หลังจากที่พูดคุยกันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นสุดท้ายก็ต้องจบกันที่เตียงเพราะเธอเหมือนจะใจอ่อนแต่ก็ไม่ได้อยากจะสานสัมพันธ์ต่อเพราะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงต่อไป หรือเธออาจจะได้กลับไปเป็นคนในความลับของเขาอีกครั้งก็เป็นได้
ร่างเล็กลุกขึ้นจากเตียงด้วยความร้าวระบบเมื่อเขารุนแรงกับเธอเวลามีอะไรกันจนเธอแทบช้ำเลยก็ว่าได้ "เฮ้อ เรื่องบ้าๆ" เธอเอ่ยติดอารมณ์หงุดหงิดหลังจากที่คุยกันไม่รู้เรื่องเธอก็มานั่งดื่มต่อคนเดียวในคลับเพื่อลืมเรื่องแย่ๆ ในแต่ละวันที่เธอเจอมา "นั่งคนเดียวเหรอ?" น้ำเสียงราบเรียบคุ้นเคยทำให้เธอเงยหน้าขึ้นไปมองกลับพบว่าเป็นไอ้ปากหมาลีโอคนที่เธอเกลียดขี้หน้ายิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น "ถ้ามีตาก็คงจะเห็นว่าฉันมากับผู้ชายมั้ง" เธอตอบอย่างไม่สบอารมณ์แล้วหันไปจิกตาใส่เขาอย่างหงุดหงิด เดิมทีหงุดหงิดอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งหงุดหงิดคูณสอง "โหว ปาดคอเลาะร้ายว่ะ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากก่อนหันไปส่งแอลกอฮอล์กับบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อหน้าใสตามที่เคยดื่มเป็นประจำเวลามาเที่ยวคลับ "มาร์ตินี?" เธอกระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนจะนั่งเงียบไปเพราะอยากใช้ความคิด "คิดยังไงเรื่องหมั้น?" ทว่าชายหนุ่มข้างกายกับเอ่ยเสียงราบเรียบขึ้นเพราะตั้งแต่ ที่เสร็จกิจกับผู้หญิงที่เลี้ยงดูเขาก็ปล่อย ให้เด็กสาวนอนพักผ่อนแล้วตัวเองก็มานั่งดื่มเพราะนอนไม่หลับเลยมาหาเหล้าดื่มแต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอคนที่รู้จักอย่างเธอที่นี่ด้วย "ไม่คิด ฉันแต่งงานแล้ว" เธอเอ่ยเสียงราบเรียบจ้องมองเขาอย่างไม่หลบสายตาเพื่อบอกว่าเธอพูดความจริงไม่ได้จะโกหกเพื่อหนี้งานหมั้น "มะโนแล้ว คงไม่มีผู้ชายดวงตกคนไหนมาแต่งงานกับผู้หญิงขี้วีนอย่างเธอหรอก" เขาเอ่ยและไม่เชื่ออะไรในคำพูดของคนที่กำลังจะเมา "ไม่เชื่อก็เอาไปดู" เธอเอียงมือซ้ายไปตรงหน้าเขาก่อนที่เขาจะหยิบเอาแหวนที่นิ้วเธอสวมใส่ไปอ่านดูข้างในแหวน "เฟลิกซ์ ฟิลดอลตันท์? ถามจริง!?" เขาเลิกคิ้วมองเธออย่างไม่เชื่อว่าคนอย่างเธอเนี่ยนะจะแต่งงานไปเป็นเมียมาเฟีย บ้าไปแล้วเหอะ "เออ! นี่แหละผัว" เธอเอ่ยเขาจึงกระตุกยิ้มขึ้นมาเมื่อหาทางออกเจอแล้วเขาจะใช้โอกาสนี้นี่แหละเดินไปบอกผู้ใหญ่ให้ล้มเลิกงานแต่งงาน "ดีมากเพราะฉันก็มีเมียอยู่แล้ว นอนด้วยกันนี่แหละ" ในเมื่อต่างคนต่างมีใครอีกคนก็คงเป็นโอกาสดีที่จะล้มเลิกงสนแต่งงานที่จะเกิดขึ้นหลังจากหมั้นหมายกันเสร็จเรียบร้อย "เหอะ ใครจะหน้ามืดตามัวมาเอาคนอย่างนายทำผัว" เธอแค่นยิ้มอย่างนึกหัวเราะ เขานี่นะจะมีเมีย "นี่ไง อ่ะ" พักการรบกันสักคู่แล้วหาทางออกเรื่องนี้เสียก่อน พูดจบก็ยืนภาพถ่ายของเขากับฮันนี่ให้เธอดู ก็น่ารักดี้ คนน่ารักมักตอแหลสำหรับคนที่เธอเจอมาแต่ใช่ว่าจะทุกคนเพราะสามีเธอก็ชอบควงผู้หญิงแนวนี้ออกงานบ่อยๆ "น่ารักดี" เธอกลับตอบเขาแค่นั้นแล้วกระดกแก้วเหล้าสีอำพันดื่มราวกับน้ำเปล่าเพื่อปัดเป่าความกลุ้มใจ "อืม น่ารักดีแต่แม่ไม่ยอมรับ นี่คิดว่าจะขอเธอเป็นแฟนจริงๆ จังๆ เพิ่ง ผลิตลูก เธอคิดว่าไง?" ตอนนี้คงเป็นเธอคนเดียวนั่นแหละผู้หญิงที่เขารู้จักและพอจะให้คำแนะนำเขาได้เพราะตั้งแต่ที่ได้ฮันนี่เขาก็ไม่ได้นอนกับใคร แม้ไม่ใช่ความรักแต่เธอเป็นความสบายใจ "มาปรึกษาเรื่องผู้หญิงต่อหน้าว่าที่คู่หมั้นอย่างฉัน ช่างใจกล้า" เธอกระตุกยิ้มมุมปากแล้วโน้มหน้าไปใกล้ๆ เขาอย่างไม่รู้ตัวเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วยนั่นแหละที่ทำให้เธอไม่ได้โวยวายเมื่อเจอหน้าเขา "หึ เธอหึงฉันเหรอ?" เขาแสยะยิ้มมุมปากแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าเธอเลิ่กลั่กอย่างชัดเจน เธอเสียอาการเพราะเขาอย่างนั้นเหรอ? "ถ้านายช่วยฉัน ฉันก็จะช่วยนายสมหวังกับแฟนนายก็ได้" เธอคิดจะหลอกใช้เขากันท่าสามีเธอและทำให้เขาเซ็นใบหย่าให้เธอแล้วค่อยชิ่งหนีอีกที "จะหลอกใช้อะไรกันหล่ะ" เขาเอ่ยอย่างรู้ทันเพราะเขาเองก็คิดที่จะหลอกใช้เธอตั้งแต่แรกแล้วเหมือนกันไม่งั้นคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก "นายก็แค่..ช่วยแสดงว่ารักกันต่อหน้าผู้ใหญ่และสามีฉันให้เขายอมเซ็นใบหย่าให้ฉันก็แค่นั้นแล้วนายก็สมหวังกับแฟนนายและที่สำคัญงานแต่งงานก็จะไม่เกิดขึ้น นานทำได้รึเปล่าหล่ะ?" มือบางลูบไล้ตั้งแต่แผงอกแกร่งก่อนจะโอบคล้องลำคอแกร่งของเขาอย่างยั่วยวนเพื่อให้เขายอมช่วยเธอ ฮันนี่ที่แอบตามชายหนุ่มมาเผลอกำหมัดแน่นเมื่อคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อมาหาผู้หญิงคนอื่นและทิ้งเธอให้นอนอยู่คนเดียวบนห้อง เธอจะไม่ยอมเสียเขาไปให้ใครแน่ๆ เพราะเธอรักเขาและภาวนาให้ตัวเองท้องอยู่ทุกวันๆ เพื่อที่เขาจะได้รักเธอแค่คนเดียว คิดได้ดังนั้นก็รีบกลับไปรอที่ห้องเพื่อรอคำอธิบายจากเขา "ยินดีที่ได้ร่วมงาน ดีล" ทั้งสองจับมือเพื่อทำสัญญาก่อนจะแยกย้ายกลับเพราะมันดึกมากแล้วเหมือนกัน เธอเลี่ยงที่จะกลับคอนโดเพราะเฟลิกซ์อยู่ที่นั่นแล้วกลับไปค้างคืนที่บ้านต่างจากลีโอที่กลับห้องตัวเอง แกร๊ก! ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์ดีเมื่อคิดว่าตัวเองจะไม่ได้แต่งงานแล้ว อิสระที่เขาโหยหาก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเข้าห้องนอนมาไม่พบคนที่นอนหลับรอเขาอยู่ มือหนาเอื้อมหมายจะไปเปิดใจข้างประตูห้องแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีบางอย่างสวมกอดเขาจากด้านหลัง หมับ! "พี่ลีโอ" เสียงหวานเอ่ยยั่วยวนก่อนจะลูบแผงอกแกร่งอย่างหลงไหลทว่าเขากลับหันหน้ามาหาเธอจนเธอต้องคลี่ยิ้มฝ่าความมืดที่มีเพียงแสงจากดวงจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอน "เป็นอะไร หื้ม" เขาขานรับเสียงหวานก่อนจะดันเธอนอนลงบนเตียงเมื่อรู้ว่าร่างเล็กเปลือยเปล่าล่อนจ้อนจนเขาร้อนรุ่ม หมับ! "เป็นคนที่พี่ไม่รัก ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ? ถ้าเป็นคนที่พี่รัก ฮันนี่จะได้ถอยให้" ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาก่อนที่เขาจะเขาจะคลี่ยิ้มเบาๆ เมื่อนึกออกว่าเธอเป็นอะไรทำไมมายั่วเขาแบบนี้ "เดี๋ยวพี่อธิบายแล้วกันครับ ขอเอาก่อน" เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าก่อนจะจัดการเด็กสาวตรงหน้าอย่างอดใจไม่ไหวในความออดอ้อนและยั่วยวนของเธอหลายปีต่อมา "ป๊ะป๊า~~" เสียงน้อยๆ ออดอ้อนของน้องปานตะวัน สาวน้อยผู้เป็นลูกสาวของคริสติน่าและเฟลิกซ์ ตอนนี้ก็อายุราวๆ ห้าขวบแล้ว คริสติน่าตัดสินใจย้ายออกมาสร้างครอบครัวด้วยตัวเองกับผู้เป็นสามี เฟลิกซ์เองก็บินไปกลับระหว่างอังกฤษอยู่บ่อยครั้ง แต่ถ้าไม่มีงานสำคัญเขาก็ไม่ได้กลับไป เนื่องจากอยากใช้เวลาอยู่กับครอบครัวซะส่วนใหญ่ ส่วนเรื่องครอบครัวเธอ ตอนแรกก็โกรธมากๆ แหละ ต่อให้ขอโทษขอขมาก็ยังมีเคืองๆ อยู่ เธอก็เลยตัดสินใจย้ายออกมาอยู่เป็นส่วนตัวดีกว่า แต่พอวันที่เธอคลอดน้องตะวันออกมาพวกท่านก็แวะมาเยี่ยม จากที่เคยโกรธเคือง แต่ทว่าพอเห็นหน้าหลานก็ใจอ่อน วันนี้ก็เหมือนกัน วันศุกร์ ปานตะวันเรียนวันสุดท้ายของสัปดาห์แล้ว ทานข้าวอาบน้ำเรียบร้อยก็จะให้คุณพ่อไปส่งที่บ้านหาคุณตากับคุณยายที่บ้าน"รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกันนะคะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย ทานข้าวเสร็จหนูค่อยไปนอนกับคุณยาย" หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ จากนั้นก็จัดเตรียมโต๊ะอาหารเพื่อรอลูกสาวและสามีลงมาทานข้าวเย็นด้วยกัน .เวลาต่อมา"อร่อยมั้ยคะคนเก่ง ทานเยอะๆ นะ คุณแม่ทำสุดฝีมือเลยค่ะ" เสียงหวานพูดกับลูกสาวของตนด้วยท่าทีที่อ่อนโยน"ขอบคุณค่
หมับ!"มีอะไรคะ?" อันนี้ที่กำลังยืนทำความสะอาดของใช้ลูกอยู่ก็เอ่ยถามผู้เป็นสามีที่เข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลังโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง เธอเกือบทำของใช้ลูกตกแล้วแหนะ"ป่าว แค่อยากอ้อน" เสียงออดอ้อนอู้อี้อยู่แผ่นหลังขาวเนียน ฮันนี่เธอยังคงสวยและทำให้เขาพิศวาสอยู่เสมอ แม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้วก็ตาม"หื้ม? อ้อนเอาอะไรคะ?" เธอขมวดคิ้วยกยิ้มบางๆ แม้รู้ว่าอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออาการอะไรก็เถอะ สักพักเธอก็พลิกตัวกลับมามองหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม อยากเห็นคุณพ่อจะอ้อนไปถึงเมื่อไหร่"อ้อนอะไรเบบี๋ก็รู้นิค้าบ" พอผู้เป็นภรรยาเดาทางได้ ก็อ้อนขี้นมากกว่าเดิม ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงไปกับซอกคอขาวเนียนของเจ้าหล่อน พร้อมกับเสียงอู้อี้เอาแต่ใจราวกับเด็กน้อยหมับ!"หึ เอาไว้คืนนี้นะคะ" สุดท้ายเธอก็ยิ้มออกมาแล้วเอ่ยบอกในสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่าที่เขามาอ้อนเพราะต้องการอะไร มือบางบีบแก้มใสเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยวคุณพ่อลูกหนึ่งขี้อ้อน"ค้าบบ" พยักหน้าหงึกๆ ราวกับเด็กน้อยสำนึกผิดแล้วซุกหน้าเข้ากับซอกคอภรรยาอีกครั้ง ได้กลิ่นหอมๆ ก็ยังดี.23 : 45 PM"อื้อ~" เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคออย่างรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังรบกวน เธอเผ
"ที่รัก ลูกนอนแล้ว เวลาผมแล้ว" เฟล็กซ์เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ในขณะที่ภรรยาของตนกำลังแอบทำหน้าเบื่อหน่ายไม่ให้เห็น "เห้อ ฉันเพลียค่ะ เอาไว้ก่อนนะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาจากผ้าห่มผืนหนามาบอกเขาเสียงอู้อี้อ่อนเพลีย "คุณบอกว่าจะนอน แต่ไม่นอน" เฟลิกซ์ขมวดคิ้วยุ่ง ภรรยาบอกว่าง่วงนอน แต่ไหงหยิบมือถือขึ้นมาอ่านอะไรก็ไม่รู้ ไม่สนใจเขาเลยสักนิด และไม่เห็นบอกว่าจะนอนอย่างที่ปากบอกเลยด้วยซ้ำ "ก็ไม่ได้ใช่ เช็คข่าวบ้าง แปปเดียวก็นอนแล้ว ได้ยินมั้ยคะว่า ง่วง จะนอน" เธอตอบเสียงอู้อี้เพราะมุดหน้ากับผ้าห่ม จะทำเรื่องอย่างว่าทุกวันเลยรึไง เธอก็เหนื่อยเป็นนะ เหนื่อยเลี้ยงเจ้าตัวเล็กและยังต้องมาเหนื่อยเอาใจสามีบ้ากามอีก "แล้วเคยขัดขืนได้รึไงกัน" เขายกยิ้ม ทำเป็นไม่สนใจไปเถอะ พอเอาเข้าจริงสุดท้ายก็ยอม สุดท้ายก็อ้าปากครางดังลั่นห้อง ปากบอกว่าไม่เอาๆ สุดท้ายก็ให้ผัวอย่างเขาเอาอยู่ดี ครางจนลืมไปเลยว่าลูกนอนอยู่ห้องข้างๆ . เวลาต่อมา.... "อื้อ อย่ากวน" เธอคิดว่าการที่เธอผล็อยหลับไปเขาจะหยุดคิดที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ แต่ไม่เลย ไม่เหลือ!! สุดท้ายเธอก็ถูกจับพลิกกลับมาห
2 ปีต่อมา "อ๊า ซี๊ด!! สะเสียว" เธอครางกระเส่าภายในห้องนอนใหญ่เมื่อลิ้นหนาของเขาตวัดเลียกลีบแคมสาวสีชมพูของเธอปาดไปปาดมาจนเอวเล็กลอยหวือขึ้นกลางอากาศเนื่องจากความเสียวมาเยือน อื้อ ทำอะไรคะ" เธอถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการอะไรแต่แค่แกล้งถามไปก็เท่านั้น เขาคลอเคลียขนาดนี้ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เหนื่อยจากการเลี้ยงลูกแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับผัวอีก! แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ! "อื้ม อยู่นิ่งๆ ผมไม่ไหวแล้ว คุณสนใจแต่ลูกช่วงนี้ ผมอยาก ให้ผมเถอะคริส" เขาล็อคสะโพกเล็กเอาไว้ก่อนจะตวัดลิ้นรัวๆ หลังจากเอ่ยประโยคคำขอร้องเซ็กส์จากภรรยาสาว แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ! "อ๊ะๆ สะเสียวจัง อร๊าง มะไม่ไหว" เธอเปล่งเสียงครางออกมาเต็มที่เมื่อเขานั้นทั้งขบเม้มและดูดกายสาวของเธอราวกับว่ามันเป็นของอร่อยยังไงยังงั้น มือบางปล่อยจากผ้าปูเตียงมาขยำเส้นผมดกดำของเขาอย่างใช้เป็นที่พึ่งระบายความเสียวซ่าน ส่วนเรียวขาสวยถูกจับพาดบ่าแกร่ง ปลายเท้าสวยจิกเกร็งหัวไหล่ของเขาซึ่งเขานั้นไม่ได้ห้ามเพราะรู้ดีว่าภรรยานั้นเสียวซ่านมากขนาดไหน จ๊วบ จ๊วบ ซูด! "อื้ม" เสียงครางในลำคอของเฟลิกซ์ดังขึ้นฮึมฮัมอย่างพอใจแล้วขบเม้มขบดูดน้ำหวานที่กำลังไหลชะโลมกุห
"มาทานข้าวก่อน อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิ" เฟลิกซ์เอ่ย เขาปลุกเธอขึ้นมาทานข้าว แต่ทว่าเธอกลับมานั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่คนเดียวบนโต๊ะอาหารเพราะถูกเขาปลุกจนขัดใจ "แล้วจะมาปลุกทำไม ปกติบ่ายๆ ฉันถึงจะตื่น" พูดแต่ก็ทานอาหารตรงหน้าโดยการตักซุปมิโซะขึ้นมาชิมเล็กน้อย สักพักใบหน้าหวานเบ้ออกมาเพราะกลิ่นที่เหม็น"เป็นอะไร ไม่ชอบเหรอ แต่ช่วงที่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่น คริสชอบทานมากๆ นะ" ขมวดคิ้วแล้วหญิงเอาช้อนที่เธอวางไว้ขึ้นมาตักซุบตรงหน้าขึ้นมาชิม"มันก็อร่อยเหมือนเดิมนะ ไม่ได้หมดอายุหรือว่าเสียเลยนะ" เขาขมวดคิ้วบอกเธอ คริสติน่าแปลกไปเรื่อยๆ ในสายตาของเขา ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ หรือว่าจะป่วย"ก็ใช่ แต่ตอนนี้ไม่ชอบ อึก!" เธอกำลังจะพูดแต่ทว่าก็ต้องรีบปิดปากวิ่งเข้าไปในห้องน้ำโดยทันทีอ้วก! แหวะ! "คริสเป็นอะไรคริส เป็นอะไรคะ!?" เฟลิกซ์ที่รีบตามเข้ามาก็เอ่ยถามเสียงตื่นตระหนกตกใจเพราะจู่ๆ คนรักก็บอกว่าเหม็นอาหารแล้วรีบวิ่งมาอาเจียนเดี๋ยวนั้นอึก แหวะ! อ้วก!"ไม่ต้องมา อึก ยุ่ง!" เพราะเขานั่นแหละที่เอาอาหารนั่นมาจนเธอต้องมาอาเจียนแพ้ท้องอยู่แบบนี้ไง"ขอโทษ ไม่คิดว่าคริสจะเหม็นขนาดนี้" เขาเอ่ยเสียงอ่อนด้ว
สุดท้ายเธอก็นั่งทานข้าวที่เขาซื้อมาอยู่ดี ไม่ได้ใจง่ายยอมกินของเขาหรอกนะ ลูกเธอหิวต่างหากหล่ะ ย้ำว่าลูกหิว แต่น่าแปลก แทนที่เธอจะเหม็นอาหาร แต่กลับชอบทานซะงั้น เมื่อวานกลับไปทานข้าวที่บ้าน แต่เธอกินไม่ได้ เหม็น แต่ก็โชคดีที่ไม่มีใครสงสัยอะไรเธอ "มาทางไหนก็กลับไปสิ รบกวนเวลานอนคนอื่นเค้า" เธอเอ่ย จากนั้นก็ลุกขึ้นหมายจะเดินกลับเข้าไปในห้อง ในเมื่อเขาเป็นคนหาอาหารมาให้เธอทาน งั้นก็ทำความสะอาดล้างถ้วยล้างจานไปแล้วกันหมับ! "มีอะไร?" เธอเอ่ยด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเพราะจู่ๆ เขาก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาจับมือเธอไม่ให้เดินไปที่ห้อง "ห้องนอนอยู่นู้น ส่วนตรงนั้น ประตูห้องน้ำรับแขก" /// อะไอ้บ้า! จะพูดทำไมเนี่ย เธออายไปหมดแล้วนะ"หึ" เฟลิกซ์หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะคนตรงหน้าเขินแทบแทรกแผ่นดินหนี โครตเขินอ่ะบอกเลย ใครไม่เขินก็บ้าแล้ว"จะมาหัวเราะอะไร กลับไปเลยนะ" เธอเอ่ยปากไล่แล้วชี้นิ้วไปทางประตูห้องเพื่อให้เขากลับไป .หมับ!"อ๊ะ มากอดทำไมเนี่ย!? อึดอัด" เธอกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว แต่ทว่าก็มีอ้อมแขนแกร่งของเขาเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังเสียก่อน "อยู่นิ่งๆ สิ เห็นมั้ยนั่น ฝนกำลังจะตก ฟ้าร้องแล้ว