Chapter 3:

Ang opisina ni Giovanni ay matatagpuan sa huling palapag ng pinakamatayog na gusali sa pinakasikat na gusali sa bansa. Okupado nito ang pinakagitna kung saan mula sahig, mga salaming bintana at ceiling ay kitang-kita. Mula roon ay matatanaw ang buong kamaynilaan.

Ang napapabalita ay may isang director sa drama na gustong mag-rent ng office niya para mag shoot. Pero ang hinihingi ni Atty.

Cortez ay 50M bawat araw dahilan upang galit na umalis ang mga ito.

Prenteng nakaupo si Giovanni sa pang-isahang itim na leather sofa habang mayroong hawak na tasa ng kape sa kanang kamay. Nakatitig ito kay Luna.

Ang babaeng ito, kapag nakasuot ng magarang damit ay parang isang puro at inosenteng uri ng babae. Subalit kapag n*******d, para itong dyosang bumaba galing sa langit upang hatulan ang mga makasalanan. Noong sumapit ang ikawalong taong gulang nito ay halos magkandarapa ang mga kalalakihan para lang mapansin nito.

“Attorney Cortez, I have a case to consult. Could you help me?”

Marahang inikot ni Giovanni ang kutsarita sa kanyang tasa, may pilyong ngisi na dumaan sa kanyang mga labi. “Is a beast in human clothing worthy of Ms. Gray’s help?”

Nagpakawala ng matamis na ngiti si Luna, kahit na sa loob-loob niya ay gusto na niyang hambalusin ang lalaki. “Hmm… Atty., ang katagang ‘beast in human clothing’ ay isa ring uri ng papuri kung minsan?” Maarte niyang pinagkrus ang mga hita.

“Halimbawa ng?” Naningkit ang mga mata ng abogado.

“Sa kama,” makahulugan at may diing sinabi nito.

Sumilay ang kakaibang kislap sa madilim na mata ni Giovanni. “Ms. Gray, pinapaalala ko lang na sampung libo ang bawat oras ng consultation f*e ko.

Halos lumuwa sa pamimilog ang mata ni Luna. “Nahiya ka pa talagang magnakaw sa bangko sa lagay na iyan, huh!” Bulalas nito.

Gumalaw ang balikat ni Giovanni nang humalakhak ito. “Well, kompara naman sa pagnanakaw sa bangko, mas gugustuhin ko pang tumanggap ng pera galing sa mga mayayamang walang utak kagaya ninyo.”

Natameme si Luna sa labis na galit na nararamdaman. Bakit parang ang bilis naman yata ng karma niya?

“So Attorney, kukunin niyo po ba itong kaso ko o hindi?” Hindi na makapaghintay pang sinabi niya.

“Hindi,” deretsahang sagot niya.

“At bakit?”

“Mas magaling pa sa akin ‘yung mga leading men sa adults films, Ms. Gray, bakit hindi ni’yo na lang sila i-consider? O kaya iyong mga atleta. Mas magandang choice naman ‘yon.”

Kumuyom ang kanyang kamao. Sana ay hindi na lang siya nagpakalasing kagabi nang sa ganoon ay hindi siya napunta sa ganitong sitwasyon ngayon!

Ang dami namang lalaki sa mundo. Bakit si Giovanni Alexander Cortez? Hay naku!

Napailang si Luna. Siya pa naman si Luna Gray, yung pinaka-magandang babae sa Manila! Kilala siya bilang isang malinis at butihing babae sa larangan ng industriya, tapos mahuhulog lang siya sa bitag ng lalaking’ to?

“Atty., wala naman tayong samaan ng loob, hindi ba?” Malambing na sinabi ni Luna, sinusubukang kuhanin ang loob ng lalaki.

Tamad na isinandal ni Giovanni ang buong bigat sa sandalan ng sofa. “Ms. Gray, pinunan mo ang kakulangan ng iyong dating nobyo sa pamamagitan ko. Hindi ka pa nakuntento, ginawa mo pa akong bayaran! Ngayon, sino ang hindi magtatanim ng sama ng loob?” Humugot ang hawak nito sa tasa ng kape. “Pasalamat ka at hindi ko pa kinakalkal ang baho ng mga ninuno mo.”

Napahawak si Luna sa kanyang sentido at saka iyon marahang minamasahe. Pinapakalma niya ang sarili upang hindi magalit at makagawa ng masama sa lalaki, sampung milyon pa naman ang nakasalalay rito!

Ang taong walang pera ay mas nakakaawa pa sa asong nakatira sa kalye.

“Sige nga, Atty. Cortez, halukayin mo nga iyang sinasabi mong baho ng pamilya ko!” Marahas na nagtaas baba ang kanyang dibdib. “Ang pagtatanim ng sama ng loob ay hindi nakagaganda ng kalusugan. Kapag ang tao ay nabubuhay na may itinatanim na sama ng loob, nakakalbo! Kaya alang-alang sa iyong mahal na buhok, sasamahan pa kitang manghalukay sa libingan ng mga ninuno ko!”

Umingos si Giovanni. Nakitaan ng takot ang mga mata nito sa mga pinagsasabi ng babae. “Tsk. Hindi ko alam na ganoon ka kamapamahal sa iyong mga ninuno, Ms. Gray.”

Nagkibit ng balikat si Luna. “Matagal na panahon na rin nang mailibing ang mga ninuno ko, siguro ay maganda na rin kung mailipat sila sa ibang lugar. New environment to start anew, kumbaga. Bakit? Mga buhay lang ba ang may karapatang maghangad ng bagong bahay? Tsh, pati rin kaya patay!”

Naiiling na ngumisi si Giovanni. “Hindi ko lubos akalain na isa kang mabait at mabuting anak at apo Ms. Gray, kahit na hindi ka naman ganoon kaganda.”

Doon na naputol ang tali ng pasensyang kanina pa niyang pinipigilan. Kailanman ay wala pang nangahas na magsabi sa kanya ng ganoon! Lahat ng kanilang angkan, mga taong labas sa kanilang pamilya ay walang ibang tingin sa kanya kundi ang kanyang kagandahan! Itong lalaki pa lang na ito ang nag-iisang naglakas ng loob na sabihin iyon!

Ang kapal ng mukha!

Sa galit na hindi na mapigilan ay tumayo si Luna sa kinauupuan at marahas na hinablot kay Giovanni ang hawak nitong kape ay wala iyong pagdadalawang-isip na isinaboy sa mukha ng lalaki.

Sa bilis ng pangyayari ay hindi na nagkaroon pa ng pagkakataong si Giovanni na umiwas. Tiim-bagang niyang dinamdam ang pagkakabasa ng kanyang mukha at saka madilim ang tinging iginawad kay Luna.

Umawang ang labi ni Luna, natulos siya sa kanyang kinatatayuan. Maging siya ay nabigla rin sa kanyang ginawa.