Chapter 5

Kinabukasan ng umaga, pababa ng hagdan si Benedict nang mapansin niyang abala ang mga kasambahay sa pag-aayos ng ilang maleta. Napakunot ang noo niya at nagtanong, "Anong ginagawa niyo?"

"Sir, ito po ang mga gamit ni Miss Willow. Tumawag po siya kahapon at sinabing hindi na raw siya babalik dito. Pinapakuha niya ang mga gamit niya para maipadala sa kanya."

Napatingin si Benedict sa mga maleta, at saglit na lumitaw sa isipan niya ang imahe ni Willow.

Karaniwan, sa ganitong oras, handa na ang almusal niya. Naghihintay si Willow sa hapag-kainan, puno ng saya, inaabangan ang pagbaba niya. Siya rin ang maghahatak ng upuan para sa kanya at magpapakilala ng kung anu-anong walang kwentang paksa para lang may mapag-usapan sila.

Pero ngayon, wala na siya rito. Parang may kulang.

Napansin ni Benedict na iniisip pa niya si Willow, kaya agad niyang pinigilan ang sarili at malamig na sinabi, "Kung gano'n, bilisan niyo ang pag-aayos. Ayokong makita ang mga bagay na 'to sa harapan ko."

"…Opo, sir."

Umupo si Benedict sa isang upuan sa sala. Napansin niyang walang nakahandang pagkain sa mesa kaya naiinis siyang nagtanong, "Bakit wala pang almusal?"

"Pasensya na po, sir. Madalas po kasing si Miss Willow ang gumagawa ng almusal sa ganitong oras. Hindi pa po sanay ang bagong kasambahay sa routine ninyo…"

"Bilisan niyo, may trabaho pa ako," malamig niyang tugon habang tinitingnan ang relo. Biglang sumama ang pakiramdam niya, pero hindi niya maipaliwanag kung bakit.

Makalipas ang ilang sandali, inilapag ng kasambahay sa mesa ang isang plato ng tinapay, pritong itlog, at sausage.

Tiningnan iyon ni Benedict at agad na nagdilim ang mukha. "Ano 'to?"

"Ah… almusal po, sir," sagot ng kasambahay, kinakabahan at hindi maintindihan kung anong mali sa hinain niya.

Malamig na sinabi ni Benedict, "Ayoko ng itlog na pinirito sa isang gilid lang. Hindi ako kumakain ng karne sa umaga. Nagbabayad ako ng dalawampung libo kada buwan para lang ihain mo sa akin ang ganitong klase ng pagkain?"

Napayuko ang kasambahay at agad na humingi ng paumanhin. "Pasensya na po! Hindi ko po alam, "

"Sir, bago pa lang siya rito. Papalutuin ko na lang po siya ulit ng panibago."

"Huwag na."

Tumayo si Benedict, madilim ang ekspresyon. Wala na siyang ganang kumain.

Nang sandaling iyon, lumabas mula sa kanyang kwarto si Old Madam Alvarez. Isang sulyap lang sa hapag-kainan, at alam na niya kung bakit naiinis ang kanyang apo.

"Palagi namang si Willow ang gumagawa ng almusal," sabi ng matanda. "Nagigising siya ng alas-kuwatro para magluto ng masasarap na dumplings. Inilalagay niya iyon sa mga maliit na steamer at kahit papaano, may labing-anim na klase ng masustansyang pagkain tuwing umaga. Pero ngayon, wala na siya. Ang hirap nang tiisin ang ganitong buhay."

Napakunot ang noo ni Benedict.

Si Willow naman ang nagdesisyong mag-break sila! Kung gusto niyang umalis, umalis siya! Hindi si Benedict naniniwala na sa loob lang ng tatlong buwan na pananatili ni Willow sa bahay nila, hindi na niya kayang mabuhay nang wala ito!

"Lola, aalis na ako. Papasok pa ako sa trabaho."

"Bumalik ka rito!" mariing sabi ng matanda. "Wala akong pakialam sa iniisip mo. Ang tanging kinikilala kong grand-daughter in law ay si Willow! Ngayon din, pumunta ka sa bahay ng mga Torres at humingi ng tawad. Kung hindi ka niya mapapatawad, huwag ka nang bumalik dito!"

"Lola..."

"Agad-agad!"

Wala nang magawa si Benedict kundi sumang-ayon. "Naiintindihan ko."

Samantala, sa bahay ng mga Torres...

Biglang isang malakas na tunog ng pagsipa sa pinto ang umalingawngaw, saka bumagsak ito sa sahig.

Halos galit na galit si Thiago habang marahas na hinablot ang kumot ni Willow at mahigpit na hinawakan ang kanyang pulso. "Willow! Sira ulo ka na ba? Paano mo nagawang makipagkalas sa Alvarez family? Bumangon ka riyan at ipaliwanag mo sa akin ang ginawa mo!"

Tiningnan ni Willow ang kanyang kaliwang kamay na mahigpit na hawak ni Thiago. Hindi niya nagustuhan ang ginawa nito kaya bahagya siyang napasimangot.

Oo, kapatid niya si Thiago, pero hindi ito tunay na anak ng kanyang ama!

Noong pinakasalan ng kanyang ama si Estrelita, lima na ang edad ni Thiago.

Gayunpaman, itinuring si Thiago na tunay na anak ng kanyang ama at pinalaki bilang young master ng Torres family. Pero dahil sa labis na pag-aalaga ni Estrelita, lumaki itong sobrang spoiled.

Sa kanyang past life, sinulsulan siya ni Estrelita na magpakasal sa Alvarez family. Ginamit siya para mapunta kay Thiago ang buong kumpanya ng kanilang pamilya.

Sa huli, naubos nang tuluyan ni Thiago ang buong negosyo ng Torres family!

Ngayon, habang nakatingin si Willow sa binatang nasa harapan niya, isang rebelde na wala pang dalawampung taong gulang, nag-init ang dugo niya sa galit. Itinaas niya ang kamay at malakas na sinampal ito.

Natulala si Thiago. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. "Ikaw… Pinagbuhatan mo ako ng kamay?"

Mula noon, palaging mahina at madaling utuin si Willow. Wala itong ginawa kundi ang magsalita sa kanya nang mahinahon at maingat. Pero ngayon, paano siya nagkaroon ng lakas ng loob na saktan siya?

Malamig na tinignan siya ni Willow at mahigpit na sinabi, "Oo, sinampal kita! Sino ang nagbigay sa 'yo ng kapal ng mukhang sugurin ang kwarto ko nang basta-basta?"

“Senyorita! Kasalanan ko po! Hindi ko po napigilan si Young Master!” Takot na takot na paliwanag ng kasambahay mula sa pinto.

"Manahimik ka! Bahay ko ‘to! Kahit saan ako gustong pumunta, wala kayong pakialam!" sigaw ni Thiago sa kasambahay. Nanginginig ito sa takot at hindi na nagsalita pa.

Napansin ni Willow ang mga pasa sa braso ng kasambahay. Sa isang tingin pa lang, alam niyang matagal nang inaapi ni Thiago ang mga tauhan sa bahay.

Dati, puro kay Benedict lang ang atensyon niya kaya hindi niya napansin kung gaano kagulo ang tahanang ito sa kamay nina Estrelita at Thiago.

"Bahay mo? Ikaw, Thiago, kailan ka naging may-ari ng bahay na ‘to?"

Tumayo si Willow at lumapit sa kasambahay. Inalalayan niya ito para makatayo nang maayos.

Nang makita niya ang mga pasa sa braso nito, mga bakas ng pananakit, lalo siyang nagalit. Pero ang mas nakakagalit ay ang tahimik nitong pagtitiis.

"Ang Torres family ay isang iginagalang na pamilya. Pero hindi ito isang lugar kung saan pwedeng balewalain ang batas. Sabihin mo sa akin, anong batas ang nagbibigay sa 'yo ng karapatang saktan ang kasambahay natin?"

Nang marinig ito, hindi na napigilan ng kasambahay ang sarili at napaiyak.

Matagal na niyang gustong umalis. Pero ginagamit ni Thiago ang posisyon nito bilang batang ginoo ng pamilya upang pilitin siyang manatili. Pinagbantaan siya na huwag magsumbong o magbitiw sa trabaho.

Ngunit ang ganitong buhay… Sobra na!

“Senyorita! Pakiusap, hayaan mo na akong umalis!”

Lalong humagulgol ang kasambahay.

Samantala, narinig na ni Estrelita ang kaguluhan mula sa ibaba. Agad siyang umakyat sa itaas at pagdating sa kwarto, nakita niya ang kanyang anak na si Thiago, namumula at namamaga ang kalahati ng mukha. Sa isang tingin lang, alam na niya kung ano ang nangyari.

Nang makita ito, agad siyang nagalit at itinuro ang mukha ni Willow. “Willow! Paano mo nagawang saktan ang sarili mong kapatid? Ano ka ba, nababaliw na? Una mong kinansela ang kasal, tapos ngayon sinasaktan mo pa ang pamilya mo! Ano bang gusto mong mangyari?”

“Kapatid? Isa bang taong walang modo at asal ang matatawag kong kapatid?”

Malamig na sagot ni Willow. “Tita, para lang maging malinaw sa lahat, hindi anak ng papa ko si Thiago. Ngayon, matanda na siya, pero sumugod pa rin siya sa kwarto ko nang walang pahintulot. At hindi lang ‘yon, sinasaktan at minumura pa niya ang mga kasambahay! Tignan mo nga ‘yan, ito ba ang tinatawag mong ‘mabuting anak’?”

Napangisi si Estrelita at malakas na sumagot, “Lumaki si Thiago sa Torres family! Tinuring siyang tunay na anak ng papa mo! Bilang ate niya, masyado ka namang mapaghanap! At isa pa, kasambahay lang naman ang sinaktan niya. So what? Hindi naman natin sila pinagkakaitan ng sahod o pinababayaan sa ospital, ‘di ba?”

Lalong lumamig ang tingin ni Willow. “Tita, kung kaya niyang gawin ito sa kasambahay natin ngayon, ano sa tingin mo ang gagawin niya sa mga empleyado ng kumpanya sa hinaharap? Kapag napunta ang Torres Corporation sa kamay ni Thiago, sigurado akong babagsak ang negosyo ng pamilya natin!”

“Willow! Ang bigat naman ng paratang mo! Bata pa si Thiago! Sinong ipinanganak na marunong agad sa negosyo? At isa pa, pinangako mo nang ipapamana mo ang kumpanya sa kanya. Hindi mo pwedeng balewalain ‘yon dahil lang hindi mo natuloy ang kasal mo kay Mr. Alvarez!”

Matagal nang alam ni Willow kung gaano ka-walanghiya si Estrelita.

Ngumiti siya nang malamig at lumapit sa kanyang mesa. Binuksan niya ang drawer at kinuha ang dokumento, ang kasulatan ng paglilipat ng shares ng kumpanya, na kanyang pinirmahan bago pa man ang engagement party.

“Tita, ito ba ang tinutukoy mo?”