All Chapters of Of Roses, Thorns, and Everything Nice: Chapter 1 - Chapter 10

“SIR, ang gusto lang naman ng lolo ninyo ay ang bumalik kayo sa mansiyon kaya—”“Pinaglololoko mo ba ako?” Jacob scoffed. “Gusto niya akong bumalik sa mansiyon pagkatapos ng lahat?”Oo at bata pa siya noong mangyari ang lahat ng bangungot sa kanyang buhay, pero hinding-hindi niya makakalimutan kung sino ang dahilan ng lahat ng iyon—walang iba kundi ang sarili niyang lolo. Ipinangako niya sa sariling kamumuhian ito habang-buhay.“Totoo ang lahat ng sinasabi ko, Sir. Kung gusto ninyo, maaari ko kayong isama sa mansiyon ngayon din para makausap si Don Juan.”“Right. Ito ang paraan niya para maakit akong pumunta sa kanya. Pagkatapos ano?” naiiling na saad niya.Napahugot ng malalim na hininga ang assistant ng lolo niya.“Ang totoo niyan… may taning na ang buhay ni Don Juan, Sir. Kaya gusto niyang bumalik ka sa mansiyon dahil ikaw lang ang nag-iisang tagapagmana ng lahat ng maiiwang niyang ari-arian.”“Ah, talaga ba?” walang-interes na tugon niya.Oo, kailangan niya ng pera. Subalit parang

NEIL was getting impatient as the minutes passed. Kanina pa umalis ng meeting room ang secretary ng president ng El Nuevo Holdings para sunduin ito sa opisina ngunit hindi pa rin bumabalik ang babae. Naiinis na niluwagan nito ang suot na necktie at marahas na nagbuga ng hangin.“Hey,” alo naman kaagad ng nobya nitong si Veronica. Hinaplos nito ang braso ng binata at ngumiti. “Medyo busy lang siguro ang—”“Busy?” He tapped his finger on his wristwatch. “Anong oras na? Hindi ba at sila mismo ang nag-set ng appointment na ito at sinabihan tayo na makipag-meeting sa kanila?”Mayamaya ay bumukas ang pinto ng meeting room at pumasok ang secretary na kausap nito kanina. Pero laking dismaya ni Neil nang wala itong kasama. Naiinis itong napatayo at pinamaywangan ang babae.“Mr. Wilson, I’m afraid to inform that we are no longer interested with the cooperation,” nakayuko ang ulong saad ng babae.“What?!” Umalingawngaw ang tinig ni Neil sa apat na sulok ng meeting room. Hindi nito naiwasan ang ma

NAGSIPAG-ALISAN na ang lahat, tanging si Jacob at ang asawang si Adelyn na lang ang naiwang nakaupo roon. Tahimik lang ang kanyang asawa at hindi nagsasalita kaya naman siya na mismo ang bumasag ng katahimikang iyon.“Adelyn…” He cupped his wife’s hand. Kaagad niyang naramdaman ang panlalamig noon at hindi na niya kailangan pang magtanong kung bakit. “Kinahabahan ka.”Noon nagbaling ng tingin ang asawa sa direksiyon niya.“At paanong hindi ako kakabahan sa lagay na ito, ha, Jacob?” Humugot ito ng hininga. “Hindi mo ba narinig kung ano ang sinabi ni Lola? If I fail to do this job the way she wants it to be done, I’m going to be fired. I’m going to lose everything! At alam mong kapag nangyari iyon, hindi lang ako ang maaapektuhan kundi maging ikaw din….”Batid niya kung bakit ganoon na lang ang pag-aalala ni Adelyn. Tama rin naman ito na malaki ang nakasalalay sa deal na iyon, kaya nga gagawin niya ang lahat para sa asawa. May kakayahan na siya ngayong protektahan at ilaban ang mga karap

NAPARAMI ang inom ni Adelyn, kaya naman halos hindi na ito makausap nang umuwi sila kinagabihan. Binuhat na rin niya ito papasok sa kanilang silid dahil mukhang hindi na nito magagawang maglakad nang hindi nadadapa. At hindi niya iyon inaasahan sa asawa ganoong balak pa nitong ipagpatuloy sana ang trabaho pagkauwi nila. Adelyn never got wasted like that. Bigla tuloy siyang napaisip kung stressed ba ito sa laki ng kinakaharap na responsibilidad.Nang sumapit ang umaga, tulog na tulog pa rin si Adelyn. Hindi na ito ginising pa ni Jacob dahil araw naman ng Linggo. Sinamantala na rin niya ang pagkakataong iyon upang makipagkita kay Don Juan. Hindi pa talaga siya handa sa muling paghaharap nilang iyon ng kanyang lolo, pero nang nagdaang gabi napagtanto niyang wala rin namang maidudulot na maganda kung iiwasan pa niya ang matanda. After all, there were some favors that he wanted to ask his grandfather. Mga bagay na mas makakabuti kung ito na lang ang gagawa para sa kanya. Sa ganoong paraan h

“MASARAP naman, `di ba?” tanong ni Adelyn matapos nitong ipatikim sa kanya ang nilutong ulam.“Siyempre, basta ikaw ang nagluto masarap,” nakangiting tugon ni Jacob sa asawa at saka muling tumikim.“Nambobola ka lang yata, eh.”“Bakit ko naman gagawin iyon?” Kumunot ang kanyang noo. “Kailan kita binola, ha?”Pabirong sinundot niya ang tagiliran ng asawa na ikinakiliti naman nito. Adelyn squeaked, but immediately stopped when Lily walked into the kitchen. Hinampas siya nito sa braso at itinulak palayo. Hanggang ngayon nahihiya pa rin itong makita sila ng ibang tao na magkulitan gaya noon. Pero nasisiguro ni Jacob na kung nasa bahay sila at walang kasama, it might lead to something.“Ate, luto na ang sinigang,” anunsiyo ni Lily mayamaya.“Nagpaluto ako ng sinigang. Baka kasi hindi kumakain ng kare-kare ang mga bata,” ani Adelyn. “Ang mabuti pa maghayin na tayo. Sunduin mo na sa garden si Nanay Larissa, Jacob.”He did what he was told.Pagkatapos niyang maihatid ang ina-inahan sa kumedor