ตอนที่3.ผมเตือนคุณแล้วใช่ไหม(1)

เกื้อนั่งมองคนที่นั่งหัวเราะอยู่ริมหน้าต่าง ด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก ผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยในแบบที่ผู้ชายทุกคนฝันหา แต่ติดที่เธอเป็นคนก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง พัลลพมีความสัมพันธ์กับน้องสาวเขาก็เพราะเกษรินทร์อ่อนหวานน่ารัก ผู้ชายคนไหนอยู่ด้วยก็ต้องตกหลุมรักทั้งนั้น แต่พัลลพก็น่าจะบอกกับเธอตรงๆ ไม่ใช่ยื้อเวลาเอาไว้ แล้วมาทำให้เธอเสียใจทีหลัง ก็น่าสงสารเหมือนกัน เกื้อคิดก่อนจะกระดกเหล้าลงคอรวดเดียวหมดแก้ว แล้วหยิบขวดใหม่มาเปิดเพื่อเติมให้ตัวเอง ตาคู่คมมองสำรวจหญิงสาวไปทั่วทั้งตัว เวลานี้พระอาทิตย์กำลังตกดิน แสงที่ตกกระทบลงมาที่หน้าต่าง ทำให้เธอสวยน่ามอง ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมา เมื่ออยู่ๆก็เห็นนางมารร้ายน่ารักขึ้นมาซะงั้น

“เอาเหล้ามาอีกกกกก” เสียงอ้อแอ้ที่ดังมาจากทางหน้าต่าง ทำให้เกื้อรู้ว่าเธอคงเมามากแล้ว เพราะดื่มไปเกือบสองขวด เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ แค่สี่แก้วก็เริ่มตึงแต่เธอดื่มเอาๆเหมือนน้ำเปล่า ไม่เมาก็แปลกแล้ว

“เหล้าา เอาเหล้ามาอีกกก เอิ๊กกก...” ครั้งนี้ไม่เพียงแค่คำพูด แต่ยังมีเสียงสะอึกบนมาด้วย เกื้อหัวเราะเมื่อเห็นอาการแปลกๆของสาวสวย ไม่เพียงแค่นั้น มือบางยังถกกระโปรงชุดราตรีขึ้นสูง จนเห็นโคนขาขาวเนียน เกาะอกข้างบนก็ร่วงลงมากองอยู่ที่เนินอกอวบอิ่ม เวลาเมาก็น่ามองไปอีกแบบ ชายหนุ่มสะดุดความคิดตัวเอง เมื่อคิดว่าเธอน่ามองเป็นรอบที่สอง

“เหล้าาา เอาเหล้ามาไม่ได้ยินหรือไง” เมริสาโวยวาย เมื่อไม่ได้ดังใจ ร่างบางลุกขึ้นเซเกือบล้มก่อนจะพยุงตัวเองแล้วเดินมาที่เขา เกื้อมองคนที่เยื้องย่างมาหาเขา ก่อนจะเบือนสายตาไปทางอื่นเมื่อเธอมาหยุดอยู่ตรงหน้า มือบางคว้าเหล้าขวดที่เกื้อกินอยู่ แต่ครั้งนี้เกื้อกลับไม่ตามใจเธอ เพราะเห็นว่าเธอเมามากแล้ว และนิสัยเธอไม่น่าจะเมาแล้วหลับ น่าจะอาละวาดเสียมากกว่า 

“เอามานะ!” เมริสาแผดเสียงพร้อมกับตรงเข้าแย่งขวดเหล้าในมือเขา

“พอได้แล้วคุณเมามากแล้วนะ” เกื้อดุเมื่อเธอพูดไม่รู้เรื่อง

“หนายยคายมาววว ฉานนนไม่มาววว” คนไม่เมาเถียงพร้อมกับลงมือแย่งขวดเหล้าในมือชายหนุ่ม จังหวะที่เกื้อยกขวดเหล้าขึ้นสูง ร่างบางก็เซเข้ามาในอ้อมแขนของเขา มือข้างที่ว่างยึดเอวเธอเอาไว้ เมื่อหญิงสาวทำท่าจะร่วงลงไปกับพื้น 

“ปล่อยยย เอาเหล้ามาาา” เมริสายังไม่ยอมอยู่นิ่งทั้งๆที่อยู่ในอ้อมแขนเขา หน้าอกอวบเบียดชิดไปกับอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ใบหน้าสวยอยู่กับซอกคอของเขา เกื้อมองคนในอ้อมแขนเริ่มหมดความอดทนกับเธอลงทุกที เขาออกแรงแค่เพียงปลายนิ้วเธอก็ร่วงลงพื้น

“พอได้เมริสา คุณเมามากแล้วเดี๋ยวผมให้คนไปส่งที่บ้านก็แล้วกัน” เกื้อตัดบทพร้อมกับขยับกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ ไม่ค่อยชอบใจกับความใกล้ชิดในครั้งนี้ กลิ่นเนื้อเจือกลิ่นน้ำหอมที่ลอยมาเข้าจมูก ทำให้เกื้อหายใจไม่ทั่วท้อง ปริมาณแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปไม่ทำให้เขาขาดสติก็จริง แต่คนในอ้อมแขนนี้แหละที่เป็นตัวกระตุ้น ทำให้เขาคุมอารมณ์ไม่อยู่ 

มือที่คล้องคอเขาเลื่อนไปมา ก่อนจะไล้ลงมาตามลำคอ แล้วมาหยุดอยู่ที่อกแกร่ง ตบลงเบาๆบนอกของเขา ยิ้มยั่วยวนเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร 

“คุณเกื้อนะเอง” เกื้อเกือบจะหลุดขำให้กับคนที่เรียกเขา เธอทำเหมือนกับว่าเพิ่งจะจำเขาได้ ทั้งๆที่เขาเป็นคนพาเธอมาที่นี่ ตาคมเข้มก้มมองนิ้วเรียวที่ไล้ไปตามแผงอกของเขา ก่อนจะวกกลับมามองหน้าเธอ 

“ดูใกล้ๆแบบนี้คุณก็หล่อนะ แต่...” เกื้อรอฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ เมริสาจิ้มนิ้วลงมาที่อกของเขา

“แต่ฉันไม่ชอบคุณ ไม่ชอบผู้ชายแบบคุณ คุณรู้ไหมว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ฉันรักเขามากที่สุด แต่ทำไมเขาถึงไปแต่งงานกับคนอื่น เกษรินทร์ยั่วยวนเขาใช่ไหม น้องคุณนิสัยไม่ดี”พูดพร้อมกับน้ำตาที่รื้นบนหัวตา เมื่อความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอีกครั้ง

“คุณเมาแล้วกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง” เกื้อบอกพร้อมกับแกะมือเธอออก แต่เมริสากับล็อกคอเขาเอาไว้ 

“เขาว่าฉันเป็นภูเขาน้ำแข็ง ฉันเย็นชาฉันไม่รักเขา เพียงเพราะฉันไม่ยอมนอนกับเขา ฉันผิดเหรอคะที่อยากเก็บความสาวเอาไว้ให้เขาชื่นชม ในวันที่เราแต่งงานกัน การที่ฉันไม่จูบกับเขา ฉันเป็นภูเขาน้ำแข็งเหรอคะ” ถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเป็นสาย เมื่อเหตุผลที่พัลลพไปมีคนอื่นเพราะเธอไม่ยอมมีอะไรกับเขา เธอเป็นสาวสมัยใหม่ก็จริง แต่เรื่องนั้นก็ถือ เพราะโตมาในครอบครัวที่เข้มงวดและหัวโบราณ