Start of Something New

Nancy

Luhaan ang mga mata kong bumaba ng eroplano. Narito na ako ngayon sa malayong bansa at tiyak na hindi na kami magkikita pa ni Sir Dwayne. Napakalaki ng $100 million na perang ibinigay nito kaya naman kahit hindi na ako magtrabaho ay mabubuhay ako ng marangya hanggang pagtanda.

Ngunit mas gusto ko na maging abala ang isip kaya baka magtayo ako ng kahit maliit na negosyo para kahit papaano ay hindi ko siya palaging maalala.

Palabas na ako ng airport ng makita ang isang batang lalake na mukhang three years old lang na biglang tumkbo dahil hinabol nito ang isang maliit na aso kaya tiyak mahahagip ito ng isang kotse na paparating.

Hindi na nag-isip at agad na hinarang ang katawan sabay yakap sa bata para mailigtas ito pati ag tuta. Ramdam ko na tumama sa likod ko ang sasakyan pero hindi naman malakas, mabuti at kaagad itong nakapag preno.

Nagkagulo ang lahat sa airport at dumating ang mga security pero mas nabigla ako ng halos isang dosenang lalake na nakauniform ng suit na itim ang pumalibot sa amin.

“Sir BJ, okay ka lang ba?” tanong ng mga ito.

BJ? Baka itong bata ang tinutukoy ng mga ito. Umiiyak na tumango ang bata habang karga ang tuta na pareho nitong nanginginig.

“S-Salamat po,” luhaang sabi ng bata.

Sobrang cute nito at parang pwedeng artista. Maski ang tuta na parang teacup pomeranian at dinilaan ang kamay ko bilang pasasalamat.

“Bj!” biglang sigaw ng isang lalakeng paparating. Nakasuot ito ng gray na suit. At Sobrang Gwapo! Well, parang kasing gwapo din ito ni Sir Dwayne…

Naisip ko na naman siya. Dapat mula ngayon ay kalimutan ko na ang dating asawa ko este boss ko.

“Daddy!” umiiyak na sabi ng bata sabay takbo dito at yumakap. Naiwan sakin ang tuta na parang yumakap rin kaya niyakap kong pabalik.

“Are you okay? Nasaktan ka ba?” nag-aalalang sabi ng lalake.

“Hindi po daddy, pero niligtas niya ako,” sagot ng bata na patuloy sa pag-iyak. Tumingin sakin ang lalake at napanghingi ng malalim.

Lunapit ito at saka ako tinulungan tumayo, “Maraming salamat sa pagligtas sa anak ko. Nasaktan ka ba?”

“A-Ayos lang,” sagot ko pero ng ihahakbang ko na ang mga paa ko ay sobrang sakit, na sprain yata ako ng biglang tumalon para kunin ang bata.

Nagulat ako ng bigla akong buhatin ng lalake, “Dadalhin kita sa hospital.” Tumingin ito sa anak at mga tauhan, “Bj, follow me. Kayo na ang bahala sa driver file a case.”

“Yes, sir!” sagot ng mga lalakeng nakaitim.

“Ah! Ano… Kaya ko naman maglakad,” nahihiya kong sabi dahil ngayon lang may bumuhat sa akin ng ganito.

“No, namamaga ang paa mo, isa pa it is my son’s fault. Hayaan mong ipagamot kita,” sagot nito saka naglakad papunta sa van. Binuksan ng body guard ang pinto saka niya ako iniupo. Tumabi ito sa akin kasabay ng anak na si Bj.

“Bj, sinabi ko na sa’yong don’t run, bakit ka pa rin tumakbo? Look what happened to…” tumingin ito sa akin.

“N-Nancy… Ako si Nancy,” Sagot ko.

“I am sorry Nancy,” aniya na parang nahihiya. “I am Shane Lincoln and this is Bj, my son.”

Teka, Shane Lincoln? Bakit parang narinig ko na ang pangalan niya? Bigla akong natigilan. Shit, kung Si Sir Dwayne ang pinakamayaman sa buong mundo, Si Shane Lincoln naman ang pangalawa!

Pagkatading sa hospital ay sa VIP floor kami dumiretso. Tulad ng Johnson’s family ay may sarili rin hospital ang mga Lincoln.

“Mr. Lincoln, okay lang po talaga ako, pwede na  po ninyo akong iwan,” nahihiyang sabi ko dahil umupo pa ito kasama si Bj na para bang magbabantay habang nakahiga ako hospital bed.

“Okay lang, may shift ako mamaya kaya dito na ako magpapalipas ng oras, homeschool si Bj kaya lagi kong kasama kahit saan,” sagot nito.

“Doktor din po pala kayo? Ang akala ko kasi tulad lang kayo ni Mr. Johnson na CEO,” saad ko.

“Kilala mo si Dwayne?” tanong niya.

Kilala? Eh asawa ko nga dati… sa papel.

Tumango ako, “O-Opo, boss ko siya dati, ako ang executive assistant niya pero gusto ko na kasing magkaroon ng sariling business kaya umalis ako ng bansa. Kayo po kilala ninyo ba siya? Malamang ay hindi naman siguro, baka sa pangalan lang.”

Lahat ng mayayaman ay magkakakilala naman yata diba?

“Pinsan ko si Jake sa mother side,” nakangiti niyang sabi.

Pucha!

Magpinsan sila?

What?

Oo nga pala! Bakit ko nakalimutan na ang surname ni Sir Dwayne ay Lincoln. Napakayaman naman pala talaga ng angkan nila!

Pero bakit never kong narinig kay Sir Dwayne na pinsan niya ang halos karibal niya sa yaman at negosyo?

May gap ba sila?

Shit naman sa dami ng makakabangga ay pinsan pa ng dati kong boss. Ano na ang gagawin ko? Baka sabihin ni Mr. Lincoln na nakita niya ako.

“M-Mr. Lincoln, wala po akong hihilingin na iba sa pagliligtas ng buhay ng anak ninyo pero isa lang po ang gusto ko,” seryoso ko siyang tinignan.

“What is it?” tanong niya.

“Pwede po bang huwag nyong sabihin na narito ako? Do not worry kahit magpainvestigate po kayo ay wala akong kaso o anumang masamang ginawa kay Sir Dwyane o sa pamilya o kahit na sinong tao. Malinis po ako at walang kaso. Gusto ko lang talaga na hindi na magkaroon ng anumang connection sa kanila,” naluluha kong sabi.

“Sinaktan ka ba niya? Niloko? I know Dwayne so well, babaero at walang pakielam sa damdamin ng babae,” seryoso na rin wika ni Mr. Lincoln.

“M-Medyo mahirap po ipaliwanag, basta ang gusto ko lang po sana ay mabuhay na ng tahimik na malayo sa kanila,” wika ko habang pinupunasan ang luha.

Nagulat ako ng biglang punasan ni Mr. Lincoln ang luha sa pingi ko saka tumango, “Huwag kang mag-alala, umasa kang hindi malalaman ni Dwayne na kasama kita.”

“Daddy, sir Tita Nancy po ang gusto kong maging mommy!” biglang sabi ni Bj.

What? Ako daw?

Wala siyang mommy?

Nasaan ang asawa ni Mr. Lincoln?

Hiwalay ba sila o patay na?