CHAPTER 14 - PAANO SI ZED?

ALAS ONSE na nang gabi nang makauwi ako sa dorm. Hindi ko nga alam kung paano ako nakarating eh. Agad akong nagpalit ng pantulog na damit saka sumalampak sa aking higaan.Kahit anong iyak ko ngayon, ayaw nang lumabas ng luha sa aking mga mata, paano naubos ko nang palabasin kanina sa daan pa lang. Ayaw kong dalhin pa dito sa kwarto ko, baka pasukin pa ng negative vibes at malasin ako araw-araw. Mabuti na lang at linggo bukas, uuwi muna ako sa amin. Babalik na lang ulit ako dito sa Monday, kapag pasukan na naman. Bahala na kung pagagalitan ulit ako ni mom at dad, mag bingi-bingihan na lang ako, tutal naman sanay na akong binubungangaan nila simula ng mamatay si Ate.

Kinuha ko ang aking cellphone sa bag at ini-on. Pinatay ko kasi ito kanina dahil ayaw ko ng dinidistorbo ang pagluluksa ko sa namatay kong puso. Kailangan kong ilibing kaagad. Ilibing sa limot lahat-lahat ng sakit. Ngunit paano ako makakalimot kung ganitong pilit hinuhukay ni Zed ang puso kong nalibing ko na. Nanatili lang