Kabanata 6

NAGSIPAG-ALISAN na ang lahat, tanging si Jacob at ang asawang si Adelyn na lang ang naiwang nakaupo roon. Tahimik lang ang kanyang asawa at hindi nagsasalita kaya naman siya na mismo ang bumasag ng katahimikang iyon.

“Adelyn…” He cupped his wife’s hand. Kaagad niyang naramdaman ang panlalamig noon at hindi na niya kailangan pang magtanong kung bakit. “Kinahabahan ka.”

Noon nagbaling ng tingin ang asawa sa direksiyon niya.

“At paanong hindi ako kakabahan sa lagay na ito, ha, Jacob?” Humugot ito ng hininga. “Hindi mo ba narinig kung ano ang sinabi ni Lola? If I fail to do this job the way she wants it to be done, I’m going to be fired. I’m going to lose everything! At alam mong kapag nangyari iyon, hindi lang ako ang maaapektuhan kundi maging ikaw din….”

Batid niya kung bakit ganoon na lang ang pag-aalala ni Adelyn. Tama rin naman ito na malaki ang nakasalalay sa deal na iyon, kaya nga gagawin niya ang lahat para sa asawa. May kakayahan na siya ngayong protektahan at ilaban ang mga karapatan nito. Iyon nga lang, hindi pa niya iyon masasabi rito sa ngayon.

Banayad niyang pinsil ang kamay ng asawa, umaasang sapat iyon upang kahit paano ay mapagaan ang nararamdaman nito.

“I have faith in you and your capabilities, love.” Masuyo niyang hinaplos ang pisngi nito. “You can do this, Adelyn.”

“I… I’m really nervous, Jacob,” anang asawa niya sa mababang tinig. “Alam kong may kakayahan si Neil na makuha ang deal na iyon, pero ni-reject ng El Nuevo holdings ang proposal niya. Sa palagay mo ba talaga mailulusot ko ito?” Adelyn shook her head. “Perhaps you shouldn’t have done that—”

“Why are you so pessimists?”

Nakita niya ang pagkuyom ng mga kamay nito.

“H-hindi mo kasi ako naiintindihan, Jacob.”

“At paanong hindi kita naiintindihan? I know your struggles. I’ve seen them—”

“Jacob, alam mong wala akong pakialam sa kahit anong hirap pa ang pagdaanan ko dahil alam kong parte iyon ng trabaho.”

“Pero sumosobra na sila. Lalong-lalo na ang pinsan mong si Neil!” Hindi niya naiwasan ang magtaas ng tinig. Labis ang nadarama niyang galit para sa binata at kahit pa yata ano ang gawin nito ay malabong mapatawad niya ang mga ginawa nito kay Adelyn. “He’s—”

“Oo, siguro nga minsan sumosobra na siya—sila. Pero, Jacob…” Malalim ang naging buntong-hininga nito. “That way alam kong hindi nanganganib ang posisyon ko sa kompanya. Do you even have an idea kung bakit walang ni isa ang nagpresinta na kunin ang project? Because they’re all waiting for me to bite the bait. And you did, Jacob!”

Napabutong-hininga na lang siya at napahilot sa sentido. Hindi na niya nagugustuhan ang tinatahak ng usapan nilang iyon. Mukhang ang project pa yatang iyon ang magiging dahilan ng pag-aaway nilang mag-asawa, at iyon ang pinakahuling bagay na nanaisin niya. Ngunit hindi na rin naman niya maaaring sabihin dito na umurong dahil kapag ginawa nito iyon ay tiyak na malilintikan pa rin ito sa lola nito.

Kinabig ni Jacob ang asawa at mabilis na hinalikan sa mga labi.

“Ang mabuti pa pumasok ka na sa trabaho. Marami ka pang dapat gawin para sa biggest break mo,” aniya na nilangkapan ng ngiti ang sinabi. He lightly pressed the tip of Adelyn’s chin afterward. “See you later at home.”

“At ikaw… pumasok ka na rin sa trabaho mo.”

“Hm.”

Magkasabay silang tumayo at nilisan ang mansiyon.

Hindi na nagpahatid pa si Adelyn sa opisina kaya naman kaagad na dumiretso si Jacob sa El Nuevo Holdings. Pagkaupo niya sa loob ng sariling opisina ay kaagad niyang ipinatawag si Lilibeth.

Ilang sandali pa ang lumipas at bumukas ang pinto ng opisina at pumasok na ang taong hinahanap niya.

“Jacob, gusto mo raw akong makausap?” ani Lilibeth nang sapitin nito ang harap ng mesa.

“Maupo ka.” He gestured on the chair.

“No, thanks. Anyway, ano ba ang pag-uusapan natin? Ipinapatawag din kasi ako ni Don Juan.”

Bahagyang napakunot ang kanyang noo, pero kaagad din iyong nawala. Kung ano man ang pag-uusapan nito at ng kanyang lolo hindi na niya nais pang panghimasukan iyon kung hindi naman makakaapekto sa mga personal niyang interes at plano.

Jacob cleared his throat. Iniwan niya ang swivel chair at naglakad palapit kay Lilibeth.

“Let me guess… we received a call from Wilson Firm, tama?” aniya.

Tumaas ang kilay ni Lilibeth.

“Yes, that’s right. I’m quite surprised na nakarating na sa iyo ang balita.”

“At ano ang naging sagot mo sa kanila?”

“Well…” Pinagsalikop nito ang mga braso. “Sinabi ko na pag-iisipan natin.”

“Hm… Bukas gusto kong sabihin mo sa kanila na tatanggapin natin ang panibagong project proposal mula sa kanila.”

“Sandali lang. Parang ang bilis naman yata ng mga pangyayari at nagbago na kaagad ang isip mo? Hindi ba kahapon lang ay pina-reject mo ang proposal ni Neil—”

“Dahil hindi siya ang nararapat para sa project na ito,” giit niya.

“Kung gano’n bakit hindi ikaw ang personal na—”

“Hindi, Lilibeth. Ikaw ang gusto kong mamahala ng project na ito at humarap sa kanila. Magpapadala sila ng panibagong tao. Someone who’s more competent than Neil. Do me a favor… treat her right.”

“Give me a reason kung bakit ko kailangang pakitunguhan nang—”

“Dahil ang taong tinutukoy ko ay si Adelyn. Asawa ko siya.”

Halata ang pagkagulat sa mukha ni Lilibeth matapos marinig ang sinabi niya.

“I-I… I didn’t expect that.”

Bahagya naman siyang natawa sa sinabi nito.

“Hindi mo ba inaasahan na may asawa na ako?”

“Hindi. Ang ibig kong sabihin…” Napakamot si Lilibeth sa baba. “Hindi ko akalain na ganoon na lang ang koneksiyon mo sa pamilyang iyon.”

At ganoon na lang din ang poot na nararamdaman niya para sa mga Wilson. Ah, kung hindi lang din talaga dahil kay Adelyn baka kung ano pang mas malalang bagay ang nagawa niya. Kulang pa ang pagpapahirap niya sa mga ito. Pero dadahan-dahanin iyon ni Jacob… mas gusto niyang namnamin ang tagumpay at mas magiging kapanapanabik ang mga bagay.

“Marami ka pang mga bagay na madidiskubre sa mga susunod na araw, Lilibeth,” aniya sa mababang tinig.

“Huwag kang magsalita ng ganyan, nae-excite ako,” biro naman nito na ikinatawa nilang dalawa. “Anyway, mukhang wala ka namang masyadong ginagawa.”

“Sinisimulan ko nang pag-aralan ang mga bagay-bagay dito sa kompanya. Bakit?”

“Ah, gano’n ba? Sasabihin ko sanang sumama ka sa akin sa pakikipagkita sa lolo mo.”

“Sa susunod na lang siguro ako dadalaw,” pagtanggi niya. “Mas mahalaga para sa akin ngayon ang matutunan ang mga dapat.”

Ipinagkibit-balikat lang ni Lilibeth ang sinabi niya at lumabas na ito ng opisina.

Wala pa sa tamang huwisyo si Jacob para muling harapin ang lolo niya. Nasisiguro niyang sa muli nilang pagkikita ay hindi na naman maiiwasang pag-usapan ang mga malulungkot na nangyari sa nakaraan. Bagaman sinisisi niya ito, hindi niya iyon gustong gawin nang paulit-ulit, lalo na ngayong mas una na sa prayoridad niya ang ikakabuti ng buhay nila ni Adelyn sa hinaharap. He would deal with his issues a little later.