Share
Chapter 14
Passion
Tumango ako. Hindi ko pabubulaanan ang sinabi niya.
I know that it's insane. But if madness is the only thing that can protect her then let me be a mad man.
"S'an mo nakuha ang ganito kalaking pera? 'Oh my God." Napahawak siya sa noo niya at mariin na napapikit.
"Kailangan mo pa bang malaman kung saan 'yan nanggaling? Can't you trust me and accept it please...?" Kulang na lang ay magmakaawa ako sa kanya para hindi na palakihin pa 'to.
Marahas siyang bumaling sakin at matalim akong tinignan.
"Of course! Kailangan kong malaman kung saan mo 'to napulot! Ang laking pera nito at kung normal lang na sitwasyon ay walang matinong tao na basta na lang magbibigay ng ganito ka laking halaga." She indignantly said.
Tumungo ako. I know but still... I've made up my mind.
"I... I trust you, okay?" Aniya sa mahinahong boses saka umiling, "Pero hindi ko 'yan matatanggap." Aniya habang nakatingin sa bagpack na nasa sahig.
Kaugnay na kabanata
Nothing Matters Chapter 15
Kung sana alam koPasado Alas Kuatro y medya ay naalimpungatan ako at nagising. Panay na ang tilaok ng manok at nag-aagawan na din ang liwanag at dilim sa labas.Mahimbing pa din ang tulog ni Maria nang dahan-dahan akong umalis mula sa kutson. I heard her mumbled under her breath which made me smile before she shifted her position.Napailing na lang ako at agad na dumako ang isip sa nangyari kagabi. Napakagat ako ng labi at napatingin sa kanya.Her chesnut hair messily fanned around the pillow. Her delicate and long eyelashes are lazily laid on her cheek. Even in her deep slumber, she's effortlessly beautiful.Pinilit ko ang sarili ko na umalis sa tabi niya. I still need to go to our house. Baka kasi dumating na si Mama at makapang-abot pa kami.For sure, maraming tanong na naman ang sunod-sunod na lalabas sa bibig nito.May plano naman akong sabihin sa kanya ang tungkol kay Maria pero hindi ngayon.I still
Nothing Matters Chapter 16
A/N:Hey, I'm glad that you made it til this chapter. Thank you for your time!But before you proceed, read this note first.Chapter 1-15 are intend for Jack's POV. While from here on until the last chapter will be for Maria's POV. Why? I'll tell you the reason to the last chap after the epilogue. For now, enjoy a different perspective and opinion but with the same emotions. Let's begin to hear the side of Maria...~~~~MasaklapMatalino. Mabait. Maalagang Anak. Maraming kaibigan. May itsura. Matino. Lahat na yata ng 'M' mailalarawan mo sa kanya.Hindi 'nga lang ako sigurado sa 'malaki'?Ipinilig ko ang ulo ko at piniling sumimsim sa hawak na sigarilyo."Ayan na naman ang titig! Hoy! Baka malusaw 'yan!" Saway ni Nicole habang nasa kabilang kanto kami sa tindahan ni Aling Lara.Sa maliwanag pa na hapon ay nagsisimula ng magpakalunod sina Mang Raffy, Jimbo, Ramil, at Landon sa alak.Dinamay pa si Jack n
Nothing Matters Chapter 1
ProstiMagulo. Mabaho. Maingay. Madumi. Makitid ang daan. Maraming bata na naghahabulan. Lahat na yata ng 'M' ay maiilarawan na sa lugar ng Macabalan. Pero ano ba naman ang maaasahan mo sa isang squatter area? Mala-subdivision?Pero kung sa kahirapan ka lumaki, hindi na importante ang lugar kundi ang bubong na matutuluyan. Diskarte na lang 'yan kung paano ka babagay at umiwas sa gulo."Jack! Hinto ka muna saglit!"Napabaling ako sa pinanggalingan ng boses. Gustuhin ko mang lantaran na ngumiwi ay pinigilan ko ang sarili ko.Uulitin ko, diskarte ang kailangan para umiwas sa gulo."Manong Raffy! Ang aga na'tin 'a."Sinenyasan ako nito na lumapit sa kinaroroonan nito. Alas kuatro pa lang ng hapon ngunit andito na sila sa harap ng tindahan ni Aling Lara at nagiinuman.At dahil wala namang masama kung makikipag-usap saglit at tanggapin ang isang baso ng alak na inaalok nito nang tinawag ako kaya lumapit ako."S'y
Nothing Matters Chapter 2
Scandal Only child of a single mother. Palaging sinasabi ni Mama noong bata ako na blessing ako sa buhay niya. Ngunit sa unti-unti kung pagmulat sa reyalidad, I discovered that I'm a disgrace disguised by her as a blessing. A product of sin, base sa opinion ng mga kapitbahay namin. But nonetheless, my mother is a decent woman. Nagkamali lang siya at nang malaman n'ya 'yon ay agad s'yang gumawa ng paraan para maayos ang gusot. With that, I admired her courage and will, even her self-control. Nagpapatunay lang 'yon na hindi siya marupok para sundin ang nararamdaman kahit na mali. Kaya kung may babae man akong mamahalin, sisiguraduhin kong hindi nalalayo ang ugali niya kay Mama. She's my standard. "Jack, kain na tayo!" "Opo, Ma!" Agad kong binitawan ang hawak na lapis nang marinig ang tawag ni Mama mula sa kusina ng maliit naming bahay. Kasalukuyan akong gumagawa ng assignment ko sa math at may susunod pang report sa Engli
Nothing Matters Chapter 3
Bases Tinitigan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin. Due to my gradual process of puberty, the slightly prominent muscle jaw only less apparent when it twitched under the pressure of clenching my teeth. Medyo nagsisimula na ding mamaga ang pisngi ko dahil sa sampal na natanggap ko kanina. Pero hindi ko na lang muna ‘yon pinansin dahil sa napagtanto ko sa ginawa. Damn! Ano bang pumasok sa kokote ko at ginawa ko ang kabaliwan na ‘yon? Wala naman akong hero complex kaya halos dinig ko na ang pagngangalit ng ngipin ko dahil sa inis. Hindi ba dapat pagsisisi ang mararamdaman ko ngayon? Kumunot ang noo ko at sa huling beses ay sinulyapan ang sariling ekspersyon bago kinuha ang pakay doon. Lumabas ako sa C.R namin na dala ang first aid kit na hinanda talaga ni Mama para sa mga emergency. Naabutan ko si Maria na nakatayo sa may sala at nakatitig sa larawan namin ni Mama. It was my elementary graduation. Nakayakap sa
Nothing Matters Chapter 4
Hot cup of chocolate Walang matinong klase dahil 'nga General Assembly Meeting at Recognition Day ang araw na 'yon. Pagkatapos sa escuelahan ay gustong gumawa ng maliit na handaan ang kaibigan ko kaya pumunta sila sa bahay. 'Yon 'nga lang, ang mga gago, nagimbita pa ng ilang kaklase para raw marami. 'E hindi naman ganoong importante ang araw na 'yon dahil 2nd grading recognition pa lang at hindi pa final. Pero tila walang narinig ang mga kaibigan ko. Kung hindi ko pa sila pinigilan ay baka sumama na lahat ng kaklase ko sa bahay namin. Nakakahiya pa naman dahil halos lahat ng kaklase ko ay may nasabi sa buhay tapos papuntahin ko lang sa magulo naming lugar. "Kaya gustong-gusto ko na palaging bumibisita dito sa inyo 'e." Nakangising saad ni Jude habang nakatitig sa umuusok pa na bananaque sa maliit na lamesang pwenesto namin sa may katamtamang laki naming likod bahay. "Siraulo." Mahina sabi ko. Enough for h
Nothing Matters Chapter 5
Like"Ang tigas ng ulo." I heard her murmured but I ignored it again.Basang-basa ako mula ulo hanggang paa at ramdam ko ang lamig na nanunuot sa balat ko ngunit naiinda ko pa naman. Kaya hindi ko na kailangan ng twalya na ginamit... niya.Agad akong napaangat ng tingin at tinignan siya. Nagbabakasali na mahingi ko pa pabalik ang ibinibigay niyang twalya sakin.Ngunit ang tanging nakita ko na lang ay ang pagsarado ng pinto na kaharap ng kusina. Sayang.Hindi ko mapigilan na mapangisi sa sarili at mapailing. Do I seems creepy for wanting that towel she used and hoping that some of her scent get attached to it?Naiisip ko pa lang na bumabalot ang bango niya sa buong katawan ko ay parang nagiinit ang buong sistema ko. At laban sa lamig ng paligid ay gumawa 'yon ng sensasyon kung saan tumindig sa balahibo ko sa batok.Napalunok ako at pinili na lang na sumimsim sa mainit na inumin. Tahimik ang paligid at malakas
Nothing Matters Chapter 6
MoanMedyo mabigat ang katawan ko pagkagising kalaunan. Mahina akong napamura.Na'san na 'yong pinagmamalaki kong hindi ako madaling magkasakit?Napailing na lang ako sa sarili ko at pinilit ang sarili na tumayo sa kama. Tahimik ang buong bahay bukod sa ingay na nagmumula mula sa labas.Tirik na tirik na din ang araw sa labas at kanina pang alas seis umalis si Mama para sa trabaho niya. Bago siya umalis ay ginising muna niya ako para maghabilin tungkol sa bahay.Pagkatapos niyang umalis ay bumalik ako sa pagtulog at pasado alas deis na ng umaga nagising. Milagro na 'nga 'yon dahil buong gabi ako hindi dinalaw ng antok.Kung hindi ko pa pinilit ang sarili na umidlip matapos marinig ang tilaok ng manok ng kapitbahay namin ay hindi talaga ako makakatulog.Humikab ako at napamasahe sa nananakit na batok. Damn! Ang malas ko naman ngayon. Ngayong araw pa naman ako nagsisibak ng panggatong. Tsk.Binuksan ko ang ref
Pinakabagong kabanata
