Share
Chapter 19
Kimberly smiled at the man facing her while sitting before their dining table. Mayamaya pa ay mabagal na pinaglandas niya ang kamay sa ibabaw ng lamesa para ipagsalikop yon sa palad ng kanyang katabi. Their fingers intertwined. "Yes officer, I am his wife."
Nanatiling blangko ang mukha ng lalaking nagpakilala sa kanya bilang si Pete Balmaceda. Inayos nito ang suot na makapal na salamin bago pinagpatuloy ang matamang pagtitig sa kanya habang si Jace naman ay nakapako lang ang tingin sa magkasiping nilang palad.
"Kakakasal lang namin last week." Nilingon niya ang lalaking kanina pa hindi umiimik. Sinubukan niyang wag pansinin ang pag-iinit na kanyang nadama nang mapatingin sa pagbakat ng mga basang muscles nito sa manipis na tela ng suot. She unconsciously swallowed before redeeming herself. "Baby, akala ni Pete nina
Bab terkait
Perfect Type of Wrong Chapter 20
Apat na araw? Apat na araw ba ang kailangan para iuwi ang kotse rito?Gigil na nakagat ni Kimberly ang sariling labi habang nakatitig sa kalendaryo ng hawak na cellphone.For some reason, she found the date showing in her screen more irritating than the fact that her phone doesn't have signal.Nang hindi pa rin mabawasan ang kanyang gigil ay patamad niyang inunat ang mga binti mula sa pagkaka-indian sit. She let her back do a free-fall against the soft white sand and focused her sight to the blue sky above.Humigit siya ng malalim na hininga hanggang maramdaman niyang tila sasabog na ang kanyang dibdib. She held the salty air inside her for some seconds bago mabagal na pinalabas yon sa makitid na puwang ng kanyang mga labi.The morning breeze coming from the open sea was calming. L
Perfect Type of Wrong Chapter 21
"Gorgeous..."Dagling napalingon si Kimberly sa pintuan ng bathroom. Someone talked from it and her fingers stopped from picking lipsticks. She was about to say something but felt like she swallowed her tongue when her eyes met his. Naibalik niya bigla ang tingin sa kaharap na salamin."You look heavenly."She raised her middle finger to the guy who was lazily leaning one of his shoulders against the door frame. Then as if she saw nothing, bumalik siya sa ginagawa.Not a minute passed nang maramdaman niya ang natatawang si Jace sa kanyang likuran. Sunod-sunod ang naging kaba ng kanyang dibdib nang itukod nito ang mga braso sa counter at ikulong siya matipunong katawan nito."You need help?" bulong nito sa kanyang tenga na nagpakilig sa kanya."Get lost, Jace. Ano naman ang alam mo sa lips
Perfect Type of Wrong Chapter 22
NAALIMPUNGATAN si Kimberly nang makaramdam ng wisik ng tubig sa kanyang mukha.Shocked to her hilt, bigla siyang napabalikwas mula sa pagkakahiga. Her heartbeat skyrocketed when the view before her slowly cleared. The whole place was dark except for a dim ray coming from a far light tower. Worse, napapalibutan siya ng... ‘tubig?’She was frantic when she scanned the whole place a couple of more times. She remembered falling asleep. She could also recall how much she wanted to avoid the pain on Jace’s face, thus, she closed her eyes. Pero hindi niya maalala kung kung kailan siya binuhat nito at dinala sa lugar na ‘yon.She was laying on a wooden floor. There was a railing surrounding the place. Madilim ang paligid at walang maririnig kundi ang naghahalinhinang pag
Perfect Type of Wrong Chapter 23
"STOP BITINGyour nails." Tinapik ni Jace ang daliri ni Kimberly nang magtangka na naman itong isubo ang mga kuko. Her swollen eyes lifted to him a bit bago ito nagbaba ng tingin. Umakma itong mag-aangat muli ng palad.Ilang segundo itong parang nalito bago natagpuan ng mga malilikot na daliri ang laylayan ng suot nitong sarong. She played with the hem.He sighed. The expression on her pale face was breaking him and yet he couldn't express it more than just staring at her and observing how she acted.Nang mapansin niyang lilingon na naman ito sa bintana ng captain's cabin ay sandali niyang tinaggal ang isang kamay sa hawak na manibela at hinuli ang pisngi nito. He lifted her chin then directed her sight back to his face. "Eyes on me. Don't go looking around.""J-jace, why are we in a boat?"
Perfect Type of Wrong Chapter 24
‘He said I'm good at this. Really good at this. I can draw real good! I can --’ "Kim?" Sandaling nanigas ang leeg ni Kim nang marinig ang pagtawag na yon kasabay ng mga yabag sa sahig. Her shaky hand moved fast to grab on all the pens that were cluttered above the bed. Pati ang hawak na lumang notebook na nakuha niya mula sa library ni Jace ay mabilisan niyang inipit sa ilalim ng kutson. "Kim, nakita mo ba -- Are you okay?" Huminto ito sa pintuan ng kwarto nang makita siyang patayo mula sa pagkakatalungko at nagpapagpag ng mga kamay sa suot na puting t-shirt, her usual attire - his plain white Hanes. "O-oo naman." She crossed her fingers behind her and kept her smile as sweet as she could, making sure that the eye contact doesn't break. Kahit na nga atat na atat yata ang mga mata niyang bumaba sa hubad na sikmura nito, maglaro sa garter ng suot nitong board shorts at makipaglaro sa kung ano mang laman noon. Not having to see him for two days should have been peaceful for her - ma
Perfect Type of Wrong Chapter 25
"JACE..." Mabagal ang naging paghakbang ni Kimberly habang papalapit sa lalaking nakaupo sa dalampasigan. Ramdam niya ang lamig na nanggagaling sa kaharap na dagat pero binalewala niya yon. She inhaled deeply before wrapping herself harder with the shawl around her shoulders. Beach nights were chilly, and the way Jace had been staying really quiet inside his library for days made it worse. Daig niya pa ang mag-isa sa lugar na iyon samantalang kasama naman niya ito. She breathed out. Maingat na tinuloy ang paglapit bago huminto ilang dipa ang layo rito. She collected herself before opening her mouth again. "Jace, can we --" "I don't want to talk." Inangat nito ang hawak na lata ng beer at hindi lumilingon na tinungga ‘yon. He puffed the cigar on his other hand then blew it out. Ni hindi man lang ito nag-abalang lumingon at nanatili lang na nakamasid sa dagat. "Bumalik ka sa loob. Malamig dito." Hindi napigil ni Kimberly ang mapataas ang kilay, not sure if she'll laugh or get anno
Perfect Type of Wrong Chapter 26
Nemesis... Nanlalatang binagsak ni Jace ang sarili sa swivel oras na makarating sa kanyang library. Both of his hand found its way to cover his face. His chest felt like falling off and yet all he did was sit there and try not to make any strange sound. Ang lapit lang ni Kimberly baka marinig siya. ‘Keep calm. Stay okay. You gotta to understand...’ Mayamaya pa ay nauwi sa pagkuyom ang mga palad na nakatakip sa kanyang mga mata. He felt his eyes heating up for the hundredth time, but just like any other days, he denied himself the right to cry. ‘Stop the drama... Kasalanan mo yan. Ginawa sa sarili mo yan. Pagbayaran mo---’ "D*mn!" Hindi niya napigil ang pabalibag na ibagsak ang dalawang kamao sa kaharap na lamesa. The impact made all the things on the top of the table shook causing some of the papers to fall off his desk. Hanggang sa lumitaw yung folder na sadyang tinakpan niya ng iba pang dokumento. ‘God, out of all people... why me? His throat burned in a want to throw that ho
Perfect Type of Wrong Chapter 27
IT WAS PAST midnight and yet she couldn't even bring herself to sleep. Bagkus ay natagpuan ni Kimberly ang sarili sa loob ng library na tinutulugan ni Jace. Nakaramdam siya ng kaba nang muling mapadako ang kanyang paningin sa basag na digital clock sa sahig.The library was as messy as her head. Nakakalat ang mga libro sa sahig dahil sa pagkakabuwal ng isa sa mga shelves na dati ay maayos na nakadikit sa dingding. There was a hole on his desk that was big enough to insert a knuckle in . Malakas din ang amoy ng alak sa loob ng kwarto na nagmumula sa mga bubog sa sahig.There was no need to tell, Jace must have been ballistic hours ago.Mabagal ang kilos na lumabas siya ng library. Hindi na niya binigyan ng pansin ang buksan pa ang mga ilaw sa kanyang daanan. Subconsciously, it made her realized how much she memorize every corner of his house. Their house.Nang makarating ang kanyang mabibigat na mga hakbang sa malawak na living room ay tamihik siyang umupo sa sofa.She felt emptine
Bab terbaru
