LOGINShare
ตอนที่ 3
Last Updated:
2025-08-21 11:00:32“นี่เขตคราม! ปล่อยฉันนะ!” ใบข้าวร้องลั่น ดิ้นรนให้ตัวเองรอดพ้นจากผ่ามือร้าย
“ตามมาเงียบๆได้ไหม จะแหกปากทำไมวะ!” เขตครามไม่ได้หันไปตะคอกอย่างทุกที แต่น้ำเสียงของเขา แม้แต่เจ้าตัวยังรู้ว่ามันแข็งกระด้างสุดๆ “แล้วจะลากทำไม คุยตรงนี้ก็ได้ไหม โอ้ย! คราม!” ปึก! “อ๊ะ!” เมื่อเดินมาจนถึงมุมอับด้านหลังอาคาร เขตครามก็เหวี่ยงร่างบอบบางแสนดื้อรั้นใส่กำแพง ไม่ได้แรงมากนัก แล้วหลังจากนั้นร่างกำยำก็รีบก้าวเข้าไปประชิดตัว ยกสองแขนขึ้นกักขังคนจะหนีไว้ กดใบหน้าต่ำลงจนคนตกใจตัวแข็งทื่อ ดวงตาหวานปรือลงช้าๆ เมื่อคิดได้ว่า ‘เขากำลังจะจูบ’ “ลืมไปแล้วหรือไงว่าเรามาจากอนาคต” คนที่เผลอคิดไปว่าจะโดนจู่โจมจูบลืมตาขึ้นช้าๆ เห็นแววขบขันในดวงตาคมกล้า ใบหน้าจึงเรียบตึงขึ้น แค่เผลอไปเถอะ ใครมันจะอยากเอาปากไปแนบกับโถส้วม! “ยังไม่มีอะไรพิสูจน์ด้วยซ้ำ ว่านายกับฉันมาจากอนาคต บางทีเราอาจจะแค่ฝัน ฝันเรื่องเดียวกัน” “แบบเป็นตุเป็นตะ?” เขตครามพยายามซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้ เขาไม่มั่นใจเพราะคนตรงหน้า เขาอยากซ่อนมันให้แนบเนียนที่สุด แม้บางครั้งจะเผลอหลุดแสดงมันออกมาตามความเคยชินของร่างกายก็ตาม “อือ! ประมาณนั้นแหละ นายจะให้ฉันเชื่อหรือไง ว่าตัวเองย้อนกลับมาในอดีตอะ นี่มันยุคไหนแล้วคราม ดูหนังดูละครมากไปปะ?” ใบข้าวเริ่มขยับตัวเมื่อรู้สึกได้ว่าไอร้อนจากร่างกำยำแผ่ซ่านออกมามากกว่าปกติ ในวินาทีที่ร่างกายจะห่างไกลจากไอร้อนนั้น แขนซ้ายกำยำก็ลดต่ำลงมา ผ่ามือกดแนบเข้ากับแผ่นหลัง ดึงรั้งร่างของเธอกลับไปแนบชิดยิ่งกว่าเดิม “ตรงนี้ของเธอมีปานสีแดงอยู่” น้ำเสียงแหบพร่ามาพร้อมกับนิ้วมือที่ลูบวนอยู่บริเวณสีข้าง ในตำแหน่งที่มีปานสีแดงอยู่จริงๆ เจ้าของปานเบิกตากว้างอย่างตกใจ ถ้าหากเขาเป็นแค่เขตครามอายุยี่สิบเอ็ดปี เขาไม่มีวันรู้ได้แน่ว่าตำแหน่งนั้นบนร่างกายของเธอ มีปานสีแดงซ่อนอยู่จริงๆ เพราะมันอยู่ในจุดที่ลับมาก และปกติก็มีบราปิดทับไว้อีกชั้น “ไอ้! ไอ้ลามกโรคจิต นายสั่งให้คนไปแอบดูฉันเหรอ!” ใบข้าวพยายามบ่ายเบี่ยงความจริง มันยากที่จะยอมรับ ทั้งเรื่องย้อนกลับมา ทั้งเรื่องภรรยาของเขตคราม “ฉันจะไปสั่งให้คนทำแบบนั้นได้ยังไง … เราทำกันไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ทุกครั้งก็มีแต่เธอทั้งนั้นที่ถอดให้ฉันดูก่อน” ใบข้าวอ้าปากพะงาบๆ หาเสียงของตัวเองไม่เจอ แต่ทว่า ภาพคล้ายๆกับที่เขาพูดมา ดันโผล่เข้ามาในหัว และโคตรจะคมชัดยิ่งกว่ามองผ่านแว่นสามมิติ เธอกำลังลงมือถอดบราเซียออกด้วยตัวเอง ในขณะที่เขาจับจ้องมองการกระทำของเธอด้วยสายตาเร่าร้อน อ่า! เขตครามเซ็กซี่เป็นบ้า “…ก็นั่นแหละ ฉันแค่อยากจะเตือนเธอ ว่าการกระทำหลังจากนี้ จะเป็นตัวบ่งชี้อนาคตของพวกเรา ฉันไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นเราถึงได้ย้อนกลับมา แต่ได้โอกาสมาทั้งที เราต้องคิดดีๆไม่ใช่หรือไง” “มัน … ก็ใช่แหละ แต่จะให้ฉันเชื่อว่าคนอย่างนายเนี่ยนะเป็นสามีในอนาคตของฉัน” ใบข้าวเงยหน้าขึ้นพูด มือที่ขยุกขยิกอยู่บริเวณสีข้าง ตอนนี้ทิ้งไว้เพียงสัมผัสจากมัน เขากำลังใช้มือข้างนั้น สางเส้นผมสีดำที่มันปกระใบหน้าขึ้น “หึ! ฉันเองก็อยากจะพูดแบบนั้นเหมือนกัน” “นี่! นายจะไปไหน? ฉันยังไม่หายสงสัยเลยนะ” ใบข้าวถามคนที่หมุนตัวหันหลัง ดวงตาสีเข้มกว่าที่เห็นในเสี้ยววินาทีสุดท้ายดูมีลับลมคมในแปลกๆ เขาต้องรู้อะไรมากกว่านี้แน่ แม้กระทั่งช่วงเวลาที่ย้อนกลับมา เขาอาจจะย้อนกลับมาเร็วกว่าเธอด้วย “เธออยากเปลี่ยนอนาคตไม่ใช่หรือไง ถ้าเธอไม่อยากเป็นเมียฉันขนาดนั้น ก็อยู่ห่างๆฉันซะใบข้าว” ใบหน้าหล่อเหลาเอี้ยวกลับมาพูด มันดูมีเสน่ห์ และฉายความเจ้าเล่ห์ แต่ลึกเข้าไปในดวงตาสีเทาเข้มคู่นั้น ใบข้าวไม่สามารถอ่านความรู้สึกข้างในได้ และมันคงอยู่ให้เธอเห็นเพียงเวลาไม่นาน เขตครามหันใบหน้ากลับไป ช่วงขาเรียวยาวทำให้เขาหายไปในเวลารวดเร็ว ทิ้งเธอไว้กับประโยคชวนใจหาย และความสับสนวุ่นวายภายในหัวใจ ติ๊ ติ๊ด! ติ๊ ติ๊ด! ในขณะที่สมองกำลังคิดอะไรวุ่นวาย เสียงเตือนจากโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น จนใบข้าวหลุดออกมาจากห้วงความคิด เธอล้วงมันออกมาดู พรูลมหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงและรุนแรง คงต้องยอมรับซะแล้วสิว่า เรื่องบ้าๆนี้มันเป็นเรื่องจริง เธอกับเขาเป็นพวกหลุดโลก อนาคตที่เธอเคยฝ่าฟันไปถึงความสำเร็จแล้วครั้งหนึ่ง เธอต้องกลับมาลุยด่านเคลียร์มันอีกครั้ง “โอ้ย! จะสายแล้วเนี่ย เพราะมัวแต่เสียเวลากับไอ้บ้าคราม!” ใบข้าววิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิต จุดมุ่งหมายของเธอคือผับหรูที่เปิดในย่านเศรษฐกิจ มันอยู่ในเขตที่กฎหมายกำหนดพอดิบพอดี เลยเขตนั้นมาเพียงเล็กน้อย คืออาณาเขตกว้างใหญ่ของมหาวิทยาลัยที่เธอเรียน คนที่สามารถเปิดมันในขอบเขตที่ท้าทายขนาดนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ เขตครามไง ลูกชายมหาเศรษฐีเบอร์ต้นๆของเมืองไทย ผู้ชายที่อยากทำอะไรก็ได้ทำเพราะพ่อรวย เขตครามเป็นลูกชายคนเดียวของคุณเขตขันธ์ นักลงทุนตัวพ่อ ที่มุ่งเน้นการหากำไรจากธุรกิจหลากหลายแขนง บริษัทที่ท่านเข้าไปเทคโอเวอร์ต่อจากเจ้าของเดิมที่ประสบปัญหา เพียงไม่กี่ปีก็ทำกำไรกลับคืนมาให้ท่านมากมายมหาศาล มีเพียงธุรกิจเดียวเท่านั้นที่ท่านเคยคิดอยากจะยอมแพ้ นั่นก็คือธุรกิจเรือท่องเที่ยว ที่มันเป็นธุรกิจหลักของต้นตระกูล แต่มันก็ทำให้ท่านเปลี่ยนความคิดนั้นไปในที่สุด เพราะการบริหารของเขตคราม เขาในวัยสามสิบปี สามารถพาธุรกิจนี้ก้าวเข้าสู่เวทีระดับโลกได้สำเร็จ และความสำเร็จนั้นก็มีเธอคอยเคี่ยวเข็ญอยู่ข้างๆ
Latest chapter
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 23
มินตราเดินออกมายืนรอรถด้านหน้าโรงพยาบาล รออยู่สักพักก็มีรถหรูคันหนึ่งตบไฟเลี้ยว และจอดเทียบอยู่ข้างๆ ไม่นานกระจกรถฝั่งที่นั่งด้านข้างก็เลื่อนลงมา เผยให้เห็นใบหน้าของคนด้านใน “ขึ้นรถสิครับน้องมินเดี๋ยวพี่ไปส่ง”เจ้าของสนามแข่งเผลอถอนหายใจ เมื่อเขาเคลียร์ความวุ่นวายในสนามแข่งเสร็จ และมาทันก่อนที่เธอจะกลับไปซะก่อน มีเรื่องที่ต้องเคลียร์กับเธอให้ชัด รู้แล้วว่าเขากับเธอไม่สามารถไปไกลกว่านี้ได้ ต้องเคลียร์กันไม่อย่างนั้นเธอคงจะรู้สึกผิดต่อเขาไปตลอด “อ่า ถ้าอย่างนั้นรบกวนด้วยนะคะ” มินตราตอบรับความช่วยเหลือจากเจ้าของสนามหนุ่มหล่อ ก้าวเข้าไปเปิดประตู สอดร่างเข้าไปนั่งด้านใน ปิดประตูให้เจ้าของรถอย่างเบามือ “มินต้องขอโทษพี่ปลื้มด้วยนะคะกับเรื่องที่จะพูดต่อไปนี้ มินไม่สามารถเริ่มใหม่กับใครได้เลยค่ะ มินยังลืมคุณหมอไม่ได้” มินตราสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกไป เมื่อไม่สามารถทนหลอกตัวเองได้อีก รวมถึงไม่อยากให้ความหวังผู้ชายคนอื่น ทั้งที่หัวใจของตัวเองปิดตายไปตั้งนานแล้ว เธออยากรักษาความรู้สึกดีๆที่ผู้ชายคนนี้มีต่อเธอ ไม่อยากทำให้เขาเกลียด เพราะความไม่ชัดเจนของตัวเอง “ขอโทษพี่ทำไม
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 21
สองชั่วโมงผ่านไป บริเวณใกล้เคียงห้องฉุกเฉินค่อนข้างวุ่นวาย เพราะมีคนเจ็บเรียงรายเข้ามาไม่หยุดหย่อน เนื่องจากโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นสถานพยาบาลแห่งเดียวในย่าน ศัลยแพทย์หนุ่มเข้าไปในห้องได้สองชั่วโมงแล้ว แต่ยังไม่มีหมอคนไหนเดินออกมาแจ้งอาการของเขาให้ญาติที่รออยู่ด้านนอกทราบ มินตรากับมะนาวสลับกันลุกเดินไปถาม แต่หมอและพยาบาลด้านนอกไม่สามารถตอบอะไรได้เลย เพราะยังอยู่ในขั้นตอนของการรักษา “พี่คริสเป็นยังไงบ้างคะพี่มะนาว?” ผู้หญิงรูปร่างเล็กหน้าตาสวยหวาน เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับรัวคำถามใส่มะนาว มินตราเงยหน้าขึ้นไปมอง เมื่อเห็นว่าเธอคนนั้นเป็นใครและใช้สายตาแบบไหนมองตัวเองอยู่ ก็รีบกดใบหน้าลงซ่อนความรู้สึกผิดไว้ ผู้หญิงคนนี้ยังเป็นคนรักของเขา ส่วนเธอก็แค่คนรักเก่า รู้สึกแย่มากที่มาอยู่ตรงนี้ทั้งที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว “ยังเลย ยังไม่มีใครรู้อาการของเขาเลย ตอนนี้หมอกำลังรักษาอยู่”“งั้นเหรอคะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น อย่าบอกนะว่าเขาเกิดอุบัติเหตุตอนอยู่กับเด็กคนนี้?”มุมปากบางเหยียดเป็นรอยยิ้มหยัน ก่อนจะเดินไปหยุดยืนหน้าห้องฉุกเฉิน มองจ้องด้านในอยู่สักพัก ก็เดินกลับมาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 20
20 นาทีต่อมา มินตราไม่ได้ทำหน้าที่เป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เจ้าของสนามอย่างที่บอกไว้จริงๆ ตอนที่เหล่านักแข่งทยอยเดินไปขึ้นรถซึ่งทางสนามเตรียมไว้ให้ เมื่อเขาคนนั้นไม่เห็นเธอเดินตามหลังพี่ปลื้มไป ก็หันมาทำหน้าสงสัยใส่ จนกระทั่งมั่นใจว่าเธอไม่ได้ขึ้นไปนั่งในรถ เขาถึงได้ขึ้นไปนั่งในรถคันที่ใช้แข่ง และก่อนจะขึ้นไปนั่ง มินตราเห็นชัดเจนเลยว่ามุมปากหยักสวยของเขายกขึ้น เธอไม่ได้ทำเพื่อให้เขาดีใจสักหน่อย แค่อยากเห็นความพยายามของเขาก็เท่านั้น ว่ามีมันมากน้อยแค่ไหน ทั้งที่ก็เห็นแล้วว่าตัวเองมีโอกาสน้อยกว่าผู้ชายคนอื่น “รถคันนั้นมันแปลกๆไหมอะ?”เสียงพูดคุยของคนข้างๆ ทำให้มินตราเพ่งมองไปยังจอขนาดใหญ่ ที่ตอนนี้มันกำลังฉายภาพรถแข่งทั้งหมดวิ่งไล่กวดกันในสนาม รถแข่งเหล่านั้นวิ่งออกไปจากจุดสตาร์ทได้สักพักแล้ว อยู่ไกลจากระดับสายตามาก แต่ภาพของรถเหล่านั้นถูกโดรนจับภาพไว้ทั้งหมด เพื่อฉายมันให้แก่เหล่าผู้ชมดู และมีรถหนึ่งคันผิดปกติจริงๆ รถแข่งสีน้ำเงินเข้ม คนที่ขับมันคือหมอคริส “มันแปลกมากเลยนะ”“นั่นสิ รถหมอคริสไม่ใช่เหรอ?”สามสาวที่นั่งชมการแข่งอยู่ข้างๆ เริ่มคุยกันเสียงดังขึ้น มินตรากำมือแน่น ภาว
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 19
วันต่อมา เพราะนัดกับเจ้าของสนามแข่งรถไว้ทุ่มครึ่ง มินตราจึงเลิกงานเร็วกว่าปกติ เธอเตรียมเสื้อผ้ามาด้วยเลยไม่ต้องเสียเวลาขับรถกลับไปบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้ารอได้สักพัก เจ้าของสนามก็ขึ้นมารับถึงห้องทำงาน “รอนานไหมครับ?”“ไม่นานเลยค่ะ เสียดายจังเลยนะคะที่ครั้งนี้พี่ไคน์ไม่ได้ลงแข่งด้วย”มินตราพูดออกไปเพราะรู้สึกเสียดายจริงๆ พี่ไคน์เป็นเจ้าสนาม เขาได้แชมป์มาหลายรายการ ทั้งของทางการและการจัดแข่งขันทั่วไป ในบรรดาคนที่เธอรู้จัก เธอชอบสไตล์การขับรถของพี่ไคน์มากที่สุด“ถ้าไคน์ลงแข่งพวกพี่ก็ไม่มีโอกาสชนะนะสิ”“เขาเก่งมากเลยเนอะ สไตล์การแข่งก็เท่มาก”มินตรายังคงชวนคุยเรื่องเดิม ขณะเดินนำแขกออกไปจากห้อง หนุ่มวัยสามสิบสองเจ้าของสนามแข่ง ไม่ได้รู้สึกแย่แม้ตัวเองไม่ได้ถูกคนที่สนใจพูดถึง ไคน์มีฝีมือจริงๆ เขาเองก็ชอบ พยายามโน้มน้าวตลอดให้คนรักของเพื่อนมาเป็นคนในสังกัดของตัวเอง แน่นอนว่าคนรักอิสระอย่างไคน์ปฏิเสธ “วันนี้หมอคริสก็ลงแข่งนะ”“อ้อ เหรอคะ”มินตรารู้สึกเกลียดตัวเองหลังจากที่พูดแบบนั้นออกไป พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหมอคนนั้น ต่อหน้าคนที่จีบตัวเอง นิสัยแย่จริงๆเลย
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 18
00 : 45 น. มินตรานั่งเงียบอยู่บนรถของตัวเองเพียงแต่นั่งอยู่อีกฝั่ง ที่นั่งหลังพวงมาลัยคือศัลยแพทย์ชื่อเสียงดังก้องประเทศ หนุ่มหล่อลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลดัง ชายผู้ที่เคยเป็นอดีตคนรักของเธอ เพราะเธอดื่มจนเกินลิมิตเขาจึงอาสาขับรถมาให้ สาเหตุที่เธอดื่มจนเมามายเกือบไร้สติก็เป็นเพราะเขานั่นแหละ ‘พี่กับผิงเราจบกันแล้ว ที่ยังยกเลิกงานแต่งไม่ได้เพราะครอบครัวผิงไม่ยอม รอพี่หน่อยได้ไหม ให้พี่ได้เคลียร์ตัวเอง พี่ชอบเธอนะ ถึงจะช้าเกินไป แต่พี่ชอบเธอจริงๆ’ คนพูดของหมอหนุ่มหลังจากที่ถอนจูบออกไป ทำให้เธอวุ่นวายใจเป็นอย่างมาก ดื่มหนักจนเกือบครองสติไม่ได้ทั้งที่ไม่ใช่คนคออ่อน เดือดร้อนให้เขามาส่งทั้งที่ควรถอยออกให้เขาได้เคลียร์กับคนของเขา “ไหวหรือเปล่า? มึนหัวไหม?”“ถ้าบอกว่าไม่ไหว คุณหมอจะช่วยฉันยังไงเหรอคะ?”มินตราตอบโต้คุณหมอโดยทิ้งระยะห่างไว้ เขายังเคลียร์กับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เธอไม่ควรเอาตัวเข้าไปแทรก ถึงแม้จะเผลอตัวจูบกันไปแล้วถึงสองครั้ง ครั้งแรกเป็นเพราะเธอไม่ระวัง ครั้งที่สองเกิดจากความตั้งใจ แต่จะให้มีครั้งที่สามไม่ได้ ไม่ควรมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกถ้าสถานะเขายังมาเคลียร์ “ข้าง
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 17
“จะจัดงานแต่งงานเมื่อไหร่?”หมอหนุ่มทิ้งเวลาไปสักพักก็เอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศชวนอึดอัด แต่หลังจากที่พูดจบบรรยากาศดันอึดอัดขึ้นกว่าเดิม ถามเพราะอยากรู้ ไม่ได้ถามเพราะยังชอบอยู่ ทำไมแต่ละคนต้องมองเขาแบบนั้นด้วย “อีกนานเลยค่ะ เราไม่รีบเหมือนคุณหมอหรอก”สุดท้ายก็วนกลับมาที่เรื่องของตัวเอง หมอหนุ่มมองอดีตคนรักที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรกับใครเลย อยากบอกเธอซ้ำอีกครั้งว่าเขาตั้งใจจะจีบเธอจริงๆ แต่ขนมผิงดันมาสร้างเรื่องไว้ภายในบริษัทของเธอ ไหนจะชีวิตแฟนหนุ่มของขนมผิงอีก ตอนนี้เครียดสุดๆไม่รู้จะแก้ปัญหาเหล่านี้ยังไง “ไม่ได้รีบเหมือนกัน”“อย่างนั้นเหรอคะ แล้วมินล่ะ กับพี่คนนั้นเป็นยังไงบ้าง คบกันแล้วใช่ไหม?”“ข้าวหมายถึงใครเหรอ?” มินตราถามเพราะจำไม่ได้ว่าตอนที่เล่าให้ใบข้าวฟัง เธอคุยกับผู้ชายคนไหนอยู่ ไม่ใช่ว่าเธอคุยทีละหลายคนนะ แต่เธอเปลี่ยนคนคุยเร็ว คุยแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ก็แยกย้ายกันทันที “คนคุยเยอะนะเรา ข้าวหมายถึงเจ้าของผับคนนั้นอะ”“อ้อ เลิกคุยมาสักพักแล้วล่ะ ตอนนี้กำลังคุยกับเพื่อนพี่มะนาวอยู่ เจ้าของสนามแข่ง”มินตราหลุบสายตาลง เมื่อดวงตาของคุณหมอที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับตัวเองเริ่มกร้
You may also like
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์66.7K viewsไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ34.7K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์64.6K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี54.0K viewsเรื่องราวของเราสองคน
ปลายปากกาไร้หมึก88 viewsน้องผัวสุดแซ่บ
กาสะลอง537 viewsวิวาห์ใต้ตัวแทน
เอริณ34 viewsพ่ายรักซ่อนใจ
เนตรกวี / Natekavees2.0K views
