Chapter 3

Chapter 3

Nang pauwi na ay wala kaming imikan. Abala rin kasi siya sa pakikipag-usap sa kung sino sa phone niya. Our mansion is only a few minutes away at Santander's Gem Hotel. Our luxury hotel is well-known in Santander, Cebu. My father solely owns this five-star Mediterranean-inspired beachfront resort. Pinakadinadayo ng mga turista.

Our hotel has a private white sand beach, large pools, and a spa at the hotel resort. Meron din kaming beach Club, which has a lively nightlife and a fine dining restaurant serves an array of international dishes alongside the bar. The resort also hosts a variety of events, ranging from weddings to corporate gatherings.

At lahat ng ito ay pinamamahalaan ngayon ng kaharap ko.

Hindi rin kami nag-uusap noong hapunan na. Inaasahan ko nang hindi kami magkakasundo dahil kelan ba kami nagkabati? Wala yatang araw na dumating na hindi umiinit ang ulo ko tuwing nakikita siya.

Our dinner was so awkward. I sat at the kabisera; siya naman ay sa pinadulong upuan. Tahimik lamang naming kinain ang niluto ng mga househelps bago sila umalis.

"My offer is always open. You are welcome to work under me. Wala ka rin namang choice dahil wala kang ni piso sa wallet mo."

Napairap ako sa sinabi niya. Mukhang sigurado talaga siya na mangyayari iyon.

"In your dreams, I would never work under you. Mamamatay muna ako," I interrupted him with an air of certainty.

Tumaas ang dibdib niya at mas pinag-igihan ang pag-upo sa harap ko. Ni hindi man lang naapektuhan sa pagsusungit ko. I glared at him, but I got no response at all. Nagpatuloy lamang siya sa pagsubo ng kanyang pagkain.

Kahit yata mag-360 degrees ang ikot ng mata ko ay hindi siya nakakaramdam ng inis sa akin. Compose pa rin siyang kumakain.

"I will try to contact Papa later."

"Go ahead, kung gusto mong masermunan."

"Did you feed him lies while I was in Manila the whole time?"

Nagkatinginan kami. Kinuha niya ang table napkin at pinunasan ang bibig niya. "I don't need to do that. Your Father knows you better than me at marami siyang connection sa Maynila. Isang galaw mo lang, makakarating agad iyon sa kanya."

I glared at him again. Kung nakamamatay lang siguro ang pag-irap ay kanina pa siya humimlay sa harapan ko. I have no idea. He has this air that I don't like. Wala akong natatandaan na binastos niya ako, pero naiinis ako tuwing nakikita ang pagmumukha niya.

"Ang sabihin mo, na-brainwash n'yo na ang Papa, kayong dalawang magkapatid. Doon naman kayo magaling, 'di ba?"

He looked at me intently.

"There is nothing to brainwash about, Señorita. Matagal nang sira ang pangalan mo sa ama mo."

"How dare you! Pobre ka lang!"

I cast another glare at him. Kung puwede ko lang siyang batuhin ng kutsara, ginawa ko na. Huminga ako ng malalim dahil alam kong sinusubukan niya ang aking pasensiya. Walang imik niyang binalikan ang pagkain.

The more I get affected, the more he'll rejoice about it.

Nag-angat siya ng tingin at tumikhim. "And one more thing, Señorita, never associate yourself with our guests. Lapitin ka pa naman ng gulo."

"You!" Hindi ko na nakayanan. Tumayo na ako. Ihinagis ko sa mesa ang table napkin. Nakita ko ang pagngisi niya. I could tell he was laughing inside with his evil grin.

"Once you work at the hotel, I won't tolerate this kind of behaviour, Señorita."

"Kating-kati ka na sigurong utusan ako dahil wala ang Papa. But that won't work for me. Ilibing mo na lang akong buhay bago ako magtrabaho sa 'yo."

"Iyon ang bilin ng Papa mo. You will not receive any money from me if you won't take my order."

"Sa 'yo na 'yang pera mo! I have lots of it!" I spat at him.

Malakas ang loob kong sabihin iyon dahil marami akong gamit sa itaas in case na totoo ngang pinutol na ni Papa ang credit cards ko. I will sell my luxury bags and shoes if things get worse. Totoo ang sinabi niya, wala akong ni piso sa wallet ko dahil all of my life, I was using my father's cards.

Hindi ako naging komportable sa maalab na titig ni Anton. Halos magkadikit na ang makakapal niyang kilay dahilan para umiwas ako ng tingin.

"Fine, I won't force you then."

Tumalikod na ako sa kanya. Ayaw kong masira ang gabi ko hangga't maaari.

"Just don't expect that I will cook and serve you. I am not your servant."

Umawang ang labi ko. How dare him to say that? Nasa pamamahay ko siya! Napakakapal talaga ng mukha!

"I repeat, Señorita. I will not be your servant in this house."

I quickly glanced at Anton, but his stare was unmoving and sharp, making me feel as if I were under a problem.

"But if you'll work under me, baka magbago ang isip ko," he said, to which I boldly replied with a cold, burning stare.

I ruffled the hem of my dress; memories flooded my mind, but I knew it wasn't the right time to reminisce.

Every day feels like a never-ending cycle of the same old scene. I watch as he comes back home late, leaving me to wonder whether he's seeing someone else.

In the morning, I search for something to eat, relieved to find that there's always something left for me. I avoid going to the beach in the afternoon, knowing that I'll only end up with a painful sunburn. Sa halip, mas gusto kong magkulong sa aking silid at magbasa o manood ng mga pelikula.

Most of the time, Anton is not around in the morning and comes back home late at night, which only fuels my suspicion that he's seeing someone else. Hindi ko maiwasang maawa sa kawawang babaeng iyon, iniisip na hindi maganda ang taste niya sa mga lalaki.

Ngunit may isang bagay na inaabangan ko tuwing gabi-hapunan sa kagandahang-loob ng aming kapitbahay, si Mrs. Isla Gabrielle, isang balo. Nagugulat ako na makitang buhay pa rin ang tradisyon ng pagbabahagi ng pagkain sa aming probinsya.

"Don't be shy, dear. I do this every night," Mrs. Isla says as she hands over the food. "I hope you like it."

"I do. Thank you," I reply in a cold tone.

Mrs. Isla smiles sweetly at me. "You haven't changed, Ey. You still look pretty even when you're frowning like that."

However, the following days did not unfold as I had hoped.

When I get down, Anton has already started setting the table. Sinadya ko talagang bumangon ng maaga dahil hindi niya ako tinirhan ng ulam kahapon. Buong araw tuloy akong nag-settle sa ramen.

"Milagro, gumising ka ng maaga?" Tumingin siya sa labas. Hindi pa kasi sumisilip ang haring araw.

Tinaasan ko lang siya ng kilay at umupo sa tapat ng puwesto kung saan siya kumakain. Akma ko sanang dadamputin ang crispy fried bacon ngunit pinalo niya ng spatula ang kamay ko.

"Ouch!" I flinched in pain because it's hot. Inihipan ko agad ang tuktok ng kamay ko at dinilaan dahil may sauce na naiwan roon.

Nag-iwas siya ng tingin nang tumingala ako sa kanya. "Agahan ko iyan, magluto ka ng sa 'yo." Tinalikuran niya ako at ibinalik ang cooking pan sa sink.

"This is my father's house, and I am his heiress, so everything in it is technically mine as well." Kinuha ko ang plato niya at naglagay ng fried rice at bacon pagkatapos ay agad akong sumubo. Kumuha rin ako ng sunny side up egg. Hindi siya makapaniwalang nakatitig lang sa akin. "Bleeh!" sabi ko sabay labas ng dila. Naglagay rin ako ng tomato sauce sa gilid ng plate ko.

Umiling lang ang lalakeng nasa harap ko. I saw him lick his lower lip. May nakatagong ngiti sa mga labi niya. "May heiress bang walang pera ni piso sa wallet niya?"

As he leaned in, his head tilted, giving me an unobstructed view of his taut neck and chiselled jawline. Strands of his hair fell across his forehead, evidence that he had been on a morning jog earlier. Napalunok ako at piniling irapan siya.

"My father will return home soon, makikita mo."

He didn't answer. Naglakad siya at gumawi sa kuwarto niya. Malapit lang iyon sa grand staircase. Akala ko'y napikon at magkukulong doon ngunit bumalik siyang may dalang brown envelope. "Iniwan ng papa mo."

I lick the sides of my lips before taking them from his grasp. Iniwasan niyang muli na tingnan ang mukha ko. "What is this?" tanong ko habang binabasa iyon nang mabuksan ko.

Hindi siya sumagot. Ipinagpatuloy ko ang pagbasa sa nilalaman ng papeles.

I was rooted in my seat! Napahawak ako sa dibdib. "There is no way that my father would give you this house!" Umiling ako, hindi ako makapaniwala sa nababasa ko. "You forged his signature!" Tiningnan ko siya ng masama.

"Malaki ang respeto ko kay Señor. Sumusunod lang ako sa mga utos niya." Kumuha siya ng plato at umupo sa harap ko. He's grinning as he looks at me.

"Agh!" inis kong sabi. Pinagpira-piraso ko ang mga dokumento at itinapon sa harapan niya.

"Marami akong kopya niyan, 'yong isa; nakalaminate pa." Pang-aasar niya sa akin. Now he's laughing.

Inis na inis ako. Tatayo na sana ako ngunit may napansin akong babaeng pumapasok sa kabahayan namin. The main door is open. Tinangnan kong muli si Anton. "So, nagpapapasok ka na ng mga babae rito?"

Sinundan niya ang direksiyon ng paningin ko. He smiled. "Bata pa 'yang si June Sky, huwag mo kaming pag-isipan ng malisya."

"The girl likes you; you are aware of that." Mahina kong sabi. Umalis na ako bago pa man makapasok sa dining area ang babaeng iyon.

"Hi! Maayong buntag, Ate Aliza May," she greeted, waving at me.

Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"It's me, June! Natatandaan mo pa ba ako?" She twirled in front of me. Lumaki na nga siya at mas tumangkad pa kaysa sa akin. Hindi ko alam kung sinadya niyang hilahin ang suot niyang cotton dress para mas lalong tumambad ang upper curve ng dibdib niya. Nilingon ko si Anton at nahuli kong nakatitig siya sa dibdib ni June. "Ay, nakita na ang ang puwet ng bata," she giggled.

Inis akong humakbang paakyat ng stair case.

"Hi, Kuya Anton. Sasabay po ako sa 'yo sa resort. I'd like to take a morning dip in the sea."

"Hi, Kuya Anton. Sasabay po ako sa 'yo sa resort. I'd like to take a morning dip in the sea." I silently mock her while walking upstairs. Hello? Nasa gilid na ng dagat ang bahay nila, bakit pa siya pupunta ng resort? Ugh! Hindi ko alam kung bakit inis na inis ako sa kanila. Lalo na iyong pobreng 'yon!

"Ey," he knocked on my door after awhile. "Come with me; I will give you a job."

"Ayoko! Magtrabaho ka mag-isa mo!" sigaw ko at nagtalukbong ng kumot. I inserted my airpods in my ear at nakinig na lang ng music.

Maya-maya pa ay bigla akong umangat sa ere! "Ano ba? What are you doing? Ibaba mo ako!" sigaw ko. Kumakawag ako, habang karga niya ako.

"Sumama ka sa akin sa resort."

"Ayoko!" 

Nag-eecho ang boses naming dalawa sa loob ng malaki naming bahay dahil sa lakas ng boses namin.

"Huwag kang malikot! Mahuhulog tayo sa hagdanan," he hissed.

"Ayokong magtrabaho," reklamo ko. "Ayokong sumama sa 'yo. Ayokong kasama ang June na 'yon."

He chuckled. "Pinauwi ko na siya at kailangan mong magtrabaho dahil hindi kita bibigyan ng pera. O kung gusto mo, lumayas ka sa pamamahay ko ngayon din."

Seriously?! 

"Hoy, pobre! Bahay ko 'to!" singhal ko.

"Pobre man ako, may pera ako, E, ikaw?"

Natahimik ako. Ngumuso ako at kinunotan siya ng noo. He closed the door using his feet and carried me all the way to the garage. Doon lang niya ako ibinaba.

"Are you going to work for me now? Choose."

Ngumuso akong muli at nagpakawala ng malalim na hininga. Nilingon ko ang mga sasakyan sa garahe na tinanggalan niya ng fuel. Kaya hindi ako makagala dahil doon. Hindi rin ako makapag-online shopping dahil cut na talaga ang credit cards ko.

They're all set to teach me a lesson. I could tell that. Pumikit ako ng mariin. I guess this is my fate.

"I-I'll work," mahina kong sabi.