Ingrid Alessia's point of view Mga bandang ala-una, kumatok na yung stylist team. Dalawang babae at isang lalaking obvious na sanay na sa crisis-mode glam. May dalang garment bags, makeup kits, at kung anu-anong spray na amoy sosyal.“Miss Ingrid, we have limited time,” bungad nung isa. “We’ll go for something elegant but approachable. Hindi pwedeng mukhang galit ka, ah, kailangan po confident at kamado kayo.” Tumaas naman ang kilay ko sa mga pinagssasabi nito.Napatingin din ako kay Leonhardt na kasalukuyang naglalagay ng cufflinks. “Did you really call a whole glam team for this?” tanong ko na medyo naiinis na talaga. Bigla kasi nag-bago ang isip nang makita niya akong parang nawalan na ng gana sa nakita kong news kanina.“Yes,” simple niyang sagot. “Because you’re not stepping in front of cameras looking like you just woke up from a hangover.”Napairap naman ako sa kanya. “Excuse me, hindi ako hangover, ano. Exhausted lang talaga ako.”Bigla namang sumingit si Clarisse na kak
Ingrid Alessia's point of view Paglapag namin sa NAIA, ramdam ko agad yung saksak ng humid air. Parang welcome back hug ng Pilipinas na medyo sticky. Bitbit na rin namin lahat ng hand-carry, medyo antok pa nga kami pero masigla pa rin naman kasi ang dami naming baon na tawanan mula kagabi. Oh, and I can't forget about our little guilty pleasure with Leonhardt last night. How am I supposed to forget that experience? That's terrific, but you know, it's all good. Pagdating naman sa baggage claim, nagsama-sama kami ulit for the last time. "Wow. Clarisse mukhang fresh pa rin, ah. Parang hindi nakapag walwal kagabi at parang hindi nagbiyahe ng ilang oras." Pag-uumpisa ni Rico. Inirapan naman siya ni Silvano cool na cool, e, naka-shades pa nga kahit indoors. At siyempre, dahil si Rico ang unang sumabat, si Niño ay may kalokohan na naman, at may ipinakita na kaagad sa phone niya habang ngiting-ngiti. “Ayan oh!” sigaw ni Niño sabay lapit malapit sa amin. “Mga beshies, feast you
Ingrid Alessia's point of view "Okay, tama na 'yan. Let's party!" pigil kong sigaw sa kanila kasi parang nasira na talaga 'yung mood nang malaman nila na uuwi na kami. Hindi ko naman hahayaan na mangyari 'yun. So, ang ginawa namin lumipat kami ng lounge kung saan pweding may party party. So, we all settled down. Makalipas ang ilang minuto, ang ingay na ng paligid, may mga nagsisigawan sa videoke, may nagbabangayan sa gitna kung sino raw mas magaling uminom ng tequila. Ako nga nakadalawang baso lang, tapos pinatigil na agad ni Leonhardt. “Enough,” mahina niyang sabi habang inaabot yung baso ko. Pinalitan niya na ng tubig. “Konti pa lang ‘yon, ah,” pagprotesta ko, pinapakita ko pa yung baso na kalahati pa. Nilapit naman niya 'yung mukha niya, makikita mong seryoso na yung mga mata niya. “You don’t need more. Ako na ang bahala rito, I’ll drink for you.” Napairap naman ako pero hindi ko maitago yung ngiti. Ang protective talaga ng mokong na 'to. Pero ang hindi ko ine-expect, haban
Ingrid Alessia’s point of view After five in the afternoon. The whole day, we stayed inside our suite, 'yung kaming dalawa lang. For once, hindi ako nakaramdam ng pagod sa trabaho, kasi all I felt was Leonhardt making it up to me in his own quiet, stubborn way. He didn’t let me lift a finger. Siya ang nag-order ng lunch, siya ang nag-ayos ng table, siya rin ang nagsabi na “Stay there, don’t move, let me handle it.” As if bruises on my skin were enough reason to ground me for life. Pinapanood ko lang siya while his shirt sleeves rolled up, medyo magulo na rin ang buhok niya, nakatalikod lang siya habang naglalagay ng plates. Ang lalaking 'to talaga. Parang naging Personal butler ko na instead na untouchable CEO. “Hey, stop staring,” he said out of the blue, still not looking over. I couldn't help but smirk. “I’m not staring, I’m just enjoying the moment." He glanced back with that cocky half-smile of his. “It’s the same thing.” The whole afternoon went by with small things
Leonhardt Dietrich’s point of view Mapayapa lang ang buong kwarto, malalalim pa rin ang paghinga ni Ingrid. Nakatagilid siya sa kama, mahimbing at sarap pa rin ng tulog niya, at halos nakabalot na sa kumot. I pulled the blanket higher, covering her shoulder. Damn, she looks so fragile right now. Parang hindi siya ‘yung babaeng kahapon ay buong tapang na nakipaglaban sa mesa at nilampaso lahat ng argumento, halos isinugal na rin niya ang pangalan niya just to protect this deal. And yet kagabi, she shattered in my arms. And I broke with her. I took a deep breath, and massage the bridge of my nose. My body feels wrecked, but not because of exhaustion. It’s the weight and fear. The fvcking thought that I almost lost her in that parking lot. “Get yourself together, Leonhardt.” Tumayo na muna ako, kinuha ang phone sa nightstand, at dumiretso sa bintana. The morning skyline set before me, cold and sharp, a bit unforgiving too. It was just the right setting for what I had in mind.
Ingrid Alessia's point of view Hindi ko alam kung sinasadya ba ni Leonhardt o hindi, bawat galaw niya kasi parang sinasadyang buuin yung tension sa pagitan naming dalawa. He glanced up, eyes burning. “You have no idea how much I hate seeing you hurt like this.” “Then make me forget the pain,” napakagat labi nalang ako ng kusang lumabas sa bibig ko ang mga salitang 'yon. Gagà ka talaga Ingrid. His jaw tightened, then he crashed his lips against mine, para siyang naging wild bore na gutom. Napaungol naman ako sa ginawa niya, naramdaman ko na rin na gumapang ulit yung kamay niya, paakyat sa pagitan ng hita ko. Hindi ko na naalala kung paano nawala ng tuluyan 'yung pajama ko. Basta ang alam ko wala na akong pang ibabang saplot. “Fvck… you’re already so wet,” he groaned against my lips, habang 'yung dalawang daliri niya ang dumudulas na papasok sa loob ko. Napaliyad naman ako at napakapit ng mahigpit sa balikat niya. “Oh, Leonhardt…” halos mapasigaw ako sa kakaibang nararamdam