“HINDI pa rin ako makapaniwala sa paglapit niya kay Phillip. Tch!” kwento sa akin ni Daphne habang nagpipindot sa cellphone niya.“Paki ko?” walang pakialam na tanong ko.“Kahit kailan talaga ‘yang si Nicole nakakairita!”“Wala na tayo roon,” sabi ko.“Basta yuck! Nakakasuka siya!”Natawa na lang ako. Ewan ko ba sa babaeng ito, kung ano-ano ang sinasabi. Biglang pumasok si Ma’am Angeles kaya nagsipasok na ang iba kong kaklase na nasa labas kanina.“Okay class we will have an arrangement of seats now,” anunsyo ni Ma’am.“Ma’am naman!”“’Wag na po Ma’am!”“Kontento na po kami rito!” Protesta nila.“No buts class that’s final!” may diin na sagot ni Ma’am sa mga nagmamaktol kong kaklase.“Sorry I’m late.”Napalingon ako sa nagsalita.Hanggang ngayon ba naman late pa rin siya? Tss.“Late ka na naman Rosier! Saan ka ba nanggaling?” tanong ni Ma’am kay Phillip.“Edi sa kalandian niya, saan pa ba?” mahina pero mariin na sabi ni Daphne sa tabi ko.“Manahimik ka nga,” mahinang sita ko. Napangus
“OH! Long time no see, Leslie,” ani Nicole. Hindi ako nagsalita at naglakad na lang saka ko siya nilagpasan. “Kinakausap pa kita!” Saktong pagdaan ko ay hinawakan niya ako sa braso kaya napatigil ako.“Wala ako sa mood para makipag-daldalan sa ‘yo kaya please padaanin mo na kami.”“Sorry, pero ako meron.”Umigting na ang bagang ko sa inasta niya. Heto na naman po tayo.“Kumusta na pala ang negosyo niyong parating nilalangaw?” tanong niya. Tumawa pa ang mga alipores niya at mga tao rito sa paligid namin.Ayaw na ayaw ko ‘yong pinag-uusapan nila ang tungkol sa pamilya ko o anong mang kinalaman sa pamilya ko. Sinusubukan niya talaga ako a!“Okay lang naman, hindi kagaya sa ‘yo na paglalandi lang ang alam.”“Anong sabi mo?” gulat na sambit niya. Pati ang mga alipores niya ay nagulat din sa sinabi ko. Halata ang pagkainis sa mukha niya. I smiled secretly.“Bingi ka ba? Gusto mo ulitin ko pa?” “Akalain mo ‘yong dating binully ay ngayon marunong nang lumaban.” Tumawa siya. “Nagbago na ang
“This is what you call the seismograph.” Pinakita ng teacher namin sa science ang picture na naglalaman ng seismograph. “The seismograph is the machine that is to measure the pattern of an earthquake,” dagdag niya.“Wala naman akong naintindihan e,” bulong ng nasa kaliwa ko. Hindi ko na kailangang sabihin kung sino iyon kasi kumukulo na talaga ang dugo ko sa kaniya. Hindi ko na lang siya pinansin at tinuon muli ang atensyon ko kay Ma’am Angeles. Siya kasi ang science teacher namin.“The study of earthquakes and the waves they create is called seismology, from the Greek seismos, to shake. Scientists who study earthquakes are called seismologists.”Nanatili lang akong nakikinig sa discussion at heto namang katabi kong si Rey ay tahimik lang din. Ang gwapo niya, lalo na kapag seryoso siya.Lumipas ang oras nang magbigay si Ma’am ng test sa amin.“Leslie alam mo ba ang sagot nito? Naguguluhan kasi ako sa choices e,” sabi ni Rey na nakaturo ang daliri sa libro.“Letter A ang sagot dyan,” s
PHILLIP'S P.O.V.“LESLIE, alam mo ba ang sagot nito? Naguguluhan kasi ako sa choices e,” sabi ni Rey na nakaturo ang daliri sa libro. Napatingin naman ako sa tinuro niya at sakto naman na iyon ang sinasagutan ko ngayon.“Letter A ang sagot dyan,” sabi ni Leslie.“Ah gano’n ba sige salamat.”“Walang anuman.”Nagtuloy-tuloy lang sila sa pagsagot at ako naman ay naghihirap na. Badtrip!Nang matapos kong sumagot ay pinasa ko kay Ma’am Angeles ang papel ko at nagkataong nakabasay ko si Leslie.“Ito na po, Ma’am/Here’s my paper, Ma’am,” sabay naming sambit. Agad naman siyang tinutukso ng best friend niya ngayon dahil sa pangyayaring iyon. Best friend nga ba? Basta wala akong pakialam sa kanila.Nang makaupo siya ay nag-aasaran pa sila ni Daphne. Hindi ko na pinakinggan ang sinasabi nila. Akala nila sa akin, chismoso?At nang makaharap siya ay nagulat na lang ako sa inasta ko. Bigla ko siyang nilapitan at bahagyang inilapait ang mukha ko sa mukha niya! Pati siya ay nagulat sa ginawa ko.Sh*t
“SORRY am I late?” usal ko nang makapasok ako sa classroom ko.Iginala ko muna ang paningin ko at nahigip ng mga mata ko ang isang babae na uupo sana pero tumayo ulit siya. Pamilyar ka sakin ah?“Ikaw na naman?” gulat naming sambit.Siya! Siya yung sinusubukang umagaw ng notebook ko kahapon sa bookstore namin! Siya rin ‘yong muntik ko nang masagasaan kanina sa daan. Akalain mo ‘yon naging kaklase ko pa siya?“Do you know him, Miss Magtrano?” tanong ni Ma’am sa kaniya.“Naku hindi po” umiiling sa sagot niya at saka siya umupo. Nakita ko naman siyang nakikipag-uusap sa katabi niya.“Come in and introduce yourself,” sabi ni Ma’am Angeles.Sinimulan ko nang maglakad papunta sa gitna at ang mga babae naman dito ay biglang nag-ingay dahil sa kakatili nila.“Keep quiet!” sita ni Ma’m na siyang nakapagpatahimik ng mga babae rito sa loob.“Good morning everyone, I’m Phillip Rosier and I’m 18 years old,” pagpapakilala ko.“What is your motto in life?” tanong ni Ma’am. Motto? Wala akong alam sa
PHILLIP'S P.O.V.NANG nakalabas ako ng classroom ay pumunta ako sa kabilang classroom kung saan ang classroom nila Drake at iba pang kaibigan namin. Habang naghihintay na makalabas sila ay napasandal na lang ako sa sementadong pader. Tumitingin lang sa relos ko at titingin ulit sa classroom nila. Ganyan lang ang ginagawa ko dito. Hindi rin nakaiwas sa pandinig ko ang mga tilian at bulungan ng mga babae rito sa paligid.Hindi ko na sila pinansin at pumunta na roon sa may bintana ng classroom nila Drake at nakita ko siyang nagkakamot ng ulo. May quiz siguro. At tama nga ako dahil sa ngayon ay nag-q-quiz sila at hirap na hirap na si Drake pati ang mga kasama niya. Napailing na lang ako.Matapos ko silang tignan ay bumalik ako sa pwesto ko kanina. Nakaramdam ako na may nag-vibrate kaya kinuha ko sa bulsa ko ang cellphone ko at tumatawag si Daddy.“Phillip?” pambubungad niya nang sinagot ko ang tawag.“Yes, dad?”“I have a good news,” masayang sabi niya.“What is it?” nagtatakang tanong ko
INIS akong lumabas ng cafeteria at nagdiretso ako papuntang locker para kumuha ng bagong isusuot na uniform. Habang naglalakad ako ay napapansin kong napapatingin ang mga kapwa ko estudyante sa akin. Wala akong pakialam sa mga sinasabi nila sa akin ngayon.“Hala! Anong nangyari sa uniform niya?”“Coke yata ‘yan e.”“Sino naman kaya ang gumawa n’yan?”“Ewan ko, tanong mo sa kaniya.”“Suplado raw ‘yan e!”“Kaya nga! Manahimik ka na lang!”Nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad at narating ko rin ang locker ko. Inis kong binuksan ‘yon at hinahanap ang extra’ng uniform ko. Halungkat ako ng halungkat pero walang uniform ang nagpakita sa akin. Nasaan naman kaya ‘yon? Nagpatuloy pa rin ako sa paghalungkat nang may biglang nagsalita sa likod ko.“Phillip nandyan ka pala?” Hindi ko siya pinansin at naghalungkat pa rin ako. “Anong ginagawa mo riyan? Parang may hinahanap ka a?” tanong ni Nicole.“Hindi ba halata?” inis na tanong ko. Humarap ako sa kaniya at nakita ko ang gulat sa mukha niya.“Eas
Phillip's P.O.VPagkauwi ko ng bahay ay diretso kong inihiga ang sarili ko sa sofa at umidlip. Kailangan kong magpahinga.Kahit wala namang ginawa kanina! Engot!Naalala ko pa rin ang nangyari sa aming dalawa ni Leslie kanina. Pagsisihan niya talaga ang ginawa niya sa akin.Alam kong simpleng mantsa lang 'yon pero iba kasi ang impact sa loob-loob ko eh.Parang sinadya niya o aksidente lang talaga?Bakit kinalabit ko pa siya kung sinabi ko na lang sa kanya, tutal may bibig naman ako ah?Bobo ko rin, ano?Hindi ko nagawang gawin 'yon dahil sa 'di masabing dahilan.Hindi kaya—?"Bro?""Bro?" "Bro?" May boses akong naririnig. Sino ba 'to?"Gising."Napabalikwas ako ng bangon at nakita ko si kuya na nakangiting pinagmasdan ako."Oh?" tanong ko."Bro!" sabi nito at niyakap ako."Huk!" "I miss you bro!" masayang wika niya."K-Kuya, I-I c-can't b-breath.." nauutal na sagot ko at agad niya namang inalis ang kanyang mga bruskong braso."Sorry bro hahahaha!"Pumeke ako ng tawa."Oh? What happe