NAGSIPAG-ALISAN na ang lahat, tanging si Jacob at ang asawang si Adelyn na lang ang naiwang nakaupo roon. Tahimik lang ang kanyang asawa at hindi nagsasalita kaya naman siya na mismo ang bumasag ng katahimikang iyon.
“Adelyn…” He cupped his wife’s hand. Kaagad niyang naramdaman ang panlalamig noon at hindi na niya kailangan pang magtanong kung bakit. “Kinahabahan ka.”
Noon nagbaling ng tingin ang asawa sa direksiyon niya.
“At paanong hindi ako kakabahan sa lagay na ito, ha, Jacob?” Humugot ito ng hininga. “Hindi mo ba narinig kung ano ang sinabi ni Lola? If I failed to do this job the way she wants it to be done, I’m going to be fired. I’m going to lose everything! At alam mong kapag nangyari iyon, hindi lang ako ang maaapektuhan kundi maging ikaw din….”
Batid niya kung bakit ganoon na lang ang pag-aalala ni Adelyn. Tama rin naman ito na malaki ang nakasalalay sa deal na iyon, kaya nga gagawin niya ang lahat para sa asawa. May kakayahan na siya ngayong protektahan at ilaban ang mga karapatan nito. Iyon nga lang, hindi pa niya iyon masasabi rito sa ngayon.
Banayad niyang pinsil ang kamay ng asawa, umaasang sapat iyon upang kahit paano ay mapagaan ang nararamdaman nito.
“I have faith in you and your capabilities, love.” Masuyo niyang hinaplos ang pisngi nito. “You can do this, Adelyn.”
“I… I’m really nervous, Jacob,” anang asawa niya sa mababang tinig. “Alam kong may kakayahan si Neil na makuha ang deal na iyon, pero ni-reject ng El Nuevo holdings ang proposal niya. Sa palagay mo ba talaga milulusot ko ito?” Adelyn shook her head. “Perhaps you shouldn’t have done that—”
“Why are you so pessimists?”
Nakita niya ang pagkuyom ng mga kamay nito.
“H-hindi mo kasi ako naiintindihan, Jacob.”
“At paanong hindi kita naiintindihan? I know your struggles. I’ve seen them—”
“Jacob, alam mong wala akong pakialam sa kahit anong hirap pa ang pagdaanan ko dahil alam kong parte iyon ng trabaho.”
“Pero sumosobra na sila. Lalong-lalo na ang pinsan mong si Neil!” Hindi niya naiwasan ang magtaas ng tinig. Labis ang nadarama niyang galit para sa binata at kahit pa yata ano ang gawin nito ay malabong mapatawad niya ang mga ginawa nito kay Adelyn. “He’s—”
“Oo, siguro nga minsan sumosobra na siya—sila. Pero, Jacob…” Malalim ang naging buntong-hininga nito. “That way alam kong hindi nanganganib ang posisyon ko sa kompanya. Do you even have an idea kung bakit walang ni isa ang nagpresinta na kunin ang project? Because they’re all waiting for me to bite the bait. And you did, Jacob!”
Napabutong-hininga na lang siya at napahilot sa sentido. Hindi na niya nagugustuhan ang tinatahak ng usapan nilang iyon. Mukhang ang project pa yatang iyon ang magiging dahilan ng pag-aaway nilang mag-asawa, at iyon ang pinakahuling bagay na nanaisin niya. Ngunit hindi na rin naman niya maaaring sabihin dito na umurong dahil kapag ginawa nito iyon ay tiyak na malilintikan pa rin ito sa lola nito.
Kinabig ni Jacob ang asawa at mabilis na hinalikan sa mga labi.
“Ang mabuti pa pumasok ka na sa trabaho. Marami ka pang dapat gawin para sa biggest break mo,” aniya na nilangkapan ng ngiti ang sinabi. He lightly pressed the tip of Adelyn’s chin afterward. “See you later at home.”
“At ikaw… pumasok ka na rin sa trabaho mo.”
“Hm.”
Magkasabay silang tumayo at nilisan ang mansiyon.
Hindi na nagpahatid pa si Adelyn sa opisina kaya naman kaagad na dumiretso si Jacob sa El Nuevo Holdings. Pagkaupo niya sa loob ng sariling opisina ay kaagad niyang ipinatawag si Lilibeth.
Ilang sandali pa ang lumipas at bumukas ang pinto ng opisina at pumasok na ang taong hinahanap niya.
“Jacob, gusto mo raw akong makausap?” ani Lilibeth nang sapitin nito ang harap ng mesa.
“Maupo ka.” He gestured on the chair.
“No, thanks. Anyway, ano ba ang pag-uusapan natin? Ipinapatawag din kasi ako ni Don Juan.”
Bahagyang napakunot ang kanyang noo, pero kaagad din iyong nawalan. Kung ano man ang pag-uusapan nito at ng kanyang lolo hindi na niya nais pang panghimasukan iyon kung hindi naman makakaapekto sa mga personal niyang interes at plano.
Jacob cleared his throat. Iniwan niya ang swivel chair at naglakad palapit kay Lilibeth.
“Let me guess… we received a call from Wilson Firm, tama?” aniya.
Tumaas ang kilay ni Lilibeth.
“Yes, that’s right. I’m quite surprised na nakarating na sa iyo ang balita.”
“At ano ang naging sagot mo sa kanila?”
“Well…” Pinagsalikop nito ang mga braso. “Sinabi ko na pag-iisipan natin.”
“Hm… Bukas gusto kong sabihin mo sa kanila na tatanggapin natin ang panibagong project proposal mula sa kanila.”
“Sandali lang. Parang ang bilis naman yata ng mga pangyayari at nagbago na kaagad ang isip mo? Hindi ba kahapon lang ay pina-reject mo ang proposal ni Neil—”
“Dahil hindi siya ang nararapat para sa project na ito,” giit niya.
“Kung gano’n bakit hindi ikaw ang personal na—”
“Hindi, Lilibeth. Ikaw ang gusto kong mamahala ng project na ito at humarap sa kanila. Magpapadala sila ng panibagong tao. Someone who’s more competent than Neil. Do me a favor… treat her right.”
“Give me a reason kung bakit ko kailangang pakitunguhan nang—”
“Dahil ang taong tinutukoy ko ay si Adelyn. Asawa ko siya.”
Halata ang pagkagulat sa mukha ni Lilibeth matapos marinig ang sinabi niya.
“I-I… I didn’t expect that.”
Bahagya naman siyang natawa sa sinabi nito.
“Hindi mo ba inaasahan na may asawa na ako?”
“Hindi. Ang ibig kong sabihin…” Napakamot si Lilibeth sa baba. “Hindi ko akalain na ganoon na lang ang koneksiyon mo sa pamilyang iyon.”
At ganoon na lang din ang poot na nararamdaman niya para sa mga Wilson. Ah, kung hindi lang din talaga dahil kay Adelyn baka kung ano pang mas malalang bagay ang nagawa niya. Kulang pa ang pagpapahirap niya sa mga ito. Pero dadahan-dahanin iyon ni Jacob… mas gusto niyang namnamin ang tagumpay at mas magiging kapanapanabik ang mga bagay.
“Marami ka pang mga bagay na madidiskubre sa mga susuod na araw, Lilibeth,” aniya sa mababang tinig.
“Huwag kang magsalita ng ganyan, nae-excite ako,” biro naman nito na ikinatawa nilang dalawa. “Anyway, mukhang wala ka namang masyadong ginagawa.”
“Sinisimulan ko nang pag-aralan ang mga bagay-bagay dito sa kompanya. Bakit?”
“Ah, gano’n ba? Sasabihin ko sanang sumama ka sa akin sa pakikipagkita sa lolo mo.”
“Sa susunod na lang siguro ako dadalaw,” pagtanggi niya. “Mas mahalaga para sa akin ngayon ang matutunan ang mga dapat.”
Ipinagkibit-balikat lang ni Lilibeth ang sinabi niya at lumabas na ito ng opisina.
Wala pa sa tamang huwisyo si Jacob para muling harapin ang lolo niya. Nasisiguro niyang sa muli nilang pagkikita ay hindi na naman maiwasang pag-usapan ang mga malulungkot na nangyari sa nakaraan. Bagaman sinisisi niya ito, hindi niya iyon gustong gawin nang paulit-ulit, lalo na ngayong mas una na sa prayoridad niya ang ikakabuti ng buhay nila ni Adelyn sa hinaharap. He would deal with his issues a little later.
MATAAS na ang sikat ng araw nang magising si Jacob. Malalim na ang gabi nang dumating siya sa bahay at tulog na tulog na ang kanyang asawa. Marami siyang bagay na inasikaso sa opisina, mga mahahalagang bagay sa negosyo na kailangan niyang matutunan. Hindi niya gustong magsinungaling sa asawa, ngunit napilitan siyang magpadala ng text message kay Adelyn na nagsasabing nasa ospital siya at binabantayan si Nanay Larissa dahil may mahalagang inasikaso si Lily sa shelter. Kaagad naman iyong naunawaan ng kanyang asawa. Nakahain na ang agahan at nakadulog na sa mesa si Adelyn nang sapitin niya ang kusina. May binabasa itong kung anong file habang umiinom ng kape. Kaagad namang nag-anagat ng tingin ang kanyang asawa nang maramdaman nito ang presensiya niya. “Good morning,” nakangiting bati niya at ginawaran ito ng halik sa mga labi bago naupo sa kanyang puwesto. “Mukhang hindi ka nakatulog nang maayos kagabi. Okay ka lang ba?” tanong ni Adelyn mayamaya. “Okay lang naman ako.” Nagsalin siya
NAPARAMI ang inom ni Adelyn, kaya naman halos hindi na ito makausap nang umuwi sila kinagabihan. Binuhat na rin niya ito papasok sa kanilang silid dahil mukhang hindi na nito magagawang maglakad nang hindi nadadapa. At hindi niya iyon inaasahan sa asawa ganoong balak pa nitong ipagpatuloy sana ang trabaho pagkauwi nila. Adelyn never got wasted like that. Bigla tuloy siyang napaisip kung stressed ba ito sa laki ng kinakaharap na responsibilidad. Nang sumapit ang umaga, tulog na tulog pa rin si Adelyn. Hindi na ito ginising pa ni Jacob dahil araw naman ng Linggo. Sinamantala na rin niya ang pagkakataong iyon upang makipagkita kay Don Juan. Hindi pa talaga siya handa sa muling paghaharap nilang iyon ng kanyang lolo, pero nang nagdaang gabi napagtanto niyang wala rin namang maidudulot na maganda kung iiwasan pa niya ang matanda. After all, there were some favors that he wanted to ask his grandfather. Mga bagay na mas makakabuti kung ito na lang ang gagawa para sa kanya. Sa ganoong paraan
GISING na si Adelyn nang makabalik sa bahay si Jacob. Pababa na ito sa hagdan nang maabutan niya. “O, saan ka galing?” nagtatakang tanong nito. Itinaas niya ang mga dalang supot. “Bumili ako ng tinapay pang-almusal. At ibinili na rin kita noong pangtanggal ng hangover doon sa Korean convenience store na nadaanan ko kanina,” aniya habang naglalakad patungo sa kusina. Kaagad namang sumunod ang asawa sa kanya. “Bread o cereal?” tanong niya kay Adelyn na kaagad na sumalampak sa silya. “Bread, please.” Minamasahe nito ang sentidong sa malamang ay sumasakit dahil sa natamo nitong hangover. Natatawang nagtungo siya sa likuran ng kanyang asawa at binigyan ito ng head massage. “Ah… this is good,” anas ni Adelyn habang nakapikit ang mga mata. “Bakit ka naman kasi uminom nang gano’n karami kahapon?” Hindi niya napigilan ang sariling hindi magtanong. At batid niyang mayamaya lang bubuwelta sa kanya ang asawa. “Kung may problema ka, alam mo namang p’wede kang magsabi sa akin….” “P-problem
“MASARAP naman, `di ba?” tanong ni Adelyn matapos nitong ipatikim sa kanya ang nilutong ulam. “Siyempre, basta ikaw ang nagluto masarap,” nakangiting tugon ni Jacob sa asawa at saka muling tumikim. “Nambobola ka lang yata, eh.” “Bakit ko naman gagawin iyon?” Kumunot ang kanyang noo. “Kailan kita binola, ha?” Pabirong sinundot niya ang tagiliran ng asawa na ikinakiliti naman nito. Adelyn squeaked, but immediately stopped when Lily walked into the kitchen. Hinampas siya nito sa braso at itinulak palayo. Hanggang ngayon nahihiya pa rin itong makita sila ng ibang tao na magkulitan gaya noon. Pero nasisiguro ni Jacob na kung nasa bahay sila at walang kasama, it might lead to something. “Ate, luto na ang sinigang,” anunsiyo ni Lily mayamaya. “Nagpaluto ako ng sinigang. Baka kasi hindi kumakain ng kare-kare ang mga bata,” ani Adelyn. “Ang mabuti pa maghayin na tayo. Sunduin mo na sa garden si Nanay Larissa, Jacob.” He did what he was told. Pagkatapos niyang maihatid ang ina-inahan sa
“DITO ka pa rin ba magtatrabaho sa bahay?” tanong ni Jacob habang magkasalo silang kumakain ng asawa ng agahan. “Yeah,” nakangiting tugon ni Adelyn. “Kaya hindi mo na ako kailangang ihatid pa sa office.” “Okay.” Mabilis niyang tinapos ang pagkain na mukhang ipinagtaka ng kanyang asawa dahil bahagyang kumunot ang noo nito. “Nagmamadali ka yata?” tanong ni Adelyn nang tumayo siya. Dinala ni Jacob ang pinagkainan sa lababo at hinugasan iyon. “Kailangan ko kasing umalis nang maaga,” tugon niya nang bumalik sa mesa. Ginawaran niya ang asawa ng isang mabilis na halik sa mga labi pagkatapos ay nagdiretso na palabas ng bahay. Papasakay na si Jacob ng kanyang motorsiklo nang biglang lumabas si Adelyn bitbit ang binalot niyang naiwan pala. “You forgot this,” anito. “Madaling-madali ka naman masyado.” Ito na ang nagsilid noon sa loob ng kanyang bag. “Sorry. Ayaw ko lang kasing mahuli dahil nagpapa-good shot ako sa boss ko.” “Sige na at baka nga mahuli ka pa.” Ilang sandali pa siyang n
NAPAKISLOT si Jacob nang bigla may tumapik sa kanya habang nag-aabang na bumukas ang mga pinto ng elevator. “H-hey,” aniya nang mabungaran si Lilibeth sa kanyang tabi. “Ikaw pala `yan.” “Parang nagulat ka yata. Ni hindi mo ba nakitang papalapit na ako?” anito. “I’m sorry.” Namulsa siya pagkatapos ay bumuntong hininga. “You look dashing with that suit, by the way,” nakangiting puri ni Lilibeth nang makalulan na sila ng elevator. “A-ah, thanks.” Hinagod niya pa ang suot na coat at necktie. “This is my wife’s gift.” “I see. You told her about the—” “Hindi pa.” Nilingon niya si Lilibeth. “Oh…” Isang tipid na ngiti ang ibinigay nito at hindi na muling umimik. Ilang sandali pa at bumukas na ang mga pinto ng elevator. Kaagad silang lumabas at nagtungo sa kanya-kanyang opisina. Pero hindi pa man nag-iinit ang upo ni Jacob ay heto na si Lilibeth bitbit ang mga folders. “Nakalimutan kong ibigay sa `yo ang mga ito. Noong isang araw pa nga pala ito ipinabibigay ni Don Juan.” Inilapag nit
HINDI alintana ni Jacob ang cellphone niyang makailang ulit nang nagba-vibrate sa loob ng bulsa ng kanyang coat. His motorcycle almost went in full speed as he was in a rush to get home to Adelyn. Labis-labis ang kanyang pag-aalala para sa asawa nang marinig mula kay Aling Ising na may sumugod at nanggugulo sa kanilang bahay. Jacob had a hunch who it was. At nang makarating na nga siya sa labas ng kanilang apartment ay nakita niya ang pinsan ng kanyang asawa na pigil-pigil ng mga tanod habang iginigiya sa direksiyon ng barangay mobile. Kaagad siyang bumaba mula sa kanyang motor at tinakbo ang loob ng bahay. Doon ay inabutan niya si Aling Linda na inaabutan ng maiinom na tubig ang kanyang asawa. “Adelyn…” aniya na kaagad nahinila ito at niyakap nang mahigpit nang makalapit. Isang mahigpit na yakap din ang naging ganti nito sa kanya. She buried her face on his chest and started crying. “I’m here now…” Banayad niyang hinaplos ang likod nito. Bagaman naroon na siya ay hindi pa rin kum
ANG malilikot na ilaw at mga halo-halong amoy ang sumalubong kay Jacob nang makapasok siya sa loob ng bistro. Medyo malaki na ang ipinagbago ng lugar sapul noong huli siyang magawi roon, at hindi na nga niya halos matandaan kung kailan. Oo, may mga bisyo siya noong tinalikuran niya para kay Adelyn hindi lang dahil sa pakiusap nito. Siya na mismo ang kusang tumigil bago pa man iyon ipakiusap sa kanya ng asawa. Nagdiretso siya sa may bar counter at naupo sa isang bakanteng stool. Ngingiti-ngiti pa siya nang bumaling sa direksiyon niya ang bartender nang gabing iyon. “Jacob, my boy!” magiliw na bati ng lalaki. Si Emil, isa sa malapit niyang kaibigan at siyang may-ari ng bistro. Kaagad itong nakipag-fistbump sa kanya at tila ba hindi pa ito nakontento roon dahil kinabig pa siya nito para sa isang mabilis na yakap. “Ang tagal mong hindi nagawi rito, ah.” “Well, alam mo na,” nakangising tugon niya. “Ikaw naman! Hindi naman dahil pupunta ka rito ibig sabihin babalik ka na sa luma mong buh