บทที่ 13 อยากรู้ ก็ต้องพิสูจน์

 ไนท์มองร่างบางที่วิ่งเหยาะๆ จากหน้าบ้านมาประตูรั่วด้วยใบหน้าสดใส

ถ้าถามว่าเธอตรงสเป็คไหม ก็ถือว่าจัดอยู่ในไทป์ที่ใช่ เขาชอบผู้หญิงน่ารัก ตัวเล็ก แต่งตัวไม่จัดจ้าน ซึ่งนานิเข้าทุกอย่าง 

จริงๆ แล้วนานิกับไอญดาไม่ดูแตกต่างกันมาก จัดอยู่ในไทป์ผู้หญิงตัวเล็กน่ารักเหมือนกัน แต่หน้าตาลูกครึ่งญี่ปุ่นอย่างนานิไม่ได้มีให้เห็นมากนัก 

ดวงตาชั้นครึ่งที่เวลายิ้มแล้วตาจะหยีเป็นรูปสระอิฉบับสาวญี่ปุ่น จมูกโด่งมนสวยบนใบหน้าเรียวรูปไข่บวกกับปากจิ้มลิ้มมันยิ่งทำให้ดูน่ารัก น่ามอง

ยิ่งมองยิ่งน่ารัก….

“หิวไหม รถติดมากเลย เอาขนมปังกับนมลองท้องก่อนไหม มีติดรถมาอยู่ที่เบาะหลัง” ยังกล้าใช้คำว่าติดรถ ทั้งที่พึ่งแวะซื้อระหว่างทางมารับเธอหมาดๆ จะให้บอกว่าตั้งใจซื้อมาให้ก็รู้สึกเขินๆ

“หาอะไรกินกันแถวนี้ไหมคะ เรารู้จักร้านอร่อยๆ หลายร้านเลย” กลัวรองท้องแล้วอิ่มเลย พอถึงเวลาทานข้าวจริงๆ กินได้ไม่เยอะเดี๋ยวใครบางคนจะดุเอา 

“อืม ได้สิ”

“แล้วพี่กินอะไรบ้างยังคะวันนี้”

“กินแล้ว แต่ไม่ได้กินอะไรจริงจัง” หมายถึงไม่ได้กินเป็นมื้อเป็นคาบจริงจัง 

ตื่นมาก็บ่ายแก่ แถมยังพ่วงด้วยการแฮ้งเหล้า ปวดหัวตุ้บๆ กระหายแค่เพียงน้ำเย็นๆ ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงตอนนี้มีแค่กาแฟดำหนึ่งแก้วกับขนมปังปิ้งสองแผ่นตกถึงท้อง 

แต่ที่ไม่บอกรายเอียดว่ากินอะไรไปบ้างให้เธอหรอก เพราะเขาคือคนที่คอยเตือนเธอเรื่องปากท้อง แถมยังแอบดุเมื่อเธอไม่ทำตาม ทว่าวันนี้เขากลับเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี เลยตอบกลับไปแบบกว้างๆ หลีกเลี่ยงการโดนยอกย้อน

“แฮ้งค์ใช่ไหมคะ” นานิถามแล้วสำรวจใบหน้าของไนท์ที่กำลังจ้องไปถนนตรงหน้า

ใบหน้าหล่อเหลาดูเพลียๆ แต่โดยรวมก็หล่อเหมือนเดิม หอมด้วย เขาต้องพึ่งอาบน้ำมาแน่ หอมฟุ้งเชียว

“แฮ้งนิดหน่อย เราล่ะ หายดียัง” รีบถามเรื่องเธอก่อนที่จะโดนซักเรื่องตัวเอง

“หายดีแล้วค่ะ ต้องยกความดีความชอบครั้งนี้ให้พี่เลยที่ส่งข้อความมาเตือนเราทุกวัน ขอบคุณนะคะ”

“อืม มันไม่ได้ลำบากอะไร”

“ตอนนี้เราหายแล้ว พี่จะส่งข้อความมาอีกไหม” 

“อยากให้ส่งไหมล่ะ” 

“อยากค่ะ” เกรงใจมันก็เกรงใจ แต่ในเมื่อเขาบอกว่าไม่ลำบาก เธอก็อยากได้รับข้อความสามเวลาจากเขาต่อไป

“อืม ถ้าอยาก ก็จะทำเหมือนเดิม”

“ขอบคุณนะคะ”

“ครับ” ตอบรับเสียงนุ่มในขณะที่สายตาจดท้องบนท้องถนน ชั่วอึดใจก็ถามในสิ่งที่สงสัยที่พึ่งนึกขึ้นได้ 

“เมื่อกี้โดนพี่ชายสอบสวนเหรอ”

“รู้ได้ไงคะ” นานิมองไนท์ด้วยสีหน้าแปลกใจ

“เห็นพี่เรามองมาที่รถหลายครั้ง” จะเรียกว่าเซ้นต์ก็ได้ แม้จะอยู่ในระยะที่ไกลพอสมควร แต่ก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบทุกครั้งที่ยูสึเกะมองมา

“ค่ะ โดนพี่ยูสอบสวนนิดหน่อย”

“พี่เราสอบสวนอะไรบ้าง”

“เรียกว่าเตือนมากกว่าค่ะ….พี่ยูจำรถพี่ได้ด้วย” 

เรื่องรถไนท์ไม่ค่อยแปลกใจ เนื่องจากยูสึเกะเคยเรียนที่คณะมนุษยศาสตร์ แล้วก็พึ่งจบไปได้ไม่นาน เจอกันผ่านๆ ตลอดสองปีจำได้ว่านี้คือรถเขาก็คงไม่แปลก อีกอย่างรุ่นนี้มีแค่เขากับเดย์ที่ขับ แค่คนละสี

“พี่เราเตือนว่าไง” เอ่ยถามเสียงราบเรียบเหมือนไม่อยากรู้ แต่ความจริงเขาอยากรู้มาก

“พี่ยูบอกว่าพี่ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง ระวังไว้” ระหว่างพูดก็คอยสังเกตว่าไนท์จะมีรีแอคชั่นอย่างไร

จึงได้เห็นเรียวปากบางกระตุกยิ้มเล็กมุมปาก ในขณะที่สายตาคมจ้องมองท้องถนนข้างหน้า 

เขาดูร้ายกาจ ใต้ใบหน้าทำเย็นชา นิ่งขรึมมันซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ 

“แล้วเราเชื่อไหม”

“เชื่อสิคะ”

“ถามจริง? ” เขาหันมาถามนานิด้วยน้ำเสียงแปลกใจ ก่อนจะหันกลับไปมองถนนข้างหน้าต่อ เพราะขณะนี้รถยังแล่นอยู่ในความเร็วประมาน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

“ตอบจริงค่ะ”

“ขอเหตุผล”

“ข่าวลือในเพจหนุ่มฮอตของมหาลัยพูดถึงกลุ่มพวกพี่ออกจะบ่อย คนเขาก็เม้าท์กันปากต่อปากว่าพวกพี่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อย ถ้าไม่มีมูลก็คงไม่มีข่าวลือ จริงไหมคะ”

“ก็ปกติของผู้ชายโสด” ไนท์ตอบเสียงเรียบ ไม่ได้ตกใจหรือคิดแก้ตัวกับสิ่งที่นานิบอก

“ตอบแบบนี้แสดงว่ายอมรับ พี่เจ้าชู้ป่ะเนี่ย เราไม่อยากดามใจพี่ แล้วอกเราหักแทนนะ” นานิโอดครวญในตอนท้าย 

“เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยเขาไม่ได้เรียกเจ้าชู้ คนเจ้าชู้คือคนที่มีแฟนอยู่แล้ว แต่ยังไปยุ่งกับคนอื่น พี่ไม่ได้เป็นแบบนั้น”

“แล้วปกติพี่คุยกับผู้หญิงพร้อมกันหลายคนไหม”

“ไม่เคยคุย นอนอย่างเดียว เสร็จก็แยกย้าย”

“ก่อนนอนไม่มีคุยกันบ้างเหรอคะ” โพร่งกลับด้วยความอยากรู้และสงสัย

“ไม่จำเป็น” ไม่ได้เป็นคนช่างพูด ดีลได้ก็จบที่เตียง น้ำแตกก็แยกย้าย

“….” ร้าย! ร้ายกาจมาก! 

ยิ่งได้ยินเขาพูดแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายนิ่งๆ คนนี้ร้ายกาจกว่าที่เธอคิด ช่ำชองเรื่องผู้หญิงใช่ย่อย แถมเขายังพูดเรื่องแบบนี้ออกมาด้วยสีหน้านิ่งเฉยเหมือนกำลังพูดคุยกันเรื่องทั่วไป ต่างจากคนฟังอย่างเธอที่ตอนนี้แก้มเห่อร้อนไปหมด

คนพูดไม่อาย แต่คนฟังดันอายซะงั้น 

“แต่ถ้าพี่มีคนรักแล้ว ก็ไม่เคยคิดนอกกายและนอกใจ” ทุ้มให้สุดใจ เหมือนที่ทำกับไอญดาไง

ทุ้มสุดใจ เจ็บสุดใจเหมือนกัน

ไม่ใช่แค่เธอที่กลัว เขาเองก็กลัวเหมือนกัน กลัวชอบเธอขึ้นมาจริงๆ แล้วเธอก็ทิ้งกัน ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ หัวใจของเขาคงปิดตาย ไม่กล้าเปิดใจรักใครอีก

“เราจะเชื่อพี่ได้ไหม? ” 

เพราะรถติดไฟแดงไนท์เลยได้โอกาสหันมาสบตาคนถามก่อนตอบ 

“อยากรู้ ก็ต้องพิสูจน์เอง”