Chapter 4

IBINAGSAK ko ang aking katawan sa kama nang makarating ako sa apartment. Pagod na pagod ako dahil sa apurang-apura ako na makauwi. Hiyang-hiya pa rin ako ng mga oras na iyon pero ano pa nga ba ang magagawa ko? Napahilamos na lang ako sa aking mukha gamit ang dalawa kong kamay. So ganun lang? Ganun lang nawala ang napakatagal kong iningatan na pagkabirhen ko?

Napakagat labi ako. Bigla akong napatitig sa kisame at pinakikiramdaman ang sarili ko kung may pagsisisi ba akong nararamdaman pero mukhang wala naman. Siguro ay baka kase buo na ang desisyon ko nang gawin ko iyon pero… biglang nag-init ang aking mga pisngi nang malinaw kong maalala ang ginawa ko para lang isama ako ng lalaking iyon.

Nakakahiya!

May pasok ako ngayon  sa office pero dahil sa napakasama ng pakiramdam ko ay nag-text na lang muna ako sa mga katrabaho ko na hindi ako makakapasok. Tumayo ako pagkalipas ng ilang sandali, sumasakit pa rin ang ulo ko marahil dahil sa pag-inom ko kagabi. Hindi naman kasi ako sanay na uminom ng ganun karami. Maliligo na lang muna ako bago ako matulog.

Nagtanggal na ako ng damit ko at pumasok sa banyo. Pinili kong maligo ng maligamgam na tubig dahil pakiramdam ko ay iyon ang kailangan ng katawan ko. Hindi ko alam kung ilang minuto akong naligo pero nagtagal ako sa banyo sigurado ako. Lumabas ako at magbibihis na sana kaya lang ay bigla kong naisip ang pumunta sa salamin upang tingnan ang katawan ko.

Hinubad ko ang suot kong roba at napatakip ako sa aking bibig nang makita ko ang mapupulang marka sa katawan ko. Mayroon ako sa leeg, sa dibdib at mas lalo na sa aking s*so. Ang sakit sa pagitan ng hita ko ay nararamdaman ko pa rin pero hindi na katulad ng kanina. Muli kong isinuot ang roba at nahigang muli sa kama. Pumikit ako para alalahanin ang mga nangyari kagabi pero wala akong maalala. Ang naalala ko lang ay noong pinipilit kong sumama sa lalaking iyon at wala na.

Napabuntong hininga na lang ako at pagkatapos ay inabot ko ang aking cellphone na nasa bedside table. Pinatay ko ang notification ng aking messenger at nang buksan ko iyon ay napakarami pa lang ipinadalang chat ni Philip sa akin. Tinatanong kung bakit hindi ako nagrereply at nakalagay sa mga chat nito na hindi na raw niya uulitin iyon. Pauulit ulit din siyang humihingi ng tawad sa akin pero habang binabasa ko ang mga chat niya ay wala na akong maramdaman.

Siya ang una kong boyfriend. Sa totoo lang ay takot na takot talaga akong makipagrelasyon dahil nga sa manloloko kong ama. Nakatatak na sa isip ko ang bawat eksena kapag umuuwi ito na galing sa ibang babae at nag-aaway sila ng aking ina. Halos gabi-gabing umiiyak ang nanay ko ng palihim ngunit hindi ako tanga at hindi ako manhid para hindi iyon maramdaman. Pilit niya lang itinatago sa amin ng kapatid ko ang sakit ng pinaggagawa ng tatay namin sa kaniya kaya bata pa lang ako, itinatak ko na sa isip ko na lahat ng lalaki ay katulad lang ng tatay ko kaya lang nang makilala ko si Philip ay nagbago ang lahat.

Nagawa niyang baguhin ang tingin ko sa mga lalaki dahil napakabait niya. Napaka-maasikaso pa at ramdam na ramdam ko na mahal naman niya ako kaya lang ay iyon nga. Hindi lang iisang beses kaming nag-away dahil lang sa iisang bagay, ang tungkol sa p********k.

Noon pa man ay gusto na niya akong makuha pero kahit na anong pilit ko sa sarili ko ay hindi ko pa rin talaga kaya. Natatakot ako. Napakaraming what ifs ang tumatakbo sa isip ko, paano kung iwan niya ako pagkatapos niya akong makuha? Paano ako? 

May time pa noon na tipong as in ilalabas na lang niya ang kanyang alaga pero tinakbuhan ko siya. Galit na galit siya sa akin noon at halos ilang araw niya rin akong hindi kinausap pero sa huli ay humingin rin naman siya ng tawad sa akin, pero doon ko naramdaman ang bahagyang pagbabago niya. Hindi na siya kasing sweet ng dati at halos hindi na kami palaging lumalabas. Palagi na siyang maraming dahilan na kesyo marami daw siyang trabaho sa kumpanya at ganito. Hindi siya nagreklamo dahil naiintindihan niya naman ito, kaya lang ay masyado pala akong na kampante. Iba na pala ang trina trabaho niya, ibang babae na pala.

Pero kahit papano ay masasabi kong swerte pa rin ako na hindi ko iyon ibinigay sa kaniya. Base pa lang sa salita niya sa akin kagabi ay parang iyon na lang ang bumubuhay sa isang relasyon. Napangiti ako, masyado akong naging bulag kaya ganun niya ako i-trato.

Hindi ako nagreply sa kahit na anong chat niya. Tapos na kami at wala na kaming dapat pag-usapan pa, nagloko siya kaya kasalanan niya. At ang nangyari sa amin ng lalaking iyon kagabi? Ibabaon ko na lang sa limot at magiging isang alaala. Wala akong balak na hanapin siya para lang sa isang gabing iyon.

Pumikit na ako dahil hindi ko na talaga kaya. Hinihila na ako ng antok at ilang sandali pa ay tuluyan na akong nakatulog.

~~~~

MAHIGPIT akong napakuyom ng kamay nang marinig ko ang sinabi ng acting CEO ng DTA company. Anong karapatan nila para i-turn down ang offer namin na makipag sosyo ng isang mall? Hindi ba nila kilala ang aming pamilya? Sino naman sana sila sa inaakala nila?

Malamig akong napabuntong hininga. “Can you tell me the reason behind the decision of your boss?” tanong ko. Gusto kong malaman ang dahilan nito. Dapat nga ay magpasalamat ito dahil sila na mismo ang nag-offer na makipag sosyo, napakarami kayang kumpanya ang gustong mapalapit sa kumpanya namin.

“I’m sorry sir, but I can’t tell you the exact reason.” sagot nito sa akin na mas lalo lang ikinagalit niya.

Anong klaseng tao ba ang boss nito at ayaw nitong ipakita ang pagmumukha sa buong mundo? Panget ba ito masyado? O kriminal?

Ilang sandali pa nga ay tuluyan nang nagpaalam ito sa kanila, naiwan sila doon at hindi ko na naiwasan pa na mapasuntok sa mesa dahil sa sobrang inis ko. Ito pa naman sana ang simula para maging maganda ang tingin sa akin ni DAddy pero wala na naman.

Inis kong inilabas ang cellphone ko para tingnan kung nagreply na ba sa akin si Freya pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang reply. Mas lalo pang nadagdagan tuloy ang inis ko. Ayaw ko na sana siyang kulitin pa pero hindi makaya ng ego ko na basta na lang niya akong iniwan. Pwede pa kung ako ang mang-iwan sa kaniya kaya sa halip ay tumayo ako sa aking kinauupuan at lumabas ng restaurant pagkatapos ay sumakay sa kotse.

Pupuntahan ko na lang siya kung ayaw niya akong replayan. Isa pa, kailangan ko pa siya.

…