Malakas ang kulog at ang kidlat sa buong San Sebastian ngayon. Sinasabayan pa ito ng malakas na ulan na para bang galit na galit ang panahon sa gabing ito.
Umuwi ang mga kasama kong sakristan at tanging ako at si Abel lang ang permanenteng tumitira sa kumbento kasama ng pari.
Alas syete na ng gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Padre Tiago, nag-aalala na rin kasi kami para sa kura-paroko dahil malakas ang ulan, baka na-stranded na siya sa kung saan man.
Sa paghihintay namin ay nagkanya-kanya na lang kami ni Abel ng pag-aabangan. Ako sa likurang bahagi ng kumbento at siya naman ay sa harapan ng simbahan.
Kababalik ko pa lang kasi sa kumbento at hindi ko pa masyadong nakakasalamuha ang bagong kura-paroko. Hinatid ko kasi si Padre Vincent, ang siyang nagpapaaral sa akin dati sa kanyang bagong lugar bilang kura-paroko.
Ayon kay Padre Vincent, mabait daw ang bago naming kura-paroko at naikwento na rin niya dito ang aking buhay kaya't ayon sa huli ay aalagaan at pag-aaralin din daw ako.
Kaya naman ngayon ay panay ang aking pag-aasikaso sa buong kumbento kasama ni Abel na pinag-aaral din ng isang paring katoliko na nakadestino sa ibang lugar.
Madilim na ang kapaligiran at ngayon ay nag-brownout pa. Kaya naman minadali kong kunin ang ilawan sa kusina at saka iyon sinindihan.
Biglang kumulog at kumidlat kaya naman nagulat ako sa lakas niyon.
"Ayyy naku, nakakagulat." Hinawakan ko ang aking dibdib saka ako huminga ng malalim bago ako naglakad palapit sa pintuan.
Habang nag-aabang ako ay naalala ko ang pasilyo papasok sa kwarto ni Padre Tiago. Walang ilaw doon, ngunit mayroong mga kandila na nakapatong sa bawat lamesita sa gilid na maaaring sindihan upang sa ganoon ay mailawan ang mahabang pasilyo. Sa dulo niyon ay ang kwarto ng kura-paroko.
Nagsisindi na ako ng maraming kandila nang bigla kong marinig ang mga yabag mula sa dulo ng pasilyo. Galing iyon sa sapatos ng kung sino man at dahil mataas ang bubongan at mahaba ang pasilyo ay maririnig ang lahat ng nagaganap dito.
Napalingon ako at mula sa dulo ay natanaw ko ang bagong kura-paroko.
Hindi ko nakikita ang kanyang mukha dahil madilim, mula sa aking kinatatayuan ay nakikita ko ang kanyang paanan, ang itim niyang robe at ang kanyang sapatos.
Dahan-dahan siyang naglakad palapit at sa ganoong dahilan ay hindi ko agad alam ang gagawin ko.
"Sasalubungin ko ba siya?" tanong ko sa sarili ko.
Bigla akong nakaramdam ng kaba nang dahil doon kaya naman inayos ko ang sarili ko.
Nakakalahati na siya ng lakad at kalahating parte na rin ng katawan niya ang nakikita ko.
Matangkad siya at mukhang malaking lalaki. Kaya't alam kong medyo bata pa ang bagong kura-paroko namin sa San Sebastian.
Hanggang sa makalapit na nga siya at saka ko nasilayan ang gwapo niyang mukha.
Sa tingin ko ay nasa 5'11 ang tangkad niya. Sa kanyang pigura ay para siyang daddy kung tutuusin, ngunit iyong maskuladong daddy. So, baka nasa 40s na rin siya ngayon. Ang sexy ng kanyang mga mata, matangos ang ilong, manipis at mapula ang mga labi niya at tumutubo na ang kanyang mga balbas at bigote na parang limang araw nang hindi naaahitan.
Ngunit napailing na lang ako nang maisip ang mga bagay na iyon dahil hindi ko dapat inilalagay sa utak ko ang mga bagay na iyon. Pari siya at hindi dapat pag-isipan ng ganito.
Hindi pa man malinaw sa akin ang tunay kong pagkatao maging ang aking kasarian at ang aking mga gusto ngunit sa aking pakiramdam ay mayroon akong nararamdaman na kakaiba sa mga kapareho kong lalaki. Mahirap maipaliwanag ngunit ito talaga ang nararamdaman ko.
"Sino ka?" tanong ng baritono niyang boses na para bang nag-echo sa buong pasilyo.
Sinabayan ito ng malakas ng kulog na talaga namang gumulat sa akin na dahilan din ng paglapit ko sa kanya.
"M-magandang gabi po, Padre." Inabot ko ang kamay niya at nang mahawakan ko iyon ay nabigla ako nang makitaan ko iyon ng bakas ng dugo.
Nagmamano sana ako nang bigla akong natigilan sa aking pag-abot sa kamay niya.
Umangat ang ulo ko at nakita ko siyang seryosong nakatingin sa akin.
Kumunot ang kanyang noo at saka ako kinabahan.
"P-padre, ako po...si..." di ko agad masabi ang gusto kong sabihin dahil sa kaba.
"Bago ka ba dito?" tanong niya pa sa malalim na boses.
"O-opo, padre."
"Kung gayon ay sumunod ka sa akin." Nagpatiuna na siyang naglakad papasok sa kanyang kwarto at sa unang pagkakataon ay nakita ko ang kwarto niya na dating kwarto ni Padre Vincent.
Binago niya ang lahat ng nasa loob at dahil wala pang ilaw ay tanging ang nahahagip lang ng ilawan na hawak ko ang nakikita ko.
Bigla naman niyang tinanggal ang robe niya at saka iyon ibinigay sa akin.
Laking gulat ko na wala siyang suot pang-itaas at tanging pantalong itim lang ang kanyang kasuotan.
"Ilagay mo iyan sa labahan at kailangan matanggal ang bakas ng kahit na ano diyan, maliwanag?" Seryoso niyang wika habang nakapamewang sa akin.
Napalunok ako nang makita ko ang kanyang mabuhok na dibdib at ang kanyang naghihimutok na abs.
Dios ko po, ito na ba ang tinapay na katawan? Malamig pero pinagpapawisan ako.
Nagkakasala na ba ako?
"Bata, anong gusto mong mangyari at kanina mo pa ako tinititigan ng malagkit?" tanong niya sa maangas na paraan.
"W-wala po." Napayuko pa ako.
Lalabas na sana ako, iikot na ako para makalabas na sa kwartong ito na parang sing-init ng tag-araw ngunit bigla na lang niyang hinablot ang suot kong t-shirt mula sa likod.
"Aarrghhhh!" Hinila niya ako patungo sa kanya hanggang sa maramdaman ko na lang ang hininga niya sa aking kanang tenga.
"Nabinyagan ka na ba, bata?" tanong niya sa akin saka bahagyang pinasok ang dila sa aking tenga.
Kinilabutan ako sa kanyang ginagawa.
"Father, a-ano pong ginagawa ninyo sa akin?" kinakabahan kong tanong.
"Tinatanong kita kung nabinyagan ka na," malalim ang kanyang boses nang tanungin niya ito sa akin.
"O-opo, padre," takot kong sagot.
"Eh, dito, nabinyagan ka na ba?" Bigla niyang ipinasok ang dalawang daliri sa aking bibig na dahilan upang malasahan ko ang dugo na nakita ko mula doon kanina.
Nangilid ang luha ko dahil ang higpit ng kanyang pagkakahawak sa akin.
"Sagot, bata," garalgal ang boses niyang wika.
Umiling lang ako at saka ako natatakot na pumikit. Humigpit ang yakap ko sa robe na hawak ko at saka ako kinakabahan na huminga ng malalim upang di tumuloy ang luha ko.
"Lumuhod ka ngayon, bata," ma-autoridad niyang utos.
Dumausdos ako sa kanyang harapan habang nakatalikod sa kanya dahil sa lakas ng pwersa ng kanyang kamay na nakahawak sa balikat ko.
Hindi ko alam kung ano ang magaganap ngayon ngunit sa gitna nito ay natitiyak kong wala na akong kawala sa kanya.
Dahan-dahan siyang lumakad at nagtungo sa harapan ko.
"Ilabas mo ang dila mo, bata," utos niya.
Unti-unti kong inilabas ang dila ko at nang magkagayo'y unti-unti niyang pinatulo ang kanyang laway hanggang sa nasalo iyon ng dila ko.
Gusto kong umiyak ngunit di ko magawa.
"Lunok," utos niya.
Ipinasok ko ang dila ko saka ko nilunok ang laway niya.
"Ganyan nga bata, tumingin ka lang sa akin habang nilulunok mo ang bawat makukuha mo sa akin." Nangilid ang kakaibang ngiti sa kanyang labi saka siya umatras at tinanggal ang pagkaka-buckle ng kanyang sinturon.
Mukhang alam ko na ang magaganap. Hindi ako handa, at hindi ko alam ang gagawin ko. Natatakot ako.
Hanggang sa biglaan na lang niyang ibaba ang zipper ng kanyang pantalon at inilabas doon ang bagay na hindi ko inaasahan na makita.
Malaki, mataba at mahaba.
Namumula.
"Magdasal ka na, para sa hapunan mo," utos pa niya.
...
ANGELO LINGO ng umaga nang gisingin ako ni Abel sa aking pagkakatulog. Alas tres na pala ng madaling araw at alas-sais naman ang unang misa sa San Sebastian. Bilang mga sakristan, at dahil kakaunti lang kami ay nagririlyebo kami sa bawat misa na magaganap. Hanggang tatlo lang ang misa sa San Sebastian, una ay alas sais hanggang alas syete, alas syete y media hanggang alas otso y media, at alas nuwebe hanggang alas diyes. Si Padre Tiago ang nasa ikalawang misa at ang dalawang datihan at matatandang pari naman sa una at ikalawa. Ngunit bilang ako ang personal na tumutulong kay Padre Tiago ay sa kanya dapat ako magsilbi. "Bangon na riyan at baka mapagalitan pa tayo kung maaabutan tayo na nakahiga pa," ani Abel na aborido. "Five minutes pa, Abel. Inaantok pa ako. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi," wika ko. "Ay, bahala ka diyan. Kapag inabutan ka ni father dito, ikaw na ang bahala sa sarili mo." Sabi pa niya saka ko narinig na sumara ang pintuan ng aming tinutulugang kwarto. At
ANGELO NAPALUNOK ako nang marinig ko ang sinabing iyon ni Padre Tiago. Seryoso ba siya sa kanyang sinasabi? O nababaliw na lang ako ng sobra sa ginawa niyang pang-aalog sa ulo ko kagabi at sa ginawa rin niyang panghihimasok sa aking lalamunan? "P-po? Ano po iyon?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya. "Tsk, bingi ka na nga. Ang sabi ko, gumapang ka sa ibaba ng mesa, dalhin mo iyang pinggan ng kanin at gatasan mo ako para makakain ka na, hindi pa rin ba maliwanag sa'yo ang sinabi ko, bata?" Tanong niya saka sumandal sa silya na kanyang kinauupuan. Tiningnan ko siya mula taas hanggang baba. Hindi pa siya nakasuot ng kanyang robe na puti na ginagamit nila sa pagmimisa. Nakasuot pa lang siya ng sando na puti at itim na pantalon. Naka-sapatos na rin siya ng leather at sobrang kintab nito. "Father...h-hindi ko po alam kung kasya ako sa ilalim ng mesa," wika ko. Mayroon din kasi akong katangkaran sa edad na 18. "At nais mo pa akong palipatin ng pwesto bata? Ikaw na nga itong bibi
ANGELOLUNES ng umaga nang ihatid ako ni Padre Tiago sa paaralan gamit ang kanyang Toyota Owner Jeep sa Kolehiyo De San Sebastian.Astig lang tingnan ni Padre Tiago sa owner na ito. Nakaputing t-shirt siya at maong na pantalon. Naka-shades pa at kahit na mayroon nang edad ay malakas pa rin ang kanyang karisma.Kilala na agad siya sa buong lugar kaya't lahat ay napapalingon aa tuwing nadadaanan namin ang mga tao sa probinsyang lugar na ito."Padre, salamat po sa paghahatid ninyo sa akin," pasasalamat ko nang nasa tapat na kami ng unibersidad.Hindi pa ako bumababa at ngayon ay nakita ako ng kaklase kong si Bernard at saka sumungaw sa bintana."Hi Brad." Kinalabit niya ako sa braso dahilan para mapatingin ako sa kanya.Nagulat naman ang kaklase ko nang makitang si Padre Tiago ang naghatid sa akin sa school."Ay kayo po pala father, magandang umaga po." Bati ni Bernard saka umikot upang magmano kay Padre Tiago.Ang akala ko ay hindi papansinin ni father ang kamay ni Bernard ngunit inabot
ANGELOTAKOT na takot akong tumakbo pabalik sa kwarto namin ni Abel at agad akong nag-lock. Alalang alala ako sa sinapit ni Bernard dahil sa ginawa ni Padre Tiago.Ayaw kong matakot sa kanya dahil alam kong hindi niya naman ako sasaktan ngunit sa mga nakita ko ay dapat yata akong makaramdam ng takot ngayon.Hingal na hingal akong bumalik sa pagkakahiga ko at pinilit ko nang makatulog upang sa ganoon ay makalimutan ko na ang mga nakita ko sa simbahan.Nasa aking dibdib ang labis na pangamba sa kung ano nga ba ang sinapit ni Bernard.At dahil sa kapaguran ng aking utak sa pag-iisip tungkol doon ay agad na rin akong nakatulog.MARTES ng umaga, nagising ako ng bandang alas singko upang ipagluto na si Padre Tiago. Puyat ako at alam kong hindi ako gaanong magiging effective ngayon dahil para akong lumulutang.Pagpasok ko sa kwarto ni Padre Tiago ay naabutan ko na siyang nagbabasa ng diyaryo. Kailanman ay hindi ko siya nakitang nagbasa ng Bibliya para sa kanyang sermon. Hindi ko nga alam kun
ANGELO"HOY BATA, tulog ka na naman, ang aga aga!"Sinikil ako ni Padre Tiago sa sasakyan nang siya ay makasakay na.Panaginip lang pala ang lahat? Ibig sabihin ay hindi totoo ang pagpunta naming dalawa sa masukal na kakahuyan? Tumingin ako sa kanyang kamay at wala na rin ang dugo na nakita ko mula sa kanyang braso sa aking panaginip?Alin pa ang hindi totoo? Nasaan na ba kaming dalawa?"Padre, nasaan po tayo?" tanong ko sa kanya at saka ako napatingin sa paligid."Nasa San Sebastian pa rin tayo bata." aniya saka iniliko ang owner sa isang tila ba hardware store.Lumingon ako sa likuran ko upang tingnan kung nasa likod pa ba ang mga pinamili namin ngunit wala naman iyon doon."Nakapamili na po ba tayo?" tanong ko pa dahil para talagang totoo iyong pagpunta namin sa grocery store."Hindi pa bata. Ano bang iniisip mo? Naiwan mo yata ang utak mo sa kumbento?" striktong tanong ni Padre Tiago.Nanatili na lang akong walang imik dahil sa totoo lang ay akala ko talaga na totoo ang mga nangya
ANGELONATIGIL na ako sa pag-aaral. Hindi na ako gustong papasukin ni Padre Tiago sa paaralan nang dahil sa nangyari. Natitiyak ko talagang nakita niya kami ni Warren sa ginawa namin kanina. Hindi ko rin naman alam na naroon siya. Inuna ko kasi ang emosyon ko kaysa sa pag-iingat. Umiyak ako ng palihim habang ako ay nasa aking kwarto. Tumakbo na kasi ako kanina mula sa kwarto niya dahil hindi ko na mapigilan pa ang aking nararamdaman. Katapusan na nga ba ng pangarap ko na makapagtapos ng pag-aaral, na maging propesyonal?Worst, hindi rin niya ako pakakainin ng tatlong araw, ayon sa kanya. Matinding gutom ang mararanasan ko kapag iyon ang nangyari. "Bakit ka umiiyak?" tanong ni Abel sa akin nang siya ay nakapasok na sa kwarto namin.Hindi ko siya kayang sabihin sa kanya ang mga nangyari dahil nahihiya ako at hindi ko rin alam kung paano ako haharap sa kanya kung sakaling malaman niya ang dahilan kung bakit ako napahinto sa aking pag-aaral. "Hayaan mo na lang muna ako, Abel, kailanga
ANGELOMEDYO nakakaramdam ako ng gutom nang sumakay kami ni Padre Tiago sa kanyang owner jeep. Dala niya ang kanyang mga gamit na gagamitin sa pagpunta sa bahay nila Bernard.Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kaibigan ko dahil wala pa akong balita sa kanya. Kaya naman nananatili lamang akong walang alam sa kung ano ang nangyayari.Walang imik si Padre Tiago habang nagmamaneho. Medyo mayroong kalayuan ang bahay nila Bernard sa kumbento, kaya't medyo matagal rin ang naganap na katahimikan sa pagitan naming dalawa ni padre.Nais ko sanang tanungin siya sa bagay na nangyari kagabi. Nais kong tanungin kung nagustuhan niya ba ang ginawa ko. Nais ko ring tanungin kung bakit hindi niya pa ako nakakantot at puro subo lang samantalang brinocha niya ng brinocha si Bernard nang gabing iyon.Kaya't mayroong pagseselos sa aking dibdib nang mga sandaling ito."Bata, ang tahimik mo. Anong nasa isip mo?" mahina niyang tanong habang naka-focus lang ang atensyon niya sa kalsada."W-wala po padre. S
ANGELOHINUGOT niya ang ari niya saka siya tumayo sa likuran ko. Nakatayo lang siya at tila ba pinagmamasdan lang ang aking butas na ngayon ay tila ba hinahanap ang malaking bagay na kanina lang ay nanghihimasok doon.Lumingon ako sa kanya at saka ko nakita ang pawisan niyang katawan. Nakatitig na rin siya sa akin at kitang kita ko ang nag-aapoy niyang mga mata at mababakas doon ang kanyang matinding pagnanasa."Padre, ang sarap mo," wika ko.Kagat labi niyang pinalo ang pang-upo ko at sa lakas niyon ay nakalikha ng malakas na tunog sa loob ng kanyang kwarto.Pak!Napilitan akong umikot upang masamba ko ang kanyang pawisang katawan. Tumutulo mula sa leeg niya pababa sa kanyang mabuhok na dibdib at abs ang butil-butil na pawis at nang makita ko iyon ay nauhaw akong bigla."Padre, gusto kitang dilaan," pagmamakaawa kong wika."Malaya kang gawin ang nais mo, bata." Umatras siya saka naupo sa sofa.Ako naman ay parang asong naglakad papunta sa kanya hanggang sa marating ko ang pagitan ng