"Chanel, pupunta ako sa inyo mamaya para manggaya sa assignment natin," ani Zari kaya sinenyasan ko lang siya bago sumakay sa kotse namin.
"Dior, dumaan muna tayo sa mall dahil may bibilhin ako para sa assignment natin," sambit ko habang hinahanap sa bag ko ang aking cellphone.
"Ma'am Chanel, wala po si Sir Dior," narinig kong sambit ng driver dahilan upang mapatingin ako sa kaniya.
"Nasaan si Dior? Hindi ba't siya ang driver ko?" nagtatakang tanong ko.
"Ang alam ko po ay may lakad siya ngayon. Nakita ko nga po kanina na sinundo siya ni Ma'am Dianne," sagot niya at pinaandar na ang sasakyan paalis.
Sinundo ni Dianne? Sandali, ano naman kaya'ng gagawin nila? O saan naman kaya sila pupunta?
Dali-dali kong hinanap ang cellphone ko at nang mahanap ko na iyon ay dinial ko agad ang number niya. Naka ilang ring na iyon ngunit hindi pa rin niya sinasagot ang tawag ha
"Ma'am Chanel, pinapatawag po kayo ng Mommy mo," narinig kong pagtawag sa akin mula sa labas ng aking kwarto.Minulat ko ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang liwanag ng araw na nanggagaling sa bintana. Kinapa ko ang aking side cabinet at kinuha ang cellphone ko sa ibabaw niyon. Pagkabukas na pagkabukas ko pa lang ng cellphone ay bumungad na agad ang ilang missed calls ni Zari.Dahil doon ay minessage ko siya, pero nakalipas na ang ilang minuto ay hindi siya sumagot kaya napagdesisyunan kong tawagan na lang siya. Nag ring naman iyon, pero walang sumasagot hanggang sa maputol ang tawag. Bumangon na lang ako at nag-ayos ng sarili ko. Nang matapos iyon ay bumaba na ako at dumiretso sa dining area dahil doon itinuro ni Manang kung nasaan sina Mommy.Pagkarating ko roon, naabutan ko sina Mommy and Daddy na kumakain kasama si Dianne at dalawa pang tao na nakatalikod sa direksiyon ko. Nilapitan ko sila at aga
"Ella?" takang tanong ko habang makahulugang nakatingin sa kaniya. Nakita ko naman na medyo natigilan siya, pero nang maka-recover ay kumurap muna siya ng ilang beses bago ngumiti."I said... Chanel. Anong Ella ang pinagsasabi mo riyan?" natatawang tanong ni Dior at humiwalay na sa akin. Lumapit siya sa mga bagaheng inihahanda niya bago ako pumasok dito. "Fine, hindi na ako aalis. Malakas ka sa akin e." Nilabas na niya ang kaniyang mga damit doon at utay-utay na binabalik sa cabinet niya.Habang nag-aayos siya ng mga gamit niya ay naglilibot naman ako sa kaniyang kwarto. Katulad pa rin noong huling silip ko rito, mukha pa rin itong jungle."Bakit ganito ang design ng kwarto mo? Feeling mo ba ay ikaw si Tarzan at ako naman si Jane?" takang tanong ko habang hinahawakan ang mga bagay-bagay rito. Mula sa peripheral vision ko, nakita kong natigil siya sa pa
"Chanel!" pagtawag sa aking pangalan dahilan upang mapabalikwas ako mula sa aking pagkakahiga. Pagkaupo ko, nakita ko si Dior na naglalakad palapit sa kama ko. Nang tuluyan na siyang nakalapit sa akin, tinitigan niya ako sa loob ng ilang minuto at naglakad naman siya patungo sa walk in closet ko. Paglabas niya ay may dala siyang mga damit at inilagay iyon sa aking kamay. Nagtataka kong tiningnan iyon bago idako ang aking paningin sa kaniya."Maligo ka na, may pupuntahan tayo," aniya bago naglakad palabas ng kwarto ko at dahan-dahan niyang binuksan at isinarado ang pinto. Nang makita kong wala na siya, tumayo na ako at naglakad na papunta sa banyo.Mabilis lang akong naligo, nagbihis at nag-ayos. Matapos iyon ay lumabas na ako ng aking kwarto. Paglabas ko ng kwarto ko, napatigil ako sa harap niyon nang makita si Dior na nag-aabang sa labas ng kwarto niya. Nakasandal pa siya ng pinto nito haban
"Are you sure that you're okay now?" nag-aalalang tanong ni Dior habang nakaalalay pa rin sa aking likod."Pang-ilang beses mo nang tinanong iyan at pang ilang beses ko na ring sinagot ng oo ang tanong na 'yan. Paulit-ulit na lang ba tayo, Dior?" tanong ko sa kaniya dahilan upang mapakamot na naman siya sa kaniyang batok."I'm just making sure na okay ka na talaga. Mahirap na, baka mahimatay ka na naman," aniya. "Oo nga pala. Hindi pa pala tayo kumakain ng breakfast, kaya siguro nahimatay ka. Sorry." Napayuko siya at hindi makatingin sa akin. Hinawakan ko ang kaniyang baba at tumingin siya sa mga mata ko kaya nginitian ko siya."How many hours did I slept?" tanong ko kaya napatingin siya sa itaas na parang nag-iisip. Ilang sandali lamang ay binalik niya ang kaniyang paningin sa akin."I think... Seven hours?" pa
"What happened kanina? May nakakita raw sa inyo ni Farrah na nag-uusap," ani Zari habang hinahabol ako sa aking paglalakad. Imbes na sagutin siya ay tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad ko kaya patuloy pa rin ang paghabol niya sa akin. "Hey! Talk to me, Chanel Heather!"Napatigil ako sa paglalakad dahil sa pagbanggit niya sa first and second name ko. Nang inilibot ko ang aking paningin, nakita kong nakatingin din sa akin 'yung mga estudyanteng nagkukwentuhan dito."Chanel Heather pala ang totoong pangalan niya? Grabe, pang heredera talaga ang name niya, ano?""Oo nga, bagay na bagay sa kaniya lalo na't nag-iisa lang siyang tagapagmana ng mga Ganza."Dahil sa narinig ko ay agad na nagpanting ang aking tainga. I am not the only child, but the other people knew that I am, and my brother doesn't exist. Hindi kasi kaagad kami pinapakilala sa publiko at noong dumako na ako sa tamang edad para ipakilala
"Oh my gosh! Hindi kayo maniniwala sa nakita ko kanina," hindi makapaniwalang sambit ng isa sa mga ka-blockmate ko dahilan upang magsipuntahan ang mga kaklase namin sa kaniya.Nagtipon-tipon sila sa isang sulok kasama ng mga upuan at saka doon nag kwentuhan. Dahil dakilang chismosa si Zari, pati siya ay lumapit din doon. Napailing na lang ako dahil sa pagkachismosa nila at itinuon na lang ang aking atensiyon sa librong pinag-aaralan ko."Oh my gosh! What is she doing here?" narinig kong tanong ng isa sa mga kaklase namin kaya napatingin na rin ako roon. Nakita ko si Farrah na naglalakad papasok dito sa classroom at tumigil siya sa mismong harapan ko. "I told you, totoo ang balita ko," dagdag nito.Since nakaupo ako, nakatingala ako kay Farrah ngayon dahil nasa harapan ko siya at nakatayo. Tiningnan ko siya pero tumaas lang ang kaniyang kilay at may ina
Nagtipon-tipon kami sa buhanginan sa may ilalim ng mga coconut trees para maging malilom ang pwesto namin. Pinapila kami ng four lines per department at kasalukuyan akong mag-isa rito at walang kakilala. Well... kilala naman ako ng mga ito, pero hindi ko naman sila kilala and that's useless. "Attention, students! Since first day natin ngayon ay magkakaroon tayo ng free day. You can do whatever you want to do here, except sa pag-iinuman, okay? That doesn't mean na nasa legal age na kayo ay maaari na kayong uminom ng alak dito. That's prohibited here, understood?" paliwanag ng professor namin dahilan upang maghiyawan sa disappointment ang mga estudyante rito. "Magkakaroon na tayo ng mga activities bukas kaya sulitin niyo na ang araw na ito. That's all, enjoy your day." Matapos ng announcement ay naglakad na siya papunta sa kaniyang cabin. "Nakakainis naman si Prof, ang kill joy!" narinig ko
"Hey, Princess, wake up! Wala ka sa bahay niyo para pagsilbihan ng mga maids mo!"Dahil sa pagsigaw na narinig ko ay agad akong napabalikwas ng upo at masamang tiningnan si Farrah na kasalukuyang nakapamewang at masama ring nakatingin sa akin."Bakit ka nakabihis, saan ka pupunta?" pumupungay ang mga matang tanong ko sa kaniya dahilan upang mas lalong tumaas ang kaniyang kilay."Baka nakakalimutan mo na nasa retreat at fieldtrip tayo? Malamang, may activities tayong gagawin ngayon," napapairap na sagot ni Farrah at napapakamot pa sa kaniyang ulo dahil sa frustration. "Kahit kailan talaga, buhay Prinsesa ka. But now na wala ka sa bahay niyo, kumilos ka nang mag-isa." Tinalikuran na niya ako at lumabas na ng cabin.Napahilamos na lang ako sa aking mukha bago tumayo at kumilos na para maligo. Mabilis lang ang naging pagkilos ko katulad ng ginagawa ko araw-araw tuwing may pasok kami. Nang matapos ako sa