Unang Bakasyon

Pagkasara ng pintuan ng opisina, ramdam ko pa rin ang bigat ng mga salita ni Celestine. Ang kontrata ay malinaw: ako ang magiging personal bodyguard niya, twenty-four seven. Kapalit, dobleng sweldo, pati mga benepisyo para kay Nanay. Hindi ko na kayang tumanggi—lalo’t alam kong may oras na lang ang kalusugan ni Nanay kung wala akong pambili ng gamot.

Kinabukasan, dumating na agad ang unang utos.

“Dante, darling,” malambing pero matalim ang tono ni Celestine habang naka-upo sa likod ng kanyang mahogany desk. “You’re officially mine now. My shadow, my protector, my… company.” Bahagya siyang ngumiti, ‘yung ngiti na parang may tinatago.

Hindi ako sumagot. Tumango lang ako, tuwid ang likod, pilit pinapakita na trabaho lang ang dahilan ng lahat ng ito.

“Good,” she continued, sabay tayo mula sa swivel chair. Naka-bodycon na dress siya na kulay pula, halos sumisigaw sa luksong dugong dumadaloy sa kanyang ugat. “We’ll start tonight. May business dinner ako sa isang five-star hotel. You’ll come with me. And don’t you dare leave my side.”

Pagdating sa hotel, ramdam ko agad ang titig ng mga tao. Sino ba ang hindi mapapalingon kay Celestine Isla Navarro? Parang siya ang ilaw ng buong silid. Ang bawat hakbang niya ay sinasabayan ng kumpiyansa, at ako naman ang anino sa kanyang tabi.

Habang nakaupo kami sa long table, kasama ng ilang mga business tycoon, ramdam ko ang paglapit-lapit niya sa akin kahit hindi dapat.

“Relax, darling,” bulong niya habang nakapatong ang kamay niya sa ilalim ng mesa, halos dumampi sa hita ko. “You’re too stiff. People will think you’re uncomfortable with me. Pero we don’t want that, right?”

Napakagat ako ng labi. Gusto kong alisin ang kamay niya, pero kung gagawin ko ‘yon, baka mahalata ng lahat. Kaya tiniis ko na lang, nananatiling bato ang aking mukha, habang sa loob-loob ko ay kumukulo ang dugo.

Pagkauwi mula sa dinner, hindi ko inaasahan na ako pa ang magmamaneho ng kanyang black luxury car. Tahimik ako, naka-focus sa daan, pero siya—parang ayaw tumigil.

“You did well, Dante,” aniya habang inaayos ang buhok. “You looked strong, reliable… and sexy in that suit.”

“Trabaho lang po, Ma’am,” malamig kong sagot, hindi siya nililingon.

“Don’t be so serious, darling. It’s just us here. Call me Celestine.”

Humigpit ang hawak ko sa manibela. Pinili kong hindi na lang sumagot.

Kinabukasan, bago pa man ako makapahinga, tinawagan niya ako.

“Pack your things, Dante. We’re flying to Cebu tonight. Business trip, two days, luxury villa. Don’t worry, may separate room ka.”

Alam kong hindi ko pwedeng tanggihan. Isa itong bahagi ng trabaho. Pero sa loob-loob ko, naramdaman ko na—parang sinasadya niya talagang ihiwalay ako sa lahat, para ako’y kanya lang.

Sa eroplano, business class, wala siyang ginawa kundi umupo nang malapit sa akin, halos nakadikit na ang balikat niya.

“You know, Dante,” bulong niya habang nakatingin sa labas ng bintana, “ang boring ng mga business trips kapag wala akong kasama. But now… I think I’ll enjoy this one.”

Hindi ko siya pinansin. Pero ramdam ko ang bigat ng bawat salitang binitawan niya.

Pagdating sa Cebu, sinalubong kami ng mga staff sa isang private luxury villa. Nasa kabilang kwarto ako, pero halos hindi ako makapagpahinga. Ilang minuto lang, kumatok na siya.

Pagbukas ko, nakasuot siya ng manipis na silk robe. Hindi ko alam kung sinadya ba niyang makita ko na halos wala siyang suot sa ilalim.

“Dante, darling… can you help me with something?” tanong niya, sabay pumasok na parang sariling kwarto ko ito.

“Ma’am—Celestine,” agad kong tinuwid ang pananalita, “trabaho ko pong bantayan kayo, hindi ang—”

“Don’t be too uptight.” Nilapitan niya ako, mabagal, parang leon na sinusundan ang biktima. “We’re far away from the city. Walang makakakita. Don’t you ever think of enjoying life, kahit konti?”

Huminto siya sa harap ko, sobrang lapit, halos maramdaman ko ang init ng hininga niya.

“Dante…” may diin ang boses niya. “What if we stop pretending, hmm?”

Tumayo ako, umatras ng isang hakbang, at mariing tumingin sa kanya.

“Pumunta ako dito bilang bodyguard. Hindi bilang—” Naputol ko ang sasabihin ko. “Trabaho lang. Wala ng iba.”

Sandaling natahimik si Celestine. Pagkatapos, ngumiti siya, isang ngiti na hindi ko maipaliwanag kung pang-aakit ba o pangungutya.

“Fine,” aniya habang tumalikod, naglakad papalayo. “But darling, remember this… you can’t resist me forever.”

Iniwan niya akong nakatayo, pawisan kahit malamig ang aircon ng kwarto.

Kinabukasan, habang nasa meeting siya kasama ang mga kliyente, nakatanggap ako ng anonymous text:

“The Navarro girl isn’t safe. Watch her closely. Or both of you will pay the price.”

Napahigpit ako ng hawak sa cellphone. Hindi ito ordinaryong trabaho. Hindi lang si Celestine ang panganib sa sarili kong kontrol—kundi may mga taong nagbabalak ding tapusin siya.

Pagbalik namin sa villa, dumiretso siya sa poolside, naka-swimsuit, parang wala lang. Ako naman, alerto, palihim na ini-scan ang paligid.

“Dante, darling,” tawag niya, nakaupo sa gilid ng pool habang nakataas ang baso ng wine. “Come join me. You’re too serious. Loosen up.”

Sa mga sandaling iyon, biglang may narinig akong kaluskos sa bakod. Agad kong hinila si Celestine palayo, halos natapon ang wine niya.

“Hey! What the hell?!” reklamo niya.

“Get inside. Now!” mariin kong utos.

Hindi pa man siya makasagot, isang putok ng baril ang umalingawngaw sa malayo.

At doon ko napagtanto—hindi lang tukso ang kalaban ko. May banta sa buhay naming dalawa.