Chapter 101

Kung mayroon mang hindi nasabi si Kenneth sa loob ng mahigit na apat na taon na hindi niya nakita si Eclaire, iyon ay ang katotohanan na hindi lang basta simpleng ‘kaibigan’ ang tingin niya sa dalaga. Wala lang siyang lakas ng loob na magsabi noon dahil bukod sa wala siyang maipagmamalaki, nakaasa lang siya sa kaniyang Uncle Jang. Pero ngayon… Kahit paano, may ipon na siya. Kaya na niya itong ilibre sa gusto nitong restaurant, hindi kagaya noon na banana milk lang ang kaya niyang ibigay rito.

“A-Anong ibig mong sabihin? Hindi ko yata na-getz –”

“Bukod sa trabaho at pag-aaral, sa iyo lang umikot ang mundo ko –”

“Sorry for the wait, Maam, Sir.” Hindi niya naituloy ang kaniyang sasabihin dahil biglang lumapit ang waitress sa tabi nila, maluwang ang ngiti nito nang inilagay ang malaking mangkok ng bulalo sa mesa. “Enjoy the food.”

“Thanks… We will…” Si Eclaire ang sumagot kahit hindi ito tinitingnan ng waitress. “Pwede na po ba kaming kumain ulit, Miss?”