= JHYMEA POV =Napapaungol ako sa pagitan ng aking pagsubò. Lasang orange nga ang talong ni Kian na siyang flavor ng condom na isinuot niya. Tila candy ‘yon na nagpasabik sa akin na parang bata. Nilabas-masok ko ‘yon sa aking bibig at parang gusto ko nang maglulupasay dahil sa sarap na aking nadarama. Daglian akong tumingala at nakita kong gigil na gigil na napakagat-labi si Kian. Marahang kumilos ang kanyang balakang at inatras abante sa bibig ko ang kanyang cobra. Parang hinihikayat niya ako na ituloy-tuloy ko lang ang aking ginagawa. Dahil sa laki ng dragon ni Kian ay napapaluha ang gilid ng aking mga mata. Napapaduwal ako sa dambuhalang size no'n na nagpa-inat sa aking bibig pero hindi ko ‘yon mabitiwan kasi nakaka-adik siyang talaga. Ang sarap simutin at panggigilan.Sarap na sarap pa ako sa pagnamnam sa alaga niya nang maramdaman kong nananakit na ang aking puson. Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto kong nagbabad’ya nang sumabog ang katas ko ano mang oras.Shìt, teka lang!
= JHYMEA POV = Kinaumagahan…Nagising ako sa bango ng rosas ng VIP Room. Dama ko ang lambot ng kama na para akong nakahiga sa ulap. Kinusot ko ang dalawang mata ko at gumuhit ang ngiti sa aking labi.“Good morning, pretty,” masiglang bati ko sa aking sarili. Pakiramdam ko ay kay sarap ng tulog ko. Mistulang nanggaling ako sa paraiso.Mag-iinat pa sana ako nang makarinig ako ng kakaibang ingay. Agad na napasalubong ang dalawa kong kilay at pagkalingon ko sa bandang kaliwa ko ay nakita ko ang tulog na tulog na si Kian na nagsasalsàl. Nananaginip ata siya.“Ughh… this is so fvcking big… yeah…” sarap na sarap niyang sabi. Nakangiti pa siya kahit nakapikit.Natawa ako sa kanya.“Tingnan mo ‘tong lalaking ‘to. Tulog na nga't lahat, pero puro pa rin kalibògan,” napapailing kong sabi. “Hoy, Kian, gising na r'yan,” inuga ko ang braso niya.Napaungot siya na tila naalimpungatan. Binuksan niya ang dalawa niyang mata at napabalikwas siya ng bangon. Gulat na gulat siya sa pagmumukha ko. “PUTRÀGIS
= JHYMEA POV = Kinuha ni Kian ang kahon ng condom sa kama at binilang ang laman no'n. Doon na siya nakahinga nang maluwag. “Hayyy, may bawas na isa, ibig sabihin, may ginamit ako no'ng may nangyari sa ‘ting dalawa,” pampalubag loob niya sa akin. Magkakasunod siyang napabuntong hininga na para bang nabunutan siya ng pagkalaki-laking tinik sa lalamunan. Napakunot ang noo ko sa kanya. “Ba't ganyan ka maka-react? Eh, hindi naman ikaw ang manganganak?” nagtataka kong tanong sa kanya. Napailing siya. “Hindi naman ‘yan ang iniisip ko. Paano nga kung nabuntis kita? Mukha ka pa namang mambabarang, baka hindi sanggol ang iluwal mo kundi t'yanak,” pang-aasar niya sa ‘kin na sinundan ng malakas na pagtawa. “Aish!” nanggigigil kong sabi sa kanya. Namumuro na talaga ‘tong lokong ‘to sa ‘kin. Sasakalin ko na sana siya pero agad siyang nakatakbo sa dulo ng kama. Rinig na rinig ko pa ang paghalakhak niya. “Ang saya mo, ah,” napipikon kong sabi sa kanya. “Happy pill ko na ata na asarin ka,” n
= JHYMEA POV =Tulala ako habang pinagmamaneho ako ni Kian pauwi sa bahay namin.Iniisip ko pa rin kasi na nakita niya ‘yong pànty kong ‘Good Morning.’ Haaa! Jhymea! Nakakahiya talaga!Anong iisipin niya? Na nagsusuot ako ng pànty na pang-kinder? Binili ko lang naman kasi ‘to kasi makapal ang garter.Kumibot-kibot ang bibig ko na parang gusto kong maiyak. Kung pwede lang talaga na ibaon ko na lang ang sarili ko sa lupa at maging isang patatas.Gulong-gulo pa rin ang isipan ko nang tumunog ang phone ko. Nag-chat pala ang best friend kong si Marinel.‘Jing, aha ka?’ (Translation: Jing, nasaan ka?)Unang chat niya sa akin. Bisaya kasi si Marinel kaya nagagamit niya minsan ang lenggwahe niya. Naging pamilyar na sa ‘kin ang iilan.Iniscroll ko pa ang iba niyang chats at nanlaki ang mga mata ko sa nakita.‘May track and field daw tayo sa subject ni Sir Fererro, besh. Hindi makaka-graduate ang hindi sasali.’“What the—” Agad kong nabitawan ang phone ko dahil sa gulat.Kung kamalasin ka nga
= JHYMEA POV =“Hala, pa'no ‘yan?” nag-aalala kong sabi. Bumaling ako kay Kian. “Hanggang dito ka na lang siguro, lalakarin ko na lang,” suhesyon ko sa kanya at tinanggal ang seatbelt ko.Naningkit ang mga mata niya na parang ‘di siya sang-ayon sa sinabi ko. Pinigilan niya ang kamay ko sa pagtanggal ng seatbelt. “Kaya mo na bang maglakad?” tanong niya sa ‘kin.Napailing ako. “Uhm, h-hindi pa, pero—”“Edi, ihahatid pa rin kita,” agad niyang pagputol sa sinasabi ko. Tila gusto pa nga niyang magmatigas.Bahagya akong natawa sa kanya. “Ang layo pa ng bahay namin, oh. Ano? Paliliparin mo ‘tong kotse mo mula rito hanggang ro'n sa kabilang dulo?” pilosopo kong tanong sa kanya.“Patapos pa naman siguro ‘yan,” napapakamot niyang tugon sa ‘kin saka siya bumaba ng kotse. Nilapitan niya ‘yong isa sa construction workers. Tinanong niya ata kung kailan sila matatapos saka siya bumalik at binuksan ang pinto ng kotse sa tapat ko.“Sa katapusan pa raw sila matatapos,” pagbibigay alam niya sa ‘kin.Nap
= JHYMEA POV = Hinawakan ni Kian ang kamay ko at hinila. “Sakay na,” utos niya sa ‘kin bago siya tumalikod. Bahagya pa siyang umupo. "T-Teka, bakit?” nagtataka kong sabi. “Hmm… piggy back. Bakit? Gusto mo rito na sa kotse ko tumira hanggang katapusan?” pilosopo niyang tugon sa akin. Bahagya kong hinampas ang likod niya na naging dahilan ng pagtawa niya. “Aray!” dàing niya. Napailing ako. Wala talaga siyang kwentang kausap. Umatras ako at tinukod ang siko ko sa ibabaw na bahagi dashboard at nagpangalumbaba. “Paano ‘tong kotse mo? Baka nakawin ‘to rito,” sambit ko sa kanya. I mean, matitino naman ang mga tao rito sa lugar namin pero baka may maligaw na masamang loob, ‘di ba? Mahirap na. “Hay, may GPS ‘yan, tsaka kaya kong bumili ng bagong kotse, kahit sampu pa,” pagyayabang niya at pinagpag pa ang balikat niya. Napaatras ako sa pagiging mahangin niya at natawa. “Ay wow, edi ikaw na,” tugon ko sa kanya at tuluyang sumakay sa likuran niya. “‘Yan,” nakangiti niyang sabi at inayos
= JHYMEA POV =Hanggang makarating na kami ni Kian sa pinto ng bahay namin ay nagpatuloy pa rin ang pag-agaw niya ng atensyon mula sa mga tao sa paligid.May napapadungaw sa bintana. Meron pang naghahampasan at impit na nagtitilian sa mga bakuran nila.Napatingin ako sa mukha ni Kian. Gwapo nga siya, aminado naman ako ro'n, pero hindi ko inaasahan na ganito pala ang impact niya kapag nadayo rito sa amin.Sino ba naman ang mag-aakala na naka-sèx ko na pala ang mala-Adonis na lalaking ‘to? Ngayon ko lang narealize na sobrang haba pala ng bulbòl ko.Naningkit ang mga mata ni Kian nang mapansin niya ang mga tao sa paligid na nahumaling sa angkin niyang kakisigan. Base sa ngiti niya, ay mukhang gustong-gusto niya naman ang atensyong nakukuha niya. Sanay nga ata siya na maraming nagagwapuhan sa kanya.Nagsuot siya ng shades at inilahad ang kamay niya sa ‘kin. “Phone mo,” kaswal niyang sabi.Nagtaka ako sa kanya. “Phone… ko?” naguguluhan kong tanong.Ngumiti siya sa ‘kin saka siya tumango. “
= KIAN POV =“Kian! Inumaga ka na naman ng uwi! Daig mo pa ang mga asong gala sa kanto, ah!” agad na singhal ni Daddy sa akin nang makita niya akong pumasok sa living room. Tinupi niya ang hawak na d'yaryo at inilapag ‘yon sa mesa. Tumayo siya at lumapit siya sa ‘kin.Nababagot akong bumaling sa kanya. "What's the big deal now? Are you trying to be a good father? Hindi baga—”PAK!“Oh, my God! Harri!” napasigaw si Mommy matapos akong suntukin nang malakas ni Daddy. Agad siyang lumapit sa akin at sinuri ang gilid ng labi kong dumudugo.Pinahid ko ang sugat ko gamit ang likod ng kamay ko.“Wala kang utang na loob! Nakapagtapos ka lang ng pag-aaral ay yumabang ka na! Pinagmamalaki mo ‘yang mga naabot mo sa buhay? Without my surname, you are nothing compared to trash! Itatak mo ‘yan sa kokòte mo!” pangaral niya sa ‘kin sabay duro sa sintido ko.Tahasan akong tumitig sa mga mata niya. “A trash? Ni hindi mo nga magawang gampanan ang tungkulin mo bilang asawa at ama. Nauubos ang oras mo sa ka