะค่อย ๆ หันหน้ามามองเธอสีหน้างงงวยกับเสียงที่เกิดขึ้น ซึ่งทันทีที่เห็นเธอถึงกับหัวเราะลั่นจนเพื่อนร่วมห้องของเธอเดินออกมาดู
"ฮ่า ๆๆ ยายเวียนเทียนโดนผียายพีชหลอก ฮ่า ๆๆ" ปลาดาวว่าพรางหัวเราะร่วนจนคนที่โดนเรียกว่าผีก้มลงมองตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นว่า
"บ้า ใครเป็นผี นี่ชุดนอนวันพระชั้นย่ะ" สาวสวยว่าพร้อมกับส่งค้อนให้เพื่อนสาววงใหญ่ ดูจากชุดที่พวกเธอใส่ก็พอรู้ว่า คืนวันศุกร์ที่หยุดตรงกันแบบนี้พวกเธอกำลังจะออกไปผ่อนคลายอีกเป็นแน่
"จะรีบนอนไปไหนคะคุณพีรดา? ใครอนุญาตให้นางนอนคะ วันนี้วันล่าย่ะนาง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย...ด่วน!" อันดาไล่เพื่อนสาวไปเปลี่ยนชุด ส่วนเพื่อนร่วมห้องของเธอนั้นเดินไปทางห้องของวิเวียนเพื่อนรักอีกคนในกลุ่มเพื่อเรียกให้ออกจากห้องขำ ๆ
"ไปไม่ได้ วันนี้วันพระ พีชยังสวดมนต์ไม่จบเลย" คนสวยสายมูตอบเพื่อนเสียงหวานพร้อมกับหันหลังเข้าห้อง
อันดาถอนหายใจเซ็ง ๆ ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อนที่กำลังจะขึ้นเตียงไปสวดมนต์ต่อ "หยุดนะคะ คุณพีรดา วันพระดิฉันเข้าใจ แต่...ดิฉันชวนคุณค่ะไม่ได้ชวนพระ ไม่ต้องเชิญท่านไปด้วย เร็วค่ะ! ไปเปลี่ยนชุด" เท้าเอวบอกเพื่อนพร้อมกับทำหน้างอส่งให้
"งือ...นางมารน้อยแสนสวยของเพื่อน เออ...ก็ได้วะ พระก็คงตกใจไปตั้งแต่ยัยเวียนกรี๊ดแล้วแหละ เพื่อนนะเพื่อนขอพรไม่ครบ 9 ข้อเลย เดี๋ยวก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์พอดี" คนสวยว่าพรางก้าวขาลงจากเตียงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดมาทาบตัวก่อนจะหันมาขอความเห็นจากเพื่อน "ได้มั้ย ชุดนี้?"
"โห...เดรสยาวเลยเข่า ไปผับค่ะไม่ใช่ไปวัด ไม่เอาค่ะ" ปลาดาวที่เดินมาพร้อมกับวิเวียนส่ายหน้าทันทีที่เห็นชุด
"งั้น (หยิบมาอีกชุด) อันนี้เป็นไง?" ทาบกับตัวเองแล้วก้มลงมอง
"อันนี้ก็ไม่ไหว ถึงจะเป็นสายเดี่ยวแต่เราก็ไม่ได้ไปทะเล" วิเวียนว่าพรางส่ายหน้าอีกคน
"งั้น... (หยิบเกาะอกตัวยาวสีแดงสดกับสีขาวมา 2 ชิ้น) 2 อันนี้ละกัน" ว่าพร้อมกับสวมเกาะอกสีแดงเข้าทางขาแล้วสวมสีขาวตามก่อนจะหันหลังให้เพื่อนยุกยิกอยู่ซักพัก แล้วถอดชุดนอนตัวยาวของตัวเองออกกองลงที่พื้น หยิบลิปสติกสีแดงสดที่โต๊ะเครื่องแป้งมาทาแล้วหันกลับมาหาเพื่อน "ป่ะ ไปได้"
"S**t เริ่ด ปากไม่อยากไป แต่ไวเว่อร์ แล้วกางเกงในเสื้อในใส่แล้วหรือคะคุณ" อันดากระพริบตาปริบ ๆ กับความรวดเร็วของเพื่อน แล้วถามหาชิ้นส่วนด้านในที่ปกติถ้าอยู่กันแค่เพื่อนสนิทหรือวันพักผ่อน สาวสวยหุ่นดีอย่างพีรดาหรือลูกพีชจะชอบอะไรที่โล่ง ๆ เช่นการใส่เสื้อผ้าแต่ไม่ใส่ชั้นใน เพราะเธอบอกว่าอึดอัดและเธอก็จะลืมประจำเมื่อต้องออกข้างนอก
"อุ่ย! ฮี่...ลืม แป๊บนะ" หญิงสาวยิ้มแห้ง ๆ ส่งให้เพื่อนก่อนจะหันไปเปิดตู้ค้นหาอุปกรณ์สำคัญแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทำเอาเพื่อนรักทั้ง 3 สามัคคีมองบนแล้วถอนหายใจอย่างไม่ได้นัดหมาย
"สวยแต่เอ๋อ ยอมใจจริง ๆ" วิเวียนว่าพรางเดินเข้าไปหยิบชุดนอนของเพื่อนจากพื้นโยนใส่ตะกร้ารอซัก แล้วนั่งลงที่ปลายเตียงเหลือบมองถือถือของเพื่อนที่เปิดไอจีค้างไว้หน้าแอคเคาน์ของใครบางคนที่เธอดูมาหลายปี "ยังแอบดูอยู่หรือวะเนี่ย ยายพีชเอ๊ย! ถ้าจะปลื้มเขายาวนานขนาดนี้ทำไมไม่จีบก่อนไปเลยวะ" ว่าพร้อมกับส่ายหน้าน้อย ๆ แล้วกดปิดหน้าจอ มองประตูห้องน้ำก่อนจะถอนหายใจกับความปลื้มของเพื่อน
"แล้วเมื่อกี้แกกรี๊ดอะไร" อันดาหันมาถามเพื่อนสาวพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์เจ้าของห้องใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กที่แขวนอยู่ข้างหัวเตียง
"กรี๊ดมันนี่แหละ มีอย่างที่ไหนใส่ชุดขาวนั่งพนมมืออยู่บนเตียงหัวใจไม่วายตายก็ดีเท่าไหร่แล้ว" คนกลัวผีขึ้นสมองว่าพรางลูบต้นแขนตัวเองเบา ๆ
"ก็วันนี้วันพระนางก็สวดมนต์ปกติของนาง คนอะไร เรียนหมอแต่กลัวผีวะ" ปลาดาวว่าพรางเบะปาก
"ก็เรียนจะได้หายกลัวไงคะ เออ...แล้ววันนี้ใครจองโต๊ะ" ยักไหล่ตอบเพื่อนแล้วถามขึ้นอย่างนึกได้
"คุณปลาดาวค่ะ ไกลหน่อยนะอยู่กลางเมืองเลยล่ะ แต่สืบมาแล้ว งานดีตั้งแต่เจ้าของร้านยันผู้ใช้บริการเลยค่ะ" อันดาว่ายิ้ม ๆ
"งานดี มีเปย์หรือเปล่าเหอะ รวยแต่เขือก็ไม่ไหวนะคะ เหมือนรุ่นพี่ ม.เราน่ะ กินแล้วทำเนียนเราต้องหารกันจ่ายเอง บ้าบอถ้าไม่มีพวกนั้นเราหารกันคนละไม่เท่าไหร่ แต่นี่ล่อสั่งเหล้านอกขวดเกือบ 2 หมื่น ไอ้บ้า" วิเวียนว่าพรางปรายตามองเพื่อนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
"เฮ้อ...ชั้นล่ะอิจฉาหุ่นยายพีชจริง ๆ ผอมยังไงให้มีนม คนอะไรใส่เกาะอก 2 ตัวได้โคตรเซ็กซี่" ปลาดาวเอ่ยชมเพื่อนสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ลูกพีชเป็นคนตัวเล็กร่างบางไม่ต่างจากเด็กมัธยมมากนักแต่หน้าอกหน้าใจเธอก็เด่นชัดนำหน้าจนเพื่อน ๆ แอบอิจฉา
"ถ้าเป็นตอนมัธยมแกจะไม่พูดแบบนี้ค่ะ" วิเวียนผู้รู้จริงพูดขึ้นขำ ๆ
"หยุดนะวิเวียน ห้ามพูดถึงอดีตเด็ดขาด" ลูกพีชหันมาชี้หน้าเพื่อนแล้วเปิดตู้หยิบส้นสูงสีแดงมาใส่
"น่า...ไปกัน ร้านอยู่ไกลนะ" ปลาดาวตัดบทก่อนจะลากแขนเพื่อนออกจากห้อง แล้วพากันขึ้นรถของปลาดาวโดยวันนี้คนที่ทำหน้าที่คนขับรถคือคนที่เป็นวันเบา ๆ อย่างวิเวียน ที่อยากไปมากแต่งตัวเรียบร้อยก่อนเพื่อนแต่ได้เป็นคนขับรถ
"ได้ข่าวว่าร้านนี้อยู่ใกล้ ม.บี ไปวันนี้จะได้เจอสุดหล่อขวัญใจเด็ก ม.ปลายคนนั้นมั้ยน้า..." วิเวียนว่าขึ้นลอย ๆ ปรายตามองคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
"ไม่เจอย่ะ ตอนนี้เขากลับไปอยู่เชียงใหม่แล้ว" ลูกพีชตอบสวนขึ้นทันที
"แหม...ไม่สนใจแต่รู้ละเอียดนะคะ จะตัดใจได้จริงดิ" วิเวียนยื่นหน้ามาถามยิ้ม ๆ
"ขับรถไปเลย บอกว่าตัดก็ตัดสิวะ" คนสวยว่าพรางยกมือขึ้นผลักหัวเพื่อนเบา ๆ อย่างหมั่นไส้
"จ้า...ตัดจ้า แต่อย่าให้เห็นนะจ๊ะว่าควงเฮียข้างบ้านน่ะ แม่จะหัวเราะให้ฟันโยกเชียว" วิเวียนยังแซวเพื่อนรักไม่เลิก
"ไม่ต้องหัวเราะก็โยกได้นะฟันน่ะ ถ้ายังไม่หยุดพูด" คนสวยขู่เพื่อนหน้าบึ้ง
"อยู่เชียงใหม่จริงดิ อาทิตย์ก่อนที่เวียนกลับบ้านเจอยายอุ่น เห็นบอกว่าเฮียเทนมาเรียน ป.โท ต่อจะจบแล้วนี่รอแค่มหาลัยประกาศ แล้วก็จะมาเปิดบริษัทส่งออกที่กรุงเทพด้วย" วิเวียนยังวนที่คน ๆ เดิมไม่เลิก
"เฮ้อ... (ถอนหายใจยาว) คุณวิเวียนคะ ถึงกรุงเทพจะไม่ได้กว้างเท่าเชียงใหม่ แต่ถนนในกรุงเทพก็เยอะกว่าหลายเท่าค่ะ ดิฉันคงไม่ซวยขนาดที่เจอคนไม่ได้เจอมา 6 ปี ในวันที่ฉันขอพรพระไม่ครบแบบนี้หรอกมั้งคะ" ลูกพีชหันไปประชดเพื่อน
"จ้า แม่นางสายมู สาทู้...ขอให้คืนนี้เจอเฮียเทนทีเท้อ" วิเวียนว่าพรางยักไหล่ให้เพื่อนแล้วตั้งใจขับรถไปจุดหมายทันที
...........//...........
เปิดตัวได้สยองไปอีก ลูกพีช ของไรท์ ฝากเอ็นดูน้องด้วยนะคะ ^_^
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป