WALA na ang lola ni Adelyn nang bumalik si Jacob sa sala dala ang tray ng mga inumin at pagkain. Ang kanyang asawa na lang ang naiwan doon, tulala.“Nakaalis na kaagad ang lola mo, hindi man lang umabot itong dala ko.” Ibinaba niya ang tray sa mesita at tinabihan ang asawa. “What happened? Bakit natulala ka na diyan, hmm?”Dahan-dahang nagbaling ng tingin sa kanya si Adelyn.“Jacob…”“Yes?” Dinampot niya ang tasa ng kapeng para sana sa lola nito at humigop.“G-gusto ni Lola na bumalik ako sa firm…”Muntik na niyang maibuga ang iniinom na kape.“What? That’s—”“Pero sinabi niya sa aking hindi ko naman kailangang mag-breach ng contract sa El Nuevo. Since outsource worker pa lang naman ako, ang sabi niya tapusin ko na lang muna ang project at saka ako bumalik.”Jacob heaved a deep sigh.“Pababalikin ka niya sa firm na iyon. Pagkatapos?”Nai-imagine na kaagad niya kung paano na naman ito pahihirapan ni Neil sa oras na bumalik ito sa firm. Nasisiguro rin ni Jacob na hindi nito tatantanan a
NAGMAMADALI si Jacob na matapos ang mga pinipirmahan niya para makababa na at sabayang kumain ng pananghalian ang kanyang asawa. Subalit kung kailan iilang pahina na lang ang kailangan niyang pirmahan, bigla namang bumukas ang pinto at sinabihan siya ng sekretarya niyang may dumating na bisita.Wala na siyang nagawa nang pumasok doon ang dati niyang kaklaseng si Christine.“O-oh, Christine.” Bigla siyang napatayo. “What are you doing here? Paano mo nalamang dito ako nagtatrabaho?” nakakunot ang noong tanong niya.“Grabe ka naman sa akin, Jacob. What do you think of me? Of course, I did my research.” Hindi pa man niya ito inaanyayahang maupo ay naupo na ito sa visitor’s chair sa harapn ng kanyang mesa. “Siyempre tinanong ko ang closest friends mo kung saan kita matatagpuan. Nabanggit ni Zyrus sa akin na dito ka nagtatrabaho. At nabanggit din pala ni Zyrus na dito na rin pala nagtatrabaho ang asawa mo. I thought doon siya nagtatrabaho sa family firm nila, but it turned out isinama mo na
ABALA si Adelyn sa trabaho kaya hindi niya napapansing ilang beses na palang nagba-vibrate ang kanyang cellphone. Kung hindi pa nasabi sa kanya ni Lovely na may tumatawag ay hindi pa niya masasagot iyon.Napakunot ang noo niya nang makitang galing sa isang unknown number ang tawag. Hindi niya sana iyon sasagutin kaya lang ay ilang beses na pala iyong nag-missed call sa kanya nang magkakasunod kaya naisip niya baka mamaya ay may emergency. Hindi tuloy niya naiwasang hindi kabahan.Kinakabog ang dibdib ni Adelyn nang sa wakas ay sagutin niya ang tawag.“Hello, who’s this?” kaagad na tanong niya nang dumamtay ang aparato sa kanyang tenga.“Hi, is this Adelyn Wilson-Cortez?” tanong ng boses lalaki sa kabilang linya. Base sa assessment niya sa timbre ng boses nito, halos kasing edaran ito ng kanyang ama.Mas lalo tuloy kinabog ang dibdib niya.“Y-yes, ako nga. Sino ito at ano ang kailangan mo sa akin?”Sumenyas siya sa mga kasama at lumabas muna ng opisina. Nagtungo si Adelyn sa may fire e
NAKATAYO si Adelyn sa harap ng gate ng bahay na ipinamana sa kanya ng lola niyang si Donya Maria. Nakatirik ang bahay na iyon sa isang bahagi ng sampung ektaryang lupain. It was a farm located in Quezon province. May mga nagsasaka roon na tauhan ng kanyang lola isang mag-anak na nagsisilbing caretaker sa lugar.Mayamaya ay lumapit sa kanya si Jacob pagkatapos nitong makausap ang mag-anak na caretaker.“Hey.” He wrapped an arm around her waist. “Nakausap ko na ang mag-anak na caretaker. Sinabi ko na rin sa kanila na wala naman tayong balak na palitan sila.”Nagbaling siya ng tingin dito.“Am I dreaming, Jacob?” Dinala niya ang kamay nito sa kanyang pisngi. “Tampalin mo nga ako.”Ginawa naman nito habang tumatawa ngunit mahina lang iyon.“You still can’t believe it, huh?”“Ang hirap paniwalaan.”Just like that binigyan siya ng ganoong kalaking property ng kanyang lola na walang dahilan. Pero gaya nga ng sabi ng kanyang asawa, kulang pa iyon bilang kabayaran sa lahat ng oportunidad na na
“KUMUSTA ka naman, Marie?” tanong kaagad ni Adelyn sa kaibigan nang dumating ito sa kanilang farmhouse para sa reunion.Mas maaga itong dumating kysa sa iba dahil na rin sinabihan niya ito nang sa ganoon ay may makatulong siya sa pag-aayos.“I’m fine now,” nakangiting tugon nito.Her friend wasn’t lying. Bakas naman sa mukha nito na mas maayos na nga ang lagay nito mula noong huli silang magkita.“I’m glad to hear that.”“Inaayos na namin ang annulment. It’s a bit tough for me and the kids, pero kinakaya ko.”“`Wag kang mag-alala… nandito lang kami para sumuporta sa `yo. Sabihin mo lang kung kailangan mo ng tulong.”“Thank you.”“Halika na sa loob at nang makapag-design na tayo.” Iginiya niya ito papasok sa loob. “At sabi ni Jackielyn on the way na sila ni Caroline, pero hindi na natin sila mahihintay dahil baka magahol na tayo sa oras. Baka mamaya isa-isa nang magdatingan ang iba.”“Pero hindi mo nabanggit sa amin na may ganito kalaking property na pala kayo ng asawa mo,” ani Marie n
“JACOB!” Napatigil siya sa paglilinis ng kotse nang marinig ang tinig ng isa sa mga kasamahan, nang lingunin niya ang direksiyong pinagmulan ng tinig ay nakita niya si Samuel na naglalakad palapit sa kanya. Hawak nito ang cellphone niyang kaagad nitong iniabot. “Kanina pang tunog nang tunog itong cellphone mo, pare. Naiinis na si Bossing at nakakakulili na raw ng tenga,” anito. Ikinuskos niya ang mga basang kamay sa laylayan ng kanyang pang-itaas at kinuha iyon mula kay Samuel. “Salamat, pare. Pakisabi na rin kay Bossing na pasensiya na.” Tumutunog pa rin ang cellphone niya, pero hindi niya iyon sinagot kaagad. Galing sa hindi kilalang numero ang tawag kaya nag-aalangan siyang sagutin iyon. Uso pa naman ang mga spam call at text message ngayon kaya nagdesisyon siyang patayin na lang iyon. Ngunit hindi pa man nagtatagal ay nakatanggap ng text message si Jacob mula sa hindi kilalang numero. Si Lily ito. Kaagad niyang tinawagan ang numero nang makilala kung sino ang tumatawag. “Li
“SIR, ang gusto lang naman ng lolo ninyo ay ang bumalik kayo sa mansiyon kaya—” “Pinaglololoko mo ba ako?” Jacob scoffed. “Gusto niya akong bumalik sa mansiyon pagkatapos ng lahat?” Oo at bata pa siya noong mangyari ang lahat ng bangungot sa kanyang buhay, pero hinding-hindi niya makakalimutan kung sino ang dahilan ng lahat ng iyon—walang iba kundi ang sarili niyang lolo. Ipinangako niya sa sariling kamumuhian ito habang-buhay. “Totoo ang lahat ng sinasabi ko, Sir. Kung gusto ninyo, maaari ko kayong isama sa mansiyon ngayon din para makausap si Don Juan.” “Right. Ito ang paraan niya para maakit akong pumunta sa kanya. Pagkatapos ano?” naiiling na saad niya. Napahugot ng malalim na hininga ang assistant ng lolo niya. “Ang totoo niyan… may taning na ang buhay ni Don Juan, Sir. Kaya gusto niyang bumalik ka sa mansiyon dahil ikaw lang ang nag-iisang tagapagmana ng lahat ng maiiwang niyang ari-arian.” “Ah, talaga ba?” walang-interes na tugon niya. Oo, kailangan niya ng pera. Subalit
TINAWAGAN ni Jacob ang assistant ng kanyang lolo noong nagdaang gabi at ipinaalam dito ang naging desisyon niya. Tinanggap niya ang posisyong ibinibigay nito sa El Nuevo Holdings para kay Adelyn. Sinabihan siya ni Anton na susunduin siya nito sa bahay para dalhin sa kompanya, ngunit tumanggi siya at sinabing siya na lang ang pupunta roon—nang palihim. Ayaw niyang malaman ni Adelyn ang tunay niyang pakay sa lugar na iyon… hindi pa sa ngayon. “Nandito na tayo, Sir,” imporma ng taxi driver nang ihimpil nito ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Kaagad siyang nagbayad at mabilis na umibis ng taxi. Tiningala niya ang ilang palapag na building. Simula ngayon ay doon na iikot ang buhay niya. Hindi sigurado si Jacob kung magtatagumpay ba siya sa binabalak, pero sisiguraduhin niyang gagawin ang lahat para protektahan si Adelyn. Papasok na siya ng entrance nang bigla siyang harangin ng guard. “Sir, ano po ang pakay ninyo?” magalang na tanong ng guard sa kabila ng tinging ipinukol nito sa kanya.