Chapter 2

Nagising ako dahil ramdam na ramdam ko ang lamig ng semento. Ang sakit ng katawan ko at medye nanlalabo ang aking mga mata sa kakaiyak.

Napabalikwas ako sa pagkakahiga nang bumukas ang pintuan at niluwa nito si Alex na malamig ang tingin sa akin. Napaatras at nakaramdam ako ng takot.

"P-please, hindi ko sinasadya.. Huwag mo akong sasaktan..." Pakiusap ko at hinarang ang kamay ko sa aking mukha.

Nakita ko naman ang gulat nito sa mga mata dahil sa naging reaksyon ko. Ito ba ang tinatawag nilang trauma?

"Hey". Tawag nito pero nanginginig ako at siniksik ang sarili ko sa sulok.

"Please, pangako! Hindi ko na sya sasaktan! Hindi ko uulitin 'yon..." Anong nangyayari sa'kin? Bakit ako nagkakaganito?! Nagsilandasan ang mga luha ko.

"Fuck, anong drama na naman ito, huh?" Inis nyang sabi at lumapit sa'kin. Nataranta ako at mas lalong siniksik ang sarili ko sa sulok.

"Maawa ka, Alex! Pangako, lulugar na a-ako. H-huwag m-mo l-lang a-akong s-sasaktan. Pumipiyok ako at namamaos na rin ang boses ko. Nilalamig ako at sumasakit ang ulo ko.

I feel so dizzy. Gusto kong matulog, gusto kong magpahinga, pero alam kong sasaktan lang ako ni Alex.

"Damn, Heart! Listen to me! Stop crying!" Hindi ko alam kung isang panaginip ang narinig kong boses kay Alex. Galit siya ngunit punong-puno ng pag-aalala ang boses niya kahit malamig ito.

Naramdam ko ang init ng mga kamay niya nang haplusin nito ang buhok ko.

"H-huwag m-mo a-akong s-saktan, p-pakiusap..." Huling sabi ko bago ako tuluyang nawalan ng malay.

_________

Nagising ako dahil sa ingay sa loob ng kwarto ko. Minulat ko ang mga mata ko at nakita ang sarili kong nakasuot ng pajama at puting t-shirt. Sino ang nagdala sa akin dito? Sino ang nagbihis sa'kin?

"Don't tell me you like her na." Pinanatili kong nakapikit ang mga mata ko at nagtulog-tulugan nang marinig ko ang boses ni April sa loob ng kwarto.

Gusto nga ba ako ni Alex? Sana naman oo dahil alam kong concern siya sa akin kanina. Gusto kong marinig ang sagot.

Napalunok ako at hinintay ang sagot niya pero hindi ko mapigilang mapaiyak kahit tulog ako dahil sa sagot niya.

"Of course not! You know, babe, ikaw lang ang mahal ko. Besides, she's just my maid after all." Gusto kong tumakbo palayo pero hindi kaya ng katawan ko. Ramdam na ramdam ko rin ang pag-init ng katawan ko. Nilalagnat ako.

"Then bakit ka nag-aalala sa kanya kanina?!" Alam kong naiinis na si April dahil sa tanong nito.

Nag-aalala sakin si Alex? Biglang kumabog ang dibdib ko dahil sa malamang dahilan. Pero nawala din yon ng marinig ko ang sinabi nya.

"Alam mo naman ang pamilya niya, babe! Masyadong protektibo sa nag-iisang prinsesa nila." Sagot nito! Tumagilid ako ng higa at doon tuluyang umiyak.

Kamusta na kaya si Mom at Dad? Paano kapag nalaman nila ang nangyari sa akin? Siguradong kukunin nila ako kay Alex. Hindi pwede! Hindi pwedeng malaman nila ang naging sitwasyon ko sa piling ng taong mahal ko.

"Mabuti nalang! At isa pa, 20 na sya at hindi muna sya kailangan pang alagaan." Napapikit ako nang mariin at napakuyom ang kamao ko. Gusto ko syang sampalin o ihulog sa pool para matauhan sya na may asawa na ang lalaking nilalandi nya.

Kung sabagay! Asawa ba ang turing niya sa akin?Napangiti nalang ako ng mapait.

"Nagseselos ka lang at saka huwag kang mag aalala, sayo lang ako." Sabi ng asawa ko. Sumilip ako at sana hindi ko nalang ginawa.

Napahawak ako sa dibdib ko at tuluyang tahimik na nalahagulhol nang makita ko ang paghahalikan nila mismo dito sa loob ng kwarto ko.

'Pwede ba, Alex, doon naman kayo sa labas? Nasasaktan na ako.'

Gusto ko 'yang isigaw pero wala akong lakas na loob na gawin 'yan dahil ayaw kong ito pa ang sanhi ng pag-aaway namin at maging dahilan ng paghihiwalayan namin. Ayaw ko. Hindi ko 'yon kaya.

Narinig ko ang pintong nagsara. Kaya dali-dali akong tumayo kahit masama ang pakiramdam ko. Ni-lock ko ang pinto at niyakap ang tuhod ko at umiyak.

'Kaya mo yan, Heart. Kunting tiis nalang.'

Pagkukumbinsi ko sa aking sarili bago umikot ang paningin ko. Dahil siguro sa lagnat ko. Dahan-dahan akong tumayo at tuluyang bumagsak sa kama ko at nakatulog.

April's POV

Ang sarap tignan na makita syang nasasaktan. Ganyan nga masaktan ka!

Gagawin ko ang lahat masira lang kayo, at sa oras na 'yon saka ko na ipakita ang totoong ako. Hahaha, kawawa ka naman! Tanga ka kasi, at sa oras na mawala ka na sa landas namin ay saka ko rin sasaktan ang lalaking pinakamamahal mo.

Nagising ako dahil kumukulo na ang sikmura ko dahil sa nagugutom ako. Tumingin ako sa orasan at alas sais na pala ng gabi. Dahan-dahan akong tumayo at hindi ininda ang sakit ng ulo ko pati na rin ang pagkahilo ko.

Bumaba ako ng hagdanan pero walang Alex ang nasa bahay. Hindi ko naman napigilan ang luha ko dahil sa mga naalala ko kanina.

'Pwede ba, Heart, kumain ka nalang?'

Usal ko sa isip kaya pumunta ako ng kusina. Uminom ako ng tubig at tinignan ang ref. May pagkain na luto na pero malamig na ito. Halatang kaninang umaga pa naluto. Pero ang pagkakaalam ko, hindi ako nakapagluto kanina dahil nawalan ako ng malay.

Merong chicken adobo at sinabawang isda. Dahil sa gutom ako ay kinain ko na ang pagkain. Alam kong hindi na 'yon uuwi dito dahil kasama niya si April.