I couldn't help to feel something in my stomach the way he handled the situation. All I thought was he would also fight back, the way I shouted to him. And what made me even more surprised was that he was just so calm talking to me and he didn't even bother to say anything else. I thought we would have an unending argument about this. Sa isang gano'n ko lang ay okay na kaagad siya, na parang hindi na siya nagalit pa. Hindi 'man lang ba niya inalam ang kahit anong iba pang bagay, basta sa kanya ay kung saan ako magiging okay ay roon na rin siya. Ibang klaseng tibok ng aking puso at kiliti na nararamdman sa aking tiyan na hindi ko mapigilang hindi maramdaman at alalahanin kung ano ang ibig nitong sabihin. Kinikilig ako sa ginawa niya? O siguro ay natutuwa lang ako sa naging response niya. Pero nakakapanibago lang siguro? Ang alam ko sa mga gano'ng bagay ay mahaba-haba pang usapan ang mangyayari sa amin, pero ngayon ay isang salitaan lang ay tapos na. Habang nagmamaneho siya ay tahimik
"Welcome back!" malakas na sigaw ng kasamahan ko at napasigaw pa ako sa gulat dahil mayroon pa silang pinaputok na kung ano sabay may lumabas na mga confetti, sobrang lakas no'n parang medyo nabasag eardrum ko roon. Ngumiti ako sa kanilang lahat at saka may binigay sa akin si Avereal ng bulaklak, at si Amiel naman ay hawak-hawak niya ang cake na may nakasulat na Welcome back, tumakas sa inuman. "Oh, alam mo na! Blow mo na, tumakas sa inuman!" Nagtawanan naman ang lahat ng kasamahan namin dito at pati ako ay natawa na rin. "Mayroon akong hinanap no'n!" depensa ko naman kay Amiel at saka niya ako pinanlakihan ng mata, sinasabing gets niya naman at nagbibiro lang siya. Tumatawa akong umirap sa kanya at saka ko na ngayon hinipan ang kandila. Sabay-sabay naman silang nagsigawan at akala mo naman talaga kung anong okasyon ngayon. "Ay, 'Te! Pinapabigay nga pala ni Ms. Jeremiah sa 'yo, oh," sambit ni Ivy, isa sa mananahi namin, siya 'yong tagatingin kung may kailangan pa bang iplakado lalo
"Yes, actually by next week na nga pipili si Ms. Jeremiah. At ilang weeks na nga lang din ang bibilangin para doon sa special event nila, supporting advocacy raw for our environment o sa mga bata, medyo nakalimutan ko, however, both whichever advocady will be. I like it because as much as we can provide sustainability and accountability, we're giving that to masses," nakangiti kong kuwento at saka ko hinihimas sa likod si Kiel, natutulog. Si Kye kasi ay nasa likod at kitang-kita namin siya mula sa salamin ng sasakyan na nae-enjoy niyang panoorin ang labas kaya hinayaan na lang namin siya at tahimik naman siya ngayon. Nacu-cute-an ako sa diaper ng dalawa naming alaga dahil parang mas malaki pa 'yon kaysa sa kanila. "Nice advocacy and with your brand providing sustainability in every clothing you all are making, we're also making sure that what we're building such branches are eco-friendly and still close to nature. If it is about children, we also have a heart for them." Napatango nam
Flashes of cameras will be heard and sparkles, different lights, and magnificent people will be seen here. Yes, today is the day that Ms. Jeremiah or should I say, Ms. Jem or even only Jem. She said that it's her nickname, she gave us the right to call her that because after all, we all are not just partners but already established a connection that can be labeled as friends. We watched her as she gracefully walked in the dress that A.A. Studio brand, and she is wearing the Hot Pink that I've given my love and passion in my profession. It was flowy and lovely especially as Jem walks with grace, poise, and confidence. I couldn't help but also clap at her as everybody does. She's so stunning. "Yes! I really loved this dress so much, this is so far my favorite in my wardrobe, but I like everything for sure. But this one really gave me like I feel like this one suits me more. I would like to thank Allison Gomez, Amiel, and all of your team. Not for being arrogant, but I feel like this o
"Nobody! I swear, hindi ko siya kilala at na-set up nga lang kami." "Oh, yeah?! With that picture of yours? It seems like you both—" "Will you please stop making an issue?! Hindi ko nga siya kilala, I swear, Louis! Sumunod lang ako sa utos nila na gano'n daw, eh!" sigaw ko, sobra na akong nafru-frustrate ngayon. Alam ko namang mali ko, ang ayaw ko lang ay bakit ganyan siya makaasta sa akin? Mukhang ito na na naman kami? "Puwede kang humindi, bakit hindi mo ginawa?" Natigilan, nangilabot, at nanlamig ako dahil sa boses niya. Hindi ko na alam ang sasabihin ko dahil kahit anong paliwanag ko ay hindi maayos ito ng sa tawag lang, mas gusto ko nagkakausap kami nang harap-harapan. "We'll talk about it later," huling kong sambit at saka ko na pinatay ang tawag. Napahilamos ako ng aking mukha, muli na namang nag-ring ang cellphone ko. Tinignan ko kung sino ang tumatawag at nang makita na siya ulit 'yon ay hindi ko maiwasan na maiyak na namang muli. Ito na naman kami, paulit-ulit na lang.
"What?! Really? Do y-you love me?" he asked, still confused about what I have confessed. I am still in the moment in shock. We were like running runners, chasing up ahead on the finish line of who'll admit feelings first. It turns out, there's no need for competition because while we are competing with each other, our hearts already winning against it. "Uhm... uh..." Hindi ko na masabi ang gusto kong sabihin dahil bigla niya na lang ako niyakap at binuhat. Saka kami nagpaikut-ikot, parang bata lang. Pero masaya kami pareho at masaya na rin ang puso ko dahil nasabi ko na rin ang matagal ko nang gustong ilabas mula sa aking nararamdaman. "Yes!" malakas na sigaw ni Louis. Pumasok sa isipan ko kung ano lang ang naganap sa amin kanina kaya natawa ako't pinalo siya nang mahina sa braso niya. "Ang ingay mo, ibaba mo na ako!" sigaw ko sa kanya at ginawa niya naman ang sinabi ko habang tumatawa pa. Pero hindi niya pa rin ako tinigilang yakapin, mahigpit ang mga yakap niya at kung anu-ano
Days? Weeks? Months? Years... have passed and we are still together. I couldn't ask for more, how I love loving him for life. We have been into two years together and being with him in those years was really magnificent. We are both contented and every day might be doing the same thing, but, h*ll, I could do it forever.We celebrated our monthsarry and it was always special and perfect, we celebrated one year together and it was extraordinary! It was only filled with love, contentment, and healthy relationship we could have. We sometimes fight, but at the end of the day, we'll be okay. We may have misunderstood, we will immediately talk about it.We may sometimes don't get along, but he will swallow his pride willingly and then approach me with a smile. He always makes me feel that I'm the most beautiful woman in this world, he'll serve me, he'll take good care of me, kiss me on the forehead and he will always say that I'm the most wonderful person he knows. He was very sweet to me,
"Ang landi talaga!" sigaw ni Amiel mula sa likod at nagtawanan naman ang mga kasamahan namin, at pati na rin kami ni Louis. Bumitaw na siya mula sa pagkakayakap at malapit na akong umiyak dahil nagiging emosyonal ako sa nangyayari. Hinawakan ni Louis ang likod ko at saka kami sabay na lumapit sa mga kasamahan ko. Oo, alam na nila ang tungkol sa amin ni Louis. Dahil ba naman sa kadaldalan ni Amiel, hindi niya natikom ang bibig niya. Nang madulas niyang nasabi na kasal na ako, kumalat na kaagad ito. Lahat na sila ay nalaman na kaya wala na akong ibang pagpipilian kung hindi na sabihin na rin sa kanila. Sinabi ko naman na under contract din naman 'yon. Nag-okay naman sila at walang-sawa naman na nila akong inasar-asar, at dahil alam na rin naman nila ay pinakilala ko na rin sa kanilang lahat si Louis. Nagtampo pa nga si Louis no'ng araw na 'yon dahil sa kanya daw sa akin ay kilala na siya ng pangalan at itsura pero sa kumpanya pa raw ay hindi pa ako kilala ng mga tauhan niya. Sinabi k