Chapter 5 - Family scheme

Pakiramdam ni Psalm ay tinamaan siya ng kidlat sa tanghaling tapat. Sariling ama niya mismo ang nag-utos kay Darvis na hiwalayan siya? Pero ano pa nga ang aasahan niya sa mga magulang. Kailan man ay hindi siya naging paborito ng mga ito.

Nilunok na lamang niya ang sakit at pait ng pagkatalo at sinikap maging mahinahon. Kung ganoon, kasama pala ni Pearl ang mga ito. Ang ama niyang si Rolando Hermosa ay tanyag na mapagmahal na ama pero kay Pearl lamang. Ngayon habang pinagmamasdan niya ito, kitang-kita niya ang pag-aalala sa anyo nito.

Dumating sina Pearl at ang mommy nila. Bakas ang tuwa sa mukha ng kapatid niya habang hinahaplos nito ang tiyan. Si Perlita naman ay inagaw ang cellphone mula kay Rolando.

"Ano, Darvis? Buntis si Pearl, dala niya ang kinabukasan at tagapagmana ng angkan ng mga Florencio!" atungal ng may edad na babae. "Hindi ka pa rin ba makapagdesisyon? Ano bang nakikita mo roon kay Psalm? Mas karapat-dapat sa iyo si Pearl! Kung nag-aalala ka sa asawa mo, pwede mo naman siyang bigyan ng alimony, bigyan mo ng bahay kung gusto mo. Kung hindi mo papakasalan si Pearl, ipapa-abort namin ang bata!" sigaw ni Perlita.

Mahigpit na ikinuyom ni Psalm ang mga kamao habang nakasandal sa pinagkublihang malaking haligi. Black-mail? Hindi siya makapaniwalang pati mga magulang niya ay gagawin ang ganoon para lang kay Pearl. Talaga bang wala siyang halaga sa mga ito? 

Si Pearl sa isang tabi ay nagkukunwaring umiiyak. Dinaluhan agad ito ng Daddy nila at inalo. Dati pa ay magaling na itong umarte ay paniwalang-paniwala ang mga tao sa paligid nila.

"Huwag kang mag-alala, anak, nandito lang kami ng mommy mo."

Tumango si Pearl at tipid na ngumiti. Ibinaling nito ang tingin sa mommy nila na hindi pa rin tinigilan si Darvis.

"Hindi mo mahal ang anak ko? Pero tatlong buwan mo na siyang ginagalaw! Ang kapal ng mukha mong lalaki ka! Darvis! Darvis!" atungal ni Perlita.

Ibinaba na siguro ni Darvis ang telepono. 

"Mommy," naiiyak na yumakap si Pearl sa ina. "Ano'ng gagawin ko? Sabi ni Darvis kung nakilala niya ako ng mas maaga, baka ako ang pinakasalan niya at hindi si Psalm. Pero bakit ayaw niya sa akin?"

"Huwag kang mag-alala, anak, hindi titigil si mommy hangga't hindi ka papanagutan ng lalaking iyon, okay?"

"Thank you, Mom... kasalanan ni Psalm lahat ng ito. Hadlang siya sa kaligayahan ko mula pa noon! Sana mamatay na siya!"

"Hayaan mo, anak, oras na maisilang mo ang bata, natitiyak kong magbabago ang isip ni Darvis at papakasalan ka niya. Kunting tiis lang, okay?"

Sobrang sakit para kay Psalm ang marinig ang mga salitang iyon mula sa kaniyang mga magulang. Pero ngayon niya napatunayan na hindi nga siya mahal ng mga ito. Minsan na niyang naiisip na baka ampon siya. Tuwing naiisip na iyon ay gumagaan ang loob niya kahit papaano. Kailangan kasi niyang bigyan ng dahilan kung paano siya tratuhin ng sarili niyang pamilya, kung hindi kasusuklaman niya ang mga ito at ayaw niya ng ganoon.

Huminga siya ng malalim at inayos ang sarili. Hindi siya pwedeng magpatalo. Wala siyang panahon para ipagluksa ang sinapit niya sa kamay ng mga kaanak. Kailangan niyang bumangon. Tatagan ang kaniyang loob at tibayan ang puso niya. Sarili na lang niya ang pwede niyang asahan ngayon. 

Pumihit siya para tumuloy na sa appointment niya sa kaniyang OB nang di-sadyang makita siya ni Pearl.

"Ate?"

Nag-ugat sa sahig si Psalm.

"Oh, ikaw ba iyan, Psalm?" malditang sabi ni Perlita at mabilis na nakalapit sa kaniya.

Agad siyang umurong at iniharang ang kamay sa kaniyang tiyan.

"Pwede ba tayong mag-usap?"

"Tungkol po saan?"

"Tatlong taon na kayong mag-asawa ni Darvis pero hindi mo pa rin siya nabigyan ng anak. Sa tradisyon ng pamilya natin, kasalanan iyon at ground for annulment."

"Tama," sang-ayon ni Rolando. "Kung hindi sa loyalty ni Darvis baka matagal ka nang nasipa paalis ng angkan ng mga Florencio."

Ground para sa annulment? Ano'ng pinagsasabi ng mga taong ito?

Sarcastic siyang ngumiti.

"Hindi ko alam na mayroong ganoon sa tradisyon ng pamilya natin. Teka, kasali pa ba ako sa pamilya ninyo?" malamig niyang sagot at kumawala sa pagkakahawak ng kaniyang ina. "Isa pa, matagal nang bumagsak ang kultura ng mga ninuno natin, hindi nyo na nga inabutan, Dad. Kahit ang ipaliwanag sa akin ng mabuti ay duda ako kung magagawa n'yo."

Napamulagat ang mga magulang niya. Hindi agad nakapag-react. Namula nang husto sa galit ang mukha ni Rolando at agad itong nag-angat ng palad.

Pero pinigilan ito ni Pearl. "Dad, kalma lang. Huwag kayong ganyan. Ako na ang kakausap sa kapatid ko." Bumaling ang babae kay Psalm at nagbigay ng pekeng ngiti. Ang mga mata nito ay naghugis tipak na buwan dahil sa pagkakasingkit. "Pasensya ka na kay Daddy, Ate ha? Ginawa lang niya ito para sa kapakanan mo. Wala ka kasing anak, nag-aalala lang siya para sa asawa mo. Paano kung malagay sa alanganin ang posisyon ni Darvis sa kompanya dahil wala siyang tagapagmana. Huwag mong sayangin ang hardwork niya."

"Tama si Pearl," sabat ni Perlita. "Imbis na ipagpilitan mo 'yang sarili mo, hayaan mong pakasalan ni Darvis ang kapatid mo kaysa ibang babae ang ipapalit sa iyo ng asawa mo, baka kung saan ka pang basurahan itatapon."

Gusto nang matawa ni Psalm. Nagmana talaga sa masamang mukha ang mag-inang nasa harapan niya. Hinding-hindi niya pagsisisihang umalis siya noon sa tahanan nila. Kung ganitong uri na rin lang ng magulang ang kailangan niyang habulin ang pagmamahal, mabuti pang lumayo na nang lubusan. 

"Ano'ng nakakatawa?" tanong ni Pearl.

"Pearl, iyong-iyo na si Darvis kung gusto mo. I*****k mo sa baga't atay mo hanggang sa mabilaukan ka. Hindi ako magpapagod na ipaglaban siya. Iyon lang, kung mahal ka talaga niya makukuha mo siya, kaso lang parang hindi ganoon ang nangyayari," malamig niyang pahayag at tumalikod paalis pero nahinto siya nang magtama ang mga mata nila ng lalaking papalapit.

Si Darvis.