ตอนที่ 30 : 2/3

​

 หนึ่งนางร้องไห้โฮ ที่กลั้นเอาไว้ทำเป็นแข็งขืนมาตลอดก็พังทลาย ในใจกลัวจะตายไปว่าเขาจะไม่รัก กลัวว่าสุดท้ายแล้วก็ไม่อาจจะเป็นได้มากกว่าที่เคยเป็นมา

“เช็ดน้ำตาก่อน” เขาหยิบทิชชู่ซับให้ แก้มใสแดงปลั่งเพราะหนึ่งนางเอาฝ่ามือถูไปถูมาเช็ดน้ำตา ดึงมือเธอเดินมานั่งลงบนเตียงแล้วคุกเข่าลงตรงหน้า ถึงคราวนี้จะทิ้งอีโก้เอาไว้ข้าง ๆ ก่อน จะไม่เก็บไว้กับตัวสิงหาบอกเขาก่อนมาว่า

“ถ้าอยากเอาไว้ทั้งแม่ทั้งลูกคุณปราชก็ต้องยอม เป็นฝ่ายยอมบ้าง นอกเสียจากว่าแม่ไม่สำคัญ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าใจดี”

จะไม่สำคัญได้อย่างไร ที่ตามมาก็ตามแม่เป็นหลักนั่นแหละ แต่เพราะอายุที่ห่างกันเป็นรอบ ๆ ไอ้ที่ควรจะง่ายก็ยาก หนึ่งนางยังเด็กยังมีความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอย่างนี้เป็นแบบนี้ ยิ่งพอทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามขั้นตอน เดินไปตามทางที่ควรจะเป็นแบบที่คนทั่ว ๆ ไปทำเธอคงกังวลใจ

โธ่เอ๊ย!