Kabanata 7 Gone Were the Days

Ramdam ni Emerald ang pagkulo ng kanyang dugo.

“Kapag hindi ka tumigil, ikaw ang susunod na paglalamayan,” aniyang inirapan si Mitch at naglakad palapit sa mga pagkain.

Ngunit hinablot nito ang buhok niya. Mabilis ang kamay nitong lumipad pasampal sa kanya. Ngunit bago pa ito dumapo sa pisngi niya ay naawat ito ni Lucian.

Nagulat ang lahat ng empleyado sa pagdating ng CEO. Hindi ito nagpupunta sa canteen. Ito ang unang pagkakataon.

“Anong gulo ‘to Mitch?”

“Si Emerald ang nagsimula. Kakabalik lang nananakot na agad.”

“Walang kahit sino ang mambubuly kay Emerald. Tandaan ninyo ‘yan!”

Ano naman ang nakain ng amo at ipinagtanggol siya sa unang pagkakataon na hindi naman niya kailangan. Mas malala pa sa sampal ang mga naranasan niya sa mga kasamahan noon.

Lumayo na siya at kumuha ng pagkain. Nawala ang mahabang pila. Kumuha siya ng ilang slices ng tinapay, egg, bacon and salad. Naupo siya sa pinakadulo.

Nanlaki ang mga mata niyang mabilog namang talaga ng makita ang CEO na may hawak na tray at may pagkain din.

Alam na niya ang pakay nito, ang mawalan siya ng ganang kumain. Hindi pa niya ito nakakasabay kumain ever kahit naging mag-asawa siya. Sunod sunod ang pagsubo niya ng mabilis na makaalis sa harap ng boss. Napaso ang dila niya sa paghigop ng maiinit na kape.

Ngumunguya pa ay tumayo na siya at dinala ang kape na nasa styro cup naman. Tumataas ang stress level niya kapag nakikita si Lucian at ang mga kasamahan.

Sumunod si Lucian sa kanya. Iniwan na nito ang pagkain na akmang titikman pa lang.

“Bakit ka nagmamadali?”

Nanatiling tikom ang kanyang bibig.

“Bakit hindi ka sumasagot? Para akong nakikipag-usap sa hangin.”

“Sayang ang ibinabayad ng kumpanya kaya nagmamadali ako,” aniyang pinindot ang elevator.

Itinulak siya nito sa loob. Dahilan upang tumapon ang kape sa kanyang dibdib. Namula ang balat niya sa dibdib at braso na tinamaan ng mainit na kape.

“I’m so----”

Napatitig siya sa mukha nito. Tatalon siya ulit sa ilog kapag nadinig niya ang salitang sorry mula kay Lucian. He never apologized, not even once sa lahat ng sakit na idinulot nito sa kanya. Maliit na bagay ang mabuhusan ng mainit na kape.

“Hindi ka nag-iingat!” bulyaw nito na hindi niya pinansin.

Nag-isang guhit ang labi niya. Lumabas siya sa elevator. Tila robot na bumalik siya sa upuan. Inilabas ang sketch pad. Gagawa siya ng slippers na pwedeng ipangsampal sa mga bully. Iyong stylish at durable na maaaring maging weapon. May gigil ang bawat guhit niya.

Sakto alas dose ay aalis na siya. Mabuti at wala si Lucian.

“Ms. Emerald, pakihintay po si Sir Lucian.”

“Bakit? Hanggang 12noon lang ang pasok ko.”

“May papapirmahan po siya sa’yo.”

“Ano ‘yun?”

“Pakihintay na lang po siya.”

Kinuha niya ang folder sa kamay ni Keil. “Akina at pipirmahan ko na.”

Natigalgal siya sa nabasa sa kasunduan. Bed partner.

Ibinalik niya sa secretary ang papel. “Naku, hindi ko pipirmahan ‘yan.”

“Ms. Emerald, kailangan po ito para sa treatment ni Sir Lucian.”

“Kailangan ng ka-sex sa treatment? Anong kalokohan ‘yan?”

“Hindi po ninyo naiintindihan. May sakit po si Sir Lucian na erectile dysfunction. Hindi po gumagana ang pagkalalaki niya kaya kayo ang posibleng makatulong sa kanya.”

“Alam mo, huwag ninyo akong niloloko. Bata at walang sakit si Lucian, imposible ‘yang sinasabi mo.”

“Ipapadala ko po ang medical records para maniwala kayo.”

“Hay, hindi na at wala akong balak pumirma at tumulong sa treatment.”

“Ms. Emerlad, alalahanin po ninyo ang pinagsamahan ninyo ni Sir Lucian.”

“Niloloko mo ba ako? Kapag inaalala ko ang pinagdaanan ko na saksi ka, alam mong walang magandang karanasang pwedeng balikan. Wala akong balak tulungan ‘yang amo mo!”

Nagmamadali siyang lumabas ng opisina ngunit nakasalubong niya si Lucian. Nahuli nito ang pulsuhan niya.

Agad na lumabas si Kiel ng dumating ang boss. Nagpumiglas siya.

“Bitawan mo ako! Tapos na ang oras ko sa kumpanya mo!”

“May pag-uusapan tayo saglit.”

“Ano?” asik niya.

“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I need a woman. Be my woman. Babayaran kita!”

“Hindi na din ako mahihiyang magsabi ng hindi! Ayoko kaya maghanap ka ng ibang papayag sa kagustuhan mo.”

“Name your price. Kahit magkano.”

“Ayoko nga! Maghanap ka ng iba.”

“Baka nakakalimutan mong mag-asawa tayo.”

“Uuwi na ako.”

“Kailangan ko ang tulong mo. Wala kang karapatang tumanggi. May malaking bayad tapos masasarapan ka pa!”

“Weh? Masasarapan? Parang hindi naman.”

Namula ang tenga ni Lucian ng madinig ang sinabi niya.

“Huwag mong sabihing hindi ka nasaparan? Sumisigaw ka pa nga.”

“Aaminin ko na, akting lang na kunwari nasasarapan ako. Malaki ‘yan tapos namamalo ka pa sa puwet. Hindi ako nasiyahan sa totoo lang. Kaya humanap ka ng iba.” Kinilabutan din siya sa mga sinasabi niya ngunit kailangan niyang ipamukha kay Lucian na ayaw niya.

“You’re lying!”

“Bahala ka kung ayaw mo maniwala, basta, ayokong maging parausan mo uli!” muntik ng mabasag ang boses niya ng maalala ang mga ginawang katangahan.

Lucian never kissed her na tila ba may nakakahawa siyang sakit. Katawan lang niya ang ginagamit nito. Ginawa niya ang lahat para mapaligaya ito sa kama. Nagreserach, nanood ng malaswang panoorin, nagbasa, at nagtanong sa iba upang maging magaling sa kama.

Nasarapan naman siya sa ilang beses na p********k nila pero hindi niya iniintindi ang pansariling kaligayahan. Ang iniisip niya ay kung paano mapapaligaya ang asawa. Usually ay siya ang nagtatrabaho sa kama. But these days were gone. Wala siyang planong magkaroon ng ugnayang emosyonal at pisikal kay Lucian.

“Nauubos na ang pasensya ko sa kaartehan mo! Kung tutuusin hindi ko kailangan ng pirma mo. Kasal tayo at dapat lamang na tugunan mo ang pangangailangan ko!”

“Mamamatay muna ako bago pumayag na maging parausan mo ulit!”

“Bakit nagbago ka na? Anong ipinagmamalaki mo?”

“Ikaw nagbago ka din. Bakit mo pa ako pinipilit makisama sa’yo? Ayoko na! Mas mainam pang mamatay kaysa ang makasama ka ulit! Pabayaan mo na ako, please lang!”

“Akin ka! Susunod ka sa mga gusto ko kagaya noon!”

“Patay na ang Emerald na asawa mo noon!”

“Be my woman again, please?”

Nanibago siya sa tonong iyon ni Lucian. Papayag ba siya muling magpagamit dito?