INICIAR SESIÓNMabilis na nagpalit ang screen at lumabas doon ang aking diagnosis report ukol sa depresyon. Malinaw na nakasaad doon na hindi ito kamakailan, kundi mula pa tatlong taon na ang nakalipas.Bawat resulta ng pagsusuri at gamutan, bawat reseta ng gamot, bawat sesyon ng psychotherapy— lahat ay naroon.Kahit hindi man malinaw sa screen, tiniyak ni Vicento na may nakaimprentang kopya ng mga ito upang bawat isa ay makabasa.Hawak ng mga miyembro ng pamilyang De Leon ang ulat.Nanginginig nang todo ang mga kamay ni Mama Sandy, at bakas sa kanyang mukha ang matinding paniniwala na nabasag.“Imposible, lubos na imposible! Si Ria, paano siya magiging ganito?”Habang tinitingnan nila ang mga tala ng gamutan, higit itong kapanipaniwala kaysa sa anumang sinabi ko at bumuhos ang kanilang mga luha nang hindi nila namamalayan.Marahil ay naisip nila ang malagim kong kamatayan, ang mga taon ng paghihirap na tiniis ko, at ang malamig at marahas na pagtrato na ipinadama nila sa akin— bawat pangungutya, ba
Natahimik si Mama Sandy, na kakapanig lamang kay Nica. Nagkukunwaring biktima si Nica, ngunit sa likod ng kaniyang mga mata ay kumikislap ang isang malamig na tingin na tila hahahati sa akin.Ang tagumpay niya noon ay dahil lang sa siya ang pinaburan. Lagi ako ang mali. Wala akong magawa at nawalan ng salita sa harap ng lahat. Pagkaraan ng aking muling pagkabuhay, ako na ang kumokontrol. Ako ang nasa kadiliman, at siya ang nasa liwanag. Siya ang nahulog sa maingat kong hinabing bitag, at ngayon siya naman ang makakatikim sa lahat ng sakit na dinaing ko.Nanatiling sa akin ang mga titig ni Denver. Siya ay isang taong madaling magpadala. Nagmumukha siyang maawain at tapat, ngunit sa katotohanan siya ay malamig at walang puso, at inaalala lamang ang sarili. Isang malalim na makasariling tao siya.Ang mga tagahanga sa madla, na dati'y mabagsik para kay Nica, ay nanahimik na ngayon, nalunod sa aking kuwento.Huminga ako at nagpatuloy. "Malabo pa ang pagkamatay ni Ria De Leon. Hindi ko inas
Nang makita ni Nica ang ipininta ko, hindi niya naitago ang kanyang matinding inggit. Alam niyang ito ay isang dobleng obra, at ang pagkopya niya sa akin ay kulang sa diwa— parehong sa teknik at sa konsepto, malayong-malayo ang antas.Karamihan sa mga ipinintang ninakaw niya ay ginawa ko noong mga panahong ako’y labis na nalulumbay, kaya’t may madilim at mabigat itong tema. Ngunit ang ipininta kong obra sa mismong lugar na ito ay nilamon ng liwanag ang lahat ng iba.Si Sofia naman ay nasa napakahinang kalagayang pangkaisipan — hindi niya man lang natapos ang kanyang obra.Tinitigan niya ang gawa ko at nagsalita. “Imposible! Paanong ikaw, na walang kwenta, ay nakagawa niyan?”Maging si Mama Sandy ay nangitim ang mukha sa inis. Hindi niya inasahan na ako ang magiging dahilan ng pagkakahulog ng reputasyon ng kanyang anak na “may talento.”Ang mga dati’y kakampi ni Nica ay biglang nagbago ng tono.“Hindi ko inakalang ganito kaganda ang pintura ng pekeng RS. Ang galing niya pala.”“Hindi k
Natakot si Nica sa akin. Tinulak niya ako palayo na may halatang takot sa mukha, na para bang isa akong masamang multo. Ang mga sinabi ko ay sapat na para magdulot sa kanya ng mga mapanirang isipin at hindi mapakaling damdamin.Matagal bago siya nakapagsalita. “Miss Canlas, nagbibiro ka ba? Bakit naman ako aatras sa kompetisyon?”Habang sinasabi niya iyon, sinadya niyang lakasan ang boses niya para maakit ang atensyon ng mga tao sa paligid. Sa isang iglap, napako sa akin ang tingin ng lahat.Parang pinalalabas niya na ginagamit ko ang kung anong ilegal na paraan para pilitin siyang umatras sa laban.Nagsimulang murahin at bwisitin ako ng mga tagahanga ni Nica, kaya’t naging magulo ang buong eksena. Tahimik na nagpanatili ng kaayusan ang host at mga guwardiya, at binigyan naman ako ni Nica ng isang mapanuyang tingin na para bang sinasabi niyang masyado pa akong bata para kalabanin siya.Ito ang pinakapaborito niyang taktika, ang galitin ang iba at gamitin ang emosyon bilang sandata lab
Lahat ng mga manonood na nakakakilala sa akin ay nagsimulang magsibulungan. Si Susan ay palaging naniniwala na mas magaling si Sofia sa akin sa lahat ng bagay.Ang totoo, halos hindi nga pumasa sa pamantayan ang anak niya. Kaya paano ko raw siya malalampasan?Kaninang-kanina lang ay nagyayabang pa siya sa harap ni Edmund, ngunit agad din siyang napahiya na para bang sinampal ng katotohanan ang lahat ng tumingin sa akin nang mababa.Ang pinakadimakapaniwala sa lahat ay si Edmund mismo. Parang ngayon lang niya ako nakita at may bakas ng hindi paniniwala sa kanyang mga mata. “Paano... paano siyang naging siya?”Malamig na sumabat si Vicento. “Bakit naman hindi, Tito Edmund? Sigurado ka bang kilala mo talaga ang sarili mong anak?”Ang mga salitang iyon ay tila isang malakas na sampal sa mukha ni Edmund.Paanong matatanggap ni Susan na mas magaling ako kaysa sa anak niya? Agad siyang sumigaw. “Imposible! Kilala ko ang kakayahan Ria sa pagpipinta! Siguradong nandaya siya. Oo, siguradong may
“Sumali ka talaga? Nakakatawa naman. Tingnan mo nga, wala man lang ang pangalan mo sa listahan.”Si Sofia ay sumali upang makilala, kaya ginamit niya ang kanyang tunay na pangalan. Ito rin ang dahilan kung bakit ginamit ni Nica ang kanyang tunay na pangalan, at hindi ang RS.Wala man lang nabanggit na Ria Canlas o Ria Victorillo sa mga kalahok, kaya natural lamang na hindi ako sineseryoso ni Sofia.Tinakpan ni Susan, ang matandang mapagkunwaring babae, ang kanyang bibig at palihim na tumawa. “Ria, alam ng tita na napaka-proud mo sa iyong sarili at gusto mong makipagkumpitensya sa aming Sofia sa lahat ng bagay. Pero kung wala kang talento sa pagpipinta, wala ring saysay na pilitin mo. Isa pa ay kasal ka na. Dapat ay mag-focus ka na lang sa pag-aalaga sa asawa at mga magiging anak mo. Bakit mo pa kailangang ipahiya ang sarili mo sa publiko at gawing katatawanan ang pamilya Victorillo?”“Para sa pamilya Victorillo, si Ria Canlas ay isang karangalan, hindi kailanman naging isang kahihiyan







