[PART TWO]

Narinig ko ang boses ni tito Kenneth kung kaya agad akong lumingon sa kanila at natatarantang umiling. 

“T-Tito, tita kumalma ho kayo! Ako po ito si Anastasia!” 

Natigilan naman sila at sinabi ko at sabay na nanlaki ang mata ng makita ako lalo na ng makita ang bilog na bilog kong tiyan. Nakasoot kasi ako ngayon ng dress ni Kathy, fitted niya pero hindi naman masikip dahil stretchable ‘yun nga lang kitang-kita talaga ang baby bump ko. Wala naman kasi akong damit na kakasya saakin, mayroon akong damit dito kasi hindi kasya ang tiyan ko. 

“A-Anastasia, hija ikaw ba ‘yan? B-Bakit ang laki ng tiyan mo? Tyaka nasa states ka hindi ba?” 

Napangiti ako ng marahan sa tanong ni tita. Mukang kagagaling lang nila sa business travel dahil sa soot nila. 

“Mahaba pong kwento tita,” 

“Handa kaming makinig.” Napatingin ako kay tito ng seryoso itong magsalita kaya napatango ako. 

“Magbihis po muna kayo, hihintayin ko kayo sa likod.” 

Mukang na gets naman nila ang sinabi ko at nag-aalangan pa si tita kung magbibihis o hindi pero kalaunan ay agad na silang umakyat sa taas. Napatawa ako ng mahina at nagpatuloy sa pagpunta sa garden. Sumalubong saakin ang malamig na simoy ng hangin lalo na at kasisikat palang ng araw. 

Ang mga bulaklak sa paligid ang mas lalong nagpaningning sa aking mga mata. Lumapit ako doon at nilanghap ang bango nito, bigla ko tuloy naalala si mommy. Mahilig siya sa bulaklak, pareho kami. Nakaramdam ako ng lungkot dahil doon, hinahanap kaya nila ako? Hindi, siguradong galit na galit na sila habang pinapahanap ako. 

“Anastasia?” 

Napalingon ako sa likod ko at nakita ko doon si tito at tita kung kaya ngumiti ako. “Ang bilis niyo naman po, halikayo, maupo tayo.” Inaya ko sila sa bench na naroroon na may table ‘din sa gitna. Noon pa man ay gustong gusto ko na dito sa likuran nila Kathy dahil bukod sa tahimik ay napakaganda pa ng paligid. 

“Wala pa ‘ring pinagbago sa garden niyo tita. Maganda pa ‘rin,” Nakangiti kong sabi at inilibot ang aking mata sa paligid. Hindi sila sumagot saakin kaya muli akong tumingin sa dalawa, alam ko na nagtataka na sila at gustong malaman ang sagot. 

“’Wag ho sana kayong mabibigla sa sasabihin ko...” nagkatinginan pa ang dalawa at sabay na tumango kung kaya ikunuwento ko sa kanila ang buong pangyayari. Pinigilan ko talaga nag sarili ko na ‘wag umiyak pero hindi ko mapigilan, siguro dahil narin sa pagbubuntis ko kaya emosyonal ako masyado. 

“S-Sorry po tito, nabasa ko pa tuloy ang polo niyo.” Nahihiya kong sabi at lumayo dito ng bahagya. Siya kasi ang agad na lumapit saakin at inalo ako, si tita naman ay nasa tabi ko ‘rin at hinahagod ang likod ko. 

“No, it’s okay. Alam mo ba na malakas ang kutob ko na may kakaiba silang ginagawa sa’yo?” napatingin ako kay tito na nagtataka. “Kilala ko ang daddy mo, matalik kaming magkaibigan Anastasia kaya alam ko kung may problema o wala. Palagi siyang tulala at wala sa sarili, kung minsan nga ay nababanggit niya ang pangalan mo sa tuwing magugulat siya.” 

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, totoo kaya iyon? Iniisip ba talaga ako ni daddy? Pero kita ko ang galit sa mata niya at ang pagsampal niya saakin—napailing ako at ngumiti kay tito. 

“Malamang ay naisip ni daddy na isa akong kahihiyan, natatakot siya na may makaalam at masira ang pangalan namin. Naiintindihan ko naman po siya tito kaya ayos lang saakin.” 

“Hija ano ka ba,” napalingon ako kay tita “Ako na ang humihingi ng tawad para sa kanila Anastasia pero kilala namin ang mommy at daddy mo. Oo, mali ang ginawa nila may karapatan ka na magtampo o magalit pero sigurado ako na may rason sila.” Napayuko ako dahil doon, hindi ko alam. Sa naranasan ko sa kamay nila mommy at daddy ay hindi ko alam kung maniniwala ba ako na may rason sila. 

“Hindi ka namin pinipilit na maniwala hija, what they did to you is unforgivable. Kung ako tatanungin ay hindi ko talaga sasabihin sa kanila na nasa amin ka.” Napatingin ako kay tito dahil doon. “’Yan nga po ang balak ko…” tumingin ‘din ako kay tita. 

“A-Ayaw ko na pong bumalik sa kanila, s-sana po ay tulungan niyo ako na lumayo sa kanila.” 

Nakakahiya man pero sila nalang ang alam kong makakatulong saakin. Hindi pwede nandito ako malapit sa bahay. Baka bigla silang pumunta dito at ipahanap ako, hindi ko alam ang gagawin ko kapag nagkataon. Takot na ako, takot na takot. 

“Oo naman Anastasia! Sigurado ako na ‘yan ‘din ang sasabihin ni Kathy saamin pero kahit wala ‘yun ay talagang ilalayo ka namin. Kami ang tanging pamilya na malapit sa’yo kaya dito agad sila pupunta.” 

Dahil sa sinabi ni tita ay hindi ko mapigilan na manggilid nanaman ang luha sa aking mga mata, papaiyak na sana ako pero nakarinig kami ng sigaw. 

“Anastasia! Anastasia nasaan ka?!” 

“Ate ano kaba! Ang aga-aga naghahanap ka ng taong wala nga dito sa Pilipinas!” 

Si Kathy ‘yun at ang nakababata niyang kapatid na si Kevin, dalawa lang silang magkapatid at si Kevin ay nasa edad sixteen palamang pero kung umasta ay parang binata na, sabagay natulian na kasi. Napatawa ako sa aking naisip at sumigaw si tita dahil parang alarm clock ang boses ni Kathy sa sobrang ingay. 

“Kathy, anak! Nandito si Anastasia kasama namin ni daddy niyo!” 

Maya-maya pa ay nakita ko ang nag-aalalang muka ni Kathy at dali-daling lumapit saakin at niyakap ako ng mahigpit. “Bruha ka! Pinag-alala mo ako! Alam mo bang kung ano-ano na nag pumasok sa isip ko?! Baka kako kinuha ka na ng bruha mong kapatid nako!” napatawa ako dahil sa sinabi niya. 

“Sorry na Kathy, ang sarap kasi ng tulog mo kaya hindi na kita ginising.” 

“Ang OA mo naman kasi mag react anak, hanapin mo kasi muna.” Sabat ni tito na ikinatingin ng masama ni Kathy dito. “Anong tawag mo sa ginawa ko daddy? Ano ‘yun di paghahanap?” napatigil kami sa pagtawa ng magsalita si Kevin habang gulat na nakaturo sa tiyan ko. 

“A-Ate Anastasia, may baby ka?” napangiti ako sa sinabi niya at tumango. “Yes, Kevin. Sa mga susunod na buwan ay lalabas na siya.” Nagulat kami ng bigla nalamang tumakbo si Kevin paalis na ikinakunot naman ng noo ko pero sina tito, tita at Kathy ay biglang natawa. 

“Sundan ko muna, mag man to man talk lang kami.” Biglang sabi ni tito at iniwan kami doon. “T-Teka may nasabi ba akong mali?” tanong kila tita na ikinailing nila. 

“Sira ka ba Anastasia, nakalimutan mo bang ultimate crush ka ng kapatid ko na ‘yun? Siguradong iiyak ‘yun dahil buntis ka hahahha.” Sa sinabi ni Kathy ay naalala ko na, oo nga pala. Nakalimutan ko na kasi ang bagay na ‘yun lalo na at ilang buwan akong nawala, umamin naman saakin si Kevin pero syempre tumanggi ako in a nice way, pero sabi niya ay hindi siya titigil kaya hinayaan ko nalang siya. 

“Naku! Ang anak ko binata na talaga hahahha.” Pinagtatawanan siya ng dalawa pero ako napapailing nalang, sana maging okay ‘din si Kevin. Alam ko kasi ang pakiramdam nang masaktan dahil sa taong mahal o hinahanggan mo. Hay. 

GABI nang nandito kami ni Kathy sa kwarto at nag momovie marathon pasado alas otso na ng gabi at tapos na ‘rin kaming maghapunan. Hindi sumabay saamin si Kevin kaya nag-aalala tuloy ako sa kaniya. Habang seryoso kami sa panonood ay bigla nalamang tumunog ang cellphone ni Kathy at sinagot niya ito. 

“Hello, baby?—Ano?!” 

Napatingin ako kay Kathy tapos dali-dali itong pumunta sa terrace niya kaya sumunod ako sa kaniya. 

“Anong tinitignan mo?” tanong ko at tumingin ‘din. Natigilan ako ng makita ang maraming tao sa labas ng bahay namin at para silang nagkakagulo. 

“Sumosobra na talaga ang kapatid mo Anastasia!” napatingin ako kay Kathy na ngayon ay wala ng kausap sa cellphone. “Si Brandon ba ‘yon? Ano daw nangyari sa bahay bakit nagkakagulo sila?” nag-aalala kong tanong. 

“Si Daisy, bigla nalang daw nalaglag sa hagdan at dinugo. Dadalhin na daw agad ni Tanner si Daisy sa ospital. If I know ginawa lang nila ‘yun para mapalabas na nakunan siya dahil wala ka na sa bahay, wala nang bata na maihaharap kay Tanner.” 

Natigilan ako sa sinabi niya at wala sa sariling napatingin sa bahay namin. Nakita ko na lumabas si Tanner habang buhat si Daisy, sobrang liwanag kasi ngayon sa bahay namin dahil nga sa nangyayari, nakita ko din sila mommy at daddy na sumunod kay Tanner kasunod sila Brandon at dalawa pa nilang kaibigan. 

Nakatanaw lang ako sa papalayong sasakyan kung saan andoon sila, kitang-kita ko ang pag-aalala sa muka ni Tanner. Kung naniwala ba siya saakin na anak ko ang pinagbubuntis niya ay ganiyan ‘din siya saakin? 

“Ayos ka lang ba Anastasia?” 

Ngumiti ako kay Kathy at tumango. “Halika, ituloy na natin ang panonood at hayaan sila sa kung anong gusto nilang gawin.” Wala na naman akong magagawa para kontrolin kung anong susunod nilang gawin. Gusto ko nalang lumayo at makalimutan ang nangyari. 

DALAWANG linggo ang lumipas at mag-iisang linggo na ‘rin ng lumipat kami dito sa malayong subdivision kung saan kami dati nakatira. Hindi pumayag sila tito at tita na magtagal kami doon kaya habang wala pa ‘daw sila mommy at daddy sa bahay ay lumipat na kami. 

Maganda dito sa nilipatan namin, sa totoo lang mas maganda pa nga dito. Malaki ‘din ang bahay ay mayroong malawak na hardin kung saan doon na ako palaging nakatambay sa labas at ako ang nag-aalaga ng mga halaman. 

Wala naman akong ibang gagawin at masaya ako sa mga halaman kaya hinayaan na ako nila tita dito. Si Kathy naman ay masaya daw na nakikita ako paunti-unti na masaya, ganoon din si Brandon. Noong tumawag siya saamin ay dumating ‘din siya sa bahay ilang minuto lang, hindi pala siya sumama sa mga ito dahil ayaw niya daw ng kasinungalingan. 

Kinuwento niya saamin ang buong pangyayari at napapabuntong hininga nalang ako. Hinayaan ko na ‘yun, baka pumangit lang ang anak ko kapag nagkataon. 

“Anastasia!” 

Napalingon ako sa tumawag saakin at napangiti ako ng makita si Kevin. Nakausap ko na si Kevin ng masinsinan at galit na galit siya kay Tanner, ang sabi nga niya saakin ay handa ‘daw siyang akuin ang baby ko. Akala ko talaga titigil na siya sa pagkagusto saakin pero hindi pala. Mas nanindigan pa siya at hindi na nga ako tinatawag na ate ngayon talagang pangalan ko nalang. 

Sila tito at tita naman ay talagang sinuportahan pa si Kevin, sabi nila ay sariling desisyon na ito ni Kevin kaya wala silang magagawa. Noong una angal kami ni Kathy pero kalaunan ay hinayaan nalang ‘din namin. Siya na din naman ang nagsabi saamin na kapag dumating ang araw na may magmamahal na saakin ng mas lalagpas sa pagmamahal niya ay titigilan na niya ako. 

“Kevin, ready ka na agad ah?” nakangiti kong sabi. Nakasoot na siya ngayon ng pang jogging, sa edad na sixteen ay malaking tao si Kevin. Hindi mo nga aakalain na sixteen lang siya dahil mas matangkad pa siya saamin at mapapantayan na niya ang daddy niya. 

Matangos ang ilong ni Kevin at pareho sila ni Kathy na maputi, mas bumagay sa kaniya ang makapal niyang kilay at kulot nitong buhok. Nakuha niya ito kay tito, jr na jr nga ang dating pero hindi naman siya jr ni tito dahil Kevin ang ipinangalan nila. 

“Syempre naman! Tara na ba?” tuwing umaga ay kami ang magkasama at naglalakad—ako lang pala, siya kasi ay nag jojogging pero kadalasan ay sinasabayan niya lang ‘din ako o di kaya naman iikot siya at babalikan ako. Minsan din kasama namin si Kathy at Brandon, dito ‘rin kasi natutulog ‘yun minsan at kapag andito yun ay maagang nagigising si Kathy. 

Early bird kasi si Brandon, sabagay negosyante kasi parang si tito, daddy ni Kathy. 

Nagsimula na kaming maglakad papunta sa park malapit dito sa bahay, marami ‘din kaming kasabayan sa paglalakad o jogging kaya mas okay saakin dahil feeling ko hindi ako nag-iisa. 

“Ikot lang ako sandali Anastasia,” tumango lang ako kay Kevin at naiwan akong mag-isa. 

Busog na busog ang aking mata sa paligid dahil maganda ang pagkakaayos ng mga halaman doon ng mapahinto ako dahil mayroon akong nakitang napaupong ginang sa isang tabi at mukang hinahapo na. 

Dali-dali akong lumapit dito at hindi nagdalawang isip na ibigay ang dala kong tubigan. 

“Excuse me po tita, eto po ang tubig inumin niyo ho dahil halatang pagod na kayo.” Napatingin siya saakin at natigilan ako sandali, parang familiar at may kamuka siya hindi ko lang malaman kung saan. Tinignan niya ang dala kong tubigan at kinuha na ‘rin kaya napangiti ako. 

“Dapat po ay hindi niyo pinupwesra ang sarili niyo tita, baka sa susunod ay kung ano nang magyari sa inyo.” Tingin ko kasi ay ka-edaran lang ito ni mommy pero syempre hindi na pabata kaya kahit sino ay hahapuin kapag na sobrahan. 

“N-Napasobra ata ang ikot ko hija, salamat sa tubig ha? Nakalimutan ko din kasing magdala.” 

“Wala po iyon, ang mahalaga po ay okay na kayo.” Napatingin siya sa tiyan ko at parang nagningning ang mata niya ng makita ito. 

“Buntis ka?! Ilang buwan na? Napakalaki ng tiyan mo! Sigurado akong kambal ‘yan!” 

Natawa ako sa naging reaction niya, siguro ay gustong gusto na niya ng apo. “Anim na buwan palang po ang tiyan ko at kambal ho ba? Nako impossible po,” Wala naman kasi sa lahi namin ang kambal. “Naku! Ako na ang nagsasabi, naglabas na ako ng kambal at ganiyan na ganiyan ako noon.” Biglang nalungkot ang expression niya. 

“K-Kaso namatay ang isa sa kanila.” Bigla akong natakot dahil sa sinabi nito at mukang narealize niya ‘rin ang sinabi at agad na umiling saakin. “Hindi sa panganganak ha! Malalaki na sila ‘nun, nagkagulo lang kasi tapos—hayaan na nga natin! Masaya ako para sa’yo hija, siguradong tuwang tuwa ang asawa mo.” 

Napangiti lang ako ng mapait sa kaniya at tumango. “Ako nga pala si Tanaya, Tanaya Grimes.” Iniabot niya saakin ang kamay niya ngunit ako ay napaatras. Biglang nag flashback sa utak kung bakit familiar saakin ang muka niya—siya ang ina ni Tanner! 

“May problema ba hija?” napakurap ako sa tanong niya at hindi alam ang sasabihin. 

“Anastasia!” 

Napatingin kami sa tumawag saakin laking pasasalamat ko ng dumating si Kevin. “Halika na, hinahanap na tayo nila mommy at daddy.” Yumuko lang siya sa mommy ni Tanner at agad na akong hinila. 

“Bakit ka nakikipagusap sa hindi mo kilala?! Paano kung may gawin sa’yong masama ‘yun?!” 

Sinesermunan ako ni Kevin pero hindi ko na naintindihan pa dahil sa pagkabigla—nakausap at nakaharap ko ang mommy ni Tanner, ang lola ng sangol na nasa sinapupunan ko!