Episode 4: Mysterious

“Mga tarantado, magsilayas kayo rito!"

Isang malakas na tinig ang pumukaw ng atensyon ko matapos kong makababa ng sasakyan. Mariin pa akong napapikit nang bulagin ako ng mataas na sinag ng araw.

Kumunot ako ng noo at marahang tinapunan ng tingin ang kinaroroonan ng tinig. Nalaglag naman ang panga ko nang makita ang mga puto na nagkalat sa sahig.

Nasapo ko ang dibdib nang panandaliang mapatingin sa paligid, hindi maipagkaka-ila na hindi nakakuha ng atensyon ang pangyayari. Hinigpitan ko ang hawak sa bitbit na bayong atsaka kumaripas ng takbo papalapit dito.

“Okay lang ho ba kayo?" nag-aalalang tanong ko matapos itong pantayan ng upo.

Nadurog ang puso ko nang magtama ang paningin namin ng matandang babae. Nakapinta sa mukha nito ang sakit. Hindi man lang ito kumibo sa akin at sinimulan ang pagpulot sa kaniyang mga paninda.

“At ikaw na p****k ka, anong ginagawa mo rito?"

Suminghal ako nang marinig ang litanya ng babaeng unggoy sa harapan ko. Mataman kong kinilatis ang buong pagkatao nito.

Itinaas ko ang kilay, “May malasakit ho kasi ako at kahihiyan. Kayo ho, anong ginagawa ng isang unggoy sa palengke?" ani ko.

Hinimas ko ang likod ng matanda at tinulungang makatayo. Nag-presinta na rin akong pulutin ang mga natitirang kalat sa maduming sahig ng palengke para hindi na ito mahirapang yumuko.

Ilang saglit pa'y nakarinig ako ng tawanan mula sa paligid. Mas malala pa ito kaysa kagabi dahil sa mas marami ang nakasaksi ng pangyayari.

“Kahihiyan?" saad nito, “Talaga lang, ah?"

Iniikot ko ang mga mata nang tingnan ito.

Hindi maganda ang gising ko. Hindi ko alam pero puro kamalasan na lang ang nangyari magmula kagabi.

Hindi na rin naman ako umuwi sa bahay dahil kahit papaano ay may porsyento ako sa pagsasayaw ko. Sapat na para umupa ako ng isang gabi sa hotel. Hanggang ngayon nga ay nakatatak pa rin sa isipan ko ang masasakit na salita mula sa best friend ko.

Hindi ko lang din talaga natanggap na mas pinili pa niyang protektahan ang bumastos sa akin.

“Maraming salamat, hija," anang matanda.

Nakarinig pa ako ng piyok mula sa tinig nito dahil sa pagpipigil ng luha. “Pasensya ka na, ah? Nadamay ka pa." dagdag pa niya.

“Walang ano man, ho. Huwag na po ninyong isipin ang nangyari. Okay na ho ba kayo?" saad ko atsaka marahang pinunasan ang luhang umagos mula sa kaniyang mga mata.

Tumango naman ito.

Ngiti ang sumilay sa aking mga mata nang bigla ako nitong hagkan. “Kung ganoon ho, pwede ko na ho ba kayong maiwan?" saad ko.

Binilisan ko ang paglakad hanggang sa makarating sa pwesto. Ibinaba ko ang hawak na bayong sa lamesa at minadali ang sarili para ayusin ang mga panindang gulay.

Tanghali na rin kasi nang magising ako dahil sa puyat kagabi.

“Napakamalas ko talaga ngayong araw," bulong ko sa isipan.

Samu't-saring ingay at tinginan ang natatanggap ko mula sa paligid. Ang karamihan pa nga sa mga ito ay umiirap sa akin o ‘di kaya'y tinitingnan ako ng masama. Hindi ko na lang pinapansin dahil normal lang naman talaga ang mga ito sa ganitong lugar.

“OMG, siya ba ‘yon?"

Pabagsak kong binitawan ang hawak na sayote sa lamesa nang marinig ko ang litanya ng mga nagbubulungan sa harapan ko. Kanina ko pa napapansin ang nanlalait na tinginan ng mga ito sa akin.

Pinagngalit ko ang panga at pilit na ngumiti. Kailangan kong magtimpi.

Atsaka ‘yong sinasabi nilang ako? Tama, ako nga! Ako ‘yong maganda!

Bakit ngayon lang ba sila nakakita ng taong mas maayos ang pamimikas kaysa sa kanila?

Inipon ko ang buhok at marahan itong itinali ng goma. Naramdaman ko na ang pawis na umaagos pababa sa aking batok.

Kailangan kong ayusin ang sarili dahil baka walang bumili sa akin kung gagayahin ko ang pamimikas ng mga maaasim na mahadera sa harapan ko.

“Ate," anang batang musmos na tumapat sa harapan ko. Hindi naman ito ganoon kadumi ngunit mayroon itong bahid ng grasa sa kaniyang pisngi.

Mabilis niyang nakuha ang atensyon ko nang mapansin ang hawak niyang boquet ng kulay pulang rosas.

“Uhm bunso, wala pa kasi akong pera pambili n'yan, e. Pasensya ka na, ah? Hayaan mo, kapag nagkapera ako ay bibilin ko ‘yan, ha?" ani ko.

Ngumiti ako at pinisil ang kaniyang malambot na pisngi.

Kahit pa gaano ko kagustohang bilhin ito ay hindi ko magawa dahil hindi rin naman ganoon kalaki ang ibinigay na kita ko kagabi. Sa akin kasi ikinaltas ang mga nasirang kagamitan kagabi matapos mangyari ang eskandalo.

“Ay, hindi po. May nagpapabigay lang po." anito atsaka humalakhak sa harapan ko.

Segundo lamang ang lumipas nang magbago ang reaksyon sa mukha ko. Nagsalubong ang mga kilay kong kinuha sa kaniya ang mga bulaklak.

“Sino raw ang nagpapabigay nito?" takang tanong ko at matamang kinilatis ang hawak.

“May lalaki pong nag-abot sa akin n'yan. Mayaman nga, e. Binigyan pa ako ng sampung libo at ang sabi niya'y iabot ko raw sa ‘yo. Mukhang manliligaw mo yata," pabirong anang bata.

Kaagad ko namang binunot ang kulay gintong sobre nang makita at marahang binuklat ito.

Nalaglag naman ang panga ko nang makita ang nakaipit na papel sa loob.

“I will hunt you."

Nag-init ang punong tenga ko nang mabasa sa isipan ang nakasulat sa papel. Napatingin ako sa batang nasa harapan ko.

Iisa lang ang taong naisip ko na pwedeng gumawa nito.

“Sinong nagpapabigay nito? Saan?" angal ko.

Itinuro naman nito ang kulay itim na kotse na nakaparada sa labas. Hindi ako nagdalawang-isip para puntahan ang kung sino mang hayop ang sumusubok na tumakot sa akin.

“Sa ‘yo na ‘yang bulaklak mo, tarantado!" bulyaw ko matapos ibalibag ang hawak sa ibabaw ng kotse nito.

“Anong I will hunt you ka pa? Halika rito, magsuntukan tayong gago ka! Matira matibay!" dagdag ko pa't hinampas ang salamin ng kotse.

Ilang beses ko pang hinampas ng tsinelas ang bintana nito bago ko ito nakitang bumukas. Lumabas naman doon ang isang lalaking pormal ang kasuotan.

Nakasalamin ito ng tingin na nagdahilan ng pag-ngiti ko ng patagilid. Mukhang gago ampota!

“Ikaw ba ‘yung nanghipo sa akin kagabi? Kingina mo, bastos ka!" bulyaw ko pa sa harapan nito matapos akong pantayan.

Sa tangkad nito'y nasa hanggang balikat lang ang taas ko ngunit wala akong pakielam.

Mabilis ko lamang naitaas ang manggas ko sa gigil at tinapunan ito ng suntok sa mukha. Ang kapal talaga ng mukha niya!

Aakma na sana ito ng suntok sa akin nang mapahawak ito sa kaliwang tenga dahilan para mapatigil ito. Mayroong itim na earphones na nakakabit sa kaniyang tenga.

Naitaas ko naman ang dalawang kilay nang tanggalin nito ang salamin. Madilim ang pagkakatitig nito sa akin ngunit mas napansin ko ang kilay nitong walang katkat.

“Want me to kill her?" estriktong anito.

Hindi ko na magawang matinag pa sa sinabi niya't natulala na lamang. Ano? Mister? Tama ba ako?