CHAPTER 05

CHELSEA PASCUAL

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang, naka-alis na ako sa bahay na iyon. Nahihirapan pa din akong irehistro sa utak kong malaya na ako at nandito na ako sa bahay ni Vander.

Mga dalawang araw makalipas pagkatapos mangyari nang eksenang iyon ay nakatanggap ako ng tawag mula kay mommy. Galit na galit silang dalawa ni daddy ng maikwento ko sa kanila ang tungkol sa pananakit sa ‘kin ni Axel. At sobra silang na-disappoint, dahil hindi daw nila inakalang may gano'n ugali ang lalaki.

At nang mabanggit ko ang tungkol sa amin ni Vander ay nagulat din sila, at sinabi nila na bibisitahin daw nila ako dito para makipag-usap kay Vander.

Nang una ay nahihiya pa ako, dahil hindi naman ako sanay na lagi kaming magkasama. Mas doble ang laki ng bahay niya, kung ikukumpara sa bahay ni Axel. Mababait din ang mga kasambahay niya, maging ang mga driver at hardinero ay mababait din. Mahigit isang linggo na rin akong nandidito, at patuloy ko pa rin na sinasanay ang sarili kong makihalubilo sa kanila.

Kagaya na lamang ngayon. Bitbit ko ang aking tasa na may lamang kape, habang naglalakad patungo sa bakuran kung nasaan ang napaka-laking garden.

"Good morning ma'am." Bati sa 'kin ng kasambahay na nakasalubong ko sa sala.

Ngumiti lang din ako sa kanila bilang pagbati.

"Good morning po ma'am." Bati sa 'kin ni Mang pitong.

Ang hardinero, nakangiti akong lumapit sa kanya at agad na dumapo ang tingin ko sa bulaklak na hawak niya.

"Para sa inyo po yan," bigla nitong saad at masayang iniabot sa 'kin ang iilang tangkay ng bulaklak.

Ilang beses akong nagpasalamat kay mang pitong. Dahil bukod sa nasisiyahan ako sa ginawa nito ay paborito ka rin ang bulaklak na ibinigay niya sa 'kin.

"Mukhang paborito niyo po ang white rose ma'am?" Pahabol niya.

"Halata po ba?" pabirong banat ko sabay lingon sa kanya.

Sabay kaming natawa ni Mang pitong at maya-maya lang ay nag paalam ulit siya na maiiwan muna ako saglit dahil magdidilig pa daw siya ng halaman. Hindi naman ako nakaramdam ng pagkaburyo dahil mahilig din naman ako sa pag ga-garden. Kaya imbes na umalis ay nanatili lang ako doon at masayang nanonood.

Nagsimulang maging malikot ang mga mata ko hanggang sa mapansin ko ang isang maliit na kubo at agad na dumapo roon ang aking mga mata. Sa sobrang kyuryusidad ko ay nag simula akong humakbang papalapit doon.

At halaman lang din ang naroon. Nalalagay ito sa malilit na paso at nang mapansin kong hindi pa iyon nadidiligan ay naghanap ang ng pwedeng mapaglagyan ng tubig para madiligan ang mga halaman.

"Alam kong hindi na kayo lalaki, pero kailangan niyong pa ding madiligan." Pakikipag-usap ko sa mga halaman.

Habang nasa kalagitnaan ako ng ginagawa ko ay nakarinig ako ng boses ng isang babae sa aking likuran. Dahil doon ay nawala ang atensyon ko sa aking ginagawa at nang tingnan ko kung sino iyon ay agad akong nagulat, babae iyon ni Axel. At maya-maya lang ay biglang sumulpot sa kanyang likuran si Axel, dahilan para mabitawan ko ang hawak ko.

Dahil sa traumang naidulot niya sa 'kin ay agad akong nakaramdaman ng takot lalo na nang magtama ang paningin naming dalawa.

"Oh.. Look who's here?" nakataas kilay na usal sa 'kin ng babae.

Hindi ko napansing nasa harapan ko na pala ito ay hinuhusgahan ako sa paraan ng pagtingin niya sa 'kin.

"Your low class ex-fiancée is here babe." Anunsyo nito kay Axel.

Sa takot ko ay halos mabuwal ako sa aking kinatatayuan at nang makita kong papalapit si Axel sa gawi ko ay mabilis akong humakbang paalis doon. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, gusto kong umiyak na hindi, at hindi ko alam kung saan ako papunta. Ang tanging nasa isip ko lang ay ang hanapin si Vander. At natagpuan ko nalang ang sarili kong nasa loob ng kusina, at patuloy na nagbabaka-sakaling makita ko si Vander.

Nang muli akong lumingon sa aking likuran ay nakita kong nakasunod sa'kin si Axel, dahil doon ay mas lalong dumoble ang takot at pangamba ko.

"Manang... Si V-vander po?" mahinang tanong ko nang may nakasalubong akong kasambahay.

Nang tingnan niya ako ay bakas sa mukha nito ang pagtataka, siguro dahil napansin niya din ang pagiging aligaga ko.

"Nasa labas p-- ay nandyan na pala ma'am oh." biglang saad nito at lumagpas sa aking likuran ang kanyang tingin.

Nang sundan ko ang kanyang tingin ay agad akong kumalma nang makita kong papalapit sa akin si Vander. Hindi ko na hinintay na makalapit siya sa 'kin dahil sinalubong ko na siya.

"What's wrong?" Agad niyang tanong sa 'kin.

Umiling lang ako at maya-maya ay nakita ko ang dalawang taong nasa likuran niya. At kamukhang-kamukha ni Vander ang lalaki na hula ko ay nasa 40's na.

"Let me introduce you to my parents." bulong sa 'kin ni Vander, dahilan para mag angat ako nang tingin sa kanya.

Nasa aking likuran ang kamay niya habang ginigiya ako papalapit sa mga magulang niya.

"Mom, Dad. This is Chelsea, my Wife."

Pag papakilala sa 'kin ni Vander. Biglang ngumiti ang ginang at gano'n nalang ang gulat ko nang bigla itong lumapit sa 'kin at niyakap ako ng mahigpit.

"Welcome to the family, Chelsea." magiliw na saad sa 'kin ng Daddy ni Vander.

Habang ang mommy niya naman ay hindi pa rin ako pinapakawalan.

"Mom, stop it. You're making her nervous." Saway nito sa kanya Ina.

At doon nga ay pinakawaln na niya ako, at bigla akong tinitigan.

"She's so pretty. Bakit hindi mo sinabi sa amin na nagpakasal ka na pala? Your wife deserves a grand wedding." Sermon ng mommy ni Vander sa kanya.

At habang nakikinig ako sa kanilang usapan at nahagip nang paningin ko si Axel. Madilim ang mukha nitong nakatingin sa amin at ilang saglit lang ay tumalikod na siya at agad na lumabas ng bahay. Ang babae niya naman ay nakasunod lang sa kanya.

Nakahinga ako ng maluwag at bahagya akong napatalon nang maramdaman ko ang paghaplos ni Vander sa aking likuran, dahilan para lumingon ako sa kanya. Nakayuko siya sa 'kin at mukhang kanina niya pa napapansin ang pagiging aligaga ko.

"Ito na ang huling beses na makakapasok sila dito sa bahay, I will inform all the securities that they're not allowed to come here. Kaya wag ka nang kabahan pa, hindi na siya makakalapit sayo." He assures me.

At sapat na iyon para mapanatag ang loob ko. Dahil alam kong po-protektahan niya talaga ako. And I'm so confident about it.