บทที่ 12 หยอดมา หยอดกลับ

วันเสาร์ เวลา 16.45 

Night : อย่าลืมกินข้าวเย็น

Night : แล้วขอโทษที่เมื่อคืนเผลอหลับใส่โทรศัพท์

Nani : ไม่เป็นไรเลยค่ะ เราชอบฟังเสียงพี่กรน

Night : 555+ ไม่จริง 

Nani : จริง! ฟังได้ทั้งคืน

Night : เสียงกรนมันไม่น่าพิสวาทเท่าไหร่ ฟังเสียงอย่างอื่นดีกว่าไหม 

แค่กๆ แค่กๆ 

นานิถึงกลับสำลักลมหายใจตัวเอง เธอไม่คิดว่าคนหน้านิ่งอย่างไนท์จะปล่อยมัดฮุกเธอแบบนี้ ไอ้คำว่า ‘พิสวาท’ ทำให้คิดในทางดีไม่ได้เลยและตีความความหมายเสียงที่เขาว่าอย่างเดียวคือ เสียงคราง!

อร๊ายยย!!! 

แทบกรี๊ดลั่นบ้าน แก้มกึ้มร้อนไปหมด ตั้งใจหยอดเขาแท้ แต่โดนเขาหยอดกลับแรงยิ่งกว่าร้อยเท่า

ใครจะไปรู้ว่าอย่างไนท์จะยิงมุกเสียวกลับ

Night : ไหวป่ะ 

Nani : หึ ไม่ไหว 

Nani : เราเปลี่ยนเรื่องกันเถอะนะคะ

Night : หึหึ 

Night : 5 โมงแล้ว อย่าลืมทานข้าวเย็นล่ะ 

Nani : ทานข้าวด้วยกันไหมคะ

Night : เมื่อไหร่?

Nani : เย็นนี้ไงคะ

Night : กลับบ้านไม่ใช่เหรอ

Nani : มารับเราได้ไหม

มันดูเหมือนจะมากเกินไป แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ปฏิเสธตั้งแต่แรก ก็อยากลองชวนดู ถ้าไนท์ไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเขามาแสดงว่าเขาก็รู้สึกอะไรๆ กับเธอเหมือนกัน

Night : ส่งโลมาให้หน่อยครับ เดี๋ยวจะออกไปเลย หิวข้าว

Nani : ได้ค่ะ

หลังจากส่งโลเคชั่นที่บ้านให้ไนท์ ก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว 

นานิยืนเลือกชุดอยู่นาน เพราะไม่รู้จะแต่งตัวแบบไหน จะจัดเต็มก็อาจจะดูเว่อวังไป จะแต่งเบาๆ ก็กลัวดูธรรมดาเกินไป 

ทานข้าวที่ไหนไม่รู้แต่เธอแค่อยากสวยให้ใครบางคนมองก็แค่นั้น 

ถอดเข้าถอดออกอยู่นาน จนได้รับข้อความจากไนท์ว่าเขาผ่านบ้านไอญดามาแล้ว หมายความว่าอีกประมาณ 15 นาทีคงถึงบ้านเธอ จึงตัดสินใจเลือกชุดเซ็ทกระโปรงกับเสื้อครอปแขนตุ๊กตาสีขาวลายดอกเดซี่น่ารักๆ  

ผมลอนยาวสีน้ำตาลที่มาจากการทำสี ถูกรวบมัดครึ่งหัวก่อนผูกทับด้วยโบว์สีขาว หมุนซ้ายหมุนขวาเช็คความเรียบร้อย ก่อนจะยิ้มตาหยี่ให้ตัวเองในกระจก 

 เสื้อผ้าหน้าผมไม่พอ เครื่องประดับก็มาเต็ม ทั้งสร้อยแขน สร้อย คอ ต่างหู กระทั่งแหวน 

“ว่าจะแต่งไม่เยอะแล้วนะ แต่ก็เยอะอยู่นะ”

แต่รวมๆ ก็พอใจกับลุคน่ารัก หวานๆ ที่ได้ จัดการตัวเองเสร็จก็รีบเก็บกระเป๋า กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปลาพ่อกับแม่ก่อนเดินลงชั้นล่าง

“อ้าว พี่ยู ตื่นแล้วเหรอคะ” ทักทายคนที่นั่งหน้ายุ่งหัวยุ่งอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นในขณะเดินลงบันได

สภาพนี้เมื่อคืนดื่มหนักชัวร์

“พระอาทิตย์จะตกดินอยู่แล้ว ยังมาถามตื่นแล้วเหรอ”

“ก็เมื่อตอนบ่ายหนูเข้าไปหายังไม่เห็นตื่นหนิ นึกว่าจะหลับถึงพรุ่งนี้เช้าเลย”

“กวนละ ใครมันจะหลับข้ามวันข้ามคืนขนาดนั้น แล้ววันหลังอย่าเข้าห้องพี่ ถ้าพี่ไม่ได้นอนคนเดียว”

“จะเอาสาวมานอนเหรอคะ”

“เล่นไม่เลิกนะเรา หมายถึงไอ้มิลล์ เมื่อคืนมันก็นอนในห้อง มีแต่ผู้ชายจะเข้าไปทำไม”

“หนูเข้าไปหลังจากส่งพี่มิลล์กลับแล้วต่างหาก”

“มันกลับตอนไหน”

“หลังมื้อเช้าค่ะ”

“อย่างอึด นั่งดื่มถึงตี 3 มันตื่นไงไหววะ”

“ว่าที่คุณหมอ ร่างกายเกิดมาเพื่อทำงานไม่เป็นเวลา”

“เออ ก็คงจริง” ยูสึเกะพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะกวาดตาสำรวจน้องสาวตัวเล็ก “แล้วแต่งองทรงเครื่องจะไปไหนฮะเรา”

“ไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ หนูกลับคอนโดคืนนี้เลยนะ บอกแม่กับโอโต้ซังแล้ว”

ติ้ง!

“ไปนะคะ เพื่อนมาถึงแล้ว” ว่าเสร็จก็ลุกเดินออกไปทันที ไม่อยากให้คนมารับรอนาน

อยากเจอเขาแล้ว^^

“เดี๋ยว” ทว่าเดินออกมาถึงหน้าบ้านก็โดนเบรกเอาไว้เสียก่อน

“อะไรคะ? หนูรีบ” นานิหันไปทำหน้างอใส่พี่ชายที่เดินตามเธอออกมาหน้าบ้าน

“Maserati MC20 สีดำด้าน” ยูสึเกะพึมพายี่ห้อรถคันหรูที่จอดอยู่หลังประตูรั่ว คิ้วขมวดอย่างคุ้นคิด แล้วหันมามองน้องสาว “ไอ้ไนท์อีกแล้วเหรอ?”

“ทำไมถึงใช้คำว่าอีกแล้วคะ” 

“คืนนั้นที่พี่ไปรับ ก็คอนโดมันไม่ใช่เหรอ”

“พี่ยูรู้เหรอว่าพี่ไนท์อยู่คอนโดนนั้นหรือส่งคนตามหนู” นานิตาโตถามกลับ คืนนั้นเธอไม่บอกยูสึกเกะว่าไปส่งไนท์ แค่บอกว่ามาส่งเพื่อน ตอบกว้างๆ ให้พี่ชายเดาเอาเองเพราะคิดว่าพี่ชายคงเดาคนใกล้ตัว ที่ไหนได้เขารู้ตั้งแต่คืนนั้นแล้วแต่แค่ไม่พูดอะไรออกมาแค่นั้น

แงง.. กลายเป็นเด็กขี้โกหกแล้วโดนจับได้เลย

“ไม่ใช่ ไอ้ไบร์ทมันเห็นเราออกมากับมันต่างหาก”

“อ่อ ลุงรหัสไอ” หูตาเร็วกันจริงๆ “ก็คนรู้จัก เขาเมามาก หนูเลยไปส่ง ไม่มีอะไรเลย ส่งเสร็จก็ให้พี่ยูไปรับหนูไง”

“แล้วสนิทกันขั้นไหนถึงให้มารับที่บ้าน?” 

“..” นานิตอบกลับด้วยการฉีกยิ้มแห้ง  เนื่องจากเธอไม่สามารถอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับไนท์ให้พี่ชายได้ในตอนนี้

เพราะเธอเองก็ไม่รู้เธอกับเขาเป็นอะไรกัน มาถึงจุดนี้ได้ยังไง

“ไม่ต้องมายิ้มแฮร่ๆ แล้วอย่าบอกว่าไม่มีอะไรด้วย เรากับมันดูสนิทกันเกินแค่น้องชายของแฟนเพื่อนนะ”

แงง ดักทุกทางเลย “เอาเป็นว่าหนูกับเขาอะไรๆ กันนิดหน่อย”

“อะไรๆ กัน อะไรวะ” ยูสึเกะเท้าสะเอวถามกลับหน้ายุ่ง

“ตอนนี้ยังอธิบายไม่ถูก ไว้วันหลังได้ไหมคะ”

“..” ยูสึเกะไม่ตอบ แต่มองด้วยสายตาที่ไม่ยอมทำตามที่น้องสาวขอร้อง

“นะๆ โอนิจัง” นานิรู้ว่าวิธีนี้จะช่วยเธอได้ มีพี่ชายคนไหนบ้างไม่แพ้บ้างเวลาโดนน้องสาวอ้อน

ซึ่งมันได้ผลตามขาด เสียงถอนหายใจยาวพรืดอย่างจำใจ ยอมแพ้เมื่อโดนลูกอ้อนของน้องสาวตัวเล็ก ไอ้ตากลมโตๆ ทำใจอ่อนทุกที แต่ก็ไม่ลืมเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วงและกังวล

“รู้ใช่ไหม ว่ามันขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง ไม่แน่ใจ อย่าปล่อยตัว” ไม่ได้ปรักปรำใครถ้าไม่เคยรู้ไม่เคยเห็นมาก่อน ได้ยินมาก็ส่วนหนึ่ง แต่เคยเห็นมาแล้วว่ากลุ่มไนท์มันไม่ธรรมดา

“รับทราบค่ะ” นานิทำท่ารับทราบด้วยรอยยิ้มกว้าง ดีใจที่พี่ชายยอมรับการสินใจของเธอ

“อย่าทำเป็นเล่น พี่ซีเรียสนะนานิ”

“หนูไม่ได้เล่น รับปากจริงๆ ”

“ดูแลตัวเองด้วย”

“ค่า สัญญา รักโอนิจังนะค่า” โผล่เข้ากอดพี่ชายและบอกรัก เอาหัวถูไถหน้าอกกว้างอย่างอ้อนๆ ยูสึเกะก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องสาวตัวเล็กด้วยความเอ็นดู

“นานิ จำไว้ว่าบนโลกนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนรักเราเท่ากับพี่และโอโต้ซัง”

“รู้ค่ะ แต่หนูอาจจะกำลังเจอคนที่รักหนูมากที่สุดคนที่สามก็ได้นะคะ”

“ยิ่งเราพูดแบบนี้พี่ยิ่งเป็นห่วง ..อย่าหลงมันมาก”

“เขาอาจจะหลงหนูมากกว่าก็ได้” น้ำเสียงสดใสพูดออกมาอย่างทีเล่นทีจริง แต่เล่นเอาคนฟัง หนักใจยิ่งกว่าเดิม “หนูเข้าใจแล้ว สัญญาว่าจะดูแลตัวเอง อย่ากังวลไปเลยนะคะ”

“จะพยายาม” ไม่ให้กังวลคงไม่ได้ มีน้องสาวอยู่คนเดียว นานิเป็นที่รักของบ้าน ถูกเลี้ยงมาอย่างถนุถนอม แล้วอยู่ๆ มีผู้ชายร้ายกาจอย่างไนท์เข้ามาพัวพันไม่ให้พี่ชายอย่างเขากังวลก็บ้าแล้ว

“ไปนะคะ พี่ไนท์รอนานแล้ว” 

“ถึงห้องแล้วบอกด้วย”

“ค่า”