I can't help but feel dismay while looking up at the building where Beau decided us to eat. Napangiwi ako habang nasa parking lot na kami at naka-park na ang kotse niya.When I heard the engine roar stopped, I just shook my head in dismay. Kanina ko pa gustong magsalita at magreklamo kaso hindi ko alam bakit walang lumabas na bibig ko.I can't believe this is where we going to eat? Is he serious?!"Halika na," sambit niya at nauna nang lumabas sa kotse.Samantalang ako ay naiwan. Nagdadalawang isip kung susunod ba sa kanya o magpapaiwan na lang dito o kaya sa ibang lugar na lang ako kakain.When he noticed that I didn't stepped out the car, lumingon siya sa'kin at nakita ko rin ang pagkunot ng noo niya bago naglakad palapit muli sa kotse niya. Tinted ang kotse niya kaya hindi niya ako makita mula sa labas pero sa loob ay kitang-kita ko ang pagkalito sa mukha niya.I just watched him walking towards the car and open it bago yumukod para makita ako sa loob."Zyska, let's go!" ramdam ko a
Nanlaki ang mga mata ko. I was stunned in my position as my heart raced. I couldn't move or even push him away because of his sudden movement. Para akong na estatwa sa posisyon ko.Ang akala ko magaan na halik lang ang ibibigay niya, pero nagulat na lang ako lalo nang gumalaw ang labi niya. My lips were parted a little bit so his tongue quickly entered my mouth and kissed me passionately.I was so shocked the way his lips claimed my mouth. Halos sakupin ng labi niya ang bibig ko. How his soft lips were moving aggressively yet gently on my lips. Nakapikit ang mga mata niya habang ako'y na estatwa sa kinatatayuan ko, nanlalaki ang mga mata."Hmm…" a small growl escaped from my mouth.When he pulled away, he looks at me straight in the eyes. Nakakalula ang uri ng tingin niya. Basa ang labi niya dahil sa nangyari at binasa pa niya 'yon gamit ang dila."W-why…" hindi ko mahanap ang mga salita na gusto kong sabihin! Para akong naging robot habang nakatingin sa kanya.He licked his lips once
Weeks had passed since that happened. After that, Beau and I became closer. Even our family is happy to see us happy. I'm also happy too, because everyday that I woke up, I realized how lucky I am to be Beau's wife.Nagpakasal kami na hindi namin mahal ang isa't-isa, pero we are trying our best to love each other now. Hindi madali, dahil hindi mo naman agad malalaman kung mahal mo na ang isang tao, pero at least sinusubukan namin pareho.Mas nakikilala ko si Beau habang patagal kami nang patagal na magkasama. Nawala na 'yong awkwardness at hiyaan naming dalawa. As the time goes by, we become so comfortable with each other.Nakangiti akong pumasok sa kompanya namin. Bahagyang yumukod ang mga tao na nadaraanan ko at ngumingiti lang ako sa kanila. When I went inside my office, Krystal immediately made me a hot choco for my breakfast."Ma'am, ito na po," aniya at nilapag ang hot chocolate sa table ko."Thank you, Krystal," nakangiti na sabi ko at nagtaas ng tingin sa kanya. "what's my sche
Beau looked at me like I did something wrong. Magkasalubong ang kanyang makapal na kilay habang nakatingin sa mga pinamili ko. While Rebekah who's beside me can't helped herself from laughing."Why?" I asked him, confusedly.He pursed his lips. "You brought all of these?" hindi niya makapaniwalang tanong habang nakatingin sa mga pinamili ko.I nodded, still confused. "Yeah… is there any problem with that?""There's no problem at all, Zyska," he said with a serious tone. "ang sa'kin lang ang dami nitong mga ito! Magagamit mo ba lahat ng mga 'yan?""Hmm-mm…" I nodded. "hindi lahat, pero magagamit ko 'yan pag may okasyon.""That's the point! Hindi mo pa magagamit 'yang mga 'yan sa ngayon, so why brought them all?"Ngumuso ako. "Because I like them!"His hooded grey eyes looked at me. "Kahit Mommy mo magagalit sa'yo ngayon," seryoso na sambit niya. "she already told you not to buy clothes and accessories that you don't actually need."Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang braso niya. "Plea
I can't help but smile because of what he says. My heart started to beat real fast. Why he is always like this? Making me feel those things that I didn't felt before. Giving me feel so much care, respect and admiration.Nakakainis dahil kahit na hindi pa namin mahal ang isa't-isa, ganito na siya ka-alaga sa'kin. Paano pa kaya kung mahalin na niya ako? Mahalin na namin ang isa't-isa? Seryoso siyang nakatungo sa'kin habang nakangiti ako hanggang tenga. Sobrang saya sa pakiramdam ng ganito."Okay," I nodded while still smiling from ear to ear. "let's be honest to each other para mas makilala ang isa't-isa.""Sure!" he said without unabashed."Beau, I'm very possessive and clingy, so have a long patience to me. Maarte rin ako kaya pakihabaan talaga ang pasensya."Tumaas ang gilid ng labi niya. "Si Mariana nga nakayanan ko, ikaw pa kaya."Ngumuso ako. "Don't mention that name!"He raised his brows. "Why? You're jealous?"Natatawa na umiling ako. "Hindi, 'no!" tugon ko. "ayoko lang narinig
Diretso kami ni Hope sa grocery. At habang namimili kami ng mga rekados para sa lulutuin, siya ang kumuha lahat ng mga kailangan. Sa aming dalawa, parang ako ang naging bata dahil may mas experience siya sa'kin.Napanguso tuloy ako habang nangunguna siyang pumipili ng mga rekados. I want to learn how to cook too! Sa tanan ng buhay ko ngayon ko lang ginusto na matutong magluto. Ngayon lang simula nang makasal kami ni Beau!Before, I've always thought I can just hired a chef so I can live without learning how to cook. But now? Since I married to Beau, I feel like that I should know how to cook or do some chores so I can be the woman that he can proud of.Hindi 'yong, masasabi ng ibang tao na wala akong pakinabang sa bahay namin dahil lumaki akong may katulong at laging may katulong buong buhay ko. Ayokong ganoon ang isipin sa'kin ng tao!And I want Beau to see that I'm a hard working wife. I want him to see that I can cook and do chores like a normal wife.Ngayon ko lang ginusto 'to, kay
Hindi naging madali para sa amin ni Beau ang pag-stay si Hope kasama namin. Beau and I had to slept in one room because Hope was here and she never knew our deal and real reason why we got married. And sleeping next to Beau every day is kinda hard in the first time for me since simula noong nasa Bali lang kami magkatabing matulog. At isang beses lang nangyaring 'yon!Halos isang linggo na nasa amin si Hope at halos isang linggo rin kaming sa iisang kwarto matutulog ni Beau. Idagdag mo pa na lagi kong nakikita si Beau na topless when I'm not around the room. But he wears his shirt when I'm around naman which is good because he remembers that I'm uncomfortable with it.Noong una 'yon, kaso ngayon nasasanay na yata ako na naka-topless siya palagi. I mean, he's the one who wakes up first in the morning at hindi ako makabangon agad dahil ang routine niya'y maghubad ng pang-itaas na damit tuwing katatapos maligo.Instead of getting ready in the morning I'd rather lay in the bed again, prete
Simula nang mag-i-stay dito si Hope sa aming dalawa ni Beau, mas naging close kaming dalawa. Nang umalis si Hope sa amin, hindi na nawala ang closeness namin ni Beau.Sobrang nakatulong si Hope para sa amin ni Beau. Nawala na talaga 'yong awkwardness at mas naging komportable kami sa isa't-isa.Right after Hope leave the penthouse, Beau and I always got a lot of chance to talked a lot. Just simple things but we're very comfortable with each other.We also has a bonding when we don't have work. Nanonood kami ng movie or kaya tinuturuan niya akong magluto. I can say that my cooking skills got improved a lot too these passed few days. May mga times nagkamali pa rin ako at nasusunog ang niluluto, pero most of time na gagawan ko naman ng paraan.Napangiti na lang ako habang nag-aayos ng gamit. Tapos na akong maligo at pababa na sa unang palapag ng penthouse nang makita ko si Beau sa sala.He's standing while he's fixing his necktie. Nakatagilid siya sa'kin habang nakakunot ang noo habang in