ตอนที่6

ตอนที่6

ร่างแกร่งขยับเขยื้อนมือหนาพยายามควานหาร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดแต่กลับพบเพียงหมอนข้างใบโต ภูรินทร์ปรือตาขึ้นดูเพื่อความแน่ใจ ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง ประตูห้องน้ำเปิดอยู่แสดงว่าไม่มีคนอยู่ข้างใน หมอนใบใหญ่ถูกเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี

“น้ำค้าง! สองครั้งแล้วนะ เธอหนีฉันสองครั้งแล้ว!”

ภูรินทร์ตวาดลั่นเมื่อในใจว่าน้ำค้างเธอคงไม่อยู่ในห้องเขาแล้ว จึงต่อสายหาลูกน้องคนสนิท

“กร ไปสิบมาสิว่าผู้หญิงที่ฉันว่ามาเมื่อคืนออกไปตอนไหน” กรอกเสียงห้วนจัดใส่โทรศัพท์เครื่องหรู

‘ครับนาย’ กรณภูมิ งัวเงียตื่นมารับสายเจ้านาย เมื่อคืนเขาขับรถตามเจ้านายส่งที่พัก เมื่อแน่ใจแล้วเจ้าตายเข้าห้องพักเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับห้องพักของตนเอง เขาพักตึกเดียวกับเจ้านาย คอนโดหรูระดับ Super Luxury Class แต่อยู่ชั้นล่างลงราคาถูกกว่าห้องเจ้านายมากนักแต่สำหรับคนฐานะแบบเขาก็ยังถือว่าเกินเอื้อม แต่เพราะภูรินทร์ค่อนข้างเอาแต่ใจ หากต้องการอะไรต้องรวดเร็วและทันใจ กรณภูมิต้องพบรับใช้ 24 ชั่วโมง กรณภูมิจึงรับไว้ถือว่าเป็นสวัสดีการอย่างหนึ่ง

หลังจากวางสายภูรินทร์จึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัว รอรายงายจากลูกน้องคนสนิท เพียงครึ่งชั่วโมงกรณภูมิก็เปิดประตูเข้าห้องเข้ามา

“นายครับ คุณผู้หญิงเมื่อคืนออกไปเมื่อชั่วโมงแล้วที่แล้วครับ เธอขึ้นแท็กซี่สีชมพูออกไป ผมให้คนตามสืบอยู่ต่อแล้วครับ” กรณภูมิรายงาน เขาลงไปติดต่อขอข้อมูลวงจรปิดจากนิติคอนโด ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีเพราะพนักงานและนิติคอนโดรู้จักเจ้านายของกรณภูมิ

“อืม” ภูรินทร์ รอรายงานจากลูกน้อยอย่างใจเย็น คิดว่าอีกไม่นานข้อมูลทั้งหมดของเธอต้องมากองแยู่ตรงหน้าเข้ากรณภูมิไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ร่างหนายืนมองวิวจากชั้น 25 ของคอนโดมิเนียม เมื่อคืนนี้เขาฟัดเธอจนหมดแรงคาอก ไม่คิดว่าตื่นเช้ามาเธอจะหายไปจากเตียงเขาแบบนี้ ปกติเขาไม่เคยนอนค้างกับผู้หญิงคนไหน กินเสร็จก็แยกย้าย แม้บางคนเขาจะควงออกตามสืบอยู่บ้าง แต่กินกันที่โรงแรมแล้วก็แยกย้ายกลับที่พักใครที่พักหมด เห็นน้ำค้างหมดสติไปเขาจึงหยวนๆ ให้ครั้งแรกของเธอเขากินตะกละตะกลามเกินไปหน่อย คิดว่าตื่นมาค่อยไล่ให้กลับ ตื่นมารู้ว่าน้ำค้างลุกจากเตียงของเขาไปโดยไม่ร่ำลาภูรินทร์ถึงกับโมโหโกรธเกรี้ยว ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกับเขาแบบนี้มีแต่อ้อนวอนขอให้เขาอยู่ด้วย มีแต่เขาที่มีสิทธิ์ทิ้งผู้ไว้บนเตียง ไม่ใช่เธอมาทิ้งเขาแบบนี้ น้ำค้างเธอต้องชดใช้ที่ทำเขารู้สึกเสียหน้า

“แม๊ค กูอยากซื้อหุ้นคลับมึง” บ่ายวันนั้น ภูรินทร์ต่องสายหาเพื่อนสนิท

“ซื้อไปทำไมว่ะ” แม๊คงัวเงียรับสาย วันนี้เป็นวันหยุดของเขาเมื่อคืนเลยนั่งดื่มและระเริงรักหนึ่งในผู้หญิงสาวๆ ที่เรียกมาบริการ

“กูอยากได้ ขายให้กูหน่อย” ภูรินทร์หายใจฟืดฟาด จนบ่ายแล้วลูกน้องของกรณภูมิก็ยังเงียบไป เขาจึงต้องใช้อีกวิธี

“อะไรของมึง ตอนกูจะทำคลับชวนมึงทำด้วยมึงก็ปฏิเสธท่าเดียวบอกไม่ชอบธุรกิจน้ำเมา”

“มึงจะขายให้หรือไม่ขาย” ภูรินทร์เสียงห้วนจัด

ไตรรงค์รู้ว่าพายุเริ่มก่อนตัว แม้เพื่อนรักเขาจะพยายามรักษามาดสุภาพบุรุษเอาไว้ตลอด แต่เขารู้ดีว่าเวลาต้องการอะไรใครก็ห้ามขัดใจ

“เออ กูขายให้ก็ได้ แต่มึงต้องบอกมาก่อนว่าทำไม อยู่ๆ มึงไม่อยากได้หุ้นคลับกูเฉยๆ หรอก มึงบอกมาเถอะอย่าให้กูต้องสืบเอง”

“กูอยากเข้าไปดูข้อมูลของแมมเบอร์คลับมึง” ภูรินทร์บอกอย่างเปิดเปลือย เขารู้ดีว่าถ้าไตรรงค์อยากเสือกเรื่องของเขา ถ้ามันอยากรู้มันต้องรู้ให้ได้ แล้วเขาตอนนี้ต้องพึ่งมัน หากจะให้คนไปล้วงข้อมูลเองคงยากเพราะไตรรงค์ไม่ให้ใครเขาไปล้วงคองูเห่าได้ง่ายๆ

“มึงอยากได้ข้อมูลใครมึงถามกูก็ได้นิ”

“กูอยากให้ไอ้กรทำงานง่ายๆ เอาเป็นว่ากูขอซื้อหุ้นคลับมึง 50% เดียวกูให้กรเอาเอกสารไปให้มึงเซ็น” ภูรินทร์พูดเสร็จก็ว่างสายจากเพื่อนสนิท หันไปสั่งงานกรณภูมิที่นั่งรออยู่แล้ว กรณภูมิเป็นทั้งเลขาและบอดี้การ์ดขอเขา ทำงานทุกอย่างได้ดีเยี่ยม แต่กลับตามสืบเรื่องของน้ำค้างมาให้เขาไม่ได้ น้ำค้างลงจากแท็กซี่แล้วเดินหายไป กล้องวงจรปิดแถวนั้นจับภาพเธอไม่ได้อีกเลย เธอมาดื่มที่คลับของไตรรงค์ซึ่งต้องสมัครแมมเบอร์และกรอกข้อมูลส่วนตัวเอาไว้

แต่แล้วกรณภูมิก็ทำให้ภูรินทร์ผิดหวังอีกครั้ง เข้านายของเขานู้เพียงว่าผู้หญิงคนนนั้นชื่อน้ำค้าง แม้เขาจะรู้ว่าเธอหน้าตาเป็นอย่างไรเพราะเขาคือคนเขาไปเชิญเธอให้มาดื่มเป็นเพื่อนเจ้านายเมื่อปีก่อน เขาตรวจสอบชื่อของเธอก็ไม่พบในฐานข้อมูล นั่งไล่ดูภาพแมนเบอร์ทุกคนก็ไม่พบใครที่หน้าตาเหมือนคุณน้ำค้างเลยซักคน

“นายครับไม่มีข้อมูลของคุณน้ำค้างที่คลับเลยครับ ตรวจจากกล้องวงจรปิดย้อนหลังก็ไม่พบว่าคุณน้ำค้างมาเที่ยวที่คลับเลย มีเพียงวันนั้นที่ออกมากับเจ้านาย” กรณภูมิกลืนน้ำลายลงคอ จำยอมเข้ามารายงานเจ้านายตามความจริงเขาเข้าไปตรวจสอบที่คลับมาเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ แต่ไร้ซึ่งข้อมูลของคุณน้ำค้าง

“อืมนายกลับมาทำงานได้แล้ว ให้คนอื่นสืบต่อ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนเดียวจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้” ภูรินทร์ผ่อนลมหายใจ แม้จะโมโหที่ลูกน้องพลาด แต่ก็พยายามระงับอารมณ์เอาไว้ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้โมโหที่น้ำค้างหยามหน้าเขาหรือโมโหที่หาเธอไม่เจอกันแน่ แต่ก็พยายามไม่เอาอารมณ์ไปลงกับกรณภูมิ

อยู่ๆ ประตูห้องทำงานของภูรินทร์ก็เปิดออก ร่างสูงในชุดสูทสีน้ำเงินเดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตู

“ไงมึง หน้าเครียดเชียว เครียดกลับโปรเจคใหม่หรือเครียดเรื่องที่คลับ” ไตรรงค์เย้า เขารู้ว่ากรณภูมิมาทำอะไรที่คลับบ้าง แต่ที่มาวันนี้อยากได้ยินจากปากเพื่อนรัก

“เสือก!”

“เอ้าๆ มึงจะมาว่างานดิเรกกูแบบนี้ไม่ได้ ยุ่งเรื่องใครไม่สนุกเท่าเรื่องของมึง มึงจะเล่าดีๆ หรือเปล่าล่ะว่ามึงตามหาผู้หญิงคนนั้นทำไม” ไตรรงค์ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟารับแขก โบกมือไล่ลูกร้องของภูรินทร์ให้ออกไปก่อน

“กูอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร”

“มึงก็ให้คนสืบอยู่นิ” ไตรรงค์ทำเสียงเรียบๆ รู้มีอะไรมากกว่านั้น แต่รอเพื่อนคายมันออกมาเอง

“กูรู้แค่ชื่อเขา ให้ไอ้กรเช็คที่กล้องคอนโดมิเนียมรู้แค่ว่านั่งแท็กซี่ออกไปแล้วไปลงที่ไหนเท่านั้น”

“เชี่ย มึงพาเขาไปคอนโดมิเนียมมึงเหรอ เดี๋ยวๆ ไอ้ทิม มึงกับกูมีกฏห้ามพาเหยื่อมากินถึงถิ่นมึงลืมแล้วหรอ” ไตรรงค์โวยวาย ต้องแปลกใจอะไรก่อน

“เออ กูไม่ลืมแต่ กูแค่เห็นว่ามันไกล้ที่สุด แต่เรื่องนั้นช่างแม่ง กูตื่นมาเขาก็หายไปแล้ว”

“แล้วยังไง มึงติดใจเลยจะหาควานมากินอีกรอบเหรอ”

“กูไม่ได้ติดใจกูแค่คาใจว่าทำไมเธอถึงออกไปไม่บอกกูก่อน ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็ดูถูกใจกูขนาดนั้น”

“มึง…มึงถูกผู้หญิงฟันแล้วทิ้ง” ไตรรงค์หน้าเหวอ ไม่รู้ต้องแปลกใจอะไรก่อน มาล้วงข้อมูลจากเพื่อนรัก ได้เจอเรื่องเซอร์ไพรส์เอง

“ทิ้งก็เหี้ยแล้ว กูไม่เคยถูกใครทิ้ง คนอย่างภูรินทร์มีแต่ทิ้งผู้หญิงเว้ย มึงจะไปไหนกก็ไปกูจะทำงาน”

“ฮ่าๆ กูอยากเจอคุณน้ำค้างอะไรนั้นของมึงจริงๆ” ไตรรงค์พูดไปหัวเราะไป ไม่สนสีหน้าเย็นเฉียบที่เพื่อนรักส่งมาแม้แต่นิด แต่ก็ยอมเดินออกจากห้องทำงานไปแต่โดยดี เพราะเขาเองก็มีงานอีกมากมายต้องทำ วันนี้แค่แวะมาคุยเล่นเท่านั้น

แม้ว่าภูรินทร์จะส่งนักสืบตามหาน้ำค้างเท่าไรก็ไรร่องรอย เธอหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตน ที่เดียวที่เธอปรากฏตัวก็คือที่คลับของไตรรงค์ แม้จะไม่รู้ว่าเธอที่ไม่มีข้อมูลแมมเบอร์แต่สามารถเข้ามาดื่มในคลับได้อย่างไร แต่คลับก็เป็นเพียงที่เดียวที่คิดว่าจะตามสืบเรื่องของน้ำค้างได้ ภูรินทร์จึงสั่งให้แจกรูปน้ำค้างที่เอามาจากกล้องวงจรปิดให้กับพนักงานทุกคนหากเธอมาที่คลับ ต้องแจ้งลูกน้องเขาทันที

ทุกอย่างจึงปล่อยให้กรณภูมิจัดการเพราะภูรินทร์เองก็มีงานใหญ่ที่ต้องดูแล