Chapter 2.2

Tila hindi masyadong makapagsalita ang lalaki sa nakikita habang sinusundan ng tingin si Rosie na nakatitig mismo sa mata nito. Makikita sa paraan ng kanyang paglalakad ang kapangyarihan na taglay niya kahit na hindi gaano kagarbo ang kanyang suot. Ginawa niyang runway ang conference room sa mala-tubig nitong paglalakad.

Isang simpleng dark blue suit, white polo na nakabukas ang buttones na sapat na upang makita ang kanyang collar bone, blacks slacks na hapit sa hita niya at black heels na hindi gaano kataas ngunit nagpapatangkad sa kanya. Nakalugay ang buhok nito na halatang kinulot upang maging wavy at ang kumumpleto ng kanyang suot ay ang wrist watch nito at diamond earrings na halatang mamahalin.

"Nice to see you again, Mr. Montreal." Nilahad niya ang kamay niya sa nakatamemeng si Claude na hindi naalis ang tingin sa babae. Hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita kaya ganito na lang ang gulat niya habang nakatitig dito.

Ang ilan sa mga kasama nilang tao sa loob ay nagulat din dahil halos lahat sila'y nasa reception kagabi. Kaya ang makita si Rosie ngayon sa conference room bilang model nila ay talaga nga namang nakakagulat para sa kanila. Hindi nila lubos maisip na ang babae kagabi ay muling magpapakita sa kanilang harapan.

"Nagulat ata kita, Mr. Montreal?" Pinitik pa niya ang kanyang daliri kaya bumalik sa reyalidad si Claude ngunit hindi pa rin nito tinanggap ang kamay ng babae na nakalahad. Kaya naman si Rosie na ang kumuha ng kamay nito at nakipagkamayan sa kanya.

Saglit lang 'yun ngunit malakas ang impact sa lalaki na parang hinabol pa ang kamay nito nang paghiwalayin na niya. Mula sa pag-upo ni Rosie, sinundan niya ito ng tingin na para bang may mahikang nilagay sa kanya ang babae upang magkaganito siya. Kung ano ang nararamdaman at nangyayari sa kanya ngayon, ganitong ganito rin kahapon kaya hindi siya gaanong maka-concentrate.

Tumikhim siya at inayos ang kanyang necktie. "Simulan na natin ang meeting."

BUONG meeting, hindi nakatutok gaano si Claude sa kung ano ba ang agenda ng kanilang pagtitipon. Sa tuwing magsasalita naman si Rosie, nasa kanya lang ang atensyon nito na hindi mawala wala. May pagkapropesiyonal ang babae na ngayon lang nakita ni Claude ng harapan dahil noon hindi naman ganito ang babaeng minsan na niyang naging asawa.

Namamangha siya hindi lang dahil sa pagkamatalino nito, kundi pati na rin sa pagbabago ng buo niyang kaanyuan. Dati ng maganda si Rosie ngunit hindi siya palaayos kaya isa ito sa naging dahilan kung bakit kinakahiya siya ng asawa. Kaya namang ngayong bumalik na siya, hindi niya akalain na kaya pala ng babae na ayusin ang itsura nito.

Hindi rin mawala wala sa isipan niya na lilitaw muli ito sa kanya kung saan sa mismong kumpanya niya pa na patagong kanyang ikinagagalak.

"Thanks for the time, Mr. Montreal," sabi ni Rosie pagtayo nito. Tatalikod na sana siya nang hawakan siya sa kamay ni Claude na nagpangisi sa kanya sa isipan nito.

"P-pwede ba tayong mag-usap?" may kabang tanong niya. Nilingon ni Rosie ang sekretarya nito at sinenyasan na mauna na bago tumango kay Claude bilang sagot.

Pinaalis muna nila ang lahat hanggang sa sila na lang dalawa ang natira sa loob matapos isara ng sekretarya ni Claude ang pinto ng conference room.

"Ano ang gusto mong pag-usapan?" tanong ni Rosie na sumandal sa mesa habang nakatitig sa mga mata ng lalaki.

"Bakit ka bumalik? Para ba bawian kaming dalawa ni Kourtney sa aming ginawa?" Natawa nang mahina si Rosie sa tanong nito at iiling iling pa siya na tinignan ang lalaking mukhang napahiya sa paraan ng pagkakatawa niya.

"Come on Claude, it's a childish thing to do. Hindi ako ganun kababaw para bumawi, if I want to make someone miserable, I need a deeper reason for revenge," makahulugan nitong sabi.

"Kung ganun, bakit ka bumalik?" Kinuha ni Rosie ang isang envelope na iniwan ng kanyang sekretarya kanina at tahimik na inabot kay Claude na natuon ang tingin dito.

"It's a divorce paper, 'yan ang rason kaya ako bumalik. Kasal pa tayo hindi ba? Hindi niyo mare-register ang kasal niyo ni Kourtney hangga't kasal pa tayo, lalong lalo na ako." aniya, Rosie. Nagulat siya sa sinabi nito kaya hindi niya agad kinuha ang inaabot ng babae.

"What do you mean lalong lalo na ikaw?" kunot noong tanong ng lalaki. Binaba ni Rosie ang envelope sa lamesa saka umalis aa pagkakasandal. Binulsa nito ang kamay sa suot niyang slacks bago magsalita.

"I'm getting married, kaya hangga't maaari bilisan na natin ang pagpapawalang bisa ng kasal. Hindi ba 'yun naman ang gusto niyong dalawa?"

"If that's what you want, why did you kiss me last night? And why the hell did you cause a scene if you don't want revenge?" galit niyang sabi sa babaeng nilapitan siya't hinawakan sa pisngi nito. Sa paghawak niya, naibsan ang nararamdaman nitong galit at hindi niya alam kung paano 'yun nangyari.

"Do you want to know? Kapag sinabi ko baka magdalawang isip akong ibigay sa'yo ang mga papeles na 'yan." Kumunot ang noo ni Claude sa sinabi nito na nagparamdam sa kanya ng kaunting kaba.

Mas lumapit pa sa kanya si Rosie hanggang halos magkadikit na ang ilong nilang dalawa, nakatitig ang babae sa labi nito kaya ganun na lang ang init na naramdaman ng lalaki sa katawan ngayong sobrang magkalapit sila.

"I caused that scene because I still love you, Claude same for the reason I was kissing you last night. To be honest, I hate seeing you both. I'm jealous of how you announced to the public about your marriage to Kourtney yet mine is hidden from them." Bumaba ang kamay ni Rosie papunta sa balikat nito at hahalikan sana sa labi ang lalaki nang ilayo nito ang mukha ngunit hindi pa rin naaalis ang kamay sa balikat.

"It's not revenge darling, it's love. And I really missed you, that's why I can't stop myself from kissing you even now," nang-aakit niyang sabi. Pinadausdos niya ang kamay niya paalis sa balikat nito ngunit bago ito maalis, sinalo ito ni Claude para hilain siya palapit.

Pumulupot ang kamay nito sa bewang ng babae kaya nagkadikit ang katawan nilang dalawa. "Then why did you stop? Alam mo ba kung gaano mo ako binabaliw sa mga ginagawa mo?"

"Ibig sabihin ba niyan may impact ako sa'yo?" Mas dinikit pa ni Rosie ang katawan nilang dalawa na nagpasandal dito sa mesa. Inalis din nito ang isa pang buttones ng kanyang polo na nagpatingin kay Claude roon.

"Kung ganon din lang na may impact pala ako sa'yo, mas pinapahirapan mo akong tapusin ang namamagitan sa ating dalawa. Parang gusto kong bawiin ang divorce papers." Bumalik ang tingin niya sa mata ni Rosie na puno ng sinseridad kaya naman walang salita nitong hinalikan sa labi ang babae na agad niyang tinugon.

Humigpit ang hawak ni Claude sa bewang nito habang ang isa'y pinakawalan ang kamay ng babae na humawak sa kanyang d****b. Ginamit niya ang isa niyang kamay upang ilagay papunta sa likod ang buhok nitong tumatakip sa kanyang leeg. Balak nitong h***kan si Rosie sa leeg na agad nalaman ng babae kaya naman siya na ang pumutol ng h***k.

May pagkadismayang tinignan siya ni Claude kaya naman iniwanan niya ng h***k ang lalaki sa may bandang panga. "Let's continue this in my apartment, do you remember the card I gave you? Nakalagay roon ang address ko, hihintayin kita mamaya okay? I have a gift for you, 'wag mo akong paghintayin."

Isang mabilis pang h***k ang iniwan nito bago kumawala sa lalaking mariing napakagat sa labi. Sinundan niya ang babae na umalis sa conference room hangganga sa mawala ito.

"Ready my apartment, dadating siya mamaya," mahinang utos ni Rosie pagkasalubong sa kanya ng sekretarya nito.

"Yes, mistress."