Thankyou for reading sana marecommend niyo rin po sa mga co-readers niyo thankyou! 🙂
CASSANDRA“Diana?” napalingon ako sa likod ko at naroon si Serafina na tinawag ako. Nagtataka ng mukha niya habang si kuya Giovanni naman ay nasa harap ko at sunud-sunod ang tanong. “Kuya, babalik na ako ng Hacienda Del Riego, sa Aurora.”“Ano?! Teka, bakit? Gising na ba si Jonas?” “Hindi pa pero kailangan ko ng bumalik ng Aurora.” “Diana naman, hindi ba’t napag-usapan na natin ito?!” galit at dismayadong saad ni kuya Giovanni. Hindi ko siya masisisi. Matagal akong tumira sa poder niya. Dalawang taon mahigit. “Kuya, asawa ko si Jonas kaya please, hayaan mo na akong sumama sa kanya at buuin ang pamilya namin. Nakikiusap ako sayo.” saad ko na mangiyak-ngiyak na. Maya-maya ay dumating naman ang dalawang bodyguard ni kuya at tumindig sa likod niya. “Tigilan mo ‘yang kahibangan mo Diana! Ilang beses ko ng sinasabi sayo na mapapahamak ka lang dyan kay Jonas! At ngayon gusto mo pang idamay ‘yang anak mo?! He's a fucking rapist! Gusto mong sumama sa taong gumawa ng karumal-dumal sa nan
JONASNarinig ko na naman ang boses ni Cassandra, tinatawag niya ang pangalan ko na may takot habang humahagulgol ng iyak. Damn it! paano ba ako makaka-alis dito?! Bumalik ako sa kwarto ko dahil natanaw kong nagliliwanag iyon. Pumasok ako doon at nang mamulat ang mga mata ko ay nahilo pa ako dahil puro puti ang paligid. Nagising ako sa Ospital at natanaw sa aking kamay ang isang kulay pulang paru-paro. Nakadapo lang iyon sa akin at tila nagbabantay. Tahimik ang paligid at wala akong kahit sinong kasama. Iginala-gala ko ang paningin ko at naisipang umupo ng dahan-dahan. Pinakiramdam ko ang katawan ko at mukhang okay naman ako. Walang masakit sa akin ngunit nakakapagtaka ang katahimikan. Nakapatay pa ang ilaw at ang bintana lang ang tanging liwanag ko. Maaliwalas ang araw na iyon dahil maganda ang sikat ng araw. Ibig sabihin, nananaginip lang ako nung nakausap ko si Katrina. Wala na ang kulay pulang lubid na nakatali sa kamay ko pero ano ang sinasabi niya sa panaginip ko na handa d
CASSANDRANahati ang oras ko sa pagta-trabaho at pagbisita kay Jonas. Ang dating ara-araw na pagdalaw ko ay naging thrice a week, two times a week at minsan ay isang buong linggo akong wala at kapag day-off ko ay sinasama ko si Sanjo pero hindi pa rin nagigising si Jonas. Bumisita ako ulit ngayon at bumili ng shaver at shaving cream dahil mahaba na ang balbas ni Jonas. Kailangan ng ahitin. Maingat ko siyang nilagyan ng shaving cream at dahan-dahan na shinave ang balbas niya. Naabutan naman ako ni Bernard na ganon ang ginagawa. “Cassandra.” “Bernard, nandito ka na pala.” saad ko at itinuloy lang ang ginagawa ko. “Cassandra, pag nagising si kuya, iuuwi ko na siya pabalik ng Aurora.” natigilan ako sa sinabi niya. “Ah ganon ba?” “Hindi na rin kasi kami pwedeng magtagal pa dito dahil natabunan na ako ng mga trabahong gagawin sa opisina. Hindi ko iyon kaya ng mag-isa, kailangan ko pa rin si kuya.” paliwanag niya pa ngunit hindi ko alam kung anong sasabihin ko. “Alam mo, pwede ka nama
CASSANDRA “Oh, kamusta? okay ka lang daw ba?” tanong sa akin ni Bernard. “Ah, oo nahilo lang. Kulang kasi ako sa tulog eh.” palusot ko. Sinadya kong magsinungaling sa kanya tungkol sa totoong kalagayan ko. Inilihim ko sa lahat ang pagbubuntis ko hanggat hindi pa nagigising si Jonas. Maya-maya ay nag ring ang cellphone ni Bernard. “Naku, wait lang ah, sagutin ko lang ‘to, sa kumpanya ito eh.” saad niya at dali-daling lumabas ng kwarto. Napatingin ako kay Jonas na ngayon ay tahimik na natutulog. Hinawakan ko ang kamay niya. “Love, gumising ka na please. May good news ako sayo. I'm pregnant and we're having twins. I promise you, oras na magising ka, there will be no more pain. Sasama na ako sayo sa Aurora, buo na ang desisyon ko, uuwi na tayo ng Hacienda Del Riego.” saad ko na inilagay ang kamay niya sa pisngi ko. Napahagulgol ako ng iyak. “I'm so sorry, kasalanan ko lahat ng ‘to! kung sana nakinig nalang ako sayo, kung sana sumama nalang ako sayo edi sana mas nakapag-
CASSANDRAKINABUKASAN ay maaga akong nagbihis. Masama ang pakiramdam ko ngunit kailangan kong puntahan si Jonas. “Saan ka na naman pupunta?” tanong ni kuya Giovanni. “Kay Jonas po, kuya.” “Pupuntahan mo na naman ang tarantadong iyon?” tanong niya at napabuntong hininga nalang. “Kuya please naman oh, niligtas niya ang buhay ko at isa pa… asawa ko siya.” “Kung bakit ba naman sa dinami-rami ng lalaki dyan eh napunta ka pa sa damuhong ‘yan.” “Kuya naman eh tumigil ka na please, mabuting tao si Jonas at ngayon kasalanan ko kung bakit nasa ospital siya ngayon. Ang tanging magagawa ko nalang ngayon ay bantayan siya.” “Bahala ka.” saad ni kuya Giovanni. Naiinis na ako sa kanya kung kaya't umalis na ako. Hindi niya naman ako mapipigilan eh at hindi na ako magpapapigil sa kanya. Nang makarating ako sa Ospital ay pakiramdam ko nahihilo ako. Siguro ay sa kakulangan ko sa tulog pero kailangan kong bantayan si Jonas. Pumasok na ako sa kwarto niya ngunit naabutan ko doon ang isang lalaki, p
CASSANDRA Nang lumabas ang doktor mula sa ER ay kaagad akong lumapit sa kanya. “Doc! ano hong lagay ng asawa ko?!” takot na takot na tanong ko.“Mrs. Del Riego, your husband is still in a critical condition and… he’s in a coma, I suggest you convince him to wake up. Maririnig ka naman niya and kung mag respond siya kaagad kapag kinausap mo siya, ibig sabihin ay may chance siyang magising at maka-recover agad.” “Sige po, salamat po Doc.” Kasabay ng pagkasabi ko nun ay iniluwa ng pinto ng ER ang hospital bed kung saan nakahiga si Jonas. Inilipat na nila ito sa ward kung kaya't sumunod kaming anim. Nang maiayos na nila si Jonas sa kwarto ay umalis na sila at hinayaan na kaming bantayan ito. Lumapit ako sa gilid ng kama ni Jonas at doon ay umupo. Hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit at napahagulgol na naman ng iyak sa harapan niya. “Uhm, Ms. Cassandra, sa tingin ko dapat magpahinga po muna kayo.” saad sa akin ng isa sa mga lalaking kasama niya. Nilingon ko silang limang. “Baba