Hey there,Readers, I want to apologize for not being able to update chapters everyday due to being busy as a student but hindi ko po kinalilimutan ang aking trabaho bilang manunulat at mapasaya kayo sa aking mga kwento.Maraming salamat sa pagtangkilik sa akin at pagkilala. Napakalaking opurtunidad sa akin ang suportahan ninyo bilang bagong manunulat sa platapormang ito.Bilang pasasalamat ay nais kong ibig ang mga posibleng araw o schedule ng aking pagu-update upang hindi kayo malito if mayroon na akong update o wala.I will release one chapter a day in these following days as the best I could (if walang masyadong ginagawa.)• Monday• Wednesday• FridayBut, I'll release one or MORE chapters in weekends. Sana po ay suportahan pa rin po ninyo ang istorya nina Isabelle at Mr. Trevino. Please, if mayroong kayong concern, comment it in this page. Magbabasa po ako ng mga comments dito to check if mayroon kayong gustong sabihin na concern ninyo.If you like my story, please leave a good
Kasabay nang pagbagsak ng mga butil ng luha na namumuo mula sa gilid ng aking mga mata ang pagdampi ko ng aking palad sa aking puso. Taimtim kong pinakikiramdaman ang nagwawala kong puso matapos itong bundulin ng hindi inaasahang kaba.Nagmistulan akong estatwa sa kinatatayuan nang lumuhod ito sa harapan ko. Mula sa tagiliran ay kinuha nito ang aking palad at marahang hinimas-himas.Dumikit naman ang paningin ko sa kaniyang mga matang animo'y pinagkaitan ng kalangitan sa sobrang bigat ng pakiramdam. “Tell me what you want. I'm willing to give everything," saad nito't ibinaba ang paningin sa aking nanginginig na palad. “just tell me what you want. I'm begging, please. . ." dagdag nito.Nababakas na rin sa kaniyang tono ang panlalambot na hindi niya karaniwang ginagawa. Saglit pa akong napapikit nang marahan kong hilahin ang kamay mula sa mahigpit niyang pagkakahawak. “K-Kahit ano?" paglilinaw ko.Walang imik itong tumango sa akin. Mariin akong napalunok sa naiisip. Hindi ako sigurado
Muli na namang sumilay ang nakaiinis na ngiti nito bago ilapag ang hawak sa lamesa sa gilid ng higaan. “It's not for you, don't worry. Kung ano ang nakalagay sa kontratang ibinigay ko sa ‘yo ay iyon lang.” anito at iniayos ang manggas ng kaniyang damit.Tumalim ang tingin ko sa kaniya nang dahil doon. “Ang ibig sabihin mo ba ay pinagpa-practice-an mo ako?" angil ko at pabagsak na inilapag ang hawak.Blangko lamang itong tumingin sa akin. “Wny not? Nandito ka na rin lang naman para tulungan ako. May reklamo ka ba?" pangi-inis nito nang titigan ako ng patagilid.Panandalian kong kinilatis ang ipinagmamayabng nitong katawan atsaka ngumisi.“Ang ibig sabihin, itong bulaklak ay kasama d'yan sa practicing to be a good husband mo? Alam mo talaga ang kahinaaan naming mga babae, ‘no? Tapos, iiwan mo rin sa huli katulad ng mga ginawa mo sa mga nakaraan?" tanong ko.Kumunot ang noo nito. “I didn't know that red roses is your favorite. It's a gift and, a piece of offering, I guess?" saad niya.Pin
Tinakasan ng dila akong sumunod sa kanila habang maingat na sumusulyap sa paligid matapos kong makaani ng mga kaswal na tinginan.Hindi ko naman masisisi ang empleyado ng mga ito kung nagulat sila nang ipatawag ni Mr. Trevino ang mga ito para mag-anunsyo. Na may namamagitan sa aming dalawa na siya namang dahilan para pintahan ng pagtataka at pagkagulat ng linawin nito na galing lamang sa bulaang propeta ang mga napapanahon sa mga balita.Nang matapos nga iyon ay kaagad akong nagpumiglas mula sa mahigpit na pagkakahawak ng kaniyang kamay. Ramdam ang matinding pagwawala ng puso, marahan kong tinahak ang corridor ng gusali at tumigil ng huminto ang nasa harapan ko.“Leave us, Maureen," Itinapon ko ang tingin rito nang marinig ang kalmado ngunit kapintig-pintig ng balahibo nitong utos sa sekretarya na kaagad namang tumango.Sa hindi malamang dahilan, yumukom ang aking kamay nang subukang pagmasdan ang kaniyang panga hanggang sa umigting ito at iniakyat ang paningin sa kaniyang mga matang
“H-Hindi ko pa kayang lumantad ngayon sa medya pagkatapos ng nangyari kanina. Ayoko, Trevino."Itinukod nito ang mga kamay matapos matamang tuldukin ang natitirang bola papasok sa butas na sinundan naman ng pagdilim ng paningin nito.“You're the one who insisted that we should clear this things up publicly, right?" sarkastikong anito na binigyang diin pa nga ang mga huling salita atsaka ako tinaasan ng kilay.Kasing bilis ng hudyat ng orasan ang pag-iwas ko ng paningin sa kaniya na animo'y may bahong itinatago na ayaw kong mabasa mula sa aking mga mata ngunit ang totoo ay nakaramdam lamang ako ng pagkapahiya.Ibinaling ko ang atensyon sa hawak na baso't hinayaang bumalatay sa lalamunan ang orange juice.Malalim akong humugot ng hininga atsaka mabigat itong inilabas gamit ang ilong ko. “Oo, kasi akala ko ay madali lang ngunit nagkamali ako. Ayokong makita ni Inay ito kaya't mas mabuti muna siguro kung sabihin ko sa kaniya ang lahat ng nangyayari sa akin," sagot ko at hinugot ang natiti
Maingat akong kumislot mula sa kinauupuan nang iayos ang nalilis na damit atsaka matamang pinagmasdan si Mr. Trevino na siyang walang kaimik-imik dahil nakabaling ang buong atensyon sa harapan ng kaniyang laptop.Pinagmasdan ko lamang itong gawin ang mga bagay na alam kong mahalaga dahil nasisiguro kong mayroon itong kinalaman sa kompanya ngunit kusa ang tumigil nang kaswal nitong damputin ang libro mula sa gilid ng mga paplas na kanina pa niya binabalingan ng tingin.Nalukot ang noo ko nang paliitin ang awang ng mga mata, sinisubukang basahin ang pabalat ng libro. “Tips to be a good husband?" bulong ko sa sarili.Ano na namang trip nito? Lakas ng tama, ah!Naibalik ko ang blangkong ekspresyon nang salubungin ang kaniyang mga madidilim na mata. “What?" singhal nito. Nakatitig ito sa akin na animo'y isang tigreng gutom na gutom na nakakita ng karne.Hindi ko alam kung bakit ako nito pinapasok sa opisina at sungitan lamang ng ganito. Kaswal niya akong pinuntahan sa kwarto para papuntahin
Awtomatikong humakbang papaatras ang mga paa ko nang makitang magsimulang mag-martsa si Mr. Trevino papalapit sa kaniyang desk.Sa kabila ng lamig na bumabalot sa silid ay nakuha pang bumuhos ang mga pawis sa mukha ko pababa sa leeg at ang mga kamay na pasmado na hanggang ngayon ay hindi pa nililisan ng panginginig. Na siiya namang mangha ko habang pinagmamasdan ito dahil base sa reaksyon nito ay hindi manlang bumahag ang kaniyang angking katapangan sa baril na itinutok pa mismo sa ulo niya.“No, it's not like that," nahinto ako sa pag-atras nang marinig na kumibo ang matanda, halatang-halata ang panginginig ng boses. “I've changed my mind, sorry." dagdag pa nito.Pasimpleng ngumisi patagilid si Mr. Trevino nang magtama ang paningin namin. Hindi ito nag-atubiling maglakad papalapit sa kaniya.“I'm doing my best to save our partnership, Mr. Vérmudez. Your business will not be that huge without my help, take note of that," Nangunot naman ang noo ko sa sinambit nito. Pinagmasdan ko lama
“Nasaan tayo?"Kasabay nang palakpak ko ang banayad na simoy ng hangin na talaga namang nagpakalma sa nagwawala kong puso. Hindi ko inaasahan na pagbibigyan niya ang kanina ko pang ibinubugnot sa kaniya magmula sa mansyon pa lang.Hindi hinggil sa aking kaalaman na katapangan ng hiya ang pangungulit sa isang lalaking nakaayos na ang mga dapat gawin sa araw na walang ginawa kundi trabaho ang isipin. Ngunit maisasantabi ko ang hiya lalo na't para sa isang bata. Hindi rin naman siguro malaking bagay ang hinihingi ko? Na pagbigyan si Alliyah sa kaniyang gusto para sa kahit isang beses lamang ay maramdaman at maranasan niya ang saya ng pagkakaroon ng isang pamilya. Abot tenga ang ngiting sumilay sa aking labi nang simulan naming tahakin ang malawak na espasyo ng skwelahang ito. Iwinaglit ko muna sa isipan ang kaba nang makaramdam ng iilang mga tinginan ng mga tao sa amin at mga bulungan nito.“Good day, Mr. Sebastian. In behalf of the school employees and board of directors, we want to th